เรื่องที่ใครๆก็รู้

ผมเป็นเด็กที่เกิดมาในฐานะดีมีทุกอย่าพร้อม...แต่ผมขาดสิ่งเดี๋ยว...สิ่งที่ใครๆหลายคนมีกันสิ่งที่คุณเองก็หน้าจะมี...นั้นคือ...ความรัก...ผมรู้จักคำนี้ตั้งแต่จำความได้...คำที่ได้ยินจากพ่อและแม่...แต่ผมไม่เคยได้รับความรักจากมัน...มันเริ่มจากตอนไหนนะผมเองก็จำได้ที่ผมอยู่คนเดี๋ยวตลอดเวลา ตลอด...เวลา...
             วันนี้เป็นอีกวันที่ผมตืนขึ้นมาแล้วอยู่ตัวคนเดียว...
"คุณลุง ชินผมพาเจ้าเปิลไปเดินเล่นนะ"ผมพูด
              ผมพาสุนัขที่ผมเลี้ยงไว้เดินออกไปที่ถนนสายหนึ่งที่เคยพามันไปเป็นประจำ
"หยุดเดี๋ยวนี้นะแคลท์ -"- เธอจะหนีไปไหน"เสียงบางอย่างดังขึ้นที่ข้างทาง
             ผมหันไปมองที่กำแพง...
"โครม"เด็กผู้หญิงกระโดดออกมาจากกำแพงชนเข้ากับผมอย่างจัง
"โอย...เออ..ขอโทษค่ะคุณ..."เธอเหมือนกำลังคิด
"คุณเยซู"หลอนเรียกผมอย่านั้น
            ผมรู้ดี...ส่วนหนึ่งของชีวิตผมได้เปลี่ยนไป
"คุณ!จะรีบอะไรนักหนา..."ผมพูดเชิงโกรธเธอ...
T-Tแค่นี้ก่อนนะครับเรื่องราวต่อไปเดี๋ยวผมจะมาเขียนต่อ...ต้องไปเรียนแล้วT-T