เล่ห์ร้ายลิขิตรัก

 “ถ้าบังเอิญ เขาจะติดใจฉันขึ้นมาจริงๆ มันก็ช่วยไม่ได้หรอกนะคะ แค่คู่หมั้นขนาดแต่งแล้วยังหย่ากันได้เลย ฉันว่าคุณอย่าห้ามฉันให้เหนื่อยดีกว่าค่ะ”

“คุณทำแบบนี้ทำไม” ชายตรงหน้าถามเสียงขุ่น

“ฉันทำอะไรคะ” เธอเชิดหน้าพร้อมเหยียดยิ้มหวานท้าทาย

“สิ่งที่คุณทำคุณย่อมรู้ดี คนที่ทำให้คนอื่นทะเลาะกัน จะบอกอะไรให้นะครับ ทำตัวแบบนี้ไม่ทำให้ใครสนใจคุณมากขึ้นหรอก” เขามองเธอด้วยสายตาเหยียดๆ หญิงสาวเหมือนโดนตบหน้าด้วยคำดูถูก แทบจะเข้าไปตะกุยหน้าเขา

“คุณเอาอะไรมาตัดสินฉัน รู้จักฉันดีแล้วรึไงละ”

“เหอะ ผมเชื่อในสิ่งที่เห็น” เขาเน้นเสียงดุดัน “ไงล่ะเขาไปตามคู่หมั้นแล้วนี่ แสดงว่า… คุณก็คงเป็นได้แค่.../เพี้ยะ!” มัลลิกาโมโหฟาดมือเล็กๆ เข้าใส่ใบหน้าคมคายสุดแรง

“หึ แย่จริงนะ ถึงขนาดรับความจริงไม่ได้งั้นหรอครับ” เขาแสยะยิ้มพร้อมใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มสำรวจแผล ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาเจ็บตัวไม่น้อย เขาเดินเข้าหาเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆ 

“ผมจะทำให้คุณสนุกยิ่งกว่าหมอนั่นเป็นร้อยเท่า”