คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : คาโลและเฟริน[1]
**ขอโทดที่หายไปนานค่ะ=/\="!!
-------------------------------------------------
แสงแดดยามเช้า ส่องแสงผ่านผ้าม่านโปร่ง ทำให้เปลือกตาของคนกำลังหลับกระพิบ
อย่างถี่ๆ สายตาก็กวาดมองไปรอบๆห้อง แล้วก็ไปหยุดอยู่ที่เตียงของคนอีกคนหนึ่ง...แล้วในหัว ก็คิดอะไรพิเรนๆขึ้นได้...
ตุ่บ!!!!
“โอ้ย!!”
เสียงร้องอย่างตกใจปนโมโห ดังขึ้นมาจากอีกคนที่เพิ่งจะโดนปลุก..
“ไง คาโล”เสียงใสๆของผู้ปลุกร้องทักขณะที่ร่างทั้งร่างยังอยู่บนตัวของอีกคน
“ทำบ้าอะไรของนาย เฟริน ลุก!”
คาโลสั่งด้วยเสียงหงุดหงิด แกมรำคาญ แต่คนถูกดุ กลับนิ่งอยู่อย่างนั้น แล้วค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆ...
“เมื่อคืน เกือบไปแล้วนะคาโล”
“เออๆ ฉันขอโทษแล้วกัน พอใจรึยัง”
“นายนี่ จะเจ้าระเบียบทำไมนักหนานะ”
“… ก็ที่นี่มันเอดินเบิร์กซะที่ไหนกันล่ะ ทำอะไรก็หัด....”
ยังไม่ทันพูดจบ คนเจ้าระเบียบก็เกาหัวตัวเองแกร่กๆ
“ฉัน...คงจะจุ้นกับนายมากไปสินะ เฟริน”
เฟรินทำสีหน้าแปลกใจปนขำขัน..คนเย็นชาเป็นก้อนน้ำแข็งอย่างนี่เนี่ยนะ...
“เอ่อ..คาโล...นี่นาย เป็นไข้รึเปล่า” คนเป็นห่วงถามพลางเอามือไปแตะบนหน้าผากของคนที่กำลังน้อยใจ...แต่คาโลกลับปัดมือเฟรินออก แล้วลุกขึ้น
“นายรู้อะไรไหม ฉันก็แค่ต้องการไม่ให้นายดูเป็นคนไม่มีมารยาทเท่านั้นเอง อย่าลืมนะ ว่านาย คือ เจ้าหญิงเฟลิโอน่า เกรเดเวล ว่าที่ภรรยาของฉัน ..แล้วจะลุกไปได้หรือยัง?”
คนเป็นว่าที่ภรรยาที่ได้แต่นั่งพริบตาปริบๆหน้าขึ้นสี แล้วขยับตัวออกช้าๆ คาโลเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วแล้วปิดประตูเสียงดังลั่น พอจะทำให้สมาชิกบ้านกริฟฟินดอร์ทุกคนตื่นได้
“นายตามไปง้อสิ” เสียงดังมาจากสมาชิกในห้องอีกคนที่ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“หมอนั่นมันเป็นอะไรของมันน่ะคิล”เฟรินถามด้วยน้ำเสียงงงๆ
“มันงอนนายน่ะสิ”
“หา?”
“ไปง้อมันสิ”คิลผลักเฟรินเบาๆ คนถูกผลักทำหน้าเบ้..
“เรื่องสิ นายจะให้ฉันไปง้อไอ้คนเอาแต่ใจตัวเองพรรค์นั้นเนี่ยนะ ไม่เอาด้วยหรอก”
“จะดีเหรอ”คำถามสุดท้ายที่ได้ยินจากคิล เพราะคนฟังวิ่งลงส้นดังโครมๆเข้าห้องน้ำไปเสียแล้ว
เสียงจ๊อกแจ๊กดังมาจากห้องโถงใหญ่ที่ตบแต่งอย่างสวยงาม เด็กนักเรียนเจ้าถิ่นและผู้มาเยือน ต่างก็นั่งทานอาหาร(ที่มีมากเสียจนล้นโต๊ะ)อย่างเอร็ดอร่อย เหลือแต่ใครคนนึงที่นั่งนิ่งเงียบและไม่เปิดปากคุยกับใคร..
“สวัสดีคาโล” คนถูกทักเงยหน้าขึ้นมอง คนที่ทักเขาคือ แฮร์รี่ พอตเตอร์ ใบหน้าของเขายิ้มแย้มดูเป็นมิตร เขาจึงพยักหน้าและยิ้มตอบตามมารยาท
“เมื่อคืน พวกนายหลับสบายดีไหม” อีกเสียงหนึ่งถาม ดังมาจากคนที่ชื่อ รอน
“อือ..ก็ สบายดีนะ”
“แล้วเมื่อเช้านี่ เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ มีคนเห็นนายปิดประตูซะดังเชียว ระวังสุภาพสตรีอ้วนจะดุเอาล่ะ”
เฮอร์ไมโอนี่ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆกล่าวขึ้นแล้วหัวเราะเมื่อเห็นคาโลมีสีหน้าแปลกใจ
“ก็สุภาพสตรีอ้วนไง ที่เป็นรูปภาพผู้หญิงท้วมๆที่เป็นประตูหอเราน่ะ”
“อ๋อ อือ...”เขายิ้มน้อยๆให้เธอ
...ที่จริง เขาอยากจะถามมากกว่านี้ว่า แค่รูปภาพธรรมดา จะมีชีวิตได้ยังไง แต่ เขามีเรื่องกลุ้มใจมากกว่านั้นอีกหลายเท่านัก.. เขาทำตัวไม่มีเหตุผลกับเฟริน แล้วยังไปพูดอะไรที่เอาแต่ใจแบบนั้นอีก ทั้งๆที่รู้ว่า เธอไม่ชอบนิสัยแบบนั้นของเขา
“อ้าว คิล อรุณสวัสดิ์”รอนทักผู้มาเยือนอีกคน คนถูกทักหันมายิ้มตอบด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“อื้อ อรุณสวัสดิ์ นายทุกคน”
“แล้วเฟรินล่ะ”แฮร์รี่ถาม คิลชี้ไปตรงปลายโต๊ะ เฟรินกำลังนั่งคุยกับเพื่อนชายคนหนึ่ง เฟร็ด จอร์จ และดีน อย่างสนุกสนาน และดูจะร่าเริงเป็นพิเศษเมื่อเขาเห็นอาหารคาวหายวับไป และของหวานต่างๆนานาเขามาแทนที่
“โอ้ย อะไรมันจะดีอย่างนี้ ที่ฮอกวอตส์เนี่ย”เสียงเจื้อยแจ้วของเฟรินดังขึ้น
“ไม่ได้จนเหมือนป้อมอัศวินที่เอดินเบิร์ก นายว่า เราควรจะย้ายโรงเรียนดีไหมโร”เจ้าตัวพูดเสร็จก็หัวเราะเอิ๊กอ๊าก
อย่างไม่สมหญิงกับเพื่อนที่นั่งข้างๆนาม โร เซวาเรส โรยิ้มน้อยๆ
“ถ้านายอยากย้ายโรงเรียน นายก็ต้องย้ายที่อยู่ด้วยนะเฟริน โลกของเรากับที่นี่น่ะ ใช่ว่าจะเชื่อมกันง่ายๆที่ไหน ปราชญ์เลโมธี กับศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ยังต้องรวมนักเวทเป็นร้อยกว่าจะใช้มนตร์เชื่อมที่นี่ได้แถมยังต้องผ่านการพิจารณาจากไฮคิงอีก”
เฟรินแยกเขี้ยว
“นายไปรู้เรื่องนี้มาจากไหนไม่ทราบ”
“จากโรเวนไง นี่นายไม่ได้ฟังที่พวกรุ่นพี่เขาประกาศก่อนขึ้นรถม้ามาที่นี่รึไงเฟริน”โรถามด้วยสีหน้าขำขัน แต่มันกลับดูกวนๆเมื่ออยู่ในสายตาของเฟรินมากกว่า...
หลังจากที่เถียงไปมากับโรสักพัก ศาสตราจารย์ดัมเบิ้ลดอร์ก็เคาะแก้วเรียกความสนใจจากสมาชิกทุกคน
“เอาล่ะๆ เงียบหน่อยๆสมาชิกทุกท่าน ฉันขอประกาศกับนักเรียนผู้มาเยือนว่าวิชาทุกวิชาที่พวกเธอจะได้เรียน จะไม่ใช่วิชาหลักที่พวกเธอเคยร่ำเรียนตอนอยู่ในเอดินเบิร์ก แต่ทั้งหมด จะเป็นวิชาของฮอกวอตส์ทั้งสิ้น”
เสียงพึมพำอย่างตื่นเต้นดังขึ้นจากนักเรียนผู้มาเยือน
“ยอดไปเลย พวกนายได้เข้าเรียนวิชาเดียวกับพวกเราล่ะ” เฟร็ดหันไปพูดกับบุรุษที่ชื่อโรเวนและไธนอสที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างตื่นเต้น
“แล้ววิชาแรกของพวกพี่ๆล่ะครับ”โรถาม
“อ๋อ..วิชาการบินน่ะ”
ความคิดเห็น