ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ[+::ในรถไฟ::+]
...ครึ่ก ครึ่ก ครึ่ก..
เสียงรถไฟสีแดงเลือดหมูแล่นผ่านหนองทะเลสาปอันกว้างใหญ่เพื่อจะตรงไป ณ โรงเรียนพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ที่ตั้งตระหง่านเสียดฟ้าอยู่ด้านหน้า...
"ฉันว่าพวกเราควรจะใส่เสื้อคลุมกันได้แล้วล่ะ..ใกล้จะถึงแล้วนี่นะ.."
เด็กชายผมสีแดงใบหน้าเต็มไปด้วยกระ เอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังยัดขนมเข้าใส่ปาก
"แต่ฉันว่าเธอควรจะหยุดกินแล้วรีบยกของลงมาจากชั้นข้างบนจะดีกว่านะรอน"
เสียงที่แสดงถึงความไม่พอใจดังออกมาจากเด็กหญิงผมฟูแต่หน้าตาน่ารัก ที่ได้แต่นั่งมองดูคนกินอย่างเอือมระอา
เด็กชายนามว่า โรนัล วีสลีย์ หรือ รอน ทำหน้าเบ้นิดๆ ก่อนที่จะหันไปคุยกับคนๆนึงที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง อ่านหนังสือพิมพ์...
"ฉันไม่เคยเห็นนายเอาหนังสือพิมพ์มาอ่านในรถไฟมาก่อนเลยนะแฮร์รี่..."
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ เดลี่พรอเฟ็ต ที่อยู่ในมือแล้วขยับยิ้มเล็กน้อย
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกว่างๆ เลยหาอะไรมาอ่านเล่นเท่านั้น"
แต่คำตอบนี้ ทำให้ฟังดูขันสำหรับเด็กหญิงอีกคนที่อยู่ในห้อง นาม เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
"แหม แฮร์รี่ เดี๋ยวนี้ เธอกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ"
เธอถามพร้อมกับหัวเราะนิดๆ
"เออ...มันก็มีเหตุผลนะเฮอร์ไมโอนี่"
เด็กชายอีกคนที่มีนามว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเครียดๆ ทำให้เด็กหญิงอดถามไม่ได้
"มีอะไรเหรอ?"
"เออ ใช่ ถ้านายมีอะไรค้างคาใจก็บอกพวกเรานี่แฮร์รี่"
รอน เสริม
เด็กชายดูลังเลเล็กน้อย
"คือว่า ฉัน..."เขาหยุดถอนใจ
ก่อนที่จะเล่าอะไรบางอย่างให้เพื่อนๆฟัง...
"ว๊าย จริงน่ะ!"เฮอร์ไมโอนี่ร้องเสียงหลงในขณะที่นั่งฟังเรื่องแปลกๆที่แฮร์รี่ได้เผชิญมาในวันหยุดหน้าร้อน วันที่ครอบครวเดอร์สลีย์ ไปปิกนิกกันที่ริมทะเลสาป
"อืม ก็จริงน่ะสิ มีเด็กผู้ชายอายุเท่าพวกเรา2คน คนหนึ่งน่ะ ดูยังไงๆก็เป็นมักเกิ้ล ส่วนอีกคนนึง เป็นพ่อมดแน่นอน"
"แล้วเจ้าคนพายเรือนั่นล่ะ.."รอนถาม
"อ๋อ นั่นเป็นคนแคระ มีเคราสีแดง ดูแล้วก็แปลกดีน่ะ"
"แหว่ะ คนแคระอะไร มีเคราสีแดง"รอนพูด พร้อมกับทำท่าแขยงขน
"รอน คนแคระหนวดสีแดงก็มีออกถมไปหรอก!.."เฮอร์ไมโอนี่ปรามอย่างอดไม่ได้
"แหม ก็เครามันจะสีดำสีน้ำตาลก็ได้ แต่ทำไมต้องแดง สีแดงน่ะ...มันหัวฉัน"
รอนพูดเบาๆ ก่อนที่จะกลับไปกินขนมต่อ เฮอร์ไมโอนี่มองตามแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปพูดกับอีกคนตรงหน้า
"แล้วตกลง เธอเลยคอยตามอ่านหนังสือพิมพ์ซังกะบ๊วยนี่ทุกฉบับงั้นสิ"
"ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะน่าเฮอร์ไมโอนี่ ที่โลกเวทมนตร์ มีหนังสือพิมพ์ของสำนักพิมพ์นี่อย่างเดียวนี่นา"
"อืม มันก็จริงนะ แล้วเธอได้ข่าวอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า? แบบว่า มันมักเกิ้ลหายไป หรือนักเวทหายไปในถ้ำอะไรแบบนั้น"
แฮร์รี่ส่ายหน้า
"มันจะเป็นไปได้ยังไงนะ คนในโลกเวทมนตร์หรือแม้แต่มักเกิ้ลที่หายตัวไป หนังสือพิมพ์ยังลงข่าวเลย แต่ทำไม..."
"เอ๊ะ หรือว่า..."เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าครุ่นคิด
"คนสามคนที่เธอเห็นตอนนั้น จะไม่ใช่คนที่อยู่ในโลกของเรา..."
...................................................................................................................
[To be continue]
โอ๊ส~ สวัสดีค่า ตอนนี้ ออกจะสั้นๆนะคะ เพราะว่า ตาของบลูใกล้จะปิดแล้วว อ่อยx_x~
อัพดึกค่ะ555+ แต่แหม ยังไงก็ขอให้ช่วยติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะคะ จะอัพให้เร็วที่สุด ขอบคุณค่ะ!
เสียงรถไฟสีแดงเลือดหมูแล่นผ่านหนองทะเลสาปอันกว้างใหญ่เพื่อจะตรงไป ณ โรงเรียนพ่อมดแม่มดและเวทมนตร์ศาสตร์ฮอกวอตส์ที่ตั้งตระหง่านเสียดฟ้าอยู่ด้านหน้า...
"ฉันว่าพวกเราควรจะใส่เสื้อคลุมกันได้แล้วล่ะ..ใกล้จะถึงแล้วนี่นะ.."
เด็กชายผมสีแดงใบหน้าเต็มไปด้วยกระ เอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังยัดขนมเข้าใส่ปาก
"แต่ฉันว่าเธอควรจะหยุดกินแล้วรีบยกของลงมาจากชั้นข้างบนจะดีกว่านะรอน"
เสียงที่แสดงถึงความไม่พอใจดังออกมาจากเด็กหญิงผมฟูแต่หน้าตาน่ารัก ที่ได้แต่นั่งมองดูคนกินอย่างเอือมระอา
เด็กชายนามว่า โรนัล วีสลีย์ หรือ รอน ทำหน้าเบ้นิดๆ ก่อนที่จะหันไปคุยกับคนๆนึงที่นั่งอยู่ตรงมุมห้อง อ่านหนังสือพิมพ์...
"ฉันไม่เคยเห็นนายเอาหนังสือพิมพ์มาอ่านในรถไฟมาก่อนเลยนะแฮร์รี่..."
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพิมพ์ เดลี่พรอเฟ็ต ที่อยู่ในมือแล้วขยับยิ้มเล็กน้อย
"ก็ไม่มีอะไรหรอก ฉันแค่รู้สึกว่างๆ เลยหาอะไรมาอ่านเล่นเท่านั้น"
แต่คำตอบนี้ ทำให้ฟังดูขันสำหรับเด็กหญิงอีกคนที่อยู่ในห้อง นาม เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์
"แหม แฮร์รี่ เดี๋ยวนี้ เธอกลายเป็นคนแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ"
เธอถามพร้อมกับหัวเราะนิดๆ
"เออ...มันก็มีเหตุผลนะเฮอร์ไมโอนี่"
เด็กชายอีกคนที่มีนามว่าแฮร์รี่ พอตเตอร์ กล่าวขึ้นด้วยสีหน้าเครียดๆ ทำให้เด็กหญิงอดถามไม่ได้
"มีอะไรเหรอ?"
"เออ ใช่ ถ้านายมีอะไรค้างคาใจก็บอกพวกเรานี่แฮร์รี่"
รอน เสริม
เด็กชายดูลังเลเล็กน้อย
"คือว่า ฉัน..."เขาหยุดถอนใจ
ก่อนที่จะเล่าอะไรบางอย่างให้เพื่อนๆฟัง...
"ว๊าย จริงน่ะ!"เฮอร์ไมโอนี่ร้องเสียงหลงในขณะที่นั่งฟังเรื่องแปลกๆที่แฮร์รี่ได้เผชิญมาในวันหยุดหน้าร้อน วันที่ครอบครวเดอร์สลีย์ ไปปิกนิกกันที่ริมทะเลสาป
"อืม ก็จริงน่ะสิ มีเด็กผู้ชายอายุเท่าพวกเรา2คน คนหนึ่งน่ะ ดูยังไงๆก็เป็นมักเกิ้ล ส่วนอีกคนนึง เป็นพ่อมดแน่นอน"
"แล้วเจ้าคนพายเรือนั่นล่ะ.."รอนถาม
"อ๋อ นั่นเป็นคนแคระ มีเคราสีแดง ดูแล้วก็แปลกดีน่ะ"
"แหว่ะ คนแคระอะไร มีเคราสีแดง"รอนพูด พร้อมกับทำท่าแขยงขน
"รอน คนแคระหนวดสีแดงก็มีออกถมไปหรอก!.."เฮอร์ไมโอนี่ปรามอย่างอดไม่ได้
"แหม ก็เครามันจะสีดำสีน้ำตาลก็ได้ แต่ทำไมต้องแดง สีแดงน่ะ...มันหัวฉัน"
รอนพูดเบาๆ ก่อนที่จะกลับไปกินขนมต่อ เฮอร์ไมโอนี่มองตามแล้วส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะหันไปพูดกับอีกคนตรงหน้า
"แล้วตกลง เธอเลยคอยตามอ่านหนังสือพิมพ์ซังกะบ๊วยนี่ทุกฉบับงั้นสิ"
"ก็ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะน่าเฮอร์ไมโอนี่ ที่โลกเวทมนตร์ มีหนังสือพิมพ์ของสำนักพิมพ์นี่อย่างเดียวนี่นา"
"อืม มันก็จริงนะ แล้วเธอได้ข่าวอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า? แบบว่า มันมักเกิ้ลหายไป หรือนักเวทหายไปในถ้ำอะไรแบบนั้น"
แฮร์รี่ส่ายหน้า
"มันจะเป็นไปได้ยังไงนะ คนในโลกเวทมนตร์หรือแม้แต่มักเกิ้ลที่หายตัวไป หนังสือพิมพ์ยังลงข่าวเลย แต่ทำไม..."
"เอ๊ะ หรือว่า..."เฮอร์ไมโอนี่ทำท่าครุ่นคิด
"คนสามคนที่เธอเห็นตอนนั้น จะไม่ใช่คนที่อยู่ในโลกของเรา..."
...................................................................................................................
[To be continue]
โอ๊ส~ สวัสดีค่า ตอนนี้ ออกจะสั้นๆนะคะ เพราะว่า ตาของบลูใกล้จะปิดแล้วว อ่อยx_x~
อัพดึกค่ะ555+ แต่แหม ยังไงก็ขอให้ช่วยติดตามตอนต่อไปกันด้วยนะคะ จะอัพให้เร็วที่สุด ขอบคุณค่ะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น