ข้านั้นแสนชิงชัง
ข้านั้นสิ้นอาฆาตยอมถอยทางวาสนาที่ถูกช่วงชิง แต่ไยเจ้ายังไม่คิดปล่อยข้า เช่นนั้นข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปเช่นกัน!
ผู้เข้าชมรวม
52,413
ผู้เข้าชมเดือนนี้
99
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ข้านั้นแสนชิงชัง
เสวียนหนี่ว์
ในความมืดมิดและเย็นเยือกของวารี ร่างหนึ่งสตรีดิ่งลงสู่ก้นบึ้งด้วยใจอาฆาตแค้น นางนั้นมีนาม ‘เสวียนหนี่ว์’ เป็นนางกำนัลรับใช้ในรั้วกำแพงแดงแห่งวังหลวง วันนี้นางอายุครบยี่สิบห้าหนาวได้ก้าวออกจากวังหลวงเริ่มต้นชีวิตใหม่ ทว่าใครบางคนกลับไม่คิดปล่อยนาง ชีวิตใหม่ที่นางฝันใฝ่จึงมาจบลงที่ก้นบึงพร้อมลมหายใจของผู้ที่นางรักยิ่งซึ่งต่างตายตกไปตามกันเพราะเหล่านักล่าได้สังหารสิ้นทั้งครอบครัว ไม่คิดเลยว่าผู้ที่ทรยศนางจะเป็นคนที่เปรียบเหมือนพี่น้อง ดูแลซึ่งกันและกันมาตั้งแต่แรกเข้าวัง ‘เจียวเจิน’ นางสวมรอยว่าเป็นนางกำนัลปิดบังใบหน้าที่ได้พบรักกับอิ๋นชินอ๋อง ทั้งที่ความจริงแล้วในคืนนั้นเป็นเสวียนหนี่ว์ที่เข้าเวรแทนนางซึ่งป่วยไข้ต่างหากที่เป็นผู้มีวาสนาได้พบท่านอ๋อง ชิงคนรักของนางไปย่อมเจ็บแค้น ไม่พอแม้กระทั่งครอบครัวที่รอนางอยู่นอกวัง เจียวเจินก็ไม่คิดปล่อย ตัวนางเองในวันนี้ก็ไม่อาจหลุดรอดมือนังสารเลวนั่นไปได้ ช่างน่าเจ็บใจยิ่งนัก!
‘ข้าจะรอวันที่ร่างเจ้าร่วงลงสัมผัสก้นบึงแห่งนี้เช่นเดียวกับข้าด้วยน้ำมือของข้าเอง’
ห้วงจิตสุดท้ายปรารถนาแรงกล้าส่งให้ฟ้าก้องคำรามราวขานรับเจตนารมย์ของนาง
และแล้วเมื่อนางลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ก็ได้รับชีวิตใหม่ที่มีอำนาจมากล้นมือไม่แพ้สตรีนางใดในแผ่นดินแคว้นฝูแห่งนี้
เหมยกุ้ยเฟย/ฮ่องเต้เต๋ออิน
“ยินดีด้วยเพคะฝ่าบาท เหมยกุ้ยเฟยฟื้นแล้วเพคะ” นางกำนัลที่อยู่เบื้องหน้าข้ากล่าวกับบุรุษรูปงามผู้หนึ่งซึ่งนั่งอยู่ข้างกายข้า แววตาของเขานั้นช่างเปี่ยมล้นด้วยความห่วงใยอย่างสุดซึ้ง
“ฮวาเอ๋อร์ เจ้าฟื้นแล้ว” บุรุษผู้นั้นรุดกายเข้าหาข้าอย่างชิดใกล้ไม่อายสายตาข้าหลวงที่อยู่รายรอบ
ข้ามองตัวเองบนคันฉ่องซึ่งสะท้อนภาพอยู่ ใบหน้าอันแสนงดงามนี้ กายนี้ในอ้อมแขนบุรุษผู้นี้ เป็นเหมยกุ้ยเฟย สตรีที่ฝ่าบาทโปรดปรานที่สุดอย่างแน่นอน มั่นใจได้เพราะข้าเองเคยเห็นนางอยู่หนหนึ่ง!
“ฝ่าบาท...” ข้าร้องเรียกเต๋ออิน หรือจะเรียกให้ถูกก็คือองค์ฮ่องเต้เต๋ออิน ผู้ที่เป็นพระสวามีของข้าไปเสียแล้ว
“ฮวาเอ๋อร์ เจ้าไม่พอใจอะไรก็บอกข้าสิ ข้าให้เจ้าได้ทุกอย่างอยู่แล้ว เหตุใดจึงต้องประชดประชันข้าเช่นนี้” แววตารวดร้าวสะท้อนจากนัยน์ตาเด่นชัด สิ่งที่เขากล่าวออกมาย่อมไม่มีทางเป็นความลวงอย่างแน่นอน
“ทรงรับปากแล้วนะเพคะ ว่าให้หม่อมฉันได้ทุกอย่าง…”
‘เช่นนั้นความตายของน้องสะใภ้ท่านเล่า ให้ข้าได้หรือไม่? ฝ่าบาท...’
ผลงานอื่นๆ ของ มณีขาล ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มณีขาล
ความคิดเห็น