มายากลเเห่งความเเค้น

ข้อมูลเบื้องต้น

รูฟิ โอ เคสทิ่งเกล เเสดงเป็น นักสืบหนุ่ม



กา ร์เดน เวนซ์ เเสดงเป็น ผู้สืบทอดมายากล



ซาลิ น เวนซ์ เเสดงเป็น ลูกสาวของ นักมายากลฮาร์เดน (ฆาตกร)



ลาล่า ลูลา เเสดงเป็น ผู่ช่วยของนักมายากล ฮาร์เดน เเละเป็นคู่รักกับการ์เดน

เนื้อเรื่อง

มายากลแห่งความแค้น

ผม คือ รูฟิโอ เคสทิ่งเกล เป็นนักสืบ !!
.

.

.
หา!.. นักสืบที่เขารำลือกันทั่วภาคตะวันออกของอิตาลี นะหรอ ?? คนนี้เนี้ยนะหรอ O[]O ที่ได้ฉายาว่า นักสืบเเห่งโลกตะวันออก

หนึ่งปีผ่านไป (ผู้แต่ง  : ผ่านไปภายใน 1 วินาที -0-)

ณ. ห้องนอน..

เด็กหนุ่ม ม. ปลาย ที่มีผมสีดำเข้ม ผมสไลด์เข้ากับรูปหน้า ได้นอนอยู่บนเตียงนุ่มสีครีม

.....ติ๊ด ติ๊ด ~..........   ติ๊ด ติ๊ด~......  เสียงนาฬิกาปลุกก็ดังขึ้น

ห๊าวว.. ~O~  เสียงเด็กหนุ่มที่ชื่อ รูฟิโอ ได้เพิ่งตื่นจากการนอนที่แสนสบาย

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ของโรงเรียนมัธยม วีเรนีเซีย  เด็กชายผิวพรรณขาว รูปร่างเพรียว ได้ลุกจากเตียงแล้วค่อยๆๆ เดินไปอาบน้ำ

แอ็ดดดด... เสียงที่ค่อยๆๆ เปิดประตูห้องน้ำ และ ตอนค่อยๆปิดประตูห้องน้ำ

.

.

.

อาบน้ำเสร็จ  รูฟิโอ ออกมาแต่งตัว ที่เป็นชุด ฟอร์ม สีน้ำเงินเข้ม และถือกระเป๋า สีดำ ออกจาก ห้องไป

รูฟิโอ  ได้เดินออกจากบ้านที่ใหญ่โตพอสมควร

“เฮ้อ~” เสียงที่ไร้อารมณ์ กับเช้าวันใหม่ที่แสนสดใส

“วันนี้เป็นวันช่างน่าเบื่อเหลือเกิน” พลางมองขึ้นฟ้าแล้ว เดินไปโรงเรียนด้วย
สีหน้าที่ไร้อารมณ์

_________________________________________

ณ. โรงเรียนมัธยม..  วีเรนิเซีย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด !!!

..พอ.... รูฟิโอ ก้าวขาย่างเข้าโรงเรียน ทำให้ตัวเขาเองตกใจเพราะเสียงกรี๊ด!! ของนักเรียนสาวๆ ในโรงเรียน ต่างก็เอาของขวัญมาให้ รูฟิโอ เคสทิ่งเกล
หนุ่มน้อยนักสืบที่หล่อ น่ารัก บาดใจ สาวๆ

(ผู้แต่ง : แต่งไป เขินไป >///<)

“มันช่างหนวกหูเหลือเกิน” เขาบ่นพึมพำ   แล้วเขาก็เดินโดยไม่สนใจของขวัญพวกนั้น

เด็กชายที่รูปร่าง เพรียวเท่ที่บาดใจสาวๆ >////< ได้เดินเข้าห้อง A ไป โต๊ะของเขานั้นติดริมหน้าต่าง ที่แสนเย็นสบาย เขาได้เดินเข้าไปนั่งที่ของตนเอง โดยเขานั้นได้เข้าก่อนเวลา

ฟิ้ว~ บรรยากาศในห้องช่างเงียบสงบ

รูฟิโอมองจากหน้าต่างบานที่ 5 ของห้อง A     ( นั่งบอกบานหน้าต่างทำไม -.- )

ตึ้ง ตึง ตึ่ง ~ เสียงอ๊อดของโรงเรียนมัธยม วีเรนิเซีย ได้ดังขึ้น

จากนักเรียนที่เดินไปเดินมาเต็มสนาม ค่อยๆๆ ลดลงที่ละเล็กที่ละน้อยจนสนามนั้นปราศจากผู้คน

ทันใดนั้น อาจารย์ที่ปรึกษาประจำ ม. 5 ห้องA ได้เข้ามา

“นักเรียนเคารพ” หัวหน้าห้อง A กล่าว

“*บ่วนโจร้โน้” ทุกคนนั้นได้ยืนกันอย่างพร้อมเพรียงกัน

[อธิบาย : *บ่วนโจร้โน้ หรือ  บวน จอรโน ( buongiorno ) ในภาษาอิตาลี แปลว่า สวัสดีตอนเช้า ]

“เอ๊า.... นักเรียนทุกคนเงียบหน่อย” อาจารย์ที่ปรึกษากล่าวพลาง เคาะโต๊ะไปด้วย

อาจารย์ที่ปรึกษาได้พูดต่อ

…..วันนี้และพรุ่งนี้จะไม่มีการเรียนการสอน.....

( ^ ^ / สีหน้าของนักเรียนทุกคน )

( = =  สีหน้าของ รูฟิโอ เคสทิ่งเกล ) ช่างแตกต่างยิ่งนัก -.-

“เอ๊า !! ทุกคนเงียบก่อนนน”   เนื่องจากทุกคนดีใจกับการไม่มีการเรียนการสอนในวันนี้

“ทุกคนเข้าใจนะ” พอสิ้นเสียงอาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์ก็เดินออกจากห้องไป

ทุกคนนั่งในห้องจนถึงเวลา 12.00 น.

และนักเรียนในห้อง A ก็ค่อยทยอยออกจากห้องนั้น ต่างก็เมาส์กันเรื่องทั่วๆไป

กลับมา ณ. .. โต๊ะ ของ หนุ่มน้อยที่ชื่อ รูฟิโอ 

เขานั้นค่อยๆ ลุกเดินออกจากห้องไปพร้อมกับถือกระเป๋าสีดำของเขา ไปยังโรงอาหารของโรงเรียน รูฟิโอ ได้เดินดูอาหารทุกร้าน คิดว่าจะ กินอะไรดี  และ เขาก็ได้ถือ สตูปเนื้อ พร้อมกับ น้ำเปล่า แล้วหาที่นั่ง เขาได้ไปนั่งกับเพื่อนในห้องเดียวกัน

ตึ้ง ตึง ตึ่ง ~ เสียงอ๊อดของโรงเรียนมัธยม วีเรนิเซีย ได้ดังขึ้นอีกครั้ง มันเป็นสัญญาณว่าการเรียนวันนี้นั้นจบสิ้นลง

หนุ่มน้อย รูฟิโอ ได้เดินกลับบ้านกับเพื่อนของเขา เดินไปคุยไป.......

_______________________________________

...ณ. บ้านของ รูฟิโอ เคสทิ่งเกล...

เขาได้เหลือบไปเห็นจดหมายที่สอดอยู่ในตู้รับจดหมาย เขานั้นได้หยิบจดหมายมาอ่าน

เรียน รูฟิโอ เคสทิ่งเกล

........ขอเรียนเชิญคุณไปดูการเล่นยามากลที่เก่งที่สุดใน อิตาลี

ณ. ที่ โรงการแสดง เกนด์ฮาร์วา

เวลา 20.00 น วัน อาทิตย์ ที่ 08 พฤษภาคม 2088 …..

ขอบพระคุณอย่างยิ่ง

                                                                                                ฮาร์เดส

(ผู้แต่ง : เราจะโม้ไปไหน -0-)

 วันอาทิตย์ก็มาถึง ณ. เวลา  20.00 น

หนุ่มน้อย รูฟิโอก็ได้เดินทางมาถึง โรงเสดงมายากล เกนด์ฮาร์วา เขานั้นได้เดินเข้าไปในงานอย่าง เท่ และ สุขุม กับชุดสูทสีดำ สุดหรู

เขานั้นได้รับเชิญให้นั่งหน้าสุดติดเวที  คนนั้นก็ได้เริ่มทยอยกันเข้ามาในห้องการแสดงมายากลและเดินไปที่นั่งของแต่ละคน

และเวลานั้นก็มาถึง เวลาที่ทุกคนรอคอยกับการแสดงโชว์มายากลสุดอลังการ

“บัดนี้ก็ได้ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้ว”

“เชิญพบกับการแสดงมายากลของ นักมายากลที่ดังที่สุดในอิตาลี คุณ ฮาร์เดส”

พิธีกรได้กล่าวจบไฟที่สาดส่องบนเวทีได้ดับลง แล้วทันใดนั้นการแสดงมายากลก็ได้เริ่มต้นขึ้นทันที

เวลาก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆ จนมาถึงการแสดงมายากลที่ทำให้ฮาร์เดสเป็นนักมายากลที่ดังก้องโลกได้

ชุดการแสดงสุดท้าย คือ การที่ ฮาร์เดส ไปอยู่ในโลงศพแล้วจุดไฟเผ่า

การแสดงก็ได้ดำเนินต่อไปโดยราบรื่น นักมายากล ฮาร์เดส ก็ได้เข้าไปอยู่ในโลงศพโดยที่มือตัวเองก็ถูกมัดไว้ด้านหลังเช่นกัน แล้วก็ จุดไฟเผ่าโลงศพนั้น

เวลาได้ผ่านไปเกือบ 5 นาที คุณ ฮาร์เดส ก็ยังไม่ออกมา ผ่านไป 10 นาทีก็แล้ว 15 นาทีก็แล้ว หนุ่มน้อย รูฟิโอ เห็นสถานการณ์ ผิดสังเกต เขาได้ลุกอย่างรวดเร็วแล้วสั่งให้ดับไฟที่ดับอยู่แล้วเปิดไฟส่องลงเวที

O.O ทุกคนอึ้ง!! กับการกระทำของเขา

“คุณทำอะไรของคุณน่ะ เรากำลังทำการโชว์ มายากลอยู่นะ”

“ผมบอกให้คุณ ดับไฟแล้วเปิดไฟฉายเวทีเดี๋ยวนี้” รูฟิโอพูดด้วยเสียงตะโกนใส่

“คุณเป็นใครมาบอกให้ผมหยุดอย่างงี้” พนักงานถาม

“ผม รูฟิโอ เคสทิ่งเกล เป็นนักสืบ”  หนุ่มน้อยได้พูดต่อ

“เร็วเข้าไม่งั้น คุณ ฮาร์เดส ไม่รอดแน่ๆ” คำพูดนี้ทำให้พนักงานที่คุยกับเขาถึงกับ งง

แต่เขาก็ทำตามโดยไม่ซักถามอะไรอีกแต่อย่างใด พนักงานก็มาดับไฟแล้วเปิดไฟส่องลงเวที  พนักงานทุกคนได้ทำตามอย่างเคร่งครัดไม่ถามอะไรแต่อย่างใดกับรูฟิโอ

“คุณฮาร์เดส ค่ะ คุณฮาร์เดส” ผู้ช่วยได้เรียกนักมายากลชื่อดัง

............. ไม่มีเสียงตอบกับออกมาจากในโลงนั้น

พนักงานจึงช่วยกันยกโลงศพนั้นลงมา ตามคำสั่ง รูฟิโอ แล้วได้เปิดโลงออกมา

ปึ้ก ปึ้ก !! เสียงพนักงานงัดโลงศพ แล้วทันในนั้น

 กรี๊ดดดดดดดด!!

“คะ..คะ...คุณ ฮาร์เดส” ด้วยสีหน้าที่อึ้ง เมื่อเห็นศพ คุณฮาร์เดส

“ทุกคนโปรดอยู่ในความสงบนะครับ” หนุ่มน้อยนักสืบพูด

“ อะ.. เออ.... ช่วยเรียกรถพยาบาลกับตำรวจด้วยนะครับ” หนุ่มน้อยนักสืบพูด

และตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุ

“สวัสดีครับ สารวัตร” รูฟิโอพูด

“อะ อ่าววว... รูฟิโอ อยู่ด้วยหรอเนี้ย คดีนี้คงง่ายขึ้นเยอะนะ”สารวัตร เดนเน่ พูด

“ครับ.. ผมได้รับจดหมายเชิญมาในงานวันนี้” รูฟิโอพูดในเชิง ตอบ

 สารวัตรได้ถามรูฟิโอต่อว่า

“ เป็นไงบ้างรูปของคดีนี้”  และเขาก็ตอบกลับไปว่า

“ผมยังไม่ค่อยแน่ใจเท่าไรแต่มันเป็นคดีฆาตกรรมแน่นอนครับ”

“อื้มมม” สารวัตรพูดแล้วทำหน้าครุ่มคิดไปด้วย

และหนุ่มน้อยนักสืบ รูฟิโอก็ได้เล่าการสันนิษฐานให้สาวัตรเดนเน่ฟัง

ผมได้ตรวจสอบรอบศพ อุปกรณ์ที่ใช้ในการแสดงนี้และโลงที่ผู้ตายลงไป ผมได้พบรอยบางอย่างที่อยู่ในโลงตรงปลายเท้าของผู้ตาย และต้องมีบางอย่างที่ ทำให้ผู้ตายนั้นออกมาไม่ได้เลยถูกเผ่าทั้งเป็นและผู้ต้องสงสัยคือ ผู้ช่วยของผู้ตายทั้ง 2 คน และ นักมายากลอีก 1 คน ตรงนั้น

สารวัตรและรูฟิโอต่างหันพร้อมกันไปหาผู้ช่วยและนักมายากล ที่ยืนโดนสอบปากคำทางด้านมุมขวาของเวที

ตึก ตึก ตึก ..  เสียงฝีเท้าของผู้หมวดที่กำลังเดินบนเวทีไม้

“สารวัตร เดนเน่ ครับผมสอบปากคำหมดทุกคนแล้วครับ” ผู้หมวดพูด

“อะ.. อื้มม ไหนเล่าซิ” สารวัตรพูดออกแนวสั่งการ

“คะ คะ ครับ” หลังจากผู้หมวดพูดสิ้นประโยคก็เริ่มบรรยายทันที

คนแรก คือ ซาลิน  เวนซ์  อายุ 26 ปี เป็นผู้ช่วยของผู้ตาย เป็นลูกสาวคนเล็ก
ของผู้ตาย เรื่องที่จูงใจในการฆ่าคือ ผู้ตายนั้นว่าเธอตลอดในการแสดงว่าไม่ดีหรือไม่ก็แสดงไม่ได้เรื่อง

คนที่สอง คือ การ์เดน เวนซ์ อายุ 30 ปี เป็นนักมายากลของผู้ตาย
เป็นลูกชายคนโตของผู้ตาย เรื่องจูงใจในการฆ่าคือ ผู้ตายนั้นให้เขานั้นสืบทอดกิจการแต่เขานั้นไม่อยากสืบทอดต่อและผู้ตายก็ได้กีดกันความรักของเขาด้วย

....และ.....

คนที่สาม คือ ลาล่า ลูลา (ชื่อเหมือนโปงลางสะออน -O- คิดไม่ออกจริงๆ)
อายุ 29 ปี เป็นผู้ช่วยของผู้ตายเช่นกันครับ เป็นพนักงานและคนรักของ การ์เดน เวนซ์ ลูกชายคนโต เรื่องจูงใจในการฆ่าคือ ผู้ตายได้กีดกันความรักของเธอกับลูกชายของผู้ตายครับ

สารวัตรและรูฟิโอ ทำสีหน้าครุ่มคิดเรื่องการทำทริกในการฆาตกรรมนี้

รูฟิโอได้เดินตรวจหาหลักฐานรอบๆ ในที่เกิดเหตุอย่างละเอียดอีกครั้ง
เขานั้นได้เห็นสิ่งที่ผิดสังเกตขึ้น เขาได้พบหลักฐานการมัดตัวคนร้าย

“เอ๋.?? นั้นรอยอะไร” รูฟิโอคิดในใจ

                                                           “นี่.....มัน.....ร่องรอยเทปใสกับกาวติดอยู่ตรงที่ปุ่มกดด้านปลายเท้าของผู้ตายที่ยังโดนไฟเผ่าไม่หมด” ทำให้เขานั้นเริ่มเข้าใจในรูปคดีการฆาตกรรมมากขึ้น

แล้วเขาก็หาหลักฐานต่อไป 

“นี่มันรอยคล้ายๆรองเท้าส้นสูงแหลม ที่ทำให้พื้นไม้ของเวทีเป็นร่องลงไปตามขนาดส้นรองเท้าและน้ำหนักตัวของคนๆนั้น” และ เขานั้นก็มั่นใจสุดๆๆ ว่าต้องเป็น

รูฟิโอนั้นเริ่มกวาดตามองรองเท้าของแต่ละคน

หึ หึ ... ปากนั้นอมยิ้มเล็กน้อย เพราะมันทำให้เขานั้นรู้ตัวคนร้ายจนได้

คน คน นั้นนน แน่นอน !! (มองคนๆนั้นด้วยความมั่นใจ)

___________________________________________________________

รูฟิโอได้เดินไปบอกสารวัตร เดนเน่ “ สารวัตรครับผมนั้นรู้ตัวคนร้ายแล้ว”

“เหรอ” สารวัตรตอบอย่างฉับพลัน

“ช่วยเรียกทุกคนมารวมตรงกลางเวทีด้วยนะครับ” สารวัตรพูด

ทุกคนที่แยกย้ายกันไปนั่งก็ลุกเดินมา กลางเวที

“เอาล่ะ.! พร้อมหน้ากันแล้ว ผมจะคลี่คลายคดีนี้แล้วนะครับ” รูฟิโอพูด

ผมจะเริ่มทริกที่ทำให้คุณ ฮาร์เดส ถูกเผาทั้งเป็น ง่ายๆเลยก็คือ

คนร้ายนั้นเอากาวกับเทปใสนั้นมาติดไว้ที่ปุ่มกดตรงปลายเท้าทำให้คุณ ฮาร์เดสที่กำลังโชว์มายากลอยู่นั้นออกมาไม่ได้ จนต้องถูกเผ่าทั้งเป็น

คนร้ายก็ คือ ...............

คุณนั้นแหละ คุณ ซาลิน เวนซ์  คุณ นั้นแหละที่ฆ่า นักมายากล ฮาร์เดสที่เป็นพ่อของคุณเอง

O[]O!! ( ด้วยสีหน้าที่อึ้งกับการพูดของ หนุ่มน้อยรูฟิโอ)

“หนะ..หนะ..หนูมีหลักฐาน  อะ.. อะ.. ไรที่หาว่า ฉันเป็นคนร้ายห๊ะ”

หึหึ.. “มีสิครับ”

เทปใสที่ตัวคุณเพราะคุณไม่มีเวลาเอาไปทิ้งแน่นอนและร่องรอยส้นรองเท้าของคุณที่อยู่ตรงข้างๆๆ บันไดที่คุณฮาร์เดสไว้ลงตอนกดปุ่มตรงปลายเท้านั้นลงมาไงครับ หลักฐาน เพราะคุณต้องขึ้นไปเช็คความเรียบร้อยของโลงศพ ว่าตัวเองนั้นทำแล้วมันจะไม่พลาดแน่ๆ และตอนลงคุณได้ลงแบบรีบร้อนเพราะกลัวว่าจะมีคนมาเห็นเข้าและให้ทันต้องเปิดม่านด้วย

“ไปตรวจดูตรงบันไดสิหมวด” สารวัตร สั่งผู้หมวด

“อ่า...คะ..ครับ” ผู้หมวดรีบไปดูอย่างรีบร้อน

“สารวัตรครับ มีจริงๆด้วยครับ ร่องของส้นรองเท้า” ผู้หมวดพูด

“นะ.นี่ หนุ่มน้อยแล้วรู้ได้ยังไงว่านั้นส้นรองเท้าของฉัน” ซาลินพูดให้ตัวเองพ้นขอกล่าวหา

“เอารองเท้าของคุณไปวัดกับร่องตรงนั้นก็รู้ได้ครับ” รูฟิโอ กล่าวตอบ

“เออ... ผมขอยืมรองเท้าของคุณหน่อยครับ” สารวัตรพูดแบบสีหน้าจริงจัง

แล้วสารวัตรก็ยื่นให้ผู้หมวดไปตรวจสอบ

“ร่องรอยเท้าตรงกันครับสารวัตร” ผู้หมวดบอก

“อื้ม” สารวัตรตอบคำเดียวพร้อมกับมองหน้า ซาลิน

“อ่อ... เทปใสนั้นก็น่าจอยู่กับตัวของเขาเอง ” รูฟิโอพูด

เสียงสะอึกสะอื้น ของ ซาลิน ที่แผ่วเบา จนกลายเป็น ร้องไห้ในที่สุด

หน้าตาที่แต่งสวยๆ นั้นได้เลอะไปด้วยคราบน้ำตาเต็มไปหมด

และในที่สุด ซาลิน ก็สารภาพว่า เขานั้นเป็นคนฆ่า คุณ ฮาร์เดส เอง

เพราะ คุณฮาร์เดสนั้นว่าเขาตลอดเกือบทุกการแสดงโชว์ว่าทำไมทำไม่เต็มที่ห๊ะถึงว่าการแสดงนั้นๆ เขาทำดีที่สุดก็ยังไม่วายโดนบ่นติเหมือนเดิม แล้วทำให้ ซาลินนั้นเก็บกดมาตลอด

..............การคลี่คลายคดี่นี้ก็ได้สิ้นสุดลงสักที..........

“ผมไปแล้วนะครับสารวัตร บายครับ” รูฟิโอพูด พร้อมกับหันเดินทางกลับบ้านของตน

“เดี๋ยว!! รูฟิโอ” เขานั้นหยุดแล้วหันมาหาสารวัตร

“ต้องขอบใจเธอนะ รูฟิโอ ช่วยฉันได้มากเลย ^ ^” สารวัตรพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่เป็นไรครับ^ ^” เขานั้นหันเดินต่อ

และซาลิน ก็ขึ้นรถไปกับสารวัตร เดนเน่ พร้อมไปโรงพักและรับข้อหาที่เขานั้นได้ทำไว้กับพ่อตัวเองเพราะอารมณ์ชั่ววูบของตนเอง

(ช่วยคอมเม้นด้วยนะครับว่าเป็นอย่างไร แต่งเป็นเรื่องเเรกครับ)

****************************THEEND**************************