คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : โลกคู่ขนาน 1/1
เิใหม่ในโลู่นาน(แผ่นินLUVหรรษา)
อนที่ 1 โลู่นาน
หลัาที่หรรษาหมลมหายใลไปแล้ว หรรษา็ื่นึ้นมาเห็นผู้หินหนึ่ ที่มีหน้าาเหมือนเธอทุระเบียบนิ้ว เธอึเอ่ยถามผู้หิรหน้าว่า
“ุเป็นใร?” ผู้หิรหน้าส่ยิ้มให้เธอ
“ัน็ือเธอ” หรรษาทำหน้า ๆ “และเธอ็ืนัน” ผู้หิรหน้ามอหรรษาและึพู่อ “เราสอนือ นนเียวัน เพียแ่อยู่นระห้วเวลา” หรรษามีสีหน้าสสัย “ล่ะสิ5555” ผู้หิรหน้าหัวเราะออมานัวสั่น “ไม่้อสสัยหรอ อนนี้เธอไ้ายาโลเิมแล้ว แ่ัวเธอในโลอันยัไม่าย”
“ันไม่เ้าใ่ะ” หรรษาเอ่ยถามผู้หิรหน้า
“ทำไมเธอโ่ันะ!!! เราสอนือ นนเียวันไ”
“ะเป็นนเียวันไ้อย่าไ ในเมื่อันายไปแล้ว หรือว่าุายแล้ว” หรรษาเอ่ยถาม
“ันยัไม่าย!!! เธอายแ่นเียว” ผู้หิรหน้าหรรษาเริ่มโมโหแล้ว “เพียแ่ันับเธอหลอมรวมวิเป็นหนึ่เียวัน เราสอน็ะเป็นนนเียวันอย่าสมบูร์ วามทรำอเธอทั้หม และวามทรำอัน็ะหลอมรวมเป็นหนึ่เียวัน”
“มันเหมือนในนิยายไหม แบบว่าายแล้วเิใหม่อะไรี้” หรรษาถาม้วยรอยยิ้ม
“อะไรทำนอนั้นแหละ อย่าเสียเวลาเลย”
“เสียเวลาอะ…” หรรษายัพูไม่ทันบประโย ทุอย่า็มืล
…………
เ้าวันที่ท้อฟ้าปลอโปร่ ร่าบอบบาอหรรษานอนหลับไหลอยู่บนเียนอนอเธอ แสแอุ่น ๆ ยามเ้า ่อย ๆ ส่อแสเ้ามาในห้ออเธอผ่านทาหน้า่า
๊อ!!!! ๊อ!!! ๊อ!!! (เสียเาะประู)
“หรรษาลู หรรษา” เสียผู้หินหนึ่เอ่ยเรียหรรษา
“เสียใร? เหมือนเสียุแม่ั” หรรษาพูึ้น
“็เสียอแม่ล่ะสิลู”
หรรษาลาเียมาเปิประูห้อนอน เธอเห็นแม่อเธอใสุ่้าราาร ยืนยิ้มแย้มอยู่หน้าประูห้อนอนอเธอ
“แม่ะมาบอว่า แม่ทำ้าว้มไว้ให้แล้วนะลู หิว็ไปอุ่นินไ้เลย” ุแม่พูออมา้วยรอยยิ้ม
“ทำไมุแม่ใสุ่นี้่ะ”
“วันนี้วันันทร์นะลู แม่็้อใสุ่้าราารรูสิลู นี่อย่าบอนะว่าหนูลืมวัน ลืมเือนไปแล้ว”
“ริ้วย่ะ” หรรษาหัวเราะแห้ ๆ
“ั้นแม่ไปโรเรียน่อนนะลู อ้อวันนี้หนู้ออยู่บ้านนเียวนะลู ุยายไปถือศิลที่วัอีหลายวันถึะลับ ส่วนพี่ายัวีอลูยัไม่ลับ”
“แล้วุพ่อล่ะะ”
“พ่อลูนะหรอ”
“ที่รัรีบลมาเถอะ เี๋ยวเราไปเ้าแถวไม่ทันนะ” เสียุพ่ออหรรษาะโเรียภรรยา
“หึ!!! ั้นแม่ไป่อนนะ พ่อามแล้ว”
“่ะ” หรรษาส่ยิ้มให้แม่ แล้วึปิประูห้อลัเิม “นี่หมายวามว่า เราอยู่ที่โลู่นานั้นหรอ” เมื่อหรรษาิถึอุบัิเหุที่ทำให้เธอ เธอำไ้ว่าแผ่นินว่ายน้ำมา่วยเธอนิ แล้วเาะรอหรือป่าว แล้วถ้าเาาย “เาะไ้มาเิใหม่ บนโลู่นานเหมือนเราไหมนะ”
………….
ทา้านอแผ่นิน เมื่อเาลืมาื่นึ้นมา เา็ลายมาเป็น นัธุริเหมือทอ เหมือแร่ ที่ให่ที่สุในประเทศเสียแล้ว แล้วสรุปอุบัิเหุที่เาลไป่วยหรรษา ผู้หิที่เารั มันือวามริหรือวามฝันันแน่นะ
“ุแผ่นินรับ ะไปที่บริษัทเลย หรือว่าะไปที่ไหน่อนรับ” นับรถเอ่ยถาม
“ไปบริษัท” แผ่นินอบ
นับรถึับรถพาแผ่นินไปยับริษัท ที่เาทำานอยู่ทันที เมื่อับรถมาถึที่บริษัท นับรถ็มาเปิประูให้เา พนัานทุนในบริษัท็ออมายืนเรียแถวอนรับเาเหมือนเิมในทุ ๆ วัน เาไม่ไ้สนใพนัานรีบเินไปที่ลิฟท์ทันที เมื่อมาถึห้อทำานเาห้อทำานทันที แผ่นินเปิลิ้นัโ๊ะทำานอนเอออ แล้วึหยิบรูปอหรรษาึ้นมาู
“หรรษา ันหวัว่าเธอะปลอภัยนะ” แผ่นินนั่มอรูปอหรรษาอยู่นาน นใล้ถึเวลาประุม เาถึเ็บรูปไว้ในลิ้นัเหมือนเิม แล้วึเินออาห้อไป
……………
ความคิดเห็น