เจ้าสาวกึ่งสำเร็จรูป

“มาศ ไปวัดตัวเจ้าบ่าวหน่อยสิ”         

มาศหรือคะ...? ทำหน้าถามแต่ไม่กล้าพูด สุดท้ายก็ต้องกะพริบตาปริบๆ ให้กับสายวัด สมุดและปากกา          

“พี่ภาดาคะ นี่คุณภาณุมาศเป็นลูกมือของพี่รพีพรรณ พี่ภาดาจำพี่รพีได้ไหมคะ เคยมาบ้านเราแล้วตอนรดีแต่งงานกับวันขึ้นเปลหลาน แล้วนั้นคุณกาญจนาค่ะ”               

“สวัสดีครับ” กล่าวทักคนที่นั่งอยู่ก่อนแล้วจึงหันกลับมายิ้มให้คนที่ยืนอยู่ตรงหน้า “เชิญครับ จะทำอะไรก็รีบๆ หน่อย” เขาว่า

“อ้อ ค่ะ... รีบๆ ค่ะ” แอบกัดฟันเล็กน้อยตอนเข้าไปประกบหลังเพื่อวัดช่วงไหล่ที่ต้องเอื้อมกันพอสมควร

คนหรือหมีเนี๊ยะ... ถัดไปเป็นวงแขนและตะเข็บต่างๆ ความยาวที่เหมาะสม แล้วจึงย้อนกลับมาประเชิญหน้า  

“ยกแขนหน่อยนะคะ” บอกแบบเกรงใจเล็กน้อย     นายแบบถอนใจอีกแล้ว แต่เบากว่าสองครั้งแรกมากทีเดียว... 

รอบอก... นี่ล่ะมั่งที่เขาเรียกว่า ‘ผู้ชายอกสามศอก’  แล้วก็มาเอว เอ...เหมือนจะมีพุงหน่อยๆ ด้วยแหะเจ้าบ่าวเรา...  แล้วก็หน้าร้อนตอนที่วัดช่วงสะโพกพร้อมๆ กับที่นายแบบก็เกร็งตัว กลั้นหายใจขึ้นมากระทันหัน 

สุดท้ายก็ขายาว โห เจ้าสาวของเราคงได้ปีนเสาโทรศัพท์กันก็คราวนี้แหละ     

“เสร็จแล้วค่ะ” เงยหน้าบอกหลังจากจดข้อมูลสุดท้ายลงไป

“ผมไปได้หรือยัง” เขาถามมองหน้าแบบซีเรียส ภาณุมาศเลิกคิ้วทำหน้าเหรอ หันไปทางแม่งานใหญ่ 

“ทำไมต้องรีบนักละคะ รอคุณอรก่อนไม่ได้หรือไง นะคะพี่ภาดา” คนเป็นน้องต่อรองเสียงอ้อน 

“รดี แค่นี้ยังไม่พออีกหรือ” ตอบเสียงกลางๆ กับน้องสาวแล้วหันมาพูดต่อเสียงเบากับคนตรงหน้า “ให้ผู้หญิงที่ไหนมาวุ่นวายกับเนื้อตัวพี่แบบนี้ ยังไม่พออีกหรือไง”  

ว้าย... อีตาบ้า ใครอยากไปวุ่นวายกับเนื้อตัวนายกันหา...

“ยังดีนะ ที่ไม่ต้องวัดขนาดกันหมดทุกส่วน!”