คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 พลังจิตระดับ S (รีไรท์)
THE SOLE OF SECLAD ความลับของวิญญาณ
ภาค เส้นทางแห่งราชัน
บทที่ 3 พลังจิตระดับ S
การที่มาโรงเรียนเอาตอนเกือบเที่ยงทำให้โซลถูกเรียกเข้าห้องปกครองทันที แต่ด้วยเหตุผลที่ดูดีและมีความน่าเชื่อถือโซลเลยหลุดพ้นจากการถูกลงโทษได้แบบสบายๆ
เด็กหนุ่มไปซื้อแซนวิชกับนมที่ร้านค้าสวัสดิการของโรงเรียนเพื่อเป็นอาหารเที่ยงของวันนี้ ร่างโปร่งก้าวขึ้นบันไดอย่างรวดเร็วเพื่อให้ทันชั่วโมงเรียนแรกของภาคบ่าย กว่าจะมาถึงอาคารเรียนที่อยู่ชั้น 5 ก็เล่นเอาหอบไม่น้อย
“โอ๋ๆ วันนี้เจ้าหญิงน้อยของเรามาสายว่ะ ไปตามหาเจ้าชายมาเหรอจ๊ะ” เดฟค่อนขอดด้วยน้ำเสียงดัดจริต เรียกเสียงหัวเราะจากกลุ่มเพื่อนของเขาได้เป็นอย่างดี
“แต่สงสัยคงตามหาไม่เจอ ดูสิตัวมอมแมมเชียว” เพื่อนที่อยู่ในกลุ่มต่อมุกด้วยความสนุกสนาน เสียงหัวเราะที่ดังอยู่แล้วดังกว่าเดิมจนเพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆเริ่มหันมามอง แต่ไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งเพราะเดฟเป็นลูกของผู้อำนวยการโรงเรียนนี้
“...” โซลเลือกที่จะเงียบการต่อปากต่อคำกับพวกลูกคุณหนูที่ถูกเลี้ยงมาด้วยเงินทองเหลือล้นแต่ปัญญาต่ำไม่ก่อประโยชน์ใดๆกับเขา
“เงียบทำไม เศร้าหรือไงที่เจ้าชายฟันแล้วทิ้ง” เดฟยังคงไม่เลิกยังหาทางกัดต่อไป “ถ้าเจ้าชายไม่เอาจะให้ฉันเอาก็ได้นะ สวยๆแบบนี้ถึงเป็นผู้ชายก็ไม่เป็นไรว่ะ” คำพูดเมื่อครู่ไม่ใช่การล้อเล่น แต่เดฟต้องการการเหยียดหยามศักดิ์ศรีกันซึ่งๆหน้าๆ
“จะเอาไหมล่ะ” โซลยิ้มหวาน ดวงตาสีฟ้าส่องแววออดอ้อนอย่างน่ารักจนใจคนมองไหววูบ มือบางรูดเน็คไทด์ของเดฟออกช้าๆก่อนจะตวัดวูบรัดคอของเดฟรวดเร็วจนแทบมองไม่ทัน “ชอบไหมครับคุณเดฟ” รอยยิ้มหวานเมื่อครู่สลายไปเหลือเพียงรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมที่เป็นแก่นแท้ สกายที่แอบซุ่มดูอยู่ถึงกับขำน้ำตาเล็ด ‘เรื่องสวยยอมรับ แต่โหดจริงๆ’
“อ๊อก!!! ปะ ปล่อย” เดฟดิ้นพล่านจากการขาดอากาศหายใจ เสียงของเขาอู้อี้ไม่เป็นภาษา
“อะไรนะ ผมฟังไม่รู้เรื่องเลย แต่ถ้าเป็นคำขอโทษผมอาจจะปล่อยก็ได้นะ” โซลแกล้งทำเป็นฟังไม่รู้เรื่อง มือบางออกแรงรัดแน่นยิ่งกว่าเก่า
“ขะ ขอ โทษ ปะ ปล่อย ฉะ ฉัน เถอะ” เดฟที่ขาดอากาศหายใจจนหน้ากลายเป็นสีเขียวกล่าวคำขอโทษออกมาอย่างยากลำบาก เมื่อเงื่อนไขที่ตั้งไว้ถูกปฏิบัติโซลจึงปล่อยมือ ร่างของเดฟทรุดฮวบลงกับพื้นทันที เขาไอหลายครั้งก่อนจะสูดเอาอากาศที่ถูกช่วงชิงออกไปอย่างตะกละตะกราม ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์เมื่อครู่ถึงกับพูดไม่ออก โซลที่ดูสุภาพเรียบร้อยไม่น่าซ่อนด้านอำมหิตเช่นนี้อยู่ได้เลย
“อย่าดูถูกผมดีกว่านะ ผมยังเป็นผู้ชายแล้วไม่ชอบกับมุกของคุณซักนิด” โซลไม่ได้ถูกความโกรธครอบงำแม้แต่นิดเดียว เขาควบคุมอารมณ์ได้สมบูรณ์แบบ ที่ทำไปเมื่อครู่เพียงแค่อยากสั่งสอนเท่านั้น
“หึ พ่อฉันซื้อคฤหาสต์หลังนั้นแล้ว แผ่นดินที่แกได้แค่มองอยู่ไกลๆ” เว้นแต่เรื่องนี้ ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับผืนดินมันทำให้จุดเดือดของโซลต่ำลงอย่างน่าใจหายเลยทีเดียว
“มันไม่สมควรอยู่ในมือของคนอย่างคุณ”
“เงินมันทำได้ทุกอย่าง” เดฟแค่นยิ้มเหยียดหยาม “แน่จริงแกก็ลองซื้อที่ดินมาให้ได้สักผืนสิ แต่ก็คงไม่ได้สินะ เพราะแกจนนี่นา” เมื่อหลบเข้าไปในกลุ่มเพื่อนได้ปากหมาๆของเดฟก็ทำงานทันที เขาไม่รู้ตัวเลยว่าได้พาหายนะมาสู่สถานที่แห่งนี้เสียแล้ว
“...” ตั้งแต่เด็กจนโตโซลไม่เคยโกรธใครอย่างรุนแรงเพียงแต่จะมีหงุดหงิดบ้างแต่ไม่นานเขาก็จะลืมความรู้สึกขุ่นเคืองไป ความโกรธครอบงำสติของโซลจนเด็กหนุ่มไม่รู้สึกตัวอะไรอีกแล้ว จิตใจด้านอำมหิตที่ไม่เคยแสดงออกมาแผ่จิตสังหารออกมาจนคนรอบข้างถอยกรู
คนที่เงียบๆหรือไม่เคยแสดงด้านไม่ดีให้ใครเห็น ในบางครั้งเขาอาจแสดงให้คุณเห็นนรกบนดินได้อย่างไม่ยากเลย ดวงตาสีฟ้าที่เคยสดใสบัดนี้ทอประกายเย็นเยียบน่าพรั่นพรึงอย่างที่ใครก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เส้นผมสีอ่อนที่ปกติทำให้โซลดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสา ตอนนี้มันกลับส่งเสริมบุคลิกอีกด้านหนึ่งของเขาให้ดูเย็นชาและน่ากลัวขึ้นอีกเป็นทวีคูณ
โซลก้าวเข้าไปหาเดฟอย่างช้าๆ แต่ว่าแต่ละก้าวที่เข้าใกล้ร่างของศัตรูนั้นแรงกดดันหนักหน่วงก็ตรึงร่างของทุกคนที่อยู่ในห้องเรียนแห่งนี้ไว้ ยิ่งเข้าใกล้ร่างของเดฟเท่าไหร่แรงกดดันก็ยิ่งมากขึ้นจนนักเรียนบางคนถึงกับทนไม่ไหวทรุดฮวบหมดสติลงกันพื้น
ตรงจุดที่เดฟอยู่แรงกดดันมากกว่าที่อื่นเป็นนับสิบเท่า ร่างของเดฟถูดตรึงติดกับพื้นด้วยแรงโน้มถ่วงมหาศาล เกาะลอยฟ้าอันเป็นสถานที่ตั้งของโรงเรียนดิ่งลงสู่ผืนน้ำอย่างน่ากลัวจากอิทธิพลของแรงโน้มถ่วงเทียมที่โซลทำขึ้น มันมากว่าเครื่องกำเนิดแรงโน้มถ่วงขนาดใหญ่ที่ใช้กับโรงเรียนแห่งนี้เสียอีก
สกายตื่นตระหนกความรู้สึกอึดอัดและมึนหัวที่เขาคิดว่ามีสาเหตุมาจากจิตสังหาร มันเป็นเพียงสภาวะของสมองขาดเลือดเนื่องจากแรงโน้มถ่วงที่เพิ่มขึ้นมากระทันหันเท่านั้น เด็กคนนี้มีไซต์กราวิตี้ พลังที่สามารถควบคุมแรงโน้มถ่วงได้ พลังแบบเดียวกับที่ลีโอมี
สกายเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง เขาน่าจะรู้ตัวเร็วกว่านี้ ความร้ายกาจของไซต์กราวิตี้ลีโอเคยแสดงให้เขาเห็นแล้ว ลีโอเคยใช้มันจมเกาะมาแล้วนับไม่ถ้วนในสมัยที่ยังอยู่หน่วยรบพิเศษ แล้วตอนนี้โซลก็กำลังจะจมเกาะนี้โดยไม่รู้ตัว
สกายขยับตัวอย่างอยากลำบากแรงโน้มถ่วงที่ถูกสร้างขึ้นโดยที่ผู้ใช้ยังไร้สติ มันขยายขอบเขตไปทั้งโรงเรียนโดยจุดศูนย์กลางคือตัวของเด็กชายที่ลีโอบอกว่าน่าสนใจ ร่างสูงไม่สนใจจะพรางตัวอีกแล้วเขาทุ่มกำลังทั้งหมดที่มีเข้าใกล้ตัวโซลให้เร็วที่สุด เกาะลอยฟ้าดิ่งลงสู่ผืนน้ำเบื้องล่างอย่างรวดเร็วตามสภาพแรงโน้มถ่วงที่มากขึ้นทุกๆนาที
เมื่อเข้ามาถึงห้องเรียนที่โซลอยู่แรงโน้มถ่วงที่มากกว่าจุดอื่นทำเอาสกายแทบทรุด พื้นปูนรอบตัวผู้ใช้เกิดรอยร้าว เมื่อไม่อาจทนรับน้ำหนักไหว มันแผ่กว้างแตกแขนงไปทั่วห้องและอีกไม่นานคงกลืนอาคารนี้ทั้งหลัง
สกายดึงสร้อยรูปไม้กางเขนออกมาก่อนจะบิดตรงปลายออก มันเป็นยาสลบที่เขาพกไว้เผื่อฉุกเฉิน เข็มสีเงินเล่มจิ๋วโผล่ออกมา สกายเข้าใกล้ร่างเด็กหนุ่ม เข็มสีเงินปักเข้าใส่เส้นเลือดใหญ่ที่ต้นคอขาวทันที ยาสลบชนิดรุนแรงออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว
โซลที่ไร้สติไม่รับรู้ถึงการมีอยู่ของใครทั้งสิ้น สิ่งที่ขับดันให้ร่างนี้ยังคงยืนอยู่ คือ ต้องฆ่าเดฟๆ สามคำนี้ดังก้องในหัวจนไม่อาจรับรู้สิ่งใด เมื่อยาออกฤทธิ์โซลก็สลบทันที แรงโน้มถ่วงมาศาลหายไปเกาะลอยฟ้าแห่งนี้จึงลอยกลับไปอยู่ที่เดิมอย่างที่มันควรจะเป็น
สกายอุ้มร่างของโซลขึ้นมาแต่ต้องขมวดคิ้วกับน้ำหนักที่มากกว่าปกติที่ร่างกายเล็กๆแบบนี้ไม่น่าจะมีได้ ก่อนจะถึงบางอ้อเมื่อเห็นสายรัดข้อมือสีขาวที่โซลสวมอยู่ เขาถอดมันออกก่อนที่จะวางไว้ที่มุมหนึ่งของอาคารเรียน พลางเตือนตัวเองว่าอย่าลืมเก็บมันมาคือเด็กหนุ่มหลังจากที่เก็บกวาดที่นี่เสร็จ
เขารู้ที่อยู่ของโซลผ่านบัตรประชาชนที่อยู่ในกระเป๋า ก่อนจะพาโซลไปส่งที่บ้านโดยใช้โฮลเวอร์บอร์ด เขาอ้างกับผู้เป็นแม่ของเด็กหนุ่มว่า ลูกชายของเธอเป็นลมขณะที่เล่นกีฬาแล้วหัวฟาดพื้นสลบไป พาไปที่โรงพยาบาลมาแล้วแต่หมอบอกว่าไม่เป็นอะไร ก็เลยพานักเรียนมาส่งที่บ้าน เธอดูไม่ติดใจอะไรกับสิ่งที่เขาบอก รวมทั้งขอร้องให้พาเด็กชายมาส่งที่ห้องนอนของเขา ก่อนเธอจะเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟ เขาจิบน้ำเล็กน้อยพอไม่ให้เธอเสียน้ำใจก่อนจะขอตัวออกมาโดยอ้างว่ามีชั่วโมงที่ต้องเข้าสอนต่อ
…………………………………………………………………………………………………….
“ท่านครับ” สกายกรอกเสียงใส่โทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ ใครค่ะ“ เสียงที่จากปลายสายเป็นเสียงหญิงสาว พร้อมกับเสียงครางวาบหวิวที่เล็ดลอดออกมาชวนจินตนาการไปไกล
“ลีโอ ถ้าไม่เลิกล้อเล่นรูปที่แกใส่บิกินีสีแดงเต้นอยู่ในบาร์เกย์ว่อนดาต้าเวิลด์แน่” สกายกล่าวเสียงเรียบ แต่คนที่ได้ยินกลับหนาวไปถึงไขสันหลัง ไม่บ่อยนักที่สกายจะเรียกชื่อเล่นของลีโอนาโดและรูปที่ว่าสกายมีไว้ในครอบครองจริง และเขาพร้อมจะทำอย่างที่พูดจริงด้วยหากผู้เป็นเจ้านายไม่ยอมเลิก
“ไม่ชอบเสียงใหม่ที่ฉันอุตสาห์ฝึกมาเหรอ” ลีโอตอบกลับมาด้วยเสียงปกติ เสียงหญิงสาวเมื่อครู่ไม่ใช่ใครหรอกเป็นเสียงของลีโอนาโดเอง เขาสามรถเปลี่ยนเสียงเป็นใครก็ได้โดยที่ไม่ต้องใช้เครื่องแปลงเสียงเลย
“ท่านรู้ไหมเด็กที่ท่านให้ผมไปสะกดรอยเขามีไซต์อะไร” เมื่อลีโอเลกล้อเล่นแล้วสกายก็ทำหน้าที่ของตัวเองทันที
“เขาเป็นไซคลิกอย่างที่ฉันคิดจริงๆด้วย แต่เรื่องไซต์ฉันไม่รู้หรอก”
“จริงหรือครับ ไม่ใช่ท่านแอบไข่ทิ้งไว้แล้วลืมหรือ” สกายเย้า
“หมายความว่าอะไรสกาย” ลีโอถามเสียงเรียบ สกายไม่ใช่คนที่มีอารมณ์ขันนักแล้วก็ไม่ชอบล้อเล่นด้วย
“ผมแค่อยากบอกว่านายอานันท์ แสงปัญญาเขามีไซต์กราวิตี้ แบบเดียวกับท่านเท่านั้นเอง พลังจิตระดับ S มันไม่ได้หาได้ง่ายๆนะครับ เขาเกือบทำเกาะลอยฟ้าขนาดใหญ่จมตอนที่โกรธเลยนะ ท่านแน่ใจหรือว่าได้ไข่ทิ้งไว้ที่ไหนจริงๆ”
“ไม่โว้ย!!! ฉันรักฮาร์ลี่คนเดียวแล้วก็ไม่เคยนอกใจ” คนถูกหาว่านอกใจภรรยาโวยวายลั่น จนสกายต้องเอาโทรศัพท์ออกห่างจากหูอย่างเสียไม่ได้
“เอาเป็นว่าส่งหน่วยเก็บกวาดมาช่วยผมแล้วกันนะครับ งานนี้งานช้างเอาเรื่อง” แค่คิดถึงการเปลี่ยนความทรงจำของคนทั้งโรงเรียนก็ทำเอาสกายเหนื่อยไปครึ่งตัวแล้ว ปกติเขามักชอบฉายเดียวแต่ตอนนี้คงฉายเดี่ยวไม่ออก
“หน่วยเก็บกวาดจะถูกส่งมาใน 5 นาที ระบุพิกัดด้วย”
“โรงเรียนอารีย์สโมสร” เขาชอบลีโออย่างหนึ่งถึงแม้จะบ้าและคาดเดาไม่ได้ แต่ถ้าเป็นเรื่องงานคนๆนี้จริงจังเสมอ สกายวางสายไปก่อนจะเร่งความเร็วโฮเวอร์บอร์ดขึ้น จุดหมายคือโรงเรียนอารีย์สโมสร และทำภารกิจเก็บกวาดให้เรียบร้อย
…………………………………………………………………………………………………..
คำศัพท์
โฮเวอร์บอร์ด พาหนะที่ใช้เดินทางในปัจจุบัน สามารถลอยได้ มีหลายขนาดให้เลือกใช้ โดยในตัวเครื่องจะมีเครื่องสับเปลี่ยนแรงโน้มถ่วงขนาดเล็กติดตั้งไว้ เครื่องเจ็ทจะดูดอากาศจากข้างหน้าเข้ามาแล้วพ่นไปด้านหลังอย่างรวดเร็วทำให้ตัวเครื่องสามารถแล่นไปข้างหน้าได้ วิธีควบคุมคล้ายๆกับกระดานเซิร์ฟ
ดาต้าเวิลด์ อินเตอร์เน็ตที่สามารถออนไลน์เข้าไปได้ทั้งตัว
…………………………………………………………………………………………..
เสร็จอีกตอน หนูโซลเกือบฆาตรกรรมหมู่ไปแล้ว คือแบบสกายไม่ได้อ่อนนะคะ เขาพอฟัดพอเหวี่ยงกับลีโอนาโดเลยทีเดียวไม่งั้นคงไม่อยู่กันได้ยืดยาวขนาดนี้หรอก
สารภาพค่ะ เกือบลืมอัพ
ความคิดเห็น