จะรักหรือจะร้าย

ลำดับตอนที่ #2 : สอง

 

 

 

 

“และคนที่น้องน้ำได้ก็คือ คือ.... พี่เอมครับ” หืออ พี่เอม นี่มันบังเอิญเกินไปหรือเปล่า แม่นเหมือนที่ไอ้จั่นบอกฉันเลย พี่ๆ มีตั้งเยอะแยะทำไมต้องพี่เอมด้วย แล้วดูสายตาและเสียงกรี๊ดกร๊าดนี่สิ ฉันล่ะอยากจะบ้าตาย ไอ้น้ำเอ๊ยย

 

"ดีมากนุ้งคิว" ฉับกระซิบบอกคิว เอามือตบบ่ามันไป ถือว่าใช้ได้เพื่อนฉัน

 

"เชิญพี่เอมไปยืนข้างๆน้องน้ำเลยครับ คนต่อไปมาเลยครับ"

 

 

"สวัสดีค่ะน้องน้ำ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" ฉันเอ่ยทักทายออกไปแถมยิ้มหวานส่งไปให้อีก เธอเสร็จฉันแน่เด็กน้อย

 

"สวัสดีค่ะพี่เอม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะคะ น้ำขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ" ฉันเอ่ยทักพี่เอมกลับไป พี่เอมนี่ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งสวยนะ คนอะไร สวยคม ดูดีไปหมดทุกอย่าง เท่ห์เป็นบ้าเลย
 

 

"ฝากหัวใจมาด้วยก็ได้นะคะ พี่รับฝาก" เป็นไงล่ะ เจอฉันหยอดไปที นิ่งไปเลยสิเด็กน้อย หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศแล้ว 
 

 

ฉันชวนน้ำคุยนั่น คุยนี่ ไปเรื่อย ส่วนมากเป็นฉันเสียมากกว่าที่จะถามน้ำออกไป ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ดูไม่ค่อยจะมีพิษมีภัยอะไร หน้าตาซื่อๆ ฉันกำลังจะใช้เด็กนี่ เป็นเครื่องมือแก้แค้นไอ้ตี๋ ที่มันทำร้ายน้องสาวฉันเหรอ ไม่.... ฉันจะใจอ่อนไม่ได้เด็ดขาด ฉันจะทำให้มันรู้สึกเจ็บอย่างที่ฉันเจ็บ

 

"พี่เอม พี่เอมคะ"

 

"คะ คะ มีอะไรเหรอคะ"

 

"น้ำเห็นพี่เอมยืนเหม่ออยู่ เลยเรียกน่ะค่ะ น้ำแค่จะบอกว่าน้ำจะกลับหอแล้วค่ะ"

 

"อ่อค่ะ น้ำอยู่หอแถวไหนคะ ให้พี่ไปส่งนะคะ พี่เป็นห่วงค่ะ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เอม หอน้ำอยู่ใกล้ๆนี่เอง น้ำกลับเองก็ได้ค่ะ น้ำเกรงใจ"

 

"ไม่ต้องปฏิเสธเลยค่ะ ไปค่ะ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง น้ำเป็นน้องรหัสพี่ พี่ก็ต้องดูแล เทคแคร์หหน่อนสิคะ ปะ รถพี่อยู่ตรงนู้นค่ะ" ฉันดึงมือน้ำมาจับไว้ แล้วเดินพาน้ำมาที่รถของฉัน ฉันต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับน้ำ ชอบอะไรไม่ชอบอะไร อยูที่่ไหน ใช้ชีวิตแบบไหน ฉันต้องรู้ให้หมดทุกอย่าง จะได้เริ่มแผนการได้ง่ายๆ
 

 

"น้ำอยู่หอนี้เหรอคะ พี่อยู่คอนโดข้างๆนี่เอง น้ำอยู่คนเดียวเหรอคะ"
 

"เปล่าหรอกค่ะ น้ำอยู่กับเพื่อนอีก2คนค่ะ น้ำไม่ชอบอยู่คนเดียว เลยมาขออยู่กับเพื่อนๆด้วยค่ะ"

 

"อ่อ ไม่ชอบอยู่คนเดียว งั้นมาอยู่กับพี่ไหมคะ พี่ก็ไม่ชอบอยู่คนเดียว อยากให้มีคนมานอนด้วยอ่ะค่ะ" ฉันถามน้ำออกไป ดูน้ำนิ่งๆไป คงอึ้งที่อยู่ๆฉันก็ชวนมานอนด้วยซะงั้น ดูทำหน้าเข้าสิ น่าหยิกแก้มชะมัดเลย ไม่ว่าเปล่าฉันเอามือไปหยิดแก้มของน้ำทั้งสองข้างส่ายไปมา
 

 

"พี่ล้อเล่นค่ะ ดูทำหน้าเข้าสิ เพิ่งรู้จักกันแปปเดียว ชวนมานอนที่ห้องซะแล้ว ฮ่าฮ่า แต่ถ้าน้ำอยากมา พี่ก็พร้อมนะคะ" ฉันนี่อ่อยแรงไปอีก ฉันไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ จริงจริ๊งงงง..
 

 

"น้ำขึ้นห้องดีกว่าค่ะ" ฉันรีบตัดบทไป ขืนอยู่นานฉันต้องโดนพี่เอมอ่อยอีกแน่ๆ น้ำจะทนไม่ไหวนะคะ

 

 

"เดี๋ยวน้ำ พี่ขอโทรศัพท์หน่อย" ฉัน งงๆ แต่ก็ยื่นโทรศัพไปให้พี่เอม พี่เอมก็ก้มหน้าก้มตากดยุกยิกๆอยู่สักพักแล้วคืนให้ฉัน

 

"นี่ค่ะ เบอร์พี่ มีอะไรโทรหาได้ตลอดเลยนะคะไม่ต้องเกรงใจ ไลท์ เฟสบบุ๊ก พี่ก็แอดแล้วเรียบร้อยนะคะ อิอิ" ฉันจะติดตามทุกสถานะของเธอเลยเด็กหมี จะไม่ให้คลาดสายตาเลยแหละ
 

 

"เอ่อ ค่ะ" พี่เอมยื่นโทรศัพท์คืนมาให้ฉัน พูดออกมาเป็นชุดว่าพี่แกทำอะไรบ้าง ต้องทำขนาดนี้เลยเหรอพี่เอม ฉันจะกล้าโทรไปไหมล่ะ แล้วดูพี่แกเมมชื่อมาซิ พี่เอมของน้องหมี ส่วนเบอร์ฉันน่ะเหรอ พี่เอมยื่นมาให้ดู น้องหมีของพี่เอม ตอนนี้ฉันว่าหน้าฉันคงแดงไปถึงใบหูแล้วหละ รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้าเลยฉัน

 

"ขึ้นห้องเถอะค่ะ ฝนจะตกแล้ว"
 

 

"ค่ะ พี่เอมก็ไปได้แล้วค่ะ เดี๋ยวจะเปียกเสียก่อน" ฉันบอกแค่นั้นก็วิ่งขึ้นห้องมาอย่างรวดเร็ว ใครจะทนอยู่ได้ล่ะ พี่เอมนะพี่เอม ทำฉันเสียอาการได้ขนาดนี้เลยเหรอ
 

 

"หึ" ฉันเค้นเสียงออกจากลำคอ เธอเริ่มหลงกลฉันแล้วสิเด็กน้อย นี่แค่การเริ่มต้น เธอยังต้องเจออะไรอีกเยอะจากฉัน เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะน้องหมี

 

 

 

 

"กลับห้องดีกว่า ฝนนี่ก็จะตกทำไมนักหนาเนี่ย เหงาจัง"