จะรักหรือจะร้าย

ลำดับตอนที่ #1 : หนึ่ง

“ไอ้เอม นี่มึงคิดจะทำไรเปล่าวะ กูเห็นมึงจ้องน้องเค้าอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้ออย่างนั้นแหละ”

“มึงรู้จักน้องเค้าปะ”

“ไม่รู้ว่ะ ทำไมวะ อย่าบอกนะว่ามึงสนใจน้องเค้าอ่ะ”

“เออ กูสนใจ ก็เด็กนั่นมันน้องไอ้ตี๋ คู่ปรับกูไง”

“เห้ยจริงดิ แม่งมีน้องน่ารักขนาดนี้เลยเหรอวะ ต้องทำความรู้จักสักหน่อยแล้ว”

“มึงหยุดเลยไอ้คิว เดี๋ยวกูฟ้องหมวยเลยนี่ คนนี้ห้ามยุ่งนะเว้ย”

“ทำไมจะเก็บไว้กินคนเดียวรึไง มึงไม่ถูกกับพี่เค้า แล้วจะชอบน้องเค้าเนี่ยนะ ฝันหรือเปล่ามึง”

“กูไม่ได้จะจริงจังอะไรสักหน่อย กูรู้แล้วว่ะ จะแก้แค้นไอ้ตี๋ยังไง ให้สาสมกับที่มันทำให้น้องกูต้องเสียใจร้องไห้เป็นเดือนๆจนหนีไปเรียนอยู่อังกฤษ”

“มึงจะทำไรวะ”

“กูก็แค่อยากจะทำให้มันรู้สึก เหมือนที่กูรู้สึกไงวะ มันทำน้องกูได้ กูก็ทำน้องมันได้เหมือนกัน”

“เห้ยเอม แต่กูว่าไม่ดีนะเว้ย สงสารน้องเค้า น้องเค้าไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย แล้วมึงจะไปลงที่เค้าเพื่อแก้แค้นไอ้ตี๋เนี่ยนะ กูว่ามึงทำไม่ถูกนะ เล่นกับความรู้สึกของคนมันไม่ดีนะเอม”

“ไอ้นี่นิ พูดซะยืดยาวเลยมึง กูตัดสินใจละ กูจะทำ กูไม่สนหรอกนะว่าใครจะรู้สึกยังไง กูรู้แค่ว่ากูต้องแก้แค้นให้น้องกูแค่นั้น ถ้ามึงไม่ช่วยก็ไม่ต้องมาห้ามกู กูจะทำให้เด็กนั่นรักกู หลงกูให้ได้เลย มึงคอยดูละ พอมันรู้สึกว่าขาดกูไม่ได้ กูจะสลัดมันออกอย่างไม่ใยดีเลยมึง” ฉันได้แต่คิดอยากจะแก้แค้นให้น้องอายโดยม่สนอะไรทั้งนั้น ยิ่งเห็นหน้าเด็กนั่น อารมณ์โกรธของฉันที่มีต่อพี่ของเธอเพิ่มมากขึ้นไปอีก

“โชคดีนะ ที่มาอยู่คณะเดียวกันกับเรา จะได้ทำอะไรได้ง่ายๆหน่อย กูอยากให้เค้าเป็นน้องรหัสกูว่ะ มึงจัดการให้กูด้วยนะ เรื่องนี้ห้ามให้รู้เด็ดขาด ไม่งั้นมึงโดน” ฉันได้แต่สั่งและชี้หน้าคาดโทษไปที่ไอ้คิด ถ้ามันไม่ทำตามที่ฉันบอก คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น

“เออ ไอ้นี่นิ จะโหดอะไรกับผู้ชายที่บอบบาง อ่อนโยนอย่างกูนักเนี่ย” พี่ขอโทษนะน้อง พี่ไม่อยากทำเลยแต่พี่ยังอยากมีชีวิตอยู่

“เอ้าน้องๆคะ ช่วยเงียบหน่อยนะคะ พี่ชื่อเอมนะคะ เป็นประธานของคณะ มีอะไรก็ปรึกษาพี่และเพื่อนได้เลยนะคะ”

“ยกเว้นเรื่องเงินนะครับน้องๆ” คิวพูดแทรกขึ้น

“เดี๋ยวเราจะเริ่มจับพี่รหัสกันเลยนะคะ แล้วก็ให้แยกไปอยู่กับพี่รหัสที่เราจับได้เลยนะคะ”

“เห้ยคิว เรียบร้อยเปล่าวะที่สั่งอะ” ฉันกระซิบไปที่ข้างหูไอ้คิว

“เออ เดี๋ยวมึงเรียกให้น้องเค้ามาจับรายชื่อคนแรกเลยนะ กูเตรียมไว้แล้ว”

“น้ำ แกสังเกตพี่เอมเปล่าวะ ฉันว่าเค้ามองมาที่แกตลอดเลยนะ เค้าชอบแกแน่เลยว่ะ โอ้ย.. เพื่อนฉันขายออกแล้วงานนี้” จั่นเพื่อนซี้ของฉันพูดขึ้น

“อะไรของแกวะ แกคิดมากไปปะ พี่เอมเค้าอาจจะมองคนอื่นก็ได้ คนสวยกว่าฉันก็มีเยอะแยะ เค้าจะมาสนใจฉันทำไม” ฉันก็ไม่เห็นจะมีอะไร ไอ้จั่นนี่คิดมากนะ

“อ้าวว น้องคนนั้นน่ะ  มาจับฉลากคนแรกเลยค่ะ”

“น้ำพี่เอมเรียกแกคนแรกเลยเว้ย ว๊ายๆๆ จับให้ได้พี่เค้านะแก มีแต่คนอยากได้ทั้งนั้น”

“ฉันเหรอ” ฉันยัง งงๆ อยู่ๆก็เรียกฉันคนแรก คนมีตั้งเยอะแยะทำไมต้องฉันด้วยเนี่ย เขินจัง คนตั้งเยอะแยะ แต่ฉันก็ต้องรีบลุกออกไป ยืนอยู่หน้าพี่คิวเพื่อจับฉลาก ขออย่าให้เป็นอย่างที่ไอ้จั่นบอกเลยนะ ไม่งั้นฉันโดนสายตาพวกนั้นมองอย่างกับจะฆ่าฉันงั้นแหละ

 "แนะนำตัวหน่อยค่ะ" พี่เอมบอกฉัน

"สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ และพี่ๆทุกคน ฉันชื่อน้ำค่ะ"

"จับได้เลยครับ"
 

“และคนที่น้องน้ำได้ก็คือ คือ.... พี่เอมครับ”