พี่คนแมน แฟนน้องหมี

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

 

"คิดถึงจัง"
      ฉันนั่งเหม่อลอย มองออกไปนอกหน้าต่าง คิดถึงใครบางคนที่มีอิทธิพลต่อหัวใจของฉันเสียเหลือเกืน 3ปีแล้วซินะ ที่เราไม่ได้เจอกันเลย ไม่รู้ว่าน้องหมีจะคิดถึงฉัน เหมือนที่ฉันคิดถึงน้องหมีหรือเปล่า ฉัน เอม ส่วนน้องหมีของฉันก็น้ำนั่นแหละ น้ำ เด็กน้อยที่บ้านอยู่ข้างๆฉัน พ่อแม่เราเป็นเพื่อนรักกัน เราเลยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ น้ำเสมือนน้องสาวของฉันคนหนึ่ง ซึ่งฉันก็รักมากๆ ไม่ยอมให้ใครมารังแกน้องฉันได้แน่ๆ น้ำติดฉันอย่างกับอะไรดี ไม่ว่าฉันจะทำอะไร จะไปไหน น้ำจะคอยมาออดอ้อน ออเซาะ ตามไปด้วยเสมอ.. ฉันก็ไม่ได้ห้ามอะไร ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้ๆน้ำ ได้ดูแลน้ำ เพราะฉันรักน้ำ 

"ใช่ ฉันรักน้ำ" รักมากกว่าน้องสาวน่ะซิ คิดแล้วก็กลุ้ม ฉันจะทำยังไงกับความรักของฉันดี จะบอกน้ำดีไหม ถ้าบอกไปก็กลัวว่าน้ำจะรับไม่ได้ จะทำตัวห่างเหินฉันไป ซึ่งฉันทนไม่ได้แน่ๆถ้าเป็นแบบนั้น แล้วฉันจะทำยังไงดีล่ะ เฮ้อออ. เก่งไปซะทุกเรื่อง ต้องมาตกม้าตาย เรื่องความรักเนี่ยนะ สาธิดาเอ๊ยย.. รู้ถึงไหนอายถึงนั่น 

 

กริ๊งงงง กริ๊งงงง.. เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

"ฮัลโหล"

"คุณเอมคะ มีแขกมาขอพบค่ะ " มิว เลขาสาวสวยหน้าห้องของฉันเอง

"ใคร" ฉันถามออกไปเพราะวันนี้ฉันไม่ได้มีนัดใครไว้สักหน่อย ซึ่งฉันก็ไม่ได้อยากรับแขกสักเท่าไหร่ซิวันนี้

"เค้าไม่บอกว้าเป็นใครค่ะ แต่บอกว่าเป็นคนสำคัญของคุณเอมค่ะ"

คนสำคัญงั้นเหรอ ฉันนั่งคิด ใครกันคนสำคัญของฉัน

"ให้เข้ามาได้" ฉันบอกออกไปเพราะอยากจะรู้เหมือนกันว่า ใครกันที่บอกว่าเป็นคนสำคัญของฉัน 

ก๊อก ก๊อก ก๊อก .. 

"เชิญค่ะ" ฉันบอกออกไป พร้อมกับเงยหน้าจากกองเอกสารที่กำลังทำอยู่ 

"พี่เอมมมมม" "น้ำาาาาา" ฉันตกใจแทบช๊อค เมื่อเห็นสาวสวยตรงหน้า เธอโตเป็นสาวขึ้นมาก มากจริงๆ น้ำเดินเข้ามากอดฉัน แล้วร้องไห้สะอึกสะอื้น จนฉันตกใจว่าน้ำเป็นอะไร

"น้ำเป็นอะไรคะ ไหนบอกพี่ซิคะ" ฉันใช้มือทั้งสองข้างจับที่ไหล่ของน้ำ ดึงให้น้ำออกมามองหน้าฉัน และฉันก็ใช้นิ้ว เกลี่ยน้ำตาของน้ำออก

"น้ำคิด ฮึก. ถึงพี่เอมค่ะ คิดถึงมากที่สุดเลย ฮึก" พูดไปก็สะอื้นไป ฉันยิ้มให้ความน่ารักของน้ำ นึกว่าเป็นอะไรเสียอีก 

"พี่เอมก็คิดถึงน้องหมีเหมือนกันนะคะ คิดถึงมากๆเลยด้วย" ฉันดึงน้องหมีเข้ามากอดปลอบ เรากอดกันอยู่นาน ก็มันคิดถึงนี่เนอะ.. ฉันรู้สึกว่าใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย มันแทบจะทะลุออกมาข้างนอกเสียให้ได้... 

"จุ๊บ.. จุ๊บ" น้ำผละออกจากอ้อมกอดของฉัน แล้วหอมแก้มฉันซ้ายที ขวาที ฉันนี่ยืนเกร็งทำอะไรไม่ถูกเลย หน้าฉันตอนนี้มันร้อนวูบวาบไปหมด ไม่ใช่ว่าน้ำไม่เคยทำแบบนี้นะ แต่ตอนนั้นฉันคิดกับน้ำแค่พี่น้องน่ะ แต่ตอนนี้มันใช่ที่ไหนล่ะ อย่าทำตัวน่ารักได้ไหมน้องหมี แค่นี้พี่เอมก็หลงจะแย่อยู่แล้ว

"พี่เอม พี่เอม พี่เอมมมม" น้ำเรียกฉัน

"คะ คะ ว่าไงคะ" ฉันหลุดจากห้วงความคิดทันที ก็น้องหมีตะโกนซะดังเลย

"พี่เอมเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ไม่สบายหรือเปล่า หน้าแดงๆ ตัวก็ไม่ร้อนนี่คะ" ฉันสะดุ้งเลยล่ะ น้องหมีจะรู้ไม่ได้นะว่าฉันกำลังเขินอยู่ โอ้ยย สาธิดา อย่าสั่นซิ อย่าสั่น

"อะ เอ่อ พี่เอมไม่เป็นอะไรค่ะ" ฉันตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก

"พี่เอมไม่คิดถึงน้ำบ้างเหรอคะ ไม่เห็นหอมแก้มน้ำบ้างเลย" ฮะ น้ำอยากให้ฉันหอมแก้มงั้นเหรอ ฉันนี่รีบเลยแหละ 

"จุ๊บ " ฉันหอมไปที่แก้มขวาของน้ำ 1 ที

"อีกข้างด้วยสิคะพี่เอม" จ้ะ

"จุ๊บ" ฉันทำตามที่น้ำขออย่างว่าง่าย ก็นะ ได้หอมแก้มน้องหมีให้หายคิดถึงหน่อย ตอนนี้หน้าฉันนี่บานเสียยิ่งกว่าอะไร ก็เขินนี่นา ยิ้มไม่หุบเลยฉัน..

"น้ำ ทำไมจะกลับมาแล้วไม่โทรบอกพี่ก่อนคะ พี่จะได้ไปรับที่สนามบินเอง แล้วนี่มายังไงคะเนี่ย" ฉันทำหน้าบึ้ง ถามน้ำออกไป ก็ฉันอุตส่าห์รอวันที่น้ำกลับมากะว่าจะไปรับด้วยตัวเองเสียหน่อย แต่น้ำไม่ยอมบอกฉันซะได้

"น้ำให้คุณแม่ เอ่อคุณแม่พี่เอมน่ะค่ะ ไปรับมา แล้วคุณแม่ก็มาส่งน้ำเมื่อกี๊น่ะค่ะ แต่ท่านไม่ขึ้นมาด้วย ต้องไปธุระต่อค่ะ อย่าทำหน้าอย่างนั้นซิคะ ยิ้มหน่อยน้าา" ฉันยิ้ม แล้วเอาแก้มไปถูไหล่พี่เอมเบาๆ ก็ดูพี่เอมทำหน้าเข้าสิ น่ารักเป็นบ้าเลยคนอะไรไม่รู้ ทั้งสวย ทั้งเท่ห์ หลงแรงอ่ะ พูดเลย

"ค่ะ นี่ก็จะบ่ายแล้ว น้องหมีหิวหรือยังคะ ไปกินข้าวกันดีกว่าเนอะ" ฉันเห็นน้องหมีทำแบบนี้แล้วก็อดยิ้มให้กับความน่ารักของน้องหมีไม่ได้เลย ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน น้องหมีขี้อ้อนก็ยังเป็นเหมือนเดิม ไม่เคยเปลี่ยนแปลงจริงๆ

"หิวมากค่ะ จะกินช้างได้ทั้งตัวแล้วนะคะ ไปกันเถอะค่ะ" น้ำดึงมือฉันแล้วเราก็เดินออกมาจากห้องทำงานของฉันพร้อมกัน

"มิว เดี๋ยวฉันกับคุณน้ำจะออกไปกินข้าวข้างนอกนะ เดี๋ยวจะกลับเข้ามาใหม่ มีอะไรเร่งด่วนโทรหาฉันได้เลย"ฉันสั่งเลขาเสร็จ ก็เดินออกไปที่รถ และมุ่งหน้าไปยังร้านอาหารทันที เพราะน้องหมีของฉันบ่นหิวมาตลอดทางเลยนี่สิ

 

"ค่อยๆ กินสิคะน้ำ ปากเลอะหมดแล้วนะคะ" ฉันเห็นน้ำกินเอากินเอาไม่พูดสักคำ สงสัยจะหิวจริงๆ ฉันหยิบทิชชู ไปเช็ดปากให้น้ำ น้ำได้แต่ยิ้มทำตาหยีส่งกลับมาให้ฉัน น่ารักเป็นบ้าเลย เด็กน้อยเอ๊ยย...

 

เมื่อกินข้าวเสร็จ เราก็เดินออกมาจากร้านทันที จะได้กลับไปทำงานต่อ และน้ำก็คงต้องไปกับฉันด้วย ก็ฉันอยากมีกำลังใจในการทำงานน่ะสิ ทำงานไป มองหน้าน้ำไป โอ้ยย แค่คิดก็มีความสุขแล้ววว ...แต่ทว่า ยังเดินไม่ทันจะพ้นหน้าร้าน

 

"พี่เอมขาาาาาาา"