พี่คนแมน แฟนน้องหมี

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่5

 

 

 

 

 

 

"ดีนะ ยัยนั่นไม่มาด้วย" ฉันเดินขึ้นมาบนห้องพี่เอม เปิดประตูเข้าไป วางของที่ฉันซื้อมาไว้ที่โซฟากลางห้อง 

 

"พี่เอมขา พี่เอมกลับมาแล้วเหรอคะ แนนคิดถึงพี่เอมขาจังเลยค่ะ"

 

"นี่เธอ เข้ามาในห้องฉันได้ไงเนี่ย" ฉันตะโกนออกไปเสียงดังลั่น ก็ตกใจนิ จู่ๆยัยนี่ก็มานอนที่ห้องของพี่เอมได้ไงกัน เธอมีสิทธิ์อะไร

 

"เธอนั่นแหละมาทำอะไรในห้องของพี่เอมขาของฉัน ยัยหน้าหมี" 

"ก็ฉันนอนห้องนี้กับพี่เอมนิ มีไรปะ" ฉันตอบออกไปแบบกวนๆ ดูหน้าก็รู้ยัยนี่ไม่พอใจฉันเอามากๆ 

"ไม่จริง พี่เอมขาไม่เคยให้ใครมานอนด้วยนอกจากฉัน เธออย่ามโนไปหน่อยเลย ฉันมาที่นี่เกือบทุกวัน ไม่เห็นจะเจอเธอเลยนี่" 

"เมื่อวานเธอมาไหมล่ะ" ยัยนี่บอกมานอนเกือบทุกวัน ทำไมพี่เอมไม่เคยบอกฉันเรื่องนี้ล่ะ ปี๊ดเลยฉัน ยัยนี่ทำลอยหน้าลอยตา กวนอุ้งมือหมีชัดๆ เดี๋ยวแม่ก็ตะปบให้ซะนี่ 

"น้ำ น้องแนน" อุ้ย.. สายตาทั้งสองคนที่ฉันเรียกไป หันมามองฉันอย่างดุดัน โดยเฉพาะน้องหมีของฉัน ฉันจะโดนหมีกัดตายซะก่อนไหมเนี่ย

"คุยอะไรกันอยู่คะ" ฉันนี่กล้าถามเนอะว่าคุยอะไรกัน ดูจากสีหน้าแล้วน่าจะทะเลาะกันมากกว่าคุยกันนะเนี่ย ก็นะ จะให้ฉันทำไงล่ะ นิ่งไว้ก่อนเอม นิ่งไว้

 

"พี่เอมขา พี่เอมขาพายัยหน้าหมีนี่มานอนที่ห้องเหรอคะ ไม่จริงใช่ไหมคะ พี่เอมขาเคยบอกแนนว่าไม่เคยพาใครมานอกจากแนนนิคะ แต่ยัยนี่บอกว่ามานอนกับพี่เอมเมื่อคืนนี้" ฉันล่ะอยากจะเอาหัวทุ่มกำแพงเสียจริง น้องแนนนี่ก็พูดมากจริงนะ ไม่รู้อะไรนักหนา ดูหน้าน้องหมีของฉันสิ โกรธจัดขนาดนั้น พี่เอมจะโดนอะไรบ้างเนี่ย 

 

"น้องแนนคะ คุณแม่บอกจะกลับแล้วนะคะ ให้ลงไปหาข้างล่างเลยค่ะ เอ่ออ... แล้วต่อไปนี้น้องแนน ไม่ต้องขึ้นมานอนที่ห้องพี่แล้วนะคะ เพราะน้ำเค้า

มานอนกับพี่ด้วยน่ะค่ะ พี่ไม่สะดวกนะคะ เกรงใจน้ำด้วย เข้า

ใจที่พี่พูดนะคะ" ฉันพูดไป แอบมองหน้าน้ำไปว่าเป็นยังไงบ้าง แต่น้ำไม่สนใจฉันเลยน่ะซิ หันหน้าหนีฉันไปอีก

 

"ค่ะพี่เอม งั้นแนนไปก่อนนะคะไว้จะมาหาพี่เอมขาใหม่นะคะ จุ๊บ..จุ๊บ" โอ๊ยน้องแนน ทิ้งระเบิดไว้ให้ฉันอีกแล้ว ก็เธอดันมาหอมแก้มฉันซ้ายที ขวาที ต่อหน้าน้ำแบบนี้ ฉันจะแก้ตัวว่ายังไงล่ะที่นี้ สาธิดาอยากตายค่ะ 

"น้ำคะ" ฉันเรียกน้ำเพื่อลองเชิงดูว่าน้ำจะมีปฏิกิริยาอย่างไรกับฉัน

"พีเอม น้ำจะกลับไปนอนที่บ้านนะคะ แล้วคงไม่มานอนที่นี่อีก พี่เอมจะได้ไม่ต้องลำบากใจ เวลาจะให้ใครมานอนที่นี่ด้วย จะได้ไม่ต้องเกรงใจน้ำอีก" ฉันรู้สึกเสียใจมาก ที่รู้ว่านอกจากฉันแล้ว ยังมีคนอื่นที่ได้มานอนที่ห้องของพี่เอมอีก ไม่รู้ว่านอนด้วยกันมานานแค่ไหนแล้ว ฉันมาทีหลังซินะ ตอนนี้ฉันรู้สึกร้อนๆที่ขอบตาแล้วหละ น้ำตาที่ฉันพยามยามกลั้นและกลืนมันลงคอไป มันจะทะลักออกมาเสียให้ได้ ไหนพี่เอมบอกรักฉัน รักฉันคนเดียว ไม่เคยมีใครไง แล้วนี่มันอะไรกัน ฉันสับสนไปหมด ฉันจะเชื่อใจพี่เอมได้ไหม ฉันไม่เข้มแข็งพอหรอกนะที่จะอดทนกับเรื่องอะไรแบบนี้ได้

 

"ไม่นะน้ำ พี่ไม่ให้น้ำไป น้ำต้องอยู่กับพี่ที่นี่นะคะ น้ำฟังพี่ก่อนนะคะ พี่อธิบายทุกอย่างได้ พี่ขอนะ ฟังพี่หน่อยนะคะ" ฉันร้องขอ อ้อนวอนน้ำ ทำทุกอย่างให้น้ำยอมฟังฉัน ฉันกอดน้ำไว้แน่น เพราะกลัวว่าน้ำจะเดินหนีฉันไป แต่น้ำไม่กอดตอบฉัน น้ำยืนนิ่งอยู่อย่างนั่น และฉันก็สัมผัสได้ถึงหยดน้ำใสๆ ที่ร่วงลงมาโดนที่แขนของฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกเจ็บ เจ็บมากที่ฉันเป็นคนทำให้น้ำต้องร้องไห้แบบนี้ 

 

"พี่ขอโทษ ขอโทษจริงๆนะคะ เรื่องน้องแนน มันไม่มีอะไรเลยนะพี่กับเค้าไม่เคยนอนด้วยกันจริงๆนะคะ ถึงแนนจะมานอนที่ห้องพี่จริง แต่ตอนที่แนนมา พี่ไม่ได้อยู่ด้วยนี่คะ พี่ไม่เคยอยู่กับแนนสองคนเลยนะคะ พี่ไม่เคยมีใคร ไม่เคยรักใคร นอกจากน้ำของพี่นะคะ " ฉันพูดความจริงทุกอย่างให้น้ำฟัง แต่น้ำก็ยังนิ่งอยู่

 

"แล้วที่หอมแก้มเมื่อกี๊ คืออะไรคะ" 

"พี่ไม่รู้ว่าแนนเค้าจะทำแบบนี้ ถ้าพี่รู้พี่คงหลบแล้วค่ะ แก้มของพี่ ทุกอย่างของพี่เอม เป็นของน้ำคนเดียวนะคะ เชื่อพี่นะคะ พี่รักน้ำมาก รักมากจริงๆ พี่คงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีน้ำ" ฉันรู้สึกอย่างนั้นจริงนะ ที่บอกว่าฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีน้ำ เฮ้ออ..

 

"น้ำหายโกรธพี่เถอะนะคะ นะคะ "ฉันทำหน้าหงอยๆ ออดอ้อนสารพัด หวังแค่ให้น้ำให้อภัยฉันก็พอ ไม่อย่างนั้นฉันต้องอึดอัดตายแน่ๆ ถ้าน้องหมีไม่ยอมคุยกับฉัน และฉันก็ต้องอดทุกสิ่งอย่างในตัวน้องหมีน่ะซิ ยังจะมาหื่นอีกฉันเนี่ย

 

"น้ำอยากนอนแล้วค่ะ น้ำง่วง" ฉันยังโกรธพี่เอมอยู่ ฉันเลยยังไม่อยากจะพูดอะไรกับพี่เอมตอนนี้ ฉันเลยทำเป็นง่วงเสียดีกว่า เผื่อจะได้รีบนอนคิดทบทวนเรื่องราว ระหว่างฉันกับพี่เอม ว่ามันควรจะเป็นอย่างไรต่อไปดี จะอยู่ในสถานะไหนต่อไปดี ฉันสับสนจริงๆ

 

"ค่ะ งั้นน้ำนอนนะคะ พี่เอมห่มผ้าให้นะคะ พี่ขอกอดด้วยได้ไหมคะ" น้ำไม่ตอบอะไรฉันเลย แถมยังนอนหันหลังให้ฉันอีก ฉันก็เลยกอดน้ำจากข้างหลังนี่แหละ น้ำก็ไม่ได้เอ่ยว่าอะไรฉัน ฉันเลยกอดน้ำไว้แน่น 

"พรุ่งนี้พี่หวังว่าน้ำจะหายโกรธพี่นะคะ พี่รักน้ำนะคะ ที่รักของพี่ จุ๊บ.." ฉันกระซิบบอกน้ำ แล้วจูบไปที่หน้าผากของน้ำอย่างอ่อนโยน แล้วล้มลงนอนเอาหน้าแนบไปกับแผ่นหลังของน้ำ หวังว่าพรุ่งนี้คงจะดีขึ้นนะ และฉันก็หลับไปอย่างอ่อนเพลีย

 

 

 

"น้ำ น้ำอยู่ไหนคะ แม่ แม่....แม่เห็นน้ำหรือเปล่า น้ำไปไหนคะ"