จะรักหรือจะร้าย

ลำดับตอนที่ #3 : สาม

 

“เห้ยมุก ไอ้น้ำมาแล้วว่ะ”

“น้ำไปไหนมาวะแก กลับมาซะเย็นเลย ฉันเห็นพี่เอมยืนคุยกับแกอยู่ข้างล่างอ่ะ มาด้วยกันเหรอ” มุกเอ่ยถาม

“อืม พี่เอมมาส่งน่ะ”

“อุ๊ยตายแล้ว!!! รู้จักกันวันแรกก็มาส่งถึงหน้าหอเลยนะ มีไรที่ฉันไม่รู้ปะแก” จั่นแซวเพื่อนตัวเอง แล้วจ้องไปที่ใบ้หน้าหมวยๆนั่นหวังจับผิด

“บ้าแล้วพวกแกนิ ไม่มีอะไรสักหน่อย พี่เอมเค้าก็อยู่คอนโดข้างๆเรานี่แหละ”

“ฉันว่านะ พี่เอมเค้าต้องชอบแกแน่ๆเลยว่ะน้ำ ไม่งั้นคงไม่มาส่งแกหรอก”

“จะบ้าเหรอ ช่งชอบอะไรกัน เค้าคงเห็นว่าฉันเป็นน้องรหัสเขานั่นแหละ พี่เอมเค้าจะมาชอบฉันทำไม พี่เค้าเป็นผู้หญิงนะเว้ย” ฉันว่าไอ้พวกนี้ต้องบ้าไปแล้ว มาบอกว่าพี่เอมชอบฉัน ไม่น่าเป็นไปได้

“นี่แกไม่รู้อะไรใช่ไหมล่ะ”

“เราต้องรู้อะไรงั้นเหรอ”  ฉันทำหน้าสงสัยกับสิ่งที่ไอ้จั่นพูด จั่นผู้รู้ไปซะทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของมันเอง

“ก็พี่เอมอ่ะนะแก เค้าเป็นเบี้ยน พูดง่ายๆนะ เค้าชอบผู้หญิง” ฉันถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่ไอ้จั่นมันบอก

“”แล้วแกรู้ได้ไง พี่เค้าบอกแกหรือไง”

“ถึงเค้าไม่ได้บอก ฉันก็รู้ ไอ้มุกก็รู้ เค้ารู้กันทั้งมหาลัยแล้วมั้ง ก็มีแต่แกนี่แหละ ไปอยู่ไหนมา ถึงไม่รู้เรื่องอะไรกับเขาเลยเนี่ย  คนสวยเพลีย” จั่นแบะปากให้กับเพื่อนหน้าหมวยของเธอ เธอก็เข้าใจแหละ เพราะน้ำไม่ค่อยสนใจพวกนี้อยู่แล้ว เพื่อนฉันนี่เรียนอย่างเดียว จะทันคนอื่นเค้าบ้างไหมเนี่ย

“พี่เอมจะเป็นอะไรก็เรื่องของพี่เขาสิ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย” ใช่ มันไม่เห็นจะเกี่ยวกับฉันตรงไหนเลย

“เออ เขาไม่เกี่ยวกับแก แต่ไม่แน่นะแกอาจจะเกี่ยวกับเขาก็ได้” ไอ้จั่นพูดแล้วทำหน้าตายียวนกวนโอ๊ยมากค่ะ แต่ช่างเถอะ คงไม่มีอะไร

“ไปอาบน้ำนอนดีกว่า คุยกับพวกแกแล้วเซ็ง” ฉันหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

นี่ก็ผ่านมาเดือนนึงละ ความสัมพันธ์ของฉันกับน้ำยังไปไม่ถึงไหนเลย ฉันอุตส่าห์ตามรับ ตามส่งน้ำอยู่บ่อยๆ พาไปกินข้างบ้าง ดูหนังบ้าง ช๊อปปิ้งบ้าง  เอาใจน้ำสารพัด ขนาดน้ำเซาะหินทุกวัน หินมันยังกร่อนเลย แล้วทำไมฉันตามตื๊อ หยอดบ้าง อ่อยบ้าง ตามใจน้ำทุกอย่าง มันก็ต้องมีใจอ่อนกันบ้างแหละ แต่ทำไมน้ำไม่เห็นมีทีท่าว่าจะชอบฉันบ้างเลยล่ะ แล้วเมื่อไหร่แผนของฉันจะสำเร็จเสียที ฉันยืนครุ่นคิดอยู่ในใจ จะเอาไงต่อดีนะเอม

“ฉันว่าฉันจะต้องขอน้ำเป็นแฟนเสียแล้ว เพราะเด็กนั่นก็ดูเชื่อใจ และไว้ใจฉันมากๆเสียด้วย เอาวะ... พรุ่งนี้เลยละกัน”

“น้ำ น้ำ รอพี่ด้วยค่ะ” เมื่อเห็นน้ำเดินมา ฉันก็รีบวิ่งเข้าไปทักทันที ไม่ได้บังเอิญหรอกนะ ฉันมายืนรอตั้งแต่เช้าแล้ว ง่วงก็ง่วงนะ

“สวัสดีค่ะพี่เอม มาแต่เช้าเลยนะคะ พี่เอม นี่มุกกับจั่นเพื่อนน้ำเองค่ะ ที่นอนหอด้วยกัน”  ฉันทักพี่เอมกลับไปแล้วแนะนำไอ้สองคนนี้ให้พี่เอมรู้จักด้วย

“สวัสดีค่ะพี่เอม” มุกกับจั่นพูดออกไปพร้อมกัน

“สวัสดีจ้ะ” พี่เอมทักกกลับไป

“วันนี้น้ำเลิกเรียนกี่โมงเหรอคะ”

“บ่ายสามค่ะ”

“เลิกพร้อมกันเลย งั้นเดี๋ยวน้ำกลับกับพี่นะคะ พี่มีเรื่องอยากคุยด้วย พี่ขอยืมตัวเพื่อนของจั่นกับมุกหน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่ไปส่งให้ถึงห้องเลย” ฉันชวนน้ำให้กลับกับฉัน แล้วรีบพูดตัดบทขอยืมตัวน้ำจากเพื่อนไป ขืนไม่รีบพูดไปเดี๋ยวเด็กสองคนนี้ขอตามไปด้วยแผนที่ฉันวางไว้ก็พังหมดสิ

“ได้ค่ะพี่เอม เอาไปเถอะยัยน้ำเนี่ย จั่นไม่หวงหรอกค่ะ ถ้าไม่อยากมาส่ง จั่นฝากมันนอนห้องพี่เอมไปเลยก็ได้นะคะ อิอิ”

“ไอ้จั่น พูดไรของแกเนี่ย” ฉันหันขวับไปมองหน้าไอ้จั่นทันที แถมค้อนให้ไอ้เพื่อนปากเสียไปหนึ่งที พูดอะไรไม่รู้เรื่องเลยไอ้นี่เนี่ย แต่ทำไมรู้สึกหน้าร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเมื่อได้ยินไอ้จั่นพูดแบบนั้นออกมาอย่างนี้ล่ะ หรือว่าโรคหัวใจฉันจะกำเริบ ไม่มั้ง ฉันไม่ได้เป็นมานานแล้วนะ

“ทำไมหน้าแดงล่ะแก” ยัง ยังจะมาถามฉันอีกไอ้บ้านิ

“งั้นพี่ไปก่อนนะคะ เลิกเรียนเจอกันนะคะน้องหมี รอพี่ด้วยล่ะ เข้าใจไหมคะ”

“ค่ะ เข้าใจค่ะ” ฉันตอบรับพี่เอมไป ไม่วายที่จะโดนสายตาจ้องจับผิดจากไอ้เพื่อนทั้งสองของฉัน

“ไป ไปเรียนกันได้แล้ว มองอยู่ได้” และฉันก็รีบเดินไปทันที ปล่อยให้ไอ้สองคนนั่นมันยืนหัวเราะฉันอยู่อย่างนั้น