พี่คนแมน แฟนน้องหมี

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่2

“พี่เอมขาาาา”

ฉันหันกลับไปตามเสียงเรียก

“น้องแนน”  น้องแนน นี่ก็ถือได้ว่าเป็นน้องสาวของฉันอีกคน ฉันก็ไม่ได้เต็มใจมากนักหรอกนะ แต่ทำไงได้ ก็แม่ของน้องแนนเป็นเพื่อนกับแม่ฉันน่ะซิ เราเพิ่งรู้จักกันได้ประมาณ 3 เดือนนี่เอง เพราะน้องแนนเพิ่งกลับมาจากเกาหลีน่ะ น้องแนนชอบมาหาฉันบ่อยๆ คอยมาออดอ้อน ออเซาะ เอาใจฉันสารพัด หาอะไรมาให้กินคอยดูแลทุกๆอย่าง ก็นะฉันมันหล่ออ่ะจะทำไงได้ สาวๆก็ตามฉันให้กันให้วุ่น เฮ้อออทำใจลำบากนะเกิดเป็น สาธิดาเนี่ย

“เอ่อออ น้องแนนมาทำอะไรคะ” ฉันถามน้องแนนตามมารยาท แต่ก็แอบเหล่น้องหมีของฉันนะว่ามีปฏิกิริยาอย่างไรบ้าง ไม่ต้องบอกก็คงรู้กันนะว่างานเข้าฉันแน่ๆ น้องหมีได้แต่ทำหน้าบูดบึ้ง ไม่พอใจออกมาซะขนาดนั้น ก็ยัยน้องแนนนี่ซิ ดันมาเกาะแขนฉัน เอาหน้ามาใกล้ฉันอีก นี่ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองมากไป ฉันว่าน้องหมีหึงฉันนะเนี่ย

“แนน มาดูหนังกับเพื่อนๆค่ะไปดูกับแนนนะคะพี่เอมขาาา เอ่อ แล้วพี่เอมมากับ....เอ่อ ใครเหรอคะ”

“น้ำค่ะ ฉันชื่อน้ำ” ยัยนี่เป็นใครกันนะ มาออเซาะพี่เอมของฉันขนาดนี้ แถมดูสนิทสนมกันมากด้วย พี่เอมนี่ก็ยืนนิ่งอยู่ได้ ไม่คิดจะแนะนำยัยนี่ให้ฉันรู้จักเลยหรือไงกัน หงุดหงิดจริง..

“น้ำคะ นี่แนน เป็นลูกสาวของเพื่อนคุณแม่พี่น่ะค่ะ แนน นี่น้ำเป็นน้องสาวพี่เองจ้ะ เพิ่งกลับมาจากอังกฤษ อายุเราเท่ากันนั่นแหละ”เอมอธิบายทั้งสองฟัง

“ค่ะ / ค่ะ” น้ำและแนนตอบออกมาพร้อมกัน

“พี่เอมขาาาไปกับแนนนะคะ นะคะ ” แนน ยัง ยังอีก ยังเซ้าซี้ฉันไม่เลิก  ดูหน้าน้องหมีของฉันซิ น่ากลัวจริงๆเชียว

“พี่เอมจะกลับไหมคะ ถ้าไม่กลับ น้ำไปก่อนนะคะ เจอกันที่บ้านค่ะ” ฉันพูดเสร็จก็เดินออกมาโดยเร็ว โดยไม่ฟังคำตอบของพี่เอมว่าจะกลับหรือเปล่า

“พี่ไปก่อนนะคะ” ไม่ทันที่ฉันจะรอน้องแนนเอ่ยอะไร ฉันก็รีบวิ่งออกมาโดยเร็ว เพื่อจะตามน้ำได้ทัน

“น้ำ น้ำคะ รอพี่ด้วยซิคะ” ฉันวิ่งไป ตะโกนเรียกน้ำไป (เหนื่อยนะเนี่ย) ได้ผล น้ำหยุดเดิน รอฉัน ฉันจึงรีบเดินไปจับมือน้ำแล้วเดินไปที่ลานจอดรถด้วยกัน ระหว่างทางน้ำไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ เอาแต่นั่งนิ่งๆ หันหน้าออกไปมองข้างทางซะงั้น ไม่สนใจฉันเลย ในที่สุด ฉันก็ทนไม่ได้

“น้ำ เป็นอะไรคะ ทำไมไม่คุยกับพี่เอมเลยล่ะค่ะ หืมม” นิ่ง น้ำยังคงนิ่ง ไม่ตอบสนองอะไรฉันเลย

“น้ำ.. พี่ถามได้ยินไหมคะ”

“พี่เอมมีอะไรจะเล่าให้น้ำฟังบ้างไหมคะ เรื่องน้องแนนอะไรนั่นของพี่เอมอ่ะ”ฉันได้ยินที่พี่เอมถามนะ แต่จะให้ฉันบอกว่ายังไงล่ะ ฉันหึง ฉันหวง ก็เราเป็นแค่พี่น้องกันนิ ฉันจะไปมีสิทธิ์หึงหวงพี่เอมขนาดนั้นได้ยังไงกันล่ะ ฉันไม่ชอบให้ใครมาใกล้พี่เอมของฉันทั้งนั้นแหละ ไม่รู้เหมือนกันนะว่ามันคืออะไร เพราะเวลาที่พี่เอมอยู่ใกล้ใคร ฉันรู้สึดม่พอใจทุกที ฉันคงรักพี่สาวของฉันมากซินะ

“ก็ไม่มีอะไรนิคะเอ่อ แนนไม่ใช่ของพี่นะคะ แนนก็เป็นน้องสาวของพี่คนหนึ่งแค่นั้น เหมือนน้องน้ำของพี่เอมไงคะ” ฉันตอบน้ำออกไปตามความจริง ก็ฉันไม่ได้คิดอะไรกับน้องแนนสักหน่อย แต่น้องแนนนั่นคิด เพราะน้องแนนบอกว่ารักฉันเกินพี่สาวน่ะซิ แต่ฉันไม่คิดอะไรจริงๆ เลยไม่บอกน้ำดีกว่า ก็ไม่เห็นว่ามันจะสำคัญอะไรมากมาย

“ไม่ค่ะ น้ำกับแนน ไม่เหมือนกัน น้ำไม่ยอมนะคะพี่เอม น้ำต้องพิเศษ น้ำต้องสำคัญกว่ายัยแนนนั่นนะคะ” ฉันไม่ยอมหรอกนะที่ใครจะมาสำคัญกว่าฉันกับพี่เอม ฉันจ้องหน้าพี่เอมเพื่อฟังพี่เค้าว่าจะตอบอะไร ถ้าตอบไม่ดีนี่ฉันจะงอลสักอาทิตย์เลยคอยดูซิ

“ค่ะ น้ำคือคนที่สำคัญ และพิเศษที่สุดของพี่เลยนะคะ พี่รักน้ำนะคะ น้ำคือคนที่พี่รักที่สุด” ฉันยิ้ม และตอบน้ำออกไปด้วยความจริง เพราะน้ำคือคนที่สำคัญที่สุด และรักมากที่สุด แต่ฉันก็ไม่กล้าบอกนะว่าฉันรักน้ำแบบไหน ฉันไม่กล้าพอ ฉันกลัวจะเสียน้ำไปถ้าน้ำรู้ว่าฉันคิดยังไงกับเค้าน่ะซิ แต่ตอนนี้ฉันสบายใจแล้วแหละเพราะน้องหมียิ้มให้ฉัน แถมมาหอมแก้มฉันอีกด้วย ตาย ตาย...

“พี่เอมก็คือคนที่น้ำรักมากที่สุดเลยนะคะ พี่สาวคนสวยของน้ำ” ฉันรู้สึกรักพี่เอมมากจริงๆนะ มีความสุขจังที่ได้ยินพี่เอมพูดแบบนี้กับฉัน

“ค่ะน้องสาวคนสวยของพี่” ฉันนี่ใจกระตุกวูบเลยนะที่น้องหมีบอกรักฉัน แต่สะดุดตอนสุดท้ายด้วยคำว่าพี่สาวน่ะซิ เฮ้ออ พี่อยากเป็นมากกว่านั้นนะคะ น้ำจะรู้ไหม แต่ไม่เป็นไร ไว้พร้อมเมื่อไหร่ พี่จะบอกความในใจของพี่ให้น้ำฟังทั้งหมดนะคะ ฉันได้แต่คิดอยู่คนเดียวในใจ
 

"คุณเอมกลับมาแล้วเหรอคะ" เลขาสาวเอ่ยถามขึ้น วันนี้ทำไมคุณเอมดูสดใสแปลกๆนะ เพราะยัยเด็กนี่หรือเปล่านะ เธอเป็นใครกันล่ะ มากับคุณเอมของฉันอีกแล้ว รู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับยัยเด็กนี่เลยแฮะ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันถามออกไปเผื่อจะมีอะไรตอนที่ฉันไม่อยู่

“ไม่มีหรอกค่ะ ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

“ค่ะ” ฉันตอบสั้นๆ แล้วเดินจูงมือน้ำเข้าไปในห้องทันที

“น้ำนั่งรอพี่แปปนึงนะคะ พี่ขอจัดการเอกสารงานอีกนิดหน่อย เดี๋ยวก็กลับบ้านกันแล้วนะคะ” ฉันบอกน้ำ เพราะกลัวน้ำจะเบื่อเสียก่อน ที่ต้องมานั่งรอฉันทำงาน น้ำได้แต่พยักหน้าเป็นอันเข้าใจ แล้วเดินไปนั่งโซฟารอฉัน มือก็กดยุกยิกๆที่โทรศัพท์ แถมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่รู้ว่าคุยกับใคร ถึงดูอารมณ์ดี มีความสุขขนาดนั้น ผ่านไป 2ชม. ฉันก็จัดการงานเสร็จ เงยหน้ามองคนตรงหน้า แต่ว่าตอนนี้หมีน้อยของฉันหลับไปเสียแล้ว ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆ นั่งจ้องหน้าหมีน้อยของฉันอย่างไม่วางตา นานเท่าไหร่แล้วนะที่ฉันไม่ได้มองใกล้ๆแบบนี้ น่ารักเหลือเกินนะหมีน้อยของพี่เอม ฉันพูดออกมาเบาๆ เพราะกลัวจะรบกวนการนอนของน้ำ ฉันนั่งพิจารณาใบหน้าอันจิ้มลิ้มของน้องสาวฉัน อดใจไม่ได้จริงๆ ที่จะประทับจูบลงไปตรงมุมปากอันบอบบางจิ้มลิ้มนั่นทันที

  “อื้อออ  พี่เอมม”