ฉันเดินกลับบ้านมาปกติแถมมันนี้ยังเป็นวันที่ดีมากๆเพราะได้เจอโชโตะคุงด้วยพวกเราแลกเมล์กับไลน์ไว้เรียบร้อยแล้วแต่เสียดายที่บ้านเขาดันอยู่คนละทางกับบ้านฉันเลย Y-Y และก็มีเรื่องที่อยากพูดตั้งมากมายแต่ตอนนี้โชโตะคุงเหมือนมีเรื่องที่ค้างคาใจอยู่และยังไม่ได้ทำการสะสางเพราะงั้นตอนนี้เราอย่าพึ่งพูดอะไรมากแล้วกัน
แต่ตอนเด็กเขาน่ารักมากเลยนะฮือ
ตอนนี้สายตาดูเย็นชามากขึ้น เวลาเราไม่ได้อยู่กับสองคนเขาดูเย็นชามากกก
อาจจะเป็นเพราะหลายๆสาเหตุจำได้ว่าตอนเด็กๆคุณพ่อของเขาฝึกโชโตะคุงหนักมากในบ้างทีฉันก็เลยไปหาเขาเองและก็เห็นเขาฝึกแบบโหดมากๆ
....ดิฉันอยากได้โชโตะคุงผู้น่ารักและอบอุ่นกลับคืนมาค่ะ!!
(แปะรูปประกอบ)//ไรต์ปรับเปลี่ยนเนื้อหาบทนำนิดหน่อยนะคะ
อ่าในที่สุดก็ถึงบ้านแล้ว
ฉันที่กำลังจะเปิดรั่วบ้านก็ต้องประหลาดใจเพราะมีช่อดอกไม้วางอยู่ที่หน้าบ้าน
ฉันก้มลงก่อนจะยิบขึ้นมาดู
ไม่ได้เขียนคนส่งแต่เขียนผู้รับ....แต่ผู้รับคือฉัน!?
ใครส่งมากันนะ
มีคำถามมากมายเข้ามาในหัวแต่มันคงไม่น่าตกใจเท่าช่อดอกไม้ที่ถูกส่งมาเพราะ......
ช่อดอกไม้นี้คือ...ดอกฮิกันบานะสีขาวและท่ามกลางดอกฮิกันบานะสีขาวก็มีดอกฮิกันบานะสีแดงอยู่ตรงกลางเพียงดอกเดียว
ใครเป็นคนส่งมันมากัน!?
ดอกฮิกันบานะถึงจะมีความหมายออกแนวคิดถึงหรือต้องการพบก็เถอะ
แต่ว่าดอกฮิกันบานะเขาไม่นิยมส่งให้ผู้อื่นแบบนี้หรอกเพราะดอกฮิกันบานะถือว่าเป็นดอกไม้ที่น่ากลัวชนิดนึงเลยก็ได้เพราะ...มันมีพิษที่สามารถฆ่าคนได้เลยแถมร้านดอกไม้เขาก็ไม่ขายดอกฮิกันบานะด้วย
ถ้าเป็นโชโตะคุงก็ไม่น่าใช่เขาหรอกเพราะเขาไม่รู้ที่อยู่ของฉันเราพึ่งจะติดต่อกันวันนี้เองนะ
"แล้วเป็นใครกันล่ะที่ส่งช่อดอกไม้นี่มา..."ฉันพึมพำกับดูเองไปสักพัก
"อ่าวทำไมยังไม่เข้าบ้านล่ะนิจิโกะ"คุณน้าที่น่าจะกลับมาจากงานแล้วทักฉัน
"คือว่า....มีดอกไม้นี่ส่งมาถึงฉันน่ะค่ะ"ฉันพูดพร้อมยื่มให้คุณน้าดู
"ฮะ!?นี่มันดอกฮิกันบานะนิใครมันส่งมาได้นะ"คุณน้าก็มีท่าทางตกใจไม่แพ้กัน
"ไม่รู้เหมือนกันค่ะมันเขียนแค่ว่าส่งมาถึงฉันแต่ว่า....ถึงความหมายมันจะออกแนวคิดถึงแต่มันก็เป็นดอกไม้ที่คนไม่นิยมส่งมาให้กันหรอกนะคะ"
"อือคงมีคนส่งมาแกล้งล่ะมั้งเข้าบ้านกันก่อนเถอะ"คุณพูดก่อนจะนำเดินบ้านไป
หลังจากนั้นฉันก็เข้าบ้านและไปที่ห้องของตนพอเข้ามาในห้องก็วางดอกไม้และเปลี่ยนชุดก่อนที่จะล้มตัวลงที่เตียง
"ทำไมวันนี้มันแต่ปริศนากันนะทั้งเรื่องคำสัญญาแล้วก็ช่อดอกไม้นี่อีก"
ชีวิตของโอโซระ นิจิโกะแค่เข้ายูเอย์วันแรกก็มีเรื่องน่าสงสัยเกิดขึ้นแล้วล่ะค่ะทุกท่าน
เราควรจะไปปรึษาคุตสึกิดีไหมนะ.....
ยังไงก็ไปหาคัตสึกิหน่อยดีกว่าจะได้ไปคุยเรื่องเรียนวันแรก
และฉันก็ลุกขึ้นก่อนที่จะย้ายร่างหนาๆของตนไปจนถึงหน้าบ้านของเขาจนได้
กริ๊ง
กริ๊ง
ฉันกดกิ่งไปสองที
"อ่าวนิจิโกะจังเองหรอเข้ามาสิ"คุณแม่ของคัตสึกิมาเปิดประตูพร้อมทักทายฉัน
"ขออนุญาตนะคะ"ฉันพูดพร้อมเดินเข้าไปในบ้าน
"ถ้าคัตสึกิอยู่ในห้องนะจ้ะ"
"ค่ะ"ฉันก้มหัวให้คุณแม่ของคัตสึกินิดๆ
ถึงจะมาบ่อยแต่ก็ไม่ชินสักทีแหะ
ก๊อก
ก็อก
"คัตสึกินี่ฉันเอง"ฉันพูดพร้อมเปิดประตูเข้าไป...เชื่อสิถ้ารอคัตสึกิมาเปิดชาตินี้ก็ไม่ได้เข้า
พอเปิดมาก็เห็นเขานอนอยู่
เอ๋ทำไมนอนเวลานี้นะ
ฉันเดินเข้าไปใกล้ๆก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ และสะกิดคัตสึกิเบาๆ
"คัตสึกิตื่นๆ"ฉันพยายามปลุกเขา
และแน่นอนว่าเขาค่อยๆลืมตาขึ้น
"นี่เธอมาทำอะไรฮะ!"พอหมอนั้นเห็นฉันก็รีบถอยห่างอย่างไว
"ก็แค่มาหานายไม่ได้หรอ?"ฉันพูดพร้อมยื่นหน้าไปใกล้ๆ
แกล้งหน่อยแล้วกันพ่อคนขี้เซา
"มาหาฉันจะบ้ารึไงฮะ!?ฉันก็เป็นผู้ชายนะเว๊ย!!"คัตสึกิหน้าแดงด้วยล่ะน่ารักจังน่า
"แม้ๆเคยแกล้งเล่นนิดหน่อยเองที่ฉันมาหาก็แค่อยากคุยเรื่องเรียนวันแรกน่ะนะ"
"แค่เรื่องนี้ไว้คุยกันพรุ่งนี้ก็นิยัยบ้า!"คัตสึกินายนี่เก็บสีหน้าไม่เก่งจริงๆ
"ที่จริง...."เราควรจะปรึกษาเขาดีไหมน่า
แต่คงไม่ได้คำแนะนำดีๆหรอกมั้ง....
"ไม่มีอะไรหรองั้นฉันกลับก่อนนะ"ฉันพูดพร้อมกับจะเปิดประตูห้องเพื่อออกไป
"เดี๋ยวสิเธอมีเรื่องจะถามไม่ใช่รึไง!?"
"หรือว่านายอยากให้ฉันอยู่ต่อล่ะ"ฉันหันไปหาเขาพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์
และแน่นอนว่าหมอนั้นจะต้องตะโกนด่าฉันแน่นอน
คัตสึกิน่ะถึงจะหัวร้อนเก่ง ปากจัด แต่ความเจ้าเล่ห์ที่ติดลบเลยนะ5555
แต่เวลาแกล้งคัตสึกิเนี่ยสนุกชะมัด~
"บ้านเธอสิยัยบ้าทวินเทลเดี๋ยวพ่อจะระเบิดให้!!"หมอนั้นหน้าขึ้นสีด้วยเห็นแล้วฮา
"5555ไม่แกล้งแล้วไปล่ะ"ฉันพูดพร้อมโบกมือลาเขา
ฉันเดินกลับมาบ้านและเข้าห้องนอน
สรุปไปก็ได้แค่แกล้งคัตสึกิ......
ในโลกนี้มีคนเคยบอกกล่าวว่า'ชีวิติเราจะดีขึ้นถ้ารู้จักชั้งมัน'
อืมชั้งมันไปก่อนแล้วกัน
วันต่อมา
วันนี้ฉันตื่นมาตามปกติและรีบไปโรงเรียนแต่ระหว่างทางก็ซื้อของกินเล็กน้อยๆมาด้วย
อย่างน้อยวันนี้ก็ขอไปคนแรกๆหน่อยเถอะ....ส่วนคัตสึกิก็ชั้งมัน...แอบเอาคืนเมื่อวานที่ไม่ยอมปลุก
และฉันก็มาถึงห้องก่อนที่จะเปิดประตูและทักทายทุกๆคน
"อรุณสวัสดิ์!"
ดูเหมือนว่าโชโตะคุงจะมาแล้วผู้หญิงที่ดูฉลาดๆมาแล้วและก็คนอื่นที่พอจะรู้จักชื่อก็อีดะคุงและนายหัวแดงกับสึยุจะมาแล้วแต่จากที่ดูๆแล้วนี่มากันเกือบจะครบแล้วนะเนี่ย...ไม่น่าไปแวะซื้อขนมระหว่างทางเลยเรา
"อรุณสวัสดิ์!โอโซระคุง"อีดะคุงเข้ามาทักทายเป็นคนแรก
"อืม!ขอให้เป็นวันที่ดีอีกวันนึงนะ"ฉันตอบกลับอีดะคุงก่อนที่จะเดินไปนั่งที่ต้องมุมห้อง
ปัก!
และก็มีเสียงเปิดประตูอย่างแรก
"ยัยบ้าทวินเทลรีบมากนักรึไงฮะ!!"มาแล้วคุณขี้หัวร้อน
"อ่าวก็นายมาช้าเองนิฉันยืนรอหน้าบ้านตั้งนานแต่ไม่ยักจะเห็นนายออกมาเลยไปก่อนมีปัญหาหรอคะ?"ฉันเอียงหน้าไปถามคัตสึกินิดๆ
"ยัยบ้าทวินเทล!ทีฉันยังรอเธอเลยนะเห๊ย!"
และการที่ฉันกับคัตสึกิมีปากเสียงกันทำให้เป็นที่สนใจแก่คนในห้องสุดๆ
ก็เล่นมองมาสะขนาดนั้น
"ก็เมื่อวานายไม่รอนี่น่าแบร่~~"ฉันพูดพร้อมพร้อมกับแลบลิ้นใส่คัตสึกิ
"ยัยบ้าทวิน--"ก่อนที่คัตสึกิจะหัวร้อนไปมากกว่านี้อาจารย์ไอซาวะก็เดินเข้ามาก่อนที่จะ....
"เอาล่ะนั่งที่ได้แล้ว"
และแน่นอนว่านักเรียนทุกคนก็ทำตามที่อาจารย์กล่าวต่างๆนาๆ
ช่วงเช้าเป็นการเรียนการสอนปกติ
ซึ่งน่าเบื่อโครตต
ส่วนตอนพักกลางวันฉันก็มาทานข้าวกับโอชาโกะจังอีดะคุงแล้วก็อิสึกุ
อาหารที่นี่จัดว่าอร่อยมากๆเลย
และในช่วงบ่าย...เป็นวิชาพื้นฐานฮีโร่!!
"ฉัน....เปิดประตูเข้ามาแบบคนธรรมดาแล้วล่ะ!!"
"ออลไมท์ล่ะ!"
ออลไมท์!?อย่าบอกนะว่าเขาจะมาสอนวิชานี้....ดีใจจัง
"สุดยอดมาเป็นอาจารย์ของที่นี่จริงๆสินะ!"
"คอสตูมตั้งแต่สมัยยุคเงินเลยไม่ใช่หรอ"แล้วก็มีเสียงมากมายที่พูดถึงอาจารย์ที่อยู่ตรงหน้า
อยากรีบๆเรียนจัง
"ฉันจะมาสอนวิชาฮีโร่พื้นฐาน....ซึ่งจะเป็นวิชาที่ให้พวกเธอฝึกฝนหลายๆด้านเพื่อวางรากฐานในการเป็นฮีโร่"ออลไมท์พูด
"แถมหน่วยกิตเยอะที่สุดด้วยล่ะนะ"หวานหมู!!
"มาเริ่มกันดีกว่าและการฝึกในวันนี้....การฝึกต่อสู้!"
ว้าววันแรกก็เข้มข้นเลยนะ
"และก็มารับของทางนี้ด้วย..."
แล้วก็มีอะไรสักอย่างออกมาจากำแพงเดามาคงเป็นคอสตูมแน่นอน
"และนี่คือคอมตูมของพวกเธอ....พอเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วไปรวมกันที่สนามเบต้าด้วยนะ"
"ค่า//ครับ!"
และพวกเราก็ถยอยไปเปลี่ยนชุด
ชุดคอสตูมน่ารักสมกับการที่ฉันลงทุนออกแบบตั้ง 7 ชั่วโมง
และนี่คือคอสตูมของฉัน
น่ารักจริงฮืออ
#พบคนบ้าชุดใหม่หนึ่งอัตรา
อ่าววเขาไปกันหมดแล้ว
และฉันก็รีบเปลี่ยนและไปที่สนามเบต้าทันที
ชุดคอสตูมของคนอื่นๆก็สวยใช่ได้เลยนิน่า
"ชุดคอสตูมของโอชาโกะจังน่ารักจังเลย><"ฉันเดินเข้าไปทักโอชาโกะจัง ง่าน่ากอด
"คอสตูมของนิจิโกะก็น่ารักดูเหมาะกับนิจิโกะจังมากๆเลยเนอะเดกุคุง"
"ใช่ๆเลยอุราระกะซัง!"โห ชุดคอสของอิสึกุนี่คงได้ต้นแบบว่าจากออลไมท์แน่นอน
ส่วนของคัตสึกินี่คงจะสนับสนุนการใช้ระเบิดได้ดีเลยสินะ
แล้วโชโตะคุงอยู่ไหนกันนะ
ฉันมองหาโชโตะคุงมองไปรอบๆก็เจอเขา
ชุดคอสตูมของเขาเป็นชุดขาวๆอีกซีกมีนํ้าแข็งคลุมอยู่
"อาจารย์ครับ!ที่นี่คือสนามตอนสอบเข้านี่ครับ..แสดงว่าจะฝึกต่อสู้ในเมืองเหมือนเดินใช่ไหมครับ?"
"เปล่าเลยเราจะก้าวข้ามจุดนั้นเป็นสองก้าว"
"การปราบวิลเลินส่วนใหญ่จะทำในที่โล่งแจ้งก็จริง....แต่ให้พูดทางภาพรวมแล้ววิลเลินมีอัตราปรากฏตัวในตึกหรืออาคารมากกว่าสะอีก"ก่อนที่ออลไมท์จะอธิบายคราวๆให้ฟัง
"จากนี้พวกเธอจะถูกแบ่งเป็นทีมฮีโร่กับวิลเลินแล้วทำการต่อสู้ในอาคารแบบสองต่อสอง"
"ไม่ต้องฝึกพื้นฐานก่อนหรอคะ?"สึยุจังพูดขึ้น
"นี่คือการต่อสู้เพื่อให้รู้ถึงพื้นฐานยังไงล่ะ"ตอบได้สมกับออลไมท์
"แล้วตัดสินการแพ้ชนะกันยังไงคะ"
"ซัดให้ปลิวไปเลยได้รึเปล่าครับ"
"จะมีการคัดชื่ออกแบบอาจารย์ไอซาวะอีกรึเปล่าคะ"
"จะแบ่งทีมกันยังไงครับ"
"ผ้าคลุมนี่สวยดีว่าไหม"เอ่มอันนี้ไม่น่าเกี่ยว
"เดี๋ยวจะตอบให้หมดทุกคนเลย!"
และออลไมท์ก็เริ่มอธิบายด้วยการอ่านโพย์?
หลังจากที่ฟังฉันสรุปได้ว่าทีมฮีโร่จะต้องหาและกู้นิวเคลียร์หรือจับวิลเลินส่วนทีมวิลเลินก็ขัดขวางและต่อสู้กับทีมฮีโร่
"ส่วนการจับคู่และประกบคู่ต่อสู้จะใช้พิธีจำฉลากเอา!"
"เอาล่ะมาเริ่มจับฉลากกันเถอะ!"
และหลังจากนั้นก็จับคู่เสร็จ
แต่ลืมอะไรไปรึเปล่าห้องนี้มี21คนซึ่งมันต้องมีเศษและคนที่เป็นเศษคือฉันเองจ๊าาา
ฮือออออคนไร้คู่ค่าา
ซึ่งฉันอยู่ทีมKคนเดียว
และดูเหมือนว่าอิสึกุจะต้องสู้กับคัตสึกิด้วย
มันส์แน่คราวนี้....
ส่วนคนที่เหลือให้ไปอยู่ที่ห้องมอนิเตอร์
ตอนนี้ทุกคนที่เหลือมาอยู่ที่ห้องมอนิเตอร์เรียบร้อยแล้ว
คู่ๆอื่นต่างคุยกันบ้างแต่คือดิฉันไร้คู่ไง!
และดูเหมือนการต่อสู้จะเริ่มคิดแล้วคัตสึกิดูหัวร้อนแปลกๆแถมโจมตีอิสึกุแบบรุนแรงอยู่พอตัวเลยการต่อสู้ของทั้งสองคนนี่เรียกมันส์แต่เสียดายมันฟังเสียงไม่ได้แต่รู้อย่างนึงคือเจ้าคัตสึกิมันหัวร้อนขั้นรุนแรงอยู่แน่ๆ
เฮ้อเก็บแรงไว้รอบตัวเองดีกว่าเรา
ฉันหามุมดีๆพร้อมกับนั่งลงแต่สายก็คงยังอยู่ที่จอ
ทำไมคัตสึกิถึงหัวร้อนแปลกๆนะ
"Plus Ultra!!"แล้วจู่ๆทุกคนก็พูดออกมา
เอ่มมฉันตกข่าวสินะ...
อิสึกุนี่นับวันนี่เก่งขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็ดีแล้วล่ะตอนเด็กเขาโดนแกล้งไว้เยอะควรจะเอาคืนบ้าง!!
เห็นอิสึกุสู้แล้วอยากสู้ไวๆจังเลยน่า
แล้วดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะสู้กันอีกรอบและคัตสึกิดันใช้ระเบิดที่มีพลังรุนแรงใส่อิสึกุแต่โชคดีที่เขาหลบทันแถมตอนสุดท้ายที่ง่ามัดใส่กันอิสึกุก็ใช้อัตลักษณ์ต่อยอากาศส่วนมืออีกข้างนึงกันระเบิดเอาไว้และทำให้ทีมชนะได้แต่สภาพนี่บอกเลยว่ายับเยินสุดๆ
โถ่ๆน่าสงสารจริงพ่อหนุ่มอิสึกุ
แต่ดูเหมือนคัตสึกิจะช็อกมากกันเรื่องที่ตนแพ้...ทำไงได้ก็หมอนั้นใช้อารมณ์เป็นหลักเองนิน่า
หมอนั้นน่ะเป็นคนมีพรสวรรค์ที่น่าอิฉามากแต่ดันเป็นพวกหัวร้อนง่ายเลยใช้พรสวรรค์ตัวเองได้แย่มาก....
"ถึงจะให้พูดคนที่ทำได้ดีที่สุดคือหนุ่มน้อยอีดะล่ะนะ"
"ไม่ใช่มิโดริยะคุงหรือโอชาโกะจังที่เป็นฝ่ายชนะหรอกหรอคะ"สึยุจังถาม
"นั่นสิทำไมกันน่า....มีใครรู้บ้าง!"ตอบได้กวนมากนะคะออลไมท์
แล้วยาโอโยโรสุก็อธิบายไปรู้สึกว่ายาโอโรสุซังเนี่ยจะเป็นนักเรียนโควต้า
และต่อมาคือรอบของโชโตะคุงอัตลักษณ์ของเขาถ้าจำไม่ผิดเนี่ยครึ่งร้อนครึ่งเย็นนิเนอะ
แต่เก่งขึ้นมากเลย....และแน่นอนว่าทีมเขาก็ชนะมาได้อย่างง่ายดาย
ถัดๆไปหลายทีมซึ่งฉันก็ยังไม่ถูกเรียกสีกที....ก็คนมันไร้คู่TT
"เอาล่ะตอนนี้เหลือสาวน้อยโอโซระที่ยังไม่ได้สู้สินะ...และเนื่องจากเป็นเศษทำให้ต้องมีอีกหนึ่งคนที่ต้องมาสู้กับสาวน้อยโอโซระซึ่งคนๆนั้นก็คือ...."
คือ!?
"หนุ่มน้อยโทโดโรกิ!!"ออลไมท์พูดพร้อมกับชี้ไปทางโชโตะ
WTF!?
ส-สู้กับโชโตะคุงเนี่ยนะม่ายยยยย
"อะไระนะคะให้ฉันสู้กับโช--โทโดโรกิคุงน่ะหรอคะ!?"ฉันถามออลไมท์เพื่อความแน่ใจ
"ใช่แล้วสาวน้อยโอโซระ....ไปที่ตึกกันเถอะ สาวน้อยโอโซระจะเป็นฮีโร่นะส่วนหนุ่มน้อยโทโดโรกิจะเป็นวิลเลิน"
และก็ต้องทำใจมาที่ตึกฉันไม่เห็นสีหน้าของโชโตะคุงหรอกนะเพราะช็อกอยู่ซึ่งตอนนี้เขาเข้าไปในตึกเรียบร้อยแล้ว
ทำไงดีเนี่ยต้องสู้กับโชโตะคุงเชียวนะเราจะไปชนะเขาได้ยังไงล่ะ
คิดสินิจิโกะว่าเธอต้องทำยังไง!
"เริ่มได้!"
ห๊ะ!เริ่มแล้วหรอ งั้นวิ่งไปก่อนแล้วกัน
ตอนนี้ร่างกายเริ่มเคลื่อนที่แล้ว
ฉันเข้ามาในตึกก่อนที่จะใช้อัตลักษณ์เพิ่มความเร็วเพื่อหาห้องที่มีนิวเคลียร์
ตึก
ตึก
ฉันวิ่งมาสักพักก็มาอยู่ที่ชั้นห้าจากที่เดาน่าจะห้องนี่ล่ะมั้ง
และค่อยๆก้าวเท้าเข้าไปอย่างเบาที่สุดเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว
แกก!
ไม่ทันไรก็มีนํ้าแข็งพุ่งมาทำให้ฉันต้องกระโดดหลบ
"เกือบไปแล้ว"
"มาแล้วสินะ"โชโตะคุงพูดขึ้น
ดวงตาของเขาบ่งบอกได้เลยว่าเขาจะไม่อ้อมมือเด็ดขาด
แต่นั้นแหละที่ฉันต้องการ
ฉันใช้อัตลักษณ์เพิ่มความเร็วเพื่อจะไปที่นิวเคลียร์แต่ก็ถูกนํ้าแข็งขวาง
ทำไปหลายครั้งก็ถูกขวางด้วยนํ้าแข็งตลอด
งั้นก็ใช้บาเรียทะลุเข้าไปเลยแล้วกัน!
ฉันวิ่งไปก็จะสร้างบาเรียทะลุเข้าไปแต่จู่ๆก็รู้สึกเจ็บแป๊ปที่ข้อเท้า
ตึก!
ดันมาเจ็บอะไรตอนนี้เนี่ย!
และมันทำให้ฉันชะงักไปครู่นึง
แต่ในวินาทีนั้นเหมือนว่าโชโตะคุงจะใช้ความเย็นกับตึกเหมือนกับรอบครั้งก่อนของเขา
ทำให้รองเท้าของฉันติดอยู่กับนํ้าแข็งเรียบร้อยจ๊าา
"พอแค่นี้เถอะฉันไม่อยากทำร้ายเธอไปมากกว่านี้แล้ว"เขาพูดด้วยสายตาที่ดูเศร้า
"ฉันคิดไว้แล้วล่ะว่าโชโตะคุงต้องทำแบบนี้เพราะงั้น!"
ฉันดึงเท้าออกมาจากร้องเท้าก่อนที่จะวิ่งไปโชโตะคุงและ...
ปัก
ตุบ!
กระโดดถีบเขาไปเต็มๆ
ขอโทษน่าTT
และแน่นอนว่าเขาล้มลงไปฉันเลยอาศัยจังหวะนี้วิ่งไปที่นิวเคลียร์
อีกนิดเดียว!
ฉันยื่นมือเพื่อจะแตะนิวเคลียร์แต่เท้าดันลื่นนํ้าแข็งแบบงงๆ
"ว๊ายยย"พอลื่นปุปจากที่มือที่ควรจะไปโดนแต่หัวกลับไปโดนแทนซะงั้น
โบ๊ก!
อนาถแท้T-T
(อารมณ์มันก็จะประมาณนี้5555)
[ท-ทีมฮีโร่ชนะ!!]
ฉันนั่งกุมหน้าผากอันกว้างของตัวเองอย่างเจ็บปวด
"ฮืออเจ็บจังง"ไม่มีอะไรน่าอนาถไปกว่านี้แล้วค่ะทุกๆคน
แล้วโชโตะคุงก็เดินมาพร้อมกับ...
"...เก่งขึ้นมากเลยนะ...นิจิโกะ"เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาให้
"อ-อืมโชโตะคุงเนี่ยเก่งสุดคงจะฝึกมาเยอะล่ะเนอะ"ฉันพูดและเอื้อมไปจับมือเขาและยันตัวเองลุกขึ้น
"เดินไหวไหม?"เขาถาม
"ไหวๆ"ฉันกำลังที่จะก้าวเท้าเดินแต่ความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง
แป๊ป
"อ-โอ๊ย!"ความเจ็บปวดที่ข้อเท้าด้านซ้ายทำให้ฉันต้องลงไปนั่งกุมข้อเท้าด้านนั้นอย่างช่วยไม่ได้
"เจ็บข้อเท้าหรอ?"โชโตะคุงที่เห็นท่าไม่ดีเลยเข้ามาดูอาการฉัน
"อ-อืมมันเจ็บนิดหน่อยน่ะ"
"งั้น..."
พรึบ
เขาช้อนตัวฉันขึ้นทำให้ฉันต้องรีบเอามือไปคล่องคอเขาเพราะความตกใจและกลัวว่าจะล่วง
"ช-โชโตะคุงเอ่อคือว่าฉันเดินเองได้นะ...ม-ไม่ต้องอุ้มก็ได้!"
ชีวิตนี้เกิดมาพึ่งมีผู้ชายมาอุ้มด้วยท่าเจ้าสาวแถมดันเป็นโชโตะคุงอีก......
มันก็ต้องเขินน่ะสิ!
"เอาเถอะอย่างนี้จะสะดวกกว่าเดี๋ยวฉันจะไปส่งที่ห้องพยาบาลนะ"เขาพูดพร้อมเริ่มเดินไป
ใจนึงก็เขินใจนึงก็สงสารโชโตะที่ต้องรับกรรมมาอุ้มฉันจะบอกว่าฉันนี่ก็ไม่ได้ตัวเบาๆนะจะบอกให้...
แล้วออลไมท์ก็มา...
"หนุ่มน้อยโทโดโรกิ--"ไม่ทันที่ออลไมท์จะพูดอะไรโชโตะคุงก็พูด
แทรกสะก่อน
"ผมจะพานิจิโกะไปห้องพยาบาลนะครับ"เขาพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
"อ-อืม"ออลไมท์พูดตอบกลับก่อนที่จะทำหน้างงว่าทำไมโชโตะคุงถึงอุ้มฉันได้แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
หลังจากนั้นก็มาถึงห้องพยาบาล
ครืด
"ขออนุญาตนะครับ...พอดีเธอเจ็บข้อเท้าน่ะครับ"โชโตะคุงพูดและค่อยๆวางฉันลงที่เตียง
เตียงข้างๆมีอิสึกุนี่นอนอยู่ด้วยสภาพที่ยับเยินและเขาก็หลับอยู่
"งั้นเธอกลับไปห้องเรียนได้แล้วล่ะเดี๋ยวฉันจะดูให้เอง"รีคัฟเวอร์รี
เกิร์ลพูด
"ครับ...."แต่ก่อนที่เขาจะไปก็ก้มลงกระซิบมาว่า
"ตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่นเรียกฉันเหมือนเดิมเถอะนะ"เขากระซิบก่อนที่จะเดินออกไป
เรียกเหมือนเดิม....อ๋อตอนนั้นที่ฉันเรียกเขาว่าโทโดโรกิน่ะหรอก็เห็นว่าเขาแทบไม่ทักฉันเลยก็เลยเรียกแบบนั้นไปเพราะนึกว่าเขาไม่อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกันซะอีก
อืมแต่คราวนี้คงจะเข้าไปทักได้แล้วสินะ!
.
.
.
.
.
หลังจากที่รีคัฟเวอร์รีเกิร์ลดูข้อเท้าให้ฉันแล้วสรุปไดว่าข้อเท้าบวมทำให้ฉันต้องลดการใช้เท้าข้างนี้ไปสักพัก....คงจะเป็นผลที่ฝึกหนักเกินไป
และฉันก็เดินแบบแปลกๆกลับมาที่ห้องเรียนตอนที่เพื่อนเห็นก็เดินมาช่วยพยุงไปนั่งที่พร้อมกับถามอาการและเรื่องที่โชโตะคุงอุ้มฉัน.....ซึ่งฉันตอบปัดๆไปว่าเป็นเพื่อนสมัยเด็กกันเฉยๆ
แต่คัคสึกินั่งเงียบมากเลย...ยังเจ็บใจอยู่แน่ๆ น่าเป็นห่วงจริงๆ แต่ถ้าไปทักเขาคงอารมณ์เสียใส่อีกแน่เพราะงั้นให้คิดทบทวนเองจะดีกว่า
ตอนเย็นค่อยซื้อขนมไปให้แล้วกันนะ
ตกเย็น
พอหลังจากเลิกเรียนเสร็จฉันก็ฟุบหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าพอตื่นขึ้นมาอีกทีคัตสึกิกับคนอื่นๆก็กลับไปเกือบหมดแล้ว
ทำให้ฉันค่อยๆย้ายร่างตัวเองไปเพื่อที่จะกลับให้ถึงบ้าน
วันนี้ชั้งเป็นวันที่เหนื่อยจริงๆ
----------------------------
จบไปแล้วกับอีกตอนอีกสามวันจะปิดโหวตแล้วนะมาดูซิว่าใครจะได้เป็นพระเอก
ชอบใครรักใครก็รีบโหวตนะ
ครั้งนี้ไม่มีสปอยเพราะไรต์ยังคงตันๆอยู่
แต่งยังไงก็คอมเม้นเป็นกำลังใจได้นะติได้นะคะไรต์จะเอาไปปรับปรุงในการแต่งครั้งต่อๆไป
อีกเรื่องนึงไรต์เว้นวรรคหน้าคำพูดอาจไม่เท่ากันนะคะเดี๋ยวว่างๆจะรีบมาปรับ
เอามันทุกเรือเลยย
ปล.เลือกเมนไม่ถูกแค่นั้นเองคร่า
เรื่องนี้ต้องโทโด แต่เผลอกดโหวตคัตจัง555(//-มือบ้า) แนวเรื่องแบบนี้ต้องโทโดเท่านั้น!!!