ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 ตรรกะที่บ้าบอ
ตอนที่ 8 ตรรกะที่บ้าบอ
(วันเปิดเทอม)
หลังจากวันที่ฉันรู้ความจริงทั้งหมด มันก็ผ่านมาได้ราวๆ เดือนสองเดือนล่ะ ทั้งที่ฉันควรจะสบายใจแต่มันกลับทำให้ฉันยิ่งเครียดเข้าไปทุกวัน
“แกซ้ำชั้นรึไง”
-*-
“ห๊ะ?”
ฉันตอบไปด้วยความงงที่อยู่ดีๆ บิวเพื่อนในกลุ่มของฉัน (เพื่อนสมัยมัธยมต้น เพื่อนสมัยประถม เพื่อนสมัยอนุบาล และบิวมันคงจะเป็น เพื่อนตลอดกาลของฉัน -*-) ดันพูดเรื่องที่ไม่มีทางเป็นไปได้ว่าฉันจะซ้ำชั้น เหอะ ถึงฉันจะเป็นคนสมาธิสั้นแต่ฉันไม่เคยซ้ำชั้นนะเว้ย!!!
“ก็เห็นมึงทำหน้ายังกะมึงซ้ำชั้นยังงั้นแหละ”
“ซ้ำบ้าซ้ำบออะไรล่ะ เครียดเรื่องพี่ชายเนี่ยแหละ” บิวมันเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่ฉัน มันก็ต้องมีบ้างถ้าฉันจะเล่าเรื่องของพี่ชายให้บิวมันฟัง บิวมันคงจะรู้จักพี่ชายอยู่บ้างแหละ เพราะฉันชอบเล่าให้มันฟังบ่อยๆ
“ง้อลลล~ ทำมะ พี่ชายทำอะไรให้มึงเครียด”
“หลายๆ เรื่อง -*-”
“...”
ที่เงียบคือรอคำตอบสินะ
“แกว่าพี่ชายจะชอบฉันรึเปล่าอ่ะT_T”
บิวแหงนหน้ามองบนเหมือนกำลังนึกอะไรสักอย่าง ก่อนจะกลับมามองหน้าฉัน
“วันนี้เหมือนฝนจะตกแหะ ไม่ได้เอาร่มมา ╯△╰”
-*-!!! อย่าบอกนะว่าไอ้ที่มองขึ้นไปข้างบนเมื่อตะกี้นี้ มันกำลังพยากรณ์อากาศ!!!
“แกได้ฟังที่ฉันพูดมั้ยบิว!!!”
“ใครจะไปรู้วะ -_-”
ฉันคงคิดผิดที่มาถามบิวมัน
(P'shay)
หลายๆ เดือนมานี้ผมไม่ได้เจอหน้าของน้องสาวสุดที่รักของผมเลย เนื่องจากมัวแต่ยุ่งกับมหาลัย ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงบ้าง จะเลิกชอบผมรึยัง ถึงผมจะบอกว่าอยากจะให้เอิร์นเลิกชอบก็เถอะ แต่ในใจมันก็ยังมีหวั่นๆ อยู่ว่าอยากทำตามใจตัวเองเรื่องสายเลือด เรื่องญาติช่างมัน พูดมาขนาดนี้แล้วผมจะทำเป็นฟอร์มอยู่ทำไมล่ะ โทรไปหามายเรื่องเอิร์นดีกว่า
ตู้ด~ ตู้ด~ ...
ไม่รับแหะ โทรตื้อซะเลย
ตู้ด~ ตู้ด~
(พี่ชายโทรมาทำไม!!!)
“อ้าว~”
(มายเรียนอยู่ไม่ว่าง!!!)
“อ้าว~”
(ไม่ต้องเอาแต่'อ้าว'แล้วค่ะ มายเรียนอยู่)
“พี่โทรมาถามเรื่องเอิร์นว่าเป็นไงบ้าง”
คนปลายสายเงียบไปในทันทีที่ผมพูดไปงั้น ตกใจอะไรเหรอ หรือว่าจะโดนครูจับได้ว่าแอบเล่นโทรศัพท์ในเวลาเรียนซะแล้ว=_=
(...ครูค่ะหนูปวดท้องกะทันหันค่ะ!)
O_o อันนี้คงคุยกับครู ปลายสายเงียบไปอีกครั้งหนึ่ง
(ฮัลโหล พี่ชาย ยังอยู่มั้ย)
“อื่อ ยังอยู่ แล้วมายไม่เรียนเหรอ”
(เอิร์นรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว>_<¦¦¦)
“อ้อหรอ ดีแล้วนี่... O...O เฮ้ย!!! มายบอกเหรอ”
ร้อยวันพันปีไม่เคยบอกให้เอิร์นได้รับรู้ความรู้สึกของผม แต่มายดันไปบอกเนี่ยนะ แต่ลึกๆ แล้วผมก็ดีใจอยู่นิดๆ
(ตอนนั้นแฟนมายอยู่ด้วยนี่ มายไม่อยากให้แฟนเข้าใจผิด)
“โอเค พี่เข้าใจ”
(เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วพี่ไปบอกความในใจให้เอิร์นมันฟังเหอะ ป่านี้มันคงแค้นมายกับเอฝังใจเลยมั้งที่ไปตบตาเอิร์นแบบนั้น)
จะให้ไปบอกความในใจกับน้องสาวตัวเองเนี่ยนะ
“มายอย่าลืมจุดประสงค์ดิ พี่กับเอิร์นเป็นพี่น้องกันนะ”
(พี่น้องบ้าบออะไรกันละ -*- พี่ทำตามใจตัวเองเหอะ เป็นญาติกัน...ก็รักกันได้นี่...รึเปล่า”
พูดเหมือนมันง่าย-O- ไม่เคยได้ยินนิยามแบบนี้มาก่อน เป็นตรรกะที่บ้าบอที่สุดที่เคยได้ยินมา เป็นญาติแล้วรักกันได้เนี่ยนะ...แต่ถ้าเป็นจริงได้ก็คงจะดี
“มั่วล่ะ กลับไปเรียนเลย”
(อื่อ แล้วแต่พี่ชายเหอะ ในที่สุดมายก็ไม่ต้องตบตายัยเอิร์นมันแล้ว ดีใจ)
“เดี๋ยวก่อน...”
(...)
“เย็นนี้พี่จะไปโรงเรียนเอิร์น มายมีเบอร์เพื่อนๆ ของเอิร์นบ้างมั้ย”
“เฮ้อ~ มีอยู่คนค่ะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น