วาดรักสะกดใจ

ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 ความจริงทุกๆ อย่าง

ตอนที่ 6 ความจริงทุกๆ อย่าง

(My part)

        โอ้ยยย!!! จะอะไรนักหนาก็ไม่รู้ น่ารำคาญ ชอบกันก็บอกรักกันซะสิ ถ้าไม่เห็นแก่เอิร์นที่เป็นเพื่อนกันล่ะก็ คงต้องมีฉากตบพี่ชายสักสองสามฉาก-*- ข้อหาทำให้เอิร์นต้องเสียใจและผิดหวัง!!! สรุปเป็นพี่น้องกันจริงๆ รึเปล่าวะเนี่ย พี่ชายก็อะไรก็ไม่รู้ มาขอร้องให้ฉันช่วยแสดงตบตายัยเอิร์น เห็นมั้ย ฉันจะเสียเพื่อนอยู่แล้ว -*-! 

        (เหตุเกิดเมื่อมายเป็นลมเพราะต้นกระบองเพรช แล้วมานอนอยู่ในห้องของเอิร์น)

        'มายรู้ใช่มั้ยว่าพี่ชอบเอิร์น'

        'ถ้าดูเผินๆ พี่ก็เหมือนไม่ได้ชอบเอิร์นนะคะ แต่ถ้าดูดีๆ พี่แอบมองเอิร์นตลอด'

        'พี่ขออะไรสักอย่างได้มั้ย'

        'คะ?'

        'ถ้าเห็นแก่เอิร์น ช่วยพี่ที พี่ไม่อยากให้เอิร์นชอบพี่'

        'หา? อ้าว ทำไมเป็นงั้นไปล่ะคะ ชอบกันก็คบกันเลยสิ มีที่ไหนชอบกันแล้วไม่อยากคบกัน -*-'

        'เพราะเราเป็นญาติกัน พี่ไม่อยากให้เอิร์นต้องมาชอบพี่...มันผิด'

        มันผิดกติกา~ ยิ่งฟืนข่มใจไม่ให้ถลำ~ (เพลง ถลำ ของ บี้ เดอะสตาร์)

ฉันอยู่ในการ์ตูนมังงะรักต้องห้ามอยู่รึเปล่าเนี่ย =_=^^^

(เหตุเมื่อเอิร์นไปส่งมายที่บ้าน)

        ฉันต้องเริ่มการแสดงละครแล้วสินะ ขอโทษนะเอิร์น  =_=

        'เอิร์น...คนที่ชื่อพี่ชายเป็นพี่ของเธอเหรอ'

        'อื่อ...ชอบล่ะสิ~'

        อยากอ้วกขึ้นมากะทันหัน แฟนฉันยังดูดีกว่าเยอะ พี่ชายยังหล่อไม่เท่าตาปลาแฟนฉันเลยด้วยซ้ำ ((เอิร์นยังไม่รู้ว่ามายมีแฟน))

        'บ้า~'

        'เอาจริงๆ ชอบพี่ชายเหรอ'

        'ก็ พี่เขาน่าสนใจดีอ่ะ' เอิร์นจะโกรธฉันมั้ยเนี่ย

         หลังจากนั้นพี่ชายก็บอกว่าให้ฉันไปที่บ้านเอิร์นบ่อยๆ เพื่อความสมจริง แฟนฉันหึงขึ้นมาทำไงห๊ะ!!! ฉันมีหน้าที่แฟนที่ต้องรับผิดชอบเหมือนกันนะเฟ้ยยย 

        และฉันก็เล่าเรื่องของเอิร์นสมัยเด็กๆ ให้พี่ชายฟังบ้าง

         'ถ้าจำไม่ผิดตอนสมัยอนุบาลเอิร์นเคยสัญญาว่าโตมาจะแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่งนะคะ'

        'ใคร -*-'

        หึงในทันทีที่รู้ =_=

        'เพื่อนสมัยอนุบาลน่ะค่ะ รู้สึกว่าจะชื่อเอ บ้านก็อยู่แถวๆ นี้แหละค่ะ แต่คงลืมๆ สัญญากันหมดแล้วล่ะมั้งค่ะ เพราะเอิร์นก็ไม่ได้จริงจังเท่าไหร่'

        'มีเบอร์มั้ย'

        -*- ฉันเป็นเลขาส่วนตัวพี่ชายตั้งแต่เมื่อไหร่

        'มีค่ะ'

          หลังจากนั้นก็นัดพบเอให้มาเจอกัน และขอให้เอร่วมลงเรือลำเดียวกัน กลายเป็นสมาพันธ์การละครตบตาเอิร์น เอมันก็ไม่ได้อะไรกับสัญญานั้นแล้วด้วยซ้ำแต่ก็มาช่วยเพราะเห็นแก่พี่ชาย -*-

        'แกหันมาเปลี่ยนสปีชีส์ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย'

        'เป็นเกย์ ไม่ได้เป็นกระเทย อย่างน้อยก็ยังแอ็บแมนได้อยู่เว้ย!'

        น่าสงสารแหะ หน้าตามันก็ดี เป็นเกย์ซะได้ สังคมมม!

(เริ่มอุดมการณ์หลอกเอิร์นที่เซเว่น)

         เราทุกคนตกลงกันว่า จะให้เอแกล้งไปบังเอิญเจอกับเอิร์นที่เซเว่น แล้วให้ไปคุยกันที่ร้านน้ำแข็งใส ก่อนจะเริ่มแผนโดยการให้เอระลึกถึงสัญญาสมัยอนุบาล เหตุผลของพี่ชายคือ ไม่อยากให้เอิร์นชอบพี่ชาย แต่พี่ชายจะให้เอิร์นมันชอบเกย์หรือยังง้ายยยยย โอ้ม้ายยยเพื่อนฉ้านนน!!!

(เริ่มอุดมการณ์...-*-!)

          เอโทรมาบอกว่าเอิร์นเดินออกไปจากร้านน้ำแข็งใสแล้ว พี่ชายเลยเริ่มแผนใหม่

        'ถ้าข้าวเช้าแล้วให้เอิร์นไปเรียกผมที่ห้องเอิร์นนะครับผมจะอ่านหนังสือการ์ตูนกับมายที่ห้องเอิร์น'

        '...เดี๋ยวน้าบอกให้'

พี่ชายบอกแม่ของเอิร์นไว้งั้น ก่อนที่เราจะเริ่มแผน...กัน ทำไมฉันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยฟระ พี่ชายขึ้นคล่อมตัวฉันก่อนจะถอดเสื้อ

        'พี่ขอโทษนะมาย อย่าได้จองเวรจองกรรมซึ่งกันและกันเลย'

        'แผ่เมตตาเลยมั้ยค่ะ-*-' จะได้เอาน้ำมากรวดด้วย

        'โอเค ถ้าเอิร์นเปิดประตูมาให้ทำหน้าตกใจเข้าไว้นะ'

        แอด~

        พูดไม่ทันขาดคำเอิร์นก็เปิดประตูเข้ามาแล้วซะงั้น ทำให้ฉันและพี่ชายตกใจได้สมจริงกันมากๆ เวรแล้วไง

        โครม!!!

        เจริญแล้วเพื่อนฉัน ตกใจถึงขั้นเดินถอยหลังสะดุดเท้าตัวเองเลยเหรอ ขอโทษนะเอิร์นT_T

พี่ชายรีบผละออกจากตัวฉันแล้วเข้าไปหาเอิร์นทันทีที่เอิร์นล้มลงไปแบบนั้น ก่อนจะอุ้มตัวเอิร์นมาไว้ตรงเตียงส่วนฉันก็ใส่เสื้อผ้าไป พี่ชายเดินออกจากห้องไปก่อนจะกลับมาพร้อมกับน้ำแข็ง ผ้า อะไรหลายๆ อย่างสารพัด

        'หลังเอิร์นมันแดงๆ ต้องประคบร้อนหรือเย็นดี'

         พี่ชายหันมาถามฉัน พลางถือถุงน้ำแข็งกับกาต้มน้ำร้อนขึ้นมา=_=

        'นั่นสิค่ะ ฉันก็ไม่รู้'

        'งั้นพี่เอาทั้งสองเลยละกัน'

        พี่ชายประคบน้ำแข็งสลับกับน้ำร้อนอีกที แปลกดีแหะ =_=

        'พี่ชายนิดูแลเอิร์นดีจังเลยนะคะ' พี่ชายชะงักทันทีที่ฉันแซวไปงั้น

        '...พี่ฝากดูเอิร์นด้วยนะ ถ้าเอิร์นตื่นมาแล้วเจอพี่นั่งเฝ้าแล้วมันดูทะแม่งๆ '

          ฉันนั่งเฝ้าเอิร์นจนมืด เลยลุกไปเปิดไฟให้ห้องสว่าง แต่ดันทำให้คนที่นอนอยู่นั้นตื่นขึ้นซะได้

        'เอิร์นตื่นแล้วเหรอ'

        'อื่อ'

        'เมื่อเช้าเอิร์นสะดุดเท้าตัวเองก็เลยล้มไปน่ะแต่ดีที่ไม่เป็นไรมาก^O^' 

        T_T ฉันรู้สึกผิดจังแหะ

        'บอกได้มั้ยว่ามันคืออะไร!'

        ฉันต้องทำหน้างงๆ รึเปล่าT_T

        '...?'

        'อย่ามาทำหน้างงใส่ได้มั้ย!!!'

        'เอิร์น!!!...อย่ามาพาลแถวนี้'

        ฉันหันขวับไปมองหน้าพี่ชายเมื่อพี่ชายพูดยังงั้นกับเอิร์น มันแรงเกินไปมั้ย สำหรับคนอย่างเอิร์น

        '...คราวหลังถ้าจะทำอะไรกัน...ก็ไปทำห้องตัวเองสิ มาให้...เอิร์นเห็นทำไมล่ะ'

        O...O 

        เอิร์นร้องไห้! จากนั้นเอิร์นก็ลุกออกจากห้องไป

TT_TT ขอโทษนะเอิร์น

        'พี่ชายพูดยังงั้นกับเอิร์นทำไมคะ?!!!'

        'ถ้าเราอยากให้เขาเกลียดเราก็ต้องทำตัวให้น่าสมเพชเข้าไว้'

        -*- พี่ทำไปคนเดียวเหอะ อย่ามาฉุดฉันให้น่าสมเพชไปด้วยเลย

'มายช่วยตามเอิร์นไปที'

        ★﹏★ แหมๆ ยังมีความเป็นห่วงกัน

        'ไปปลอบใช่มั้ยค่ะ'

        'ไปซ้ำเติม'

        -*- ทำไมพี่ชายเป็นคนแบบนี้เนี่ย

        'แล้วบอกให้เอิร์นกลับบ้านด้วยนะ'

        ถือว่ายังมีห่วงอยู่แหะ

(เหตุที่สวนสาธารณะ แผนซ้ำเติม)

           -*- ไม่เข้าใจความรู้สึกของแต่ละคนเลย ฉันเดินเข้าไปหาเอิร์นที่กำลังนั่งเหม่อลอยอยู่ พี่ชายบอกให้ฉันซ้ำเติมสินะT_T

        'ฉันเคยถามเอิร์นว่า เอิร์นกับพี่ชายเป็นพี่น้องกันใช่มั้ย ตอนนั้นเอิร์นบอกว่า อื่อ ...แล้วทำไมต้องมาทำตัวเป็นหมาหวงก้างด้วยล่ะ' 

        ไม่อยากจะเชื่อว่านี่ฉันเป็นคนพูด

เอิร์นมองหน้าฉันก่อนจะยืนขึ้นเพราะเมื่อกี้ฉันยืนค้ำหัวเอิร์นอยู่

        'อื่อ...เป็นพี่น้องกันก็จริง...แต่ฉันไม่ได้คิดกับพี่ชายเป็นพี่ไง...ฉันคิดกับพี่ชายมากกว่าพี่น้อง...ทีนี้ชัดเจนพอรึยัง'

        =[]= อึ้งสิ ไม่รู้จะโต้ยังไง พี่ชายกับเอิร์นต่างคนก็ต่างก็รักกันทั้งสองฝ่ายอยู่แล้ว เฮ้อ~ ชีวิต

        “เอิร์นรู้ใช่มั้ยล่ะ ถึงเราจะไม่ต้องแข่งกัน ยังไงพี่ชายก็เลือกฉันอยู่ดี ...แล้วก็ กลับบ้านได้แล้วนะ ยุงมันเยอะ”

        ฉันยิ้มออกมาบางๆ เพื่อบอกว่ายังไงๆ ฉันก็ต้องชนะเพื่อความสมจริงT_T แล้วก็บอกให้เอิร์นกลับบ้านด้วยตามคำสั่งของพี่ชาย ฉันปลีกตัวออกมาเพื่อดูเหตุการณ์ต่อว่าเอิร์นจะกลับบ้านรึเปล่า อื่อ เอิร์นเดินเข้าซอยไปล่ะ แสดงว่าต้องกลับบ้านแล้วชัวร์ ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ของพี่ชายแล้วโทรออก

        'ว่าไง เป็นไงบ้าง'

        อื้อฮือ~ ถ้าจะรับสายเร็วปานนี้ 

        'เอิร์นกลับบ้านแล้วค่ะ'

        'โอเค ขอบคุณมาก'

        'ค่ะ'

        -*- ฉันชักจะเกลียดตัวเองขึ้นทุกๆ วัน ถ้าฉันทำแผนนี้กับพี่ชายต่อไปมีหวังได้โดนเอิร์นเกลียดแน่ๆ นี่แหละคือความจริงทุกๆ อย่าง ที่พี่ชายได้ซ้อนมันเอาไว้จากเอิร์น ตอนนี้จึงเป็นตอนสารภาพบาปให้ท่านผู้อ่านทุกคนอย่าเกลียดฉัน นู้นนนน~ ไปเกลียดพ่อพระเอกนู้นนนน~

.........................................................

ตอนนี้เป็นตอนที่คลายปมทุกอย่างแล้วนะคะ ♥O♥ ทีนี้ทุกคนคงจะไม่เกลียดมายกันแล้ว ฮ่าๆ