วาดรักสะกดใจ

ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 ...จูบฉันเพราะอะไร!!!

ตอนที่ 5 ...จูบฉันเพราะอะไร!!!

        แอด

        ตุ้บ!!!

        O...O!!!

        อยู่ดีๆ เสียงประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับคนๆ หนึ่งทำให้ฉันตกใจจนดินสอที่กำอยู่ในมือนั้นล่วงล้นลงไปด้วยความตกใจ

        “ไม่ต้องตกใจขนาดนั้นก็ได้มั้งเอิร์น”

        “...พี่ชาย” 

        ....

        ....

         ฉันไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ที่ฉันกับพี่ชายยังคงจ้องตากันอย่างไม่ละสายตา ทำให้ฉันต้องเป็นฝ่ายชวนคุย

        “...เข้ามาทำไมค่ะ ในห้องนี้ฝุ่นมันเยอะเดี๋ยวพี่ชายจะไม่สบายเอานะ” พอฉันพูดจบพี่ชายก็เป็นฝ่ายหลบตาฉันไป ก่อนจะเดินมาแล้วเอายาหม่องวางไว้ตรงโต็ะแถวๆ นั้น

        “พี่เอายาหม่องมาให้เฉยๆ ”

        “...?”

“หลังเอิร์น...มันบวมไม่ใช่เหรอ”

        พี่ชายพูดทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเช้าที่ฉันสะดุดขาตัวเองแล้วล้มไปเพราะ...-*- ช่างมันเถอะ พี่ชายพูดจบก็ทำท่าเหมือนจะเดินออกจากห้องไป ทำให้ฉันรู้สึกใจมันแกว่งอย่างบอกไม่ถูก ฉันเลยรีบลุกจากที่นั่งก่อนจะโผเข้าไปกอดพี่ชายจากทางด้านหลัง ทำให้พี่ชายสะดุ้งตัวนิดๆ 

        “พี่ชายกลับมาได้มั้ย!...เอาพี่ชายของเอิร์นคนเดิม...ฮึก กลับมาได้มั้ย...พี่ชายที่ใจดีของเอิร์น ฮือๆ พี่ชายที่เอิร์นรัก เอาคืนมาได้มั้ย! ฮือๆ เอิร์นไม่เข้าใจพี่ชายเลย ฮึก ทำไม! ทำไมพี่ถึงใจร้ายกับเอิร์นขนาดนี้!!!”

        ฉันตะโกนเสียงดังใส่พี่ชายพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วยราวกับเป็นคนบ้า พี่ชายดึงมือของฉันที่กอดเขาเอาไว้ออกก่อนจะหันหน้ามาหาฉัน

        “พี่...ก็เป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกแล้วเอิร์น”

        “ไม่ ฮือๆ พี่ไม่ต้องกลับมาก็ได้...แต่เอิร์นขอให้พี่อย่าทำเรื่องเมื่อเช้านี้อีกได้มั้ย พี่ไม่ต้องใจดีกับเอิร์นก็ได้ ฮึก พี่ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกของเอิร์นก็ได้ พี่จะทำเหมือนเอิร์นเป็นฝุ่นละอองก็ได้ ฮือๆ แต่พี่ห้ามทำเหมือนมะ...”

        OxO!!! 

        อะ...ไร 

        นี่ฉันฝันไปรึเปล่า 

        พี่ชาย...จูบฉัน!!!

        พี่ชายจูบฉันทำไม ทำไมพี่ชายต้องจูบฉันด้วย ในเมื่อพี่ชายก็มีมายแล้วนะT_T 

        ...เอาสิ มาถึงขั้นนี้แล้วฉันคงไม่ถอยง่ายๆ แน่ ขนาดมายยังไม่อาย แล้วฉันจะต้องอายทำไม...

        พี่ชายถอนริมฝีปากออกในทันที ราวกับพึ่งคิดได้ว่าตัวเองทำอะไรลงไป ฉันเลยเป็นฝ่ายโน้มคอพี่ชายลงมาก่อนจะฝืนตัวให้ประทับริมฝีปากลงไป แต่พี่ชายกลับไม่ตอบรับฉัน แถมยังดันตัวฉันออกอีก

        “พี่ขอโทษเอิร์น”

        พี่ชายมองฉันด้วยสายตาที่สับสนก่อนจะเอามือกุมขมับตัวเองไว้

        “...”

         “ไม่ใช่ว่าพี่ไม่แคร์ความรู้สึกเอิร์นนะ... เราเป็นพี่น้องกัน พี่แคร์เอิร์นทุกอย่าง”

        พี่น้อง...ทำไมต้องเอาคำว่าพี่น้องเป็นตัวตั้งด้วย

        “ถ้าเอิร์นไม่ได้คิดกับพี่ชายเป็นพี่น้องล่ะ ถ้าเอิร์นคิดมากกว่าพี่น้องล่ะ!!!”

        “ก็ตัดใจซะเอิร์น!!!”

        พี่ชายตะโกนสวนทางฉันทำให้ฉันสะดุ้งกับเสียงตะโกนและคำตอบของพี่ชายที่เปล่งออกมาเมื่อกี้

        “...”

        “...”

        “...” เราเงียบกันไปครู่หนึ่งก่อนที่พี่ชายจะพูดออกมาอย่างแผ่วเบา

        “เพราะ...พี่เองก็กำลังพยายามอยู่”

        “...หมายความว่าไงคะ?” พี่ชายไม่พูดอะไร แต่ยิ้มออกมาบางๆ แต่ในดวงตาคงเศร้าหมองแล้วเดินออกจากห้องไปโดยทิ้งฉันไว้ให้สงสัยคนเดียว มันเรื่องอะไรฟระเนี่ย!!! พี่ชาย...จูบฉันเพราะอะไร!!!