คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ครูสอนพิเศษ
3
ครูสอนพิเศษ
ระหว่างเดินทางกลับบ้าน ผมได้แต่คิดถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน “ไม่เป็นไร” ประโยคเดียวแค่ประโยคเดียวจริงๆ มันน่าน้อยใจจังเลยนะครับเนี่ย ผมเดินมาถึงสวนสาธารณะจึงหยุดนั่งอยู่ที่ใต้ต้นไม้ ผมรู้สึกยังไม่อยากกลับบ้าน ผมมองดูนาฬิกา 6 โมงเย็น ผมจึงลุกขึ้นเดินกลับบ้าน
“กลับมาแล้วครับแม่” ผมก้าวเข้าบ้านแล้วรีบตรงดิ่งไปยังห้องของตัวเอง
“พรุ่งนี้ ลูกต้องรีบแต่งตัวนะแม่ให้ครูคณิตมาสอนที่ห้องลูก แม่ไม่ได้ไปปลุกเพราะพรุ่งนี้แม่ต้องออกไปเยื่ยมเพื่อนที่โรงพยาบาลแต่เช้า” เสียงคุณแม่อันเป็นที่รัก ตะโกนไล่หลังมา = = เบื่อโว้ย!! ทำไมต้องเรียนคณิตด้วยฟร่ะ!! ผมเดินลุกขึ้นไปอาบน้ำแล้วรีบเข้านอน
กร๊ากกกกกกกกกก!!!
เสียงประตูห้องถูกเปิดออก
“ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวครูสอนพิเศษของลูกจะมา” ผมลุกขึ้นแปปนึงเพื่อให้แม่เห็นว่าผมตื่นแล้ว
ปังงงง!! เสียงปิดประตู
เมื่อแม่เดินจากไปผมก็ล้มลงนอนต่อ ผมกะว่าจะนอนจนกว่าครูจะเข้าห้องและจะแกล้งหลับเพราะผมจะไม่เรียนคณิตศาสตร์
“บื้นนนน นน!!” ผมได้ยินเสียงแม่ขับรถออกจากบ้านแล้ว..ผมเลยหลับต่อได้อย่างไม่ต้องกังวล..^^~
ปังงงง!! เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง..จะอะไรนักหนาเนี่ย
ผมลุกขึ้นไปเปิดประตูอีกครั้ง
“เฮ้ย!!” ผมร้องตะโกนอย่างตกใจ..อะไรกันเนี่ย คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าผม…คือ...เค้า..
เค้า…
คือ..คนที่ผมเกลียดที่สุดในโลก…..
คือ..คนที่ผมคิดว่าไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกับเค้าได้…
คือ..คนที่ผมต้องการให้หายไปจากโลกนี้….
เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้…
คำถามมากมายผุดขึ้นมาในหัวผม
แม่รู้จักคนๆนี้ได้อย่างไร?
ทำไมเค้าถึงมาเป็นครูสอนพิเศษผมได้?
ทำไมเราต้องเจอกัน..?
หรือว่า คำๆนี้จะเป็นจริง….เกลียดอะไรได้อย่างนั้น
“หึหึ!!นี่ยังไม่ตื่นอีกหรอเนี่ย” ครูพูดจบแล้วก็เดินเข้าห้องผ่านตัวผมไปตอนที่ผมกำลังช็อค
“คุณจะมาสอนพิเศษผมหรอ”ผมสบับหัวแรงๆหลายทีแล้วหันหลังไปถามเพื่อให้แน่ใจอีกครั้ง
“ใช่..แม่นายจ้างฉันมาให้สอนพิเศษ..อ้อ..แม่นายบอกว่าให้ดูแลนาย..ได้ข่าวว่า ดื้อนี่..หึหึ”ผมตบหน้าตัวเอง 2-3 ทีเพื่อเช็คว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป
“อุ๊ย! เจ็บจัง” ไม่ได้ฝันไปจริงๆด้วย ผมลูบแก้มตัวเอง
“นายไม่ได้ฝันไปหรอกนะ” ครูพูดเสียงหวานแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนเดินเข้ามาใกล้ผมแล้วเอามือข้างหนึ่งมาสัมผัสแก้มที่ผมเพิ่งลูบไปเมื่อครู่ ผมสะดุ้งรีบเบือนหน้าหนีทันที..เฮ้ยยย...มาอารมณ์ไหนเนี่ย
“งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ” ผมรีบคว้าผ้าเช็ดตัวแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที..
ผมเป็นอะไรไปเนี่ย..
ผมรู้สึกหน้าแดง..หัวใจเต้นแรง..ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว..ผมเอามือลูบแก้มตัวเองที่เดิมอีกครั้งแล้วเลื่อนลงไปที่หน้าอกข้างซ้าย…หัวใจของผม…ทำไมมันเต้นแรงอย่างนี้นะ…
ผมรีบอาบน้ำแล้วนุงผ้าเช็ดตัวออกจากห้องน้ำ
ผมออกมาถึงก็เห็นอาจารย์นั่งงมองผมอยู่บนเตียงผมรีบเดินมาที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่..และแล้ว…ก็เกิดขึ้น!!
เงาของผมถูกสะท้อนทางกระจก ร่างๆหนึ่งได้ปรากฏขึ้น ชายคนนั้นค่อยๆเอามือทั้งสองข้างมาประสานเอวของผมลิ้นซุกซนไม่อยู่นิ่ง คอของผมเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของคนตรงหน้า
“อ๊าาส์…อย่านะ..อย่านะฮะ..อาจารย์”มือของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าอาจารย์ลูบไล้ไปยังทุกส่วนของร่างกาย เขาดึงผ้าเช็ดตัวของผมออกมือข้างซ้ายเลื่อนต่ำลงมาลูบแก่นกายของผมส่วนมืออีกข้างยังคงหยอกล้อติ่งสีชมพูที่หน้าอก..>//<
“หึหึ!! เธอชอบไม่ใช่หรอ?ร่ายกายของเธอมันบอกทุกอย่างแล้วหล่ะ”น้ำเสียงร้ายกาจที่ฟังดูอ่อนโยนราวกับคนละคำพูดถูกเปล่งออกมา ผมพยายามดิ้นเต็มที่ตอนนี้ผมพยายามแกะมืออาจารย์ออกแล้วหุบขา..ร่างกายของผมปฏิเสธความรู้สึกนี้ไม่ได้..มันรู้สึกดีจริงๆ..ไม่ได้ๆผมรีบสะบัดหัวหักห้ามความรู้สึกนี้ O-O ภาพที่ผมเห็นตอนนี้ โอก็อต!!ร่างกายของคนตรงหน้าผมในตอนนี้เปลือยเปล่าไม่ต่างจากผมผมมัวแต่คิดเลยไม่รู้ว่าเขาถอดมันออกตอนไหน!! *-* สายตาของผมพิจารณารูปร่างคนตรงหน้า ผมยอมรับนะครับว่าร่างกายของเขาดีจริงๆ รู้สึกเหมือนมันพร้อมที่จะให้ความอบอุ่นผมได้ ผมคงไม่ได้หลงรักร่างกายนี้หรอกนะ!! ต่าง..ต่าง..จากร่างกายของผมเหลือเกิน T^T
“ชอบหล่ะสิ ^^ ดูไอนั่นของนายตอนนี้สิ!! มันเหมือนพยายามยั่วยวนฉันอยู่เลยนะ” ผมก้มหน้าดูของๆผม ทำไมมันถึงได้ตื่นขนาดนี้ O_O ผมรีบเอามือปิดแล้วเบือนหน้าหนี ( ..)
“ผะ..ผม..ไม่ได้คิดอะไรแบบนั้น..” ผมพยายามเอามือปิดแก่นกายของผม
“ชะช่วยยยด้วยๆๆ!!!” ผมนึกได้จึงรีบตะโกนบอกให้คนช่วย เผื่อว่า..จะมีใครได้ยิน
“เสียเวลาเปล่าหน่า นายก็รู้นี่ว่าไม่มีใครอยู่บ้าน” เขาเลื่อนหน้าเข้ามากระซิบข้างหู >< ไม่จริ๊งงงงงง!!!!
ความคิดเห็น