คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กิจกรรมลับ
2
กิจกรรมลับ หึหึ!!เสร็จผม<= คิดไรอ่าทุกคน
เคยไหมเวลารักใครสักคน
ทำอะไรสักอย่างให้เค้าสนใจเรา
เรียกร้องความสนใจ..ไม่ว่าวิธีใดก็ตาม
อยากให้เค้าอยู่ใกล้ๆเรามากที่สุด
อยากมองหน้าเค้าทุกวัน
ไม่อยากให้ใครใกล้เค้า
เคยเป็นไหมครับ?
ผมกำลังเป็นอยู่ตอนนี้หล่ะ!! ทรมานจังครับ !!
“เฮ้ย!!เมื่อไรมึงจะหันมามองกูบ้างว่ะ!!” ผมสบถเบาๆกับตัวเอง สายตามองไปที่คนๆนั้นตลอดเวลา เค้าเป็นเพื่อนในห้องผมครับ ผมสนใจเค้า อาจเพราะ เค้าเรียนเก่ง เค้าให้ผมลอกคณิต เค้าดีกับผมทุกอย่าง ผมเป็นโรคแพ้คนดีซะด้วยสิ ผมควรทำยังไงดีครับ T T ทรมานจริงๆนะเนี่ย
“เมื่อไหร่มึงจะมองกู” ผมเพียงได้แค่รอ ผมไม่รู้ว่าผมมีตัวตนสำหรับเค้ารึป่าว หรือผมเป็นเพียงแค่วิญญาณ แปลกใจหรอรับ!!ขอโทษนะถ้าผมจะบอกตรงๆว่า ผมเป็นโฮโม คงเข้าใจผมนะ ก็ใจมันรัก
ติ่ง ติ้ง ติง ติ่ง !! หมดคาบ
ผมมีแผนเพื่อให้ความหวังกับตัวเองไว้ครับ
เค้ากำลังเดินมาแล้วครับ ใกล้เข้ามาแล้ว ผมลุกขึ้นแกล้งเดินไปชนเค้า
“อุ๊ย!!” เค้าอุทานออกมา ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ว่าผมไม่ตั้งใจ แล้วผมก็แสดงอาการเป็นห่วง<= อันนี้จากใจจริงครับ ^^ ผมยิ้มหวานให้เค้า แต่ดูเหมือนเค้าไม่ค่อยสนใจผมเลย T T
“เฮ้ย!!โทษทีว่ะ กูไม่เห็นเป็นไงบ้างวะ เจ็บตรงไหนรึป่าว กูขอโทษ” เป็นไงหล่ะครับ ผมเนียนไหม!!^^ผมจับตัวเข้าดูอาการ จริงๆแล้วผมหลอกแต๊ะอั๋งเค้ามากกว่า คิๆ! ผมอยากสัมผัสอยากครอบครองเค้าทั้งตัวและหัวใจ ผมคิดไว้แล้วหล่ะครับ ผมจะเป็นคนอยู่บนเท่านั้น ผมจะทำให้เค้ามีความสุขเอง^^แค่เค้ายินยอม หึหึ!!
“ไม่เป็นไร!!” ประโยคเดียวประโยคเดียวเท่านั้นแล้วเค้าก็เดินจากไปแผนที่ผมพยายามนั่งคิดทั้งวันมันไม่มีประโยชน์ ไม่มีผลต่อเค้าเลยใช่ไหม ผมเหนื่อยจังเลยครับ ผมทรุดลงไปที่พื้น ผมไม่มีแรงเลยจริงๆ ไม่มีแรงจะเดิน ไม่มีแรงจะทำอะไร ช่วยสนใจกันบ้างได้ไหม Please!! Look only at me
ผมนั่งอยู่กับที่สักพักแล้วลุกขึ้นเดินกลับมานั่งโต๊ะ ผมฟุบลงไปกับโต๊ะ บอกตรงๆผมร้องไห้ นี่ผมเป็นขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ผมจะให้ใครเห็นไม่ได้ ผมเป็นเมะที่แข็งแกร่ง !! ONLY!!
พักเที่ยงแล้ว ผมไม่ไปทานข้าวหรอกครับ สาเหตุหน่ะหรอ ผมทนไม่ได้ที่เห็นเค้านั่งข้างคนอื่น ผมเคยไปขอเค้านั่งแต่เค้าก็บอกว่า มีคนนั่งแล้วเสมอ ผมจะมีโอกาสไหมเนี่ย ชีวิตนี้ ผมเลยตัดสินใจไม่ไปทานข้าว - -; ผมใช้เวลาว่างคิดแผนวันพรุ่งนี้ จะทำยังไงให้เค้าสนใจผมบ้าง ผมยอมแม้กระทั่งร่างกายของผม O_O นี่แหละครับ กิจกรรมลับของผม (โล่ง-อก^^<= คิดไรอ่า) ผมนั่งไปเรื่อยๆรู้สึกเบื่อเลยหยิบโน๊ตบุ๊คมาเปิดฟังเพลง มองไปส่วนไหนของหน้าจอก็มีแต่หน้าเค้า ผมเป็นหนักจริงๆนะเนี่ย ผมเลื่อนเม้าส์ไปหาเพลงฟังแต่ละเพลง เอิ่มม ม มีแต่แนวแอบรัก ตอบย้ำตัวเองกันเข้าไป!!คนยิ่งเศร้าๆ ผมตัดสินใจปิดโน๊ตบุ๊คและฟุบลงหลับไปเลยทันที ผมเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ตื่นอีกทีก็คาบพักหมดซะแล้ว - -; ต่อไปก็วิชาภาษาไทย ครับ <= ช่างน่าเบื่อ!!
“นักเรียนคะ เนื่องจากนักเรียนก็เรียน no paper อยู่แล้ว อาจารย์อยากให้นักเรียนหา Forword mail มาสักเรื่องมา เอาที่เข้ากับตัวเองมากที่สุดนะคะ” อาจารย์บุบผา พล่าม <= ขออนุญาตใช้คำ(ไม่)สุภาพเพราะกระผมยังไม่ทันได้หายใจ ท่านก็ พูดซะ ประมาณว่าไม่มีเวลานั่งหายใจ!! ผมเปิดโน๊ตบุ๊คอีกครั้งเพื่อจะเช็คเมลล์ ผมบังเอิญไปเจอฟอร์เวิร์ดเมลล์อันนึงเข้า!! O-O โดนครับท่าน!!!!
ในขณะที่เราคิดถึงคนๆนึงตลอดเวลา
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา
โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียวมันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า
สิ่งที่เราคิดทั้งหมดมันคือ ความฝันของเราเองเพียงคนเดียว
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝัน มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า... เราอาจ
เป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4...
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า ก็ขอให้คิดไว้ว่า
ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย แต่โปรดจำไว้เถอะว่า
หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดังๆ พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า...
'ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้'
ก็จงชอบต่อไปเถอะ การรักใครซักคนไม่ต้องการความพยายาม
'การตัดใจ' ต่างหากที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่า ความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า
กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป
อย่าโทษเค้า ที่ไม่มีใจให้...
อย่าโทษโชคชะตา ที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน แต่...จง
ยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อยถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ
ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ ยังได้รับหัวใจของเราไป
ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ยังทำให้เรา...ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง คนที่ทำให้คุณหัวเราะและร้องไห้ได้มากมาย
คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้าก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น...ให้กลายเป็นวันที่สดใส
เท่านี้มันก็เพียงพอแล้วไม่ใช่หรือ แค่การได้เห็นคนที่เรารักได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด
นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก...อย่างจริงใจ
เมื่อ ผมอ่าน มันจบ ภาพต่างๆที่ผมพยายามที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างก็ผลุดขึ้นมาในหัวไม่ใช่ไม่เหนื่อยนะครับ
น้ำสีใสค่อยๆไหลออกจากเบ้าตา ผมกลั้นไม่ไหวจริงๆครับ ผมควรจะพูดคำนี้ไหม
'ฉันเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้'
ถ้าไม่เข้าใจความรู้สึกผม !! ง่ายๆเลย
คุณเคยแอบรักไหมครับ?
ความรู้สึกของคนแอบรักมันเป็นยังไง? ลองนึกดูสิครับ
แล้วคุณจะเข้าใจความหมายของมัน และจะเข้าใจความรู้สึกของผม
ในหัวของผมตอนนี้ มีคำถามเกิดขึ้นมากมาย
ผมควรจะพยายามต่อไป หรือ หยุดมันซะ!!เราควรพอแค่นี้!!
ความคิดเห็น