ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:8 งานวันไหว้ครูสุดยุ่ง!
8
ครูเปรียบเสมือนแม่คนที่สอง...
ครูเป็นเหมือนเสี้ยวหนึ่งของชีวิต...
ดังนั้น ถึงแม้จะปากบอกไม่ชอบ แต่สุดท้ายเราทุกคนก็รักครู...
เช้าวันนี้ช่างสดใส มีเสียงเพลงสบายๆให้ฟังระหว่างทางเดิน และก็ดูครึกครื้นเพราะมีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามากมายเดินมากันเป็นกลุ่มๆ ในมือหนึ่งถือดอกไม้สำหรับไหว้ครูที่ตนรักและเคารพ ส่วนอีกมือหนึ่งก็กำลังกดโทรศัพท์มือถือ เพื่อโทรเรียกศิษย์เก่าที่เป็นเพื่อนๆมาโรงเรียน =_=”
“อ้าวนายฟิล์ม สวัสดี”รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่ง ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวบาง ผมสีน้ำตาลถูกยีเซอร์ๆเล็กน้อย โอ้วพระเจ้าจอร์จ! OoO!! ใครวะ!? หล่อโคตร
“อ้าวพี่เป๊ป มาด้วยเหรอฮะ หวัดดีครับ”พี่ฟิล์มหันมายิ้มแย้มทักทายให้ผู้ชายคนนั้นอย่างสนิมสนม พี่คนนั้นยิ้มกลับให้ โอ้วแม่เจ้าละลายค่ะ ละลายแล้ว >”<
“แล้วน้องผู้หญิงคนนี้ใครน่ะ น่ารักเชียว แฟนนายเหรอ?”
กรี๊ดดดดดดๆๆ เค้าชมฉันว่าน่ารักด้วยล่ะ อิอิ
“อ๋อ ก็ไอ้เฟอร์ไงพี่ น้องสาวผมเอง!”พี่ฟิล์มแนะนำฉันให้พี่คนนั้นได้รู้จัก พี่คนนั้นเค้ายิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ...
“อ๋อ ยัยเฟอร์กี้ น้องสาวที่แก่นๆเซี้ยวๆที่แกเคยเล่าให้ฟังน่ะเหรอ”
=_=” แป้ก! ความชื่นชมรุ่นพี่คนนั้นดับวูบลงทันที เมื่อเค้าพูดว่าฉัน ว่าแก่น เซี้ยว! TTOTT
“โป๊ะเช๊ะ ถูกต้องนะคร๊าบบ!!”
“เออนี่ ไอ้เฟอร์ นี่คือพี่เป๊ปซี่หรือที่พี่เรียกว่าเป๊ปเมื่อกี๊เนี้ยล่ะ เป็นรุ่นพี่ในชมรมบาสฯเก่าของพี่”
“สวัสดีครับน้องเฟอร์กี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”^^พี่เป๊ปแนะนำตัวเองให้ฉันได้รู้จักอีกครั้ง ฉันที่เพิ่งงอนเพราะพี่เค้าว่าตัวว่าแก่นเซี้ยว ก็ต้องหายงอนทันทีเพราะรอยยิ้มชวนกระชากใจอย่างแรงของพี่เขา
“ค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”^^
ว่าแล้วเสียงสัญญาณเพลงบอกให้รู้ว่ากำลังจะเริ่มเข้าแถว ฉันและพี่ฟิล์ม พี่เป๊ป ต่างลากันแล้วก็แยกย้ายกันไปตามที่ของตน โอ้วพระเจ้า!! นี่ฉันจะต้องไปเจออสรพิษตัวเอ้แล้วเหรอเนี่ย!? (=_=”เปรียบเทียบซะเว่อร์เลย)
ฉันเดินก้าวเท้าไปได้สามก้าว แล้วก็หยุด เพราะตัดสินใจว่าจะโดดแกล้งทำเป็นว่าไม่มาโรงเรียน แต่ช้าไป เพราะถูกอสรพิษร้ายดึงตัวกลับไปเสียก่อน
“ไปไหนยัยบ๊อง!”น้ำตาลดึงคอเสื้อฉันลากไปเข้าแถวทันที ท่ามกลางเสียงหัวเราะน้อยๆของพวกรุ่นพี่ รุ่นน้อง และเพื่อนๆ อย่างเอ็นดู
“ปล่อยฉันได้แล้ว”ฉันทำแก้มป่อง นายน้ำตาลเลยปล่อยฉันแล้วกดตัวฉันนั่งลงกับพื้น
“เธอคิดจะโดดใช่มั้ย?” จึก! แทงใจดำของฉันอย่างจัง แต่เรื่องอะไรกันที่จะต้องบอกความจริงให้เสียภาพพจน์ หึหึ ว่าแล้วฉันก็ตอบกลับ
“ใครว่าล่ะ เด็กดีอย่างฉันมีรึจะโดดเป็น”ฉันพูดน้ำเสียงฟังดูเนียนมากๆ แต่นายน้ำตาลก็ยังทำท่าไม่เชื่ออยู่ดี หมอนี่มันฉลาดเจ้าเล่ห์ชะมัดยากเลย
“เอาเถอะ เรื่องของเธอรึกัน แต่ขอร้องอย่างเดียวเลย วันนี้ช่วยอย่าทำให้ฉันต้องหน้าแตกล่ะ!”นายน้ำตาลสั่งเสียงดุ ฉันเบ้ปากเล็กน้อย เชอะ! พูดมากเป็นบ้าเลยนายนี่!!
ว่าแล้วพิธีก็เริ่มขึ้น เวลาผ่านไปนานพอสมควร พวกเราก็ทำพิธีเสร็จ แล้วพวกนักเรียนก็เริ่มทยอยกันไปขึ้นห้องบางส่วน บางส่วนก็มัวแต่ไปเก็บรูปถ่ายพวกรุ่นพี่กัน และบางส่วนก็เอาดอกไม้ไปไหว้ครู ส่วนฉันน่ะเหรอคะ? แน่นอน พวกกลุ่มฉันมันลากฉันไปเก็บรูปถ่ายพวกรุ่นพี่ =_=”
“อ๊ายย!!แกพี่ไป๊ซ์มาด้วยล่ะ น่ารักจังเลย”ยัยกานต์เพื่อนตัวดีของฉัน ที่บ้าผู้ชายหล่อๆเป็นชีวิตจิตใจ หึหึ ยิ่งพี่ไป๊ซ์เนี่ยไม่ต้องพูดถึง เจ้าหล่อนเนี่ยแฟนคลับตัวยงเลย ชอบมาตั้งแต่อยู่ม.ปลาย จนตอนนี้พี่แกกลายเป็นศิษย์เก่าไปแล้ว
“เออ น่ารักเฟ้ย แต่ยังไง๊ยังไง พี่โบ๊ทฉันก็หล่อกว่าอยู่ดี”บอสใหญ่ของกลุ่มเราพูด หรือว่า แพร สาวมั่นสุดสวยประจำกลุ่ม ที่เป็นเจ้าของรูปร่างสูงเพรียวบางอย่างกับนางแบบ
“เชอะ!”
ฉันส่ายหน้าน้อยๆกับพวกเพื่อนๆ ถ้าจะให้พูด ฉันเป็นคนเดียวเลยมั้ง ที่ไม่บ้าพวกรุ่นพี่กับเขา(มั้ง) ว่าแล้วฉันก็ต้องส่ายหน้าอีกครั้งอย่างระอา เมื่อเพื่อนของฉันอีกคนเริ่มปฏิบัติการตามล่ารุ่นพี่อีกครั้ง แต่ทว่า... รุ่นพี่คนนี้... คนนี้... กรี๊ดดดดดดดดดๆๆ
“พี่บลู!!” อุ๊บ!!เพื่อนๆฉันรีบเอามือปิดปากฉันทันที ก่อนที่พี่เค้าจะหันมามอง
“ไอ้บ้า แกจะแหกปากไปทำไม!?”เพื่อนของฉันด่าทันที หลังจากที่พี่เค้าไปแล้ว
ก็แหม –O- ก็คนมันบ้านี่นา อยากบอกเลยค่ะ ว่ารุ่นพี่คนนี้ฉันชอบ อิอิ
เขาชื่อว่า พี่บลู อยู่ม.5/12 ถึงจะไม่ได้ป๊อปอะไรมากมาย แต่ก็น่ารักสำหรับฉันและเพื่อนๆทุดคน เขาเป็นเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งและดูอรชรอ้อนแอ้นเป็นที่สุด ใบหน้าหวานอย่างกับว่าเป็นผู้หญิง เอาเป็นว่าน่ารักสุดๆ >O<”
“เอาเถอะๆ บ้ากันพอแล้วก็ไปล่าต่อ หึหึ”เมย์เพื่อนรักพูด แววตาเป็นประกาย โอ้วพระเจ้า น่ากลัวจริงๆ =_=” นอกจากสายตาแล้วยังพูดน่ากลัวอีกด้วย - - ล่ากันต่อ?? เหอะๆ ฟังดูแปลกดีเนอะว่ามะ!?
พวกเราเดินกันเกือบจะทั่วโรงเรียนแล้ว แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อมีรุ่นพี่หน้าตาดีคนหนึ่งเข้ามาทักฉันกลางคัน
“น้องเฟอร์!”ฉันหันขวับไปตามเสียงเรียกทันที ส่วนเพื่อนฉันน่ะเหรอคะ กรี๊ดดดดสลบกันไปเป็นแถว
“พี่เป๊ป!”
“หึหึ บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้วนะครับ”^^ ไม่บังเอิญหรอกค่ะ เพราะฉันเดินจะรอบโรงเรียนแล้ว =_=”
“นั่นสิเนอะ”^^
“แล้วนี่จะไปไหนล่ะ รีบรึเปล่า?”
“ไม่รีบหรอกค่ะ!!”เพื่อนตัวดีฉันทั้งหลายตอบ ฉันถึงกับหน้าหงิก ว่าแล้วรุ่นพี่ตัวดีก็มีเรื่องให้ฉันต้องทำจนได้
“งั้นพี่ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยสิ”
ว่าแล้วไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบเขา เพื่อนๆก็ผลักฉันไปยืนคู่กับรุ่นพี่แล้วตามด้วยเสียงกดชัตเตอร์อย่างรวดเร็วทันที
“ขอบคุณมากนะครับ แล้วเจอกัน”พี่เป๊ปพูดพลางโบกมือบ๊ายบายลา ส่วนเพื่อนๆฉันน่ะเหรอเคลิ้มไปแล้ว โบกมือลาเค้ายกใหญ่เลยล่ะ
“เฮ้ย!ไปกันได้แล้ว”ฉันสะกิดเพื่อนๆ เพื่อนๆฉันจึงหันมามอง พลางส่งสายตาอาฆาตเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตามไปโดยดี
ว่าแล้วลางสังหรณ์ของฉันก็ตรงเป๊ะ เมื่อเดินไปถึงแถวห้องพยาบาล ที่นั่นมีคนป๊อปๆมากมาย แล้วก็มีเรื่องด้วย =O=”
“มีเคลียร์กันให้จบเลยดีกว่า”เสียงอันคุ้นเคยกล่าว ซึ่งไม่ใช่ใคร พี่ชายของฉันเอง กำลังยืนประชันหน้ากับคู่กัดประจำอย่างพี่แจนคนสวย
“ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับนาย”แจนกอดอกพูดก่อนที่จะหันหน้าและเดินหนีไป
“เดี๋ยว เธอห้ามไปไหนทั้งนั้น!”นายฟิล์มเดินเข้าไปฉุดแขนเธอเอาไว้ แล้วก็...
“เฮ้ย!!”ทุกคนส่งเสียงร้องอย่างตกใจ เมื่อนายฟิล์มเสียหลักล้มตรงเนินทางเดินห้องพยาบาลลงไปกลิ้งกับยัยแจนแถวพื้นข้างล่างด้วยท่าที่ไม่ค่อยสวยงามนัก
“พี่!!”ฉันเดินเข้าไปหาทันที พบว่าพี่ของตัวเองหน้าแดงก่ำไม่แพ้พี่แจนที่ตอนนี้หน้าแดงยังกับโดนแดดย่างจนเกรียม
“เป็นยังไงมั่ง!?”ฉันถามอย่างห่วงใย พี่ฟิล์มหันมาพูดกับฉัน บอกว่าไม่เป็นอะไร ก่อนที่จะตะโกนไล่หลังพี่แจนไปอีกว่า...
“ยัยบ้า!ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆหรอกนะ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย!!”
ทุกคนหน้าแดง พี่ฟิล์มหน้าแดง พี่แจนเองก็หน้าแดงด้วยเช่นกัน คำพูดนี้ถึงแม้ว่าจะต้องสื่อว่าต้องการท้ารบ แต่ทว่า.. ทุกคนกลับรู้สึกแปลกๆเช่นเดียวกันคือ มันคล้ายๆบอกรักเลย แต่ก็นะ เพราะพี่ฟิล์มเป็นคนพูดและพี่แจนเป็นคนโดนกล่าวถึง ก็เลยไม่มีใครกล้าคิดไปเลยว่ามันคือคำบอกรัก … =_=”
To be con...
สวัสดีจ้า หลังจากหายตัวไปเนิ่นนาน... นานจริงๆ เชดามีก็ได้กลับมาอัพเรื่องนี้แล้วนะคะ ที่จริงก็พิมพ์เสร็จแล้วล่ะ แต่แอบดองเค็ม =_=\" เอิ๊ก!
แหะๆ เชดามีอยากทราบน่ะค่ะว่าเพื่อนๆชอบเรื่องนี้กันรึเปล่า ทำไมเห้นคนอ่านน้อยจัง แถมยังไม่ค่อยมีเม้นท์ด้วย TT_TT
ยังไงโพสบอกกันัม่งนะคะ ขอบคุณค่ะ ^O^
ครูเปรียบเสมือนแม่คนที่สอง...
ครูเป็นเหมือนเสี้ยวหนึ่งของชีวิต...
ดังนั้น ถึงแม้จะปากบอกไม่ชอบ แต่สุดท้ายเราทุกคนก็รักครู...
เช้าวันนี้ช่างสดใส มีเสียงเพลงสบายๆให้ฟังระหว่างทางเดิน และก็ดูครึกครื้นเพราะมีรุ่นพี่ศิษย์เก่ามากมายเดินมากันเป็นกลุ่มๆ ในมือหนึ่งถือดอกไม้สำหรับไหว้ครูที่ตนรักและเคารพ ส่วนอีกมือหนึ่งก็กำลังกดโทรศัพท์มือถือ เพื่อโทรเรียกศิษย์เก่าที่เป็นเพื่อนๆมาโรงเรียน =_=”
“อ้าวนายฟิล์ม สวัสดี”รุ่นพี่ผู้ชายคนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่ง ดวงตากลมโต จมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวบาง ผมสีน้ำตาลถูกยีเซอร์ๆเล็กน้อย โอ้วพระเจ้าจอร์จ! OoO!! ใครวะ!? หล่อโคตร
“อ้าวพี่เป๊ป มาด้วยเหรอฮะ หวัดดีครับ”พี่ฟิล์มหันมายิ้มแย้มทักทายให้ผู้ชายคนนั้นอย่างสนิมสนม พี่คนนั้นยิ้มกลับให้ โอ้วแม่เจ้าละลายค่ะ ละลายแล้ว >”<
“แล้วน้องผู้หญิงคนนี้ใครน่ะ น่ารักเชียว แฟนนายเหรอ?”
กรี๊ดดดดดดๆๆ เค้าชมฉันว่าน่ารักด้วยล่ะ อิอิ
“อ๋อ ก็ไอ้เฟอร์ไงพี่ น้องสาวผมเอง!”พี่ฟิล์มแนะนำฉันให้พี่คนนั้นได้รู้จัก พี่คนนั้นเค้ายิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะพูดต่อ...
“อ๋อ ยัยเฟอร์กี้ น้องสาวที่แก่นๆเซี้ยวๆที่แกเคยเล่าให้ฟังน่ะเหรอ”
=_=” แป้ก! ความชื่นชมรุ่นพี่คนนั้นดับวูบลงทันที เมื่อเค้าพูดว่าฉัน ว่าแก่น เซี้ยว! TTOTT
“โป๊ะเช๊ะ ถูกต้องนะคร๊าบบ!!”
“เออนี่ ไอ้เฟอร์ นี่คือพี่เป๊ปซี่หรือที่พี่เรียกว่าเป๊ปเมื่อกี๊เนี้ยล่ะ เป็นรุ่นพี่ในชมรมบาสฯเก่าของพี่”
“สวัสดีครับน้องเฟอร์กี้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”^^พี่เป๊ปแนะนำตัวเองให้ฉันได้รู้จักอีกครั้ง ฉันที่เพิ่งงอนเพราะพี่เค้าว่าตัวว่าแก่นเซี้ยว ก็ต้องหายงอนทันทีเพราะรอยยิ้มชวนกระชากใจอย่างแรงของพี่เขา
“ค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ”^^
ว่าแล้วเสียงสัญญาณเพลงบอกให้รู้ว่ากำลังจะเริ่มเข้าแถว ฉันและพี่ฟิล์ม พี่เป๊ป ต่างลากันแล้วก็แยกย้ายกันไปตามที่ของตน โอ้วพระเจ้า!! นี่ฉันจะต้องไปเจออสรพิษตัวเอ้แล้วเหรอเนี่ย!? (=_=”เปรียบเทียบซะเว่อร์เลย)
ฉันเดินก้าวเท้าไปได้สามก้าว แล้วก็หยุด เพราะตัดสินใจว่าจะโดดแกล้งทำเป็นว่าไม่มาโรงเรียน แต่ช้าไป เพราะถูกอสรพิษร้ายดึงตัวกลับไปเสียก่อน
“ไปไหนยัยบ๊อง!”น้ำตาลดึงคอเสื้อฉันลากไปเข้าแถวทันที ท่ามกลางเสียงหัวเราะน้อยๆของพวกรุ่นพี่ รุ่นน้อง และเพื่อนๆ อย่างเอ็นดู
“ปล่อยฉันได้แล้ว”ฉันทำแก้มป่อง นายน้ำตาลเลยปล่อยฉันแล้วกดตัวฉันนั่งลงกับพื้น
“เธอคิดจะโดดใช่มั้ย?” จึก! แทงใจดำของฉันอย่างจัง แต่เรื่องอะไรกันที่จะต้องบอกความจริงให้เสียภาพพจน์ หึหึ ว่าแล้วฉันก็ตอบกลับ
“ใครว่าล่ะ เด็กดีอย่างฉันมีรึจะโดดเป็น”ฉันพูดน้ำเสียงฟังดูเนียนมากๆ แต่นายน้ำตาลก็ยังทำท่าไม่เชื่ออยู่ดี หมอนี่มันฉลาดเจ้าเล่ห์ชะมัดยากเลย
“เอาเถอะ เรื่องของเธอรึกัน แต่ขอร้องอย่างเดียวเลย วันนี้ช่วยอย่าทำให้ฉันต้องหน้าแตกล่ะ!”นายน้ำตาลสั่งเสียงดุ ฉันเบ้ปากเล็กน้อย เชอะ! พูดมากเป็นบ้าเลยนายนี่!!
ว่าแล้วพิธีก็เริ่มขึ้น เวลาผ่านไปนานพอสมควร พวกเราก็ทำพิธีเสร็จ แล้วพวกนักเรียนก็เริ่มทยอยกันไปขึ้นห้องบางส่วน บางส่วนก็มัวแต่ไปเก็บรูปถ่ายพวกรุ่นพี่กัน และบางส่วนก็เอาดอกไม้ไปไหว้ครู ส่วนฉันน่ะเหรอคะ? แน่นอน พวกกลุ่มฉันมันลากฉันไปเก็บรูปถ่ายพวกรุ่นพี่ =_=”
“อ๊ายย!!แกพี่ไป๊ซ์มาด้วยล่ะ น่ารักจังเลย”ยัยกานต์เพื่อนตัวดีของฉัน ที่บ้าผู้ชายหล่อๆเป็นชีวิตจิตใจ หึหึ ยิ่งพี่ไป๊ซ์เนี่ยไม่ต้องพูดถึง เจ้าหล่อนเนี่ยแฟนคลับตัวยงเลย ชอบมาตั้งแต่อยู่ม.ปลาย จนตอนนี้พี่แกกลายเป็นศิษย์เก่าไปแล้ว
“เออ น่ารักเฟ้ย แต่ยังไง๊ยังไง พี่โบ๊ทฉันก็หล่อกว่าอยู่ดี”บอสใหญ่ของกลุ่มเราพูด หรือว่า แพร สาวมั่นสุดสวยประจำกลุ่ม ที่เป็นเจ้าของรูปร่างสูงเพรียวบางอย่างกับนางแบบ
“เชอะ!”
ฉันส่ายหน้าน้อยๆกับพวกเพื่อนๆ ถ้าจะให้พูด ฉันเป็นคนเดียวเลยมั้ง ที่ไม่บ้าพวกรุ่นพี่กับเขา(มั้ง) ว่าแล้วฉันก็ต้องส่ายหน้าอีกครั้งอย่างระอา เมื่อเพื่อนของฉันอีกคนเริ่มปฏิบัติการตามล่ารุ่นพี่อีกครั้ง แต่ทว่า... รุ่นพี่คนนี้... คนนี้... กรี๊ดดดดดดดดดๆๆ
“พี่บลู!!” อุ๊บ!!เพื่อนๆฉันรีบเอามือปิดปากฉันทันที ก่อนที่พี่เค้าจะหันมามอง
“ไอ้บ้า แกจะแหกปากไปทำไม!?”เพื่อนของฉันด่าทันที หลังจากที่พี่เค้าไปแล้ว
ก็แหม –O- ก็คนมันบ้านี่นา อยากบอกเลยค่ะ ว่ารุ่นพี่คนนี้ฉันชอบ อิอิ
เขาชื่อว่า พี่บลู อยู่ม.5/12 ถึงจะไม่ได้ป๊อปอะไรมากมาย แต่ก็น่ารักสำหรับฉันและเพื่อนๆทุดคน เขาเป็นเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งและดูอรชรอ้อนแอ้นเป็นที่สุด ใบหน้าหวานอย่างกับว่าเป็นผู้หญิง เอาเป็นว่าน่ารักสุดๆ >O<”
“เอาเถอะๆ บ้ากันพอแล้วก็ไปล่าต่อ หึหึ”เมย์เพื่อนรักพูด แววตาเป็นประกาย โอ้วพระเจ้า น่ากลัวจริงๆ =_=” นอกจากสายตาแล้วยังพูดน่ากลัวอีกด้วย - - ล่ากันต่อ?? เหอะๆ ฟังดูแปลกดีเนอะว่ามะ!?
พวกเราเดินกันเกือบจะทั่วโรงเรียนแล้ว แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อมีรุ่นพี่หน้าตาดีคนหนึ่งเข้ามาทักฉันกลางคัน
“น้องเฟอร์!”ฉันหันขวับไปตามเสียงเรียกทันที ส่วนเพื่อนฉันน่ะเหรอคะ กรี๊ดดดดสลบกันไปเป็นแถว
“พี่เป๊ป!”
“หึหึ บังเอิญจัง เจอกันอีกแล้วนะครับ”^^ ไม่บังเอิญหรอกค่ะ เพราะฉันเดินจะรอบโรงเรียนแล้ว =_=”
“นั่นสิเนอะ”^^
“แล้วนี่จะไปไหนล่ะ รีบรึเปล่า?”
“ไม่รีบหรอกค่ะ!!”เพื่อนตัวดีฉันทั้งหลายตอบ ฉันถึงกับหน้าหงิก ว่าแล้วรุ่นพี่ตัวดีก็มีเรื่องให้ฉันต้องทำจนได้
“งั้นพี่ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยสิ”
ว่าแล้วไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบเขา เพื่อนๆก็ผลักฉันไปยืนคู่กับรุ่นพี่แล้วตามด้วยเสียงกดชัตเตอร์อย่างรวดเร็วทันที
“ขอบคุณมากนะครับ แล้วเจอกัน”พี่เป๊ปพูดพลางโบกมือบ๊ายบายลา ส่วนเพื่อนๆฉันน่ะเหรอเคลิ้มไปแล้ว โบกมือลาเค้ายกใหญ่เลยล่ะ
“เฮ้ย!ไปกันได้แล้ว”ฉันสะกิดเพื่อนๆ เพื่อนๆฉันจึงหันมามอง พลางส่งสายตาอาฆาตเล็กน้อย ก่อนที่จะเดินตามไปโดยดี
ว่าแล้วลางสังหรณ์ของฉันก็ตรงเป๊ะ เมื่อเดินไปถึงแถวห้องพยาบาล ที่นั่นมีคนป๊อปๆมากมาย แล้วก็มีเรื่องด้วย =O=”
“มีเคลียร์กันให้จบเลยดีกว่า”เสียงอันคุ้นเคยกล่าว ซึ่งไม่ใช่ใคร พี่ชายของฉันเอง กำลังยืนประชันหน้ากับคู่กัดประจำอย่างพี่แจนคนสวย
“ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับนาย”แจนกอดอกพูดก่อนที่จะหันหน้าและเดินหนีไป
“เดี๋ยว เธอห้ามไปไหนทั้งนั้น!”นายฟิล์มเดินเข้าไปฉุดแขนเธอเอาไว้ แล้วก็...
“เฮ้ย!!”ทุกคนส่งเสียงร้องอย่างตกใจ เมื่อนายฟิล์มเสียหลักล้มตรงเนินทางเดินห้องพยาบาลลงไปกลิ้งกับยัยแจนแถวพื้นข้างล่างด้วยท่าที่ไม่ค่อยสวยงามนัก
“พี่!!”ฉันเดินเข้าไปหาทันที พบว่าพี่ของตัวเองหน้าแดงก่ำไม่แพ้พี่แจนที่ตอนนี้หน้าแดงยังกับโดนแดดย่างจนเกรียม
“เป็นยังไงมั่ง!?”ฉันถามอย่างห่วงใย พี่ฟิล์มหันมาพูดกับฉัน บอกว่าไม่เป็นอะไร ก่อนที่จะตะโกนไล่หลังพี่แจนไปอีกว่า...
“ยัยบ้า!ฉันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่ายๆหรอกนะ เตรียมตัวเตรียมใจไว้เลย!!”
ทุกคนหน้าแดง พี่ฟิล์มหน้าแดง พี่แจนเองก็หน้าแดงด้วยเช่นกัน คำพูดนี้ถึงแม้ว่าจะต้องสื่อว่าต้องการท้ารบ แต่ทว่า.. ทุกคนกลับรู้สึกแปลกๆเช่นเดียวกันคือ มันคล้ายๆบอกรักเลย แต่ก็นะ เพราะพี่ฟิล์มเป็นคนพูดและพี่แจนเป็นคนโดนกล่าวถึง ก็เลยไม่มีใครกล้าคิดไปเลยว่ามันคือคำบอกรัก … =_=”
To be con...
สวัสดีจ้า หลังจากหายตัวไปเนิ่นนาน... นานจริงๆ เชดามีก็ได้กลับมาอัพเรื่องนี้แล้วนะคะ ที่จริงก็พิมพ์เสร็จแล้วล่ะ แต่แอบดองเค็ม =_=\" เอิ๊ก!
แหะๆ เชดามีอยากทราบน่ะค่ะว่าเพื่อนๆชอบเรื่องนี้กันรึเปล่า ทำไมเห้นคนอ่านน้อยจัง แถมยังไม่ค่อยมีเม้นท์ด้วย TT_TT
ยังไงโพสบอกกันัม่งนะคะ ขอบคุณค่ะ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น