ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:7ซ้อมพิธีไหว้ครู
7
คนเราเกิดมาก็ต้องมีสิ่งที่ทำเป็นงานอดิเรกใช่มั้ย!?
แน่นอน!! ตัวฉันก็มีค่ะ ฉันคิดว่ามันเป็นความสุขอย่างหนึ่งของฉันเลยทีเดียวล่ะ!!
แกรกๆๆแกรกๆแกรกๆ ติ๊ด!
"ฉันขอโทษเธอทุกๆอย่าง ขอโทษที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่ไม่สามารถรักเธอต่อได้ ฉันขอโทษ"ชายหนุ่มเอ่ย น้ำตาใสๆมันก็ไหลรินลงอาบแก้มพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าหมอง รู้สึกผิดมากมาย หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาที่เจ็บปวด
"จำเป็นเหรอที่เธอต้องมาร้องไห้ให้กับคนอย่างฉัน ถ้าเธอจะไป เธอก็ไปเถอะ ไม่ต้องมาห่วงฉัน ไม่ต้องมาห่วงว่าคนอย่างฉันจะเป็นยังไง ไปเถอะนะ"หญิงสาวกลั้นน้ำตาบอกกับชายหนุ่มด้วยความรู้สึกเศร้า ฮืออๆๆ ฮือๆๆ ฉันไม่กล้าพอหรอกที่จะรั้งเธอ และฉันก็ไม่อยากที่จะแสดงความอ่อนแอให้เธอได้เห็น
โหยย น่าสงสารเป็นบ้า ทำไมนางเอกถึงได้ปากแข็งแบบนี้นะ ฮือๆๆฮือๆๆ เสียน้ำตาเป็นกะละมังให้กับนางเอกที่เราแต่งเลยเรา ว่าแล้วฉันก็กดเซฟนิยายของตัวเองทันที แล้วก็อปนิยายส่งเข้าเว็บ
ติ๊ด!!
"เฮ้อ... เสร็จสักที"=_="ฉันถอนหายใจ พลางกดMSNขึ้นมา
อืม... มีใครออนมั่งนะ? สาธุ๊ ขอให้มีแวนออนด้วยเถอะ กร๊ากๆๆ >O<
Pop Up!!
"โอ้วมีคนแอดมาใหม่ด้วยแหะ เพียบเลย"ว่าแล้วฉันก็กดรับเมลล์เหล่านั้น เสร็จแล้วก็รีบมากดดูคนออน
โหย คนออนเยอะฉิบเป้งเลย ส่วนมากก็คงเป็นคนอ่านนิยายของฉันกับนักเขียนร่วมเว็บ ส่วนเพื่อนที่โรงเรียนน่ะเหรอ? ประมาณเศษ1ส่วน4ของเมลล์ทั้งหมดค่ะ =_="
"อืม..."ฉันนั่งกวาดสายตาไล่ดูทีละเมลล์อย่างพินิจ ว่าแล้วก็ต้องกรี๊ดดดๆๆ กรี๊ดดดดพะย่ะค่ะ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ กรี๊ดดดดดดๆๆ แวนสุดหล่อของฉันออนด้วยล่ะ วี๊ดดวี๊ววว >"< ว่าแต่เมลล์ถัดมา 2 เมลล์เนี่ยเมลล์ใหม่นี่นา ลองทักเลยดีกว่า อิอิ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
สวัสดีค่ะ
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
ดี
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
นี่ใครอ่ะคะ?
ท่าทางหมอนี่หลงตัวเป็นบ้า ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบ เชอะ!! หลงตัวเอง!!
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
ฉันชื่อน้ำตาล แล้วเธออ่ะ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
เราชื่อเฟอร์กี้
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
โธ่เอ๊ยนึกว่าใครที่ไหน ยัยโหดเองเหรอ!! 555+
OoO พระเจ้า!! น้ำตาลเหรอ ใช่ไอ้บ้าน้ำตาลรึเปล่าวะ!?
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
เฮ้ย!แกเองเหรอวะ หนอย~ว่าใครโหดฟ่ะ!!?
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
คุยกันแค่สองคน เธอคิดว่าฉันว่าใครล่ะ? ^^
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ไปตายไป ไอ้บ้า!! $$^$#&$$#
ว่าแล้วฉันก็เลยกดปิดหน้าจอมันทันที และไม่สนใจอะไรอีกว่า หมอนั่นจะเข้ามาว่าอะไร คนอุตส่าห์ใจดีไม่บล๊อคแกก็บุญแล้ว ชิ!
ติ๊ดตะลิ๊ดติ๊งติง!!
~Q(-_-)oCoffee_krabQ(-_-)o ยัยป้าโหดเอ๊ย แค้นเป็นบ้า!! อยากแก้แค้นๆ อ๊ากกก!! says:
ไงยัยป้าโหด
ทันใดนั้นฉันถลึงตาโตทันทีด้วยความโกรธ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ"ฉันกรี๊ดดดลั่นบ้านจนทะลุไปถึงปากซอยเลยทีเดียว พระเจ้า! ไอ้สองพี่น้องฝาแฝดตัวป่วน มันจะราวีฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน โอย... แม่อยากจะบ้าตาย
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ไปตายซะ Fuck you!!.
ฉันพิมพ์ด่านายกาแฟก่อนที่จะตัดสินใจบล๊อคและดีลีททันที โดยไม่ปรานี หึหึ
เอาล่ะ!หมดตัวปัญหาแล้ว เราไปหาความสุขเล็กๆน้อยๆ ฮิฮิ กันดีกว่า ฮิฮิ >O<
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ดีจ้า
[Van_Van] – ผมได้แต่จ้องมองเธอเท่านั้นแหละ ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้แต่จะบอกคำว่ารัก says:
หวัดดีจ้า
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
แหะๆ สบายดีไหม?
[Van_Van] – ผมได้แต่จ้องมองเธอเท่านั้นแหละ ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้แต่จะบอกคำว่ารัก says:
อืมดี ขอบใจมากนะสำหรับของขวัญนะ เราจะรักษามันอย่างดีเลย ถูกใจมากๆ ^^
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! Says
จ้า >_<
ฉันกดคลิกตอบกลับไป ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแฉ่งเสียจนหุบไม่ได้เลย ว่าแล้วคืนนั้นก็เป็นคืนที่ฉันนอนหลับฝันดีที่สุดในประวัติการณ์เลยทีเดียว อิอิ
เอ้ก อิก เอ้ก เอ้ก!!
เช้านี้ช่างดูสดใส ฉันเดินลงจากห้องมาด้วยท่าทีที่มีออร่าแห่งความสุขเปี่ยมล้น หึหึ อ๊ายย!! มีความสุขจริงๆ >_<
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ"^^ ฉันยิ้มและทักทายคนในครอบครัว คุณพ่อและคุณแม่ก็ยิ้มทักทายให้เช่นเคย จะมีก็แต่ตาพี่ฟิล์มเนี่ยแหละ! ที่มัวแต่ทำหน้าอ้ำอึ้งทั้งๆที่ยังมีขนมปังคาที่ปากอยู่ =_=" พี่ใครวะ ทุเรศจริง!
"เป็นอะไรน่ะพี่ฟิล์ม?"=_=??
"เปล่านี่"พี่ฟิล์มตอบ พลางก้มหน้าลงไปหม่ำต่อแบบไม่สนใจอะไรอีก เฮ้อ... อะไรของมันวะ!? =_="
เวลา 7.20 น.
เสียงเพลงประจำโรงเรียนดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า พวกเราทุกคนต้องไปเข้าแถว ฉันและเพื่อนๆรีบวิ่งกันไปที่แถวทันทีอย่างหวุดหวิด
เฮ้อ... เกือบตาย! =_="
ว่าแล้วการบรรเลงเพลงเคารพธงชาติและพิธีกรรมต่างๆในตอนเช้าก็จบลง ตามมาด้วยคำประกาศของอาจารย์ชาญเป็นลำดับ
"สวัสดีครับนักเรียน"อาจารย์ชาญกล่าวทักทาย พลางเหล่สายตามองไปทั่งสนาม จึ๊ย!น่ากลัว =_="
"วันนี้เราจะมาซ้อมพิธีไหว้ครูกันนะครับ อย่างที่เคยประกาศบอกไปแล้วเมื่อวันสองวันก่อน"
O_O เฮ้ย! เมื่อไหร่กันวะ!? หรือว่าวันนั้นฉันหลับ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ เลยไม่ยินคำประกาศ =_="
"เอาล่ะ จัดแถวตามที่เราเคยทำกันแบบทุกปี แล้วตัวแทนห้องทุกชั้นก็มารวมตัวกันกลางสนาม"
สิ้นสุดคำสั่ง ทุกอย่างก็เริ่มดำเนินการณ์ตามแผน แต่...
"นายกรกฤตกับยัยวิจิตรา ตัวแทนห้องออกมาสิ"อาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยเรียก เหอๆ ยัยหัวหน้าห้องกับนายน้ำตาลนี่เอง!!
"อาจารย์ครับ วิจิตราเธอลาหยุด ไม่สบายครับ"นายน้ำตาลบอก
"อ้าวงั้นเหรอ อืม... งั้นยัยศิริอักษรเธอมาเป็นแทนวิจิตรารึกัน"
"หา!?"ฉันทำหน้าเอ๋อไปทันที อาจารย์ก็ยังเน้นย้ำอีก
"อย่ามัวทำหน้าเอ๋อ รีบออกมาเร็วเข้า!"อาจารย์สั่งอีกครั้ง แต่ฉันยังคงเอ๋ออยู่เหมือนเดิม (จูลไม่ติด)
ว่าแล้วก่อนที่จะมีเสียงเอ่ยเรียกอีกครั้ง ฉันก็ถูกนายน้ำตาลฉุดลุกออกจากแถวไปเสียแล้ว แว๊กกก!! = [] = ไอ้บ้า!แกทำอะไรฉันน่ะ!?~ ต่อหน้าคนหลายพันคนเชียวนะ = [] =!! แต่ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ อาจารย์ชาญก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน ว่าแล้วมันก็ต้องมีเรื่องเข้าจน
ได้ค่ะ เมื่อเสียงทะเลาะของคู่หนึ่งดังลั่นกึกก้องทั่วสนาม
"โธ่เว้ย!ทำไมฉันจะต้องมาเจอเธอด้วยนะ ยัยแจนหนืด"นายฟิล์มกุมขมับตัวเอง แล้วลงนั่งอย่างหมดแรง
"พูดอย่างกับว่าฉันอยากจะเจอนายจังเลยนะคะ คุณฟิล์มขาด!"^^หญิงสาวกวนประสาทกลับ ชายหนุ่มหันขวับมามองด้วยสายตาไม่พอใจ
"ตกลงว่าเธอจะไม่ยอมหยุดหาเรื่องฉันสักทีใช่มั้ย?"นายฟิล์มลุกขึ้นมา แล้วประชันหน้ากับเธออย่างจัง ตาทั้งสองประสานกัน และ....
"นี่คุณรัฐศาสตร์ คุณดาราตรี คุณสองคนจะหยุดได้รึยังคะ!?"อาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยปราม ทั้งสองคนหันมามองอาจารย์ แววตาราวกับว่าจะฆ่าอาจารย์ได้ทุกเมื่อ อึ๊ย! น่ากลัวจังเลย TT^TT
"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ จบงานนี้เมื่อไหร่นะ ฮึ่ย! ฉันจะมาจัดการเธอ"นายฟิล์มขมุบขมิบปากพูดเบาๆก่อนที่จะหันไปเคลียร์กับอาจารย์ว่าเค้าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ส่วนแจนนั้น เธอแอบยิ้มอยู่ในใจ ที่นัดนี้เธอชนะอีกแล้ว กร๊ากๆๆ
เฮ้อ... ในที่สุดเรื่องของพวกพี่ฟิล์มก็จบลงด้วยดี(มั้ง) ฉันถอนหายใจเบาๆ พลางเหล่สายตาไปมองคนข้างๆ แล้วถลึงตาโตใส่
"มองอะไรยัยป้าโหด!"นายน้ำตาลเหล่สายตาตี่ๆมองกลับมาด้วยท่าทางยียวน ก่อนที่จะค่อยๆหน้าแดงแล้วสะบัดมือออกมาลูบเบาๆ
"ขะ ขอโทษ"นายน้ำตาลก้มหน้านิ่งหน้าของเขานั้นร้อนผ่าว ฉันแอบขำอยู่ในใจ ที่เค้าเขินจนน่าแดงเพียงเพราะแค่จับมือกับฉัน จริงแล้วนายน้ำตาลก็ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ เพียงแค่เค้ากวนประสาทมากไปเท่านั้นแหละ จริงแล้วเค้ามีส่วนที่น่ารักเยอะกว่าตากาแฟมอคค่าเยอะเลย !
To be con...
คนเราเกิดมาก็ต้องมีสิ่งที่ทำเป็นงานอดิเรกใช่มั้ย!?
แน่นอน!! ตัวฉันก็มีค่ะ ฉันคิดว่ามันเป็นความสุขอย่างหนึ่งของฉันเลยทีเดียวล่ะ!!
แกรกๆๆแกรกๆแกรกๆ ติ๊ด!
"ฉันขอโทษเธอทุกๆอย่าง ขอโทษที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด ขอโทษที่ไม่สามารถรักเธอต่อได้ ฉันขอโทษ"ชายหนุ่มเอ่ย น้ำตาใสๆมันก็ไหลรินลงอาบแก้มพร้อมกับใบหน้าที่เศร้าหมอง รู้สึกผิดมากมาย หญิงสาวมองเขาด้วยสายตาที่เจ็บปวด
"จำเป็นเหรอที่เธอต้องมาร้องไห้ให้กับคนอย่างฉัน ถ้าเธอจะไป เธอก็ไปเถอะ ไม่ต้องมาห่วงฉัน ไม่ต้องมาห่วงว่าคนอย่างฉันจะเป็นยังไง ไปเถอะนะ"หญิงสาวกลั้นน้ำตาบอกกับชายหนุ่มด้วยความรู้สึกเศร้า ฮืออๆๆ ฮือๆๆ ฉันไม่กล้าพอหรอกที่จะรั้งเธอ และฉันก็ไม่อยากที่จะแสดงความอ่อนแอให้เธอได้เห็น
โหยย น่าสงสารเป็นบ้า ทำไมนางเอกถึงได้ปากแข็งแบบนี้นะ ฮือๆๆฮือๆๆ เสียน้ำตาเป็นกะละมังให้กับนางเอกที่เราแต่งเลยเรา ว่าแล้วฉันก็กดเซฟนิยายของตัวเองทันที แล้วก็อปนิยายส่งเข้าเว็บ
ติ๊ด!!
"เฮ้อ... เสร็จสักที"=_="ฉันถอนหายใจ พลางกดMSNขึ้นมา
อืม... มีใครออนมั่งนะ? สาธุ๊ ขอให้มีแวนออนด้วยเถอะ กร๊ากๆๆ >O<
Pop Up!!
"โอ้วมีคนแอดมาใหม่ด้วยแหะ เพียบเลย"ว่าแล้วฉันก็กดรับเมลล์เหล่านั้น เสร็จแล้วก็รีบมากดดูคนออน
โหย คนออนเยอะฉิบเป้งเลย ส่วนมากก็คงเป็นคนอ่านนิยายของฉันกับนักเขียนร่วมเว็บ ส่วนเพื่อนที่โรงเรียนน่ะเหรอ? ประมาณเศษ1ส่วน4ของเมลล์ทั้งหมดค่ะ =_="
"อืม..."ฉันนั่งกวาดสายตาไล่ดูทีละเมลล์อย่างพินิจ ว่าแล้วก็ต้องกรี๊ดดดๆๆ กรี๊ดดดดพะย่ะค่ะ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ กรี๊ดดดดดดๆๆ แวนสุดหล่อของฉันออนด้วยล่ะ วี๊ดดวี๊ววว >"< ว่าแต่เมลล์ถัดมา 2 เมลล์เนี่ยเมลล์ใหม่นี่นา ลองทักเลยดีกว่า อิอิ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
สวัสดีค่ะ
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
ดี
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
นี่ใครอ่ะคะ?
ท่าทางหมอนี่หลงตัวเป็นบ้า ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบ เชอะ!! หลงตัวเอง!!
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
ฉันชื่อน้ำตาล แล้วเธออ่ะ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
เราชื่อเฟอร์กี้
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
โธ่เอ๊ยนึกว่าใครที่ไหน ยัยโหดเองเหรอ!! 555+
OoO พระเจ้า!! น้ำตาลเหรอ ใช่ไอ้บ้าน้ำตาลรึเปล่าวะ!?
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
เฮ้ย!แกเองเหรอวะ หนอย~ว่าใครโหดฟ่ะ!!?
+_+SUGAR_+_+ ผมไม่ใช่คนหล่อครับ ไม่ต้องมาจีบหรอก ^^ says:
คุยกันแค่สองคน เธอคิดว่าฉันว่าใครล่ะ? ^^
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ไปตายไป ไอ้บ้า!! $$^$#&$$#
ว่าแล้วฉันก็เลยกดปิดหน้าจอมันทันที และไม่สนใจอะไรอีกว่า หมอนั่นจะเข้ามาว่าอะไร คนอุตส่าห์ใจดีไม่บล๊อคแกก็บุญแล้ว ชิ!
ติ๊ดตะลิ๊ดติ๊งติง!!
~Q(-_-)oCoffee_krabQ(-_-)o ยัยป้าโหดเอ๊ย แค้นเป็นบ้า!! อยากแก้แค้นๆ อ๊ากกก!! says:
ไงยัยป้าโหด
ทันใดนั้นฉันถลึงตาโตทันทีด้วยความโกรธ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆๆๆ"ฉันกรี๊ดดดลั่นบ้านจนทะลุไปถึงปากซอยเลยทีเดียว พระเจ้า! ไอ้สองพี่น้องฝาแฝดตัวป่วน มันจะราวีฉันไปถึงเมื่อไหร่กัน โอย... แม่อยากจะบ้าตาย
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ไปตายซะ Fuck you!!.
ฉันพิมพ์ด่านายกาแฟก่อนที่จะตัดสินใจบล๊อคและดีลีททันที โดยไม่ปรานี หึหึ
เอาล่ะ!หมดตัวปัญหาแล้ว เราไปหาความสุขเล็กๆน้อยๆ ฮิฮิ กันดีกว่า ฮิฮิ >O<
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
ดีจ้า
[Van_Van] – ผมได้แต่จ้องมองเธอเท่านั้นแหละ ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้แต่จะบอกคำว่ารัก says:
หวัดดีจ้า
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
แหะๆ สบายดีไหม?
[Van_Van] – ผมได้แต่จ้องมองเธอเท่านั้นแหละ ผมไม่สามารถทำอะไรได้เลย แม้แต่จะบอกคำว่ารัก says:
อืมดี ขอบใจมากนะสำหรับของขวัญนะ เราจะรักษามันอย่างดีเลย ถูกใจมากๆ ^^
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! Says
จ้า >_<
ฉันกดคลิกตอบกลับไป ด้วยใบหน้าที่ยิ้มแฉ่งเสียจนหุบไม่ได้เลย ว่าแล้วคืนนั้นก็เป็นคืนที่ฉันนอนหลับฝันดีที่สุดในประวัติการณ์เลยทีเดียว อิอิ
เอ้ก อิก เอ้ก เอ้ก!!
เช้านี้ช่างดูสดใส ฉันเดินลงจากห้องมาด้วยท่าทีที่มีออร่าแห่งความสุขเปี่ยมล้น หึหึ อ๊ายย!! มีความสุขจริงๆ >_<
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ"^^ ฉันยิ้มและทักทายคนในครอบครัว คุณพ่อและคุณแม่ก็ยิ้มทักทายให้เช่นเคย จะมีก็แต่ตาพี่ฟิล์มเนี่ยแหละ! ที่มัวแต่ทำหน้าอ้ำอึ้งทั้งๆที่ยังมีขนมปังคาที่ปากอยู่ =_=" พี่ใครวะ ทุเรศจริง!
"เป็นอะไรน่ะพี่ฟิล์ม?"=_=??
"เปล่านี่"พี่ฟิล์มตอบ พลางก้มหน้าลงไปหม่ำต่อแบบไม่สนใจอะไรอีก เฮ้อ... อะไรของมันวะ!? =_="
เวลา 7.20 น.
เสียงเพลงประจำโรงเรียนดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่า พวกเราทุกคนต้องไปเข้าแถว ฉันและเพื่อนๆรีบวิ่งกันไปที่แถวทันทีอย่างหวุดหวิด
เฮ้อ... เกือบตาย! =_="
ว่าแล้วการบรรเลงเพลงเคารพธงชาติและพิธีกรรมต่างๆในตอนเช้าก็จบลง ตามมาด้วยคำประกาศของอาจารย์ชาญเป็นลำดับ
"สวัสดีครับนักเรียน"อาจารย์ชาญกล่าวทักทาย พลางเหล่สายตามองไปทั่งสนาม จึ๊ย!น่ากลัว =_="
"วันนี้เราจะมาซ้อมพิธีไหว้ครูกันนะครับ อย่างที่เคยประกาศบอกไปแล้วเมื่อวันสองวันก่อน"
O_O เฮ้ย! เมื่อไหร่กันวะ!? หรือว่าวันนั้นฉันหลับ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ เลยไม่ยินคำประกาศ =_="
"เอาล่ะ จัดแถวตามที่เราเคยทำกันแบบทุกปี แล้วตัวแทนห้องทุกชั้นก็มารวมตัวกันกลางสนาม"
สิ้นสุดคำสั่ง ทุกอย่างก็เริ่มดำเนินการณ์ตามแผน แต่...
"นายกรกฤตกับยัยวิจิตรา ตัวแทนห้องออกมาสิ"อาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยเรียก เหอๆ ยัยหัวหน้าห้องกับนายน้ำตาลนี่เอง!!
"อาจารย์ครับ วิจิตราเธอลาหยุด ไม่สบายครับ"นายน้ำตาลบอก
"อ้าวงั้นเหรอ อืม... งั้นยัยศิริอักษรเธอมาเป็นแทนวิจิตรารึกัน"
"หา!?"ฉันทำหน้าเอ๋อไปทันที อาจารย์ก็ยังเน้นย้ำอีก
"อย่ามัวทำหน้าเอ๋อ รีบออกมาเร็วเข้า!"อาจารย์สั่งอีกครั้ง แต่ฉันยังคงเอ๋ออยู่เหมือนเดิม (จูลไม่ติด)
ว่าแล้วก่อนที่จะมีเสียงเอ่ยเรียกอีกครั้ง ฉันก็ถูกนายน้ำตาลฉุดลุกออกจากแถวไปเสียแล้ว แว๊กกก!! = [] = ไอ้บ้า!แกทำอะไรฉันน่ะ!?~ ต่อหน้าคนหลายพันคนเชียวนะ = [] =!! แต่ก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรไปมากกว่านี้ อาจารย์ชาญก็ขัดขึ้นมาเสียก่อน ว่าแล้วมันก็ต้องมีเรื่องเข้าจน
ได้ค่ะ เมื่อเสียงทะเลาะของคู่หนึ่งดังลั่นกึกก้องทั่วสนาม
"โธ่เว้ย!ทำไมฉันจะต้องมาเจอเธอด้วยนะ ยัยแจนหนืด"นายฟิล์มกุมขมับตัวเอง แล้วลงนั่งอย่างหมดแรง
"พูดอย่างกับว่าฉันอยากจะเจอนายจังเลยนะคะ คุณฟิล์มขาด!"^^หญิงสาวกวนประสาทกลับ ชายหนุ่มหันขวับมามองด้วยสายตาไม่พอใจ
"ตกลงว่าเธอจะไม่ยอมหยุดหาเรื่องฉันสักทีใช่มั้ย?"นายฟิล์มลุกขึ้นมา แล้วประชันหน้ากับเธออย่างจัง ตาทั้งสองประสานกัน และ....
"นี่คุณรัฐศาสตร์ คุณดาราตรี คุณสองคนจะหยุดได้รึยังคะ!?"อาจารย์ที่ปรึกษาเอ่ยปราม ทั้งสองคนหันมามองอาจารย์ แววตาราวกับว่าจะฆ่าอาจารย์ได้ทุกเมื่อ อึ๊ย! น่ากลัวจังเลย TT^TT
"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ จบงานนี้เมื่อไหร่นะ ฮึ่ย! ฉันจะมาจัดการเธอ"นายฟิล์มขมุบขมิบปากพูดเบาๆก่อนที่จะหันไปเคลียร์กับอาจารย์ว่าเค้าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ส่วนแจนนั้น เธอแอบยิ้มอยู่ในใจ ที่นัดนี้เธอชนะอีกแล้ว กร๊ากๆๆ
เฮ้อ... ในที่สุดเรื่องของพวกพี่ฟิล์มก็จบลงด้วยดี(มั้ง) ฉันถอนหายใจเบาๆ พลางเหล่สายตาไปมองคนข้างๆ แล้วถลึงตาโตใส่
"มองอะไรยัยป้าโหด!"นายน้ำตาลเหล่สายตาตี่ๆมองกลับมาด้วยท่าทางยียวน ก่อนที่จะค่อยๆหน้าแดงแล้วสะบัดมือออกมาลูบเบาๆ
"ขะ ขอโทษ"นายน้ำตาลก้มหน้านิ่งหน้าของเขานั้นร้อนผ่าว ฉันแอบขำอยู่ในใจ ที่เค้าเขินจนน่าแดงเพียงเพราะแค่จับมือกับฉัน จริงแล้วนายน้ำตาลก็ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกนะ เพียงแค่เค้ากวนประสาทมากไปเท่านั้นแหละ จริงแล้วเค้ามีส่วนที่น่ารักเยอะกว่าตากาแฟมอคค่าเยอะเลย !
To be con...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น