ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:5สนใจ!
5
ถ้าชีวิตที่แสนราบเรียบของผมต้องเปลี่ยนไปเพราะเธอ...
ผมว่ามันคงจะสนุกดีเหมือนกันนะ!
หมับ~
"ไม่สะใจเลยว่ะวันนี้"กาแฟพูดขึ้นมาทันทีเมื่อหย่อนตัวลงกับเตียงนอน ผมจึงละสายตาจากหนังสือคู่ใจแล้วแอบเหล่ไปมองฝาแฝดผู้พี่ทันที
"เป็นอะไรของนายอีกล่ะ?"ผมเอ่ยถามนายกาแฟ บ้าได้บ้าดีทั้งวันเลยนะพี่ชายของผม =_="
"ถามได้จะเรื่องอะไรอีก นอกจากเรื่องที่ฉันชนะยัยโหดแบบไม่ถูกใจฉันเลยน่ะสิ!"กาแฟโวยวายพลางจิกหมอนไปมาอย่างไม่พอใจแบบเด็กๆ นี่พี่ชายหรือน้องชายผมกันแน่นะ!? =_=?
"แล้วนายจะเอาไง?"
"หา?" O_O
"นายจะเอายังไงต่อล่ะ ในเมื่อนายไม่ถูกใจเลยที่ชนะยัยนั่นแบบนั้นน่ะ!?"ผมตะโกนเสียงดังถามจนนายกาแฟอุดหู เฮ้อ... ผมไม่อยากยอมรับเลยว่าหมอนี่เป็นพี่ของผม
"นั่นสินะ พักไว้ก่อนดีกว่า เพราะอีกเดี๋ยวก็จะมีงานวันไหว้ครูและ ฉันยังไม่อยากจะมีเรื่อง"นายกาแฟพูดพลางยักไหล่ ผมจึงส่ายหน้าไปมาอย่างระอาแทน เอาเถ๊อะ นายว่าไง ฉันก็ว่างั้นล่ะกัน!
"กรี๊ดดดดๆๆดูสิคู่นั้นน่ะ!?"เสียงซุบซิบเต็มไปหมดตามทางเดิน ฉันรู้สึกสงสัยเล็กน้อย เอ๊ะ!มีอะไรกันนะ? มนุษย์ต่างด้าวบุกมาเรอะ! OoO!!
"ไงแวน"นายน้ำตาลทักนายแวนพลางตบบ่าแบบสนิทสนม ส่วนนายแวนเองก็เช่นกัน
"สวัสดีครับคุณน้ำตาลคนสวย หึหึ"แวนพูดพลางทำหน้าแดงล้อเลียนจนโดนนายน้ำตาลตบเข้าให้ฟาดใหญ่ตรงกลางหลัง โหยที่รักฉัน ถ้าจะ
เจ็บ TTOTT
"เออขอบใจว่ะ แต่ขอร้องอย่าเติมคนสวยได้ไหม"น้ำตาลกัดฟันพูด นายแวนจึงยิ้มให้อย่างเหงื่อตก(ตูเจ็บโว้ยโดนตบหลัง:แวน) TTOTT
"คนสวยใจโหด"แวนบ่นหงุบหงิบเบาๆ
"ว่าไงนะ!?"
"เปล่าจ้า แหะๆ" ^^" เกือบไปแล้วไหมเรา หูทิพย์ชิบเป๋งเลยอ่ะ =_="
"นี่ขอคุยไรด้วยหน่อยดิ?"
"หืม?"นายแวนทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะได้ตอบอะไรก็ถูกนายน้ำตาลเพื่อนซี้ลากตัวออกไปเสียแล้ว
"เฮ้ย!น้ำตาลคนสวยฉันเข้าใจดีนะเว้ยว่าฉันหล่อ แต่ฉันไม่คิดว่านายจะหลงเสน่ห์ฉันขนาดนี้"นายแวนแกล้งล้อ
"หุบปากแกไปเลยไอ้แวน!"นายน้ำตาลตะโกนด่าพลางหน้าแดงก่ำยังกับลูกมะเขือเทศ ไอ้บ้าเอ๊ย! เดี๋ยวชาวบ้านเค้าเข้าใจผิดว่าฉันเป็นเกย์จะว่าไงล่ะเนี่ย TTOTT
"อ๊ายยย เกย์เหรอ ไม่น่าเลย หล่อทั้งคู่เลยเนอะ!"เสียงสาวๆตามทางซุบซิบกันใหญ่ นายน้ำตาลที่หน้าแดงตอนนี้แอบร้องไห้ในใจไปเรียบร้อยแล้ว โธ่เว้ย!จบกันชีวิตฉัน TTOTT
"น้ำตาลจ๋า บอกกันดีๆก็ได้ แวนยินดีจะพลีกายถวายให้น้ำตาลเลยนะจ้ะ หึหึ"นายแวนพูดพลางวิ่งเข้ามากอดนายน้ำตาล(เฮ้ยที่ร๊ากกทำงี้ได้TTOTT:เฟอร์กี้)
"เฮ้ย!ไอ้บ้าแกปล่อยฉันนะเว้ย คิดบ้าอะไรของแกฟ่ะ!"น้ำตาลสบถ
"โอเคๆ นายมีอะไรตกลง?"นายแวนเปลี่ยนน้ำเสียงขี้เล่นมาพูดจริงจังทันที
"นายรู้จักยัยโหดเอ๊ยยัยเฟอร์กี้ไหม?"
"รู้จักสินายมีอะไรงั้นเหรอ!?"นายแวนพูดด้วยน้ำเสียงรัวเร็วทันทีพลางยิงคำถามมาเป็นเซ็ทจนน้ำตาลตั้งตัวแทบไม่ทัน
"เฮ้ยๆใจเย็นดิ"
"ขอโทษ"
"อืม... ไม่เป็นไร"
"ว่าแต่นายมีอะไรกับเฟอร์กี้เหรอ?"
"เปล่าหรอก เพียงแต่ฉันกับพี่รู้สึกสนใจยัยนี่น่ะ"
"สนใจ!?"แวนทำตาโตพูดขึ้นมาทันที O_O
"เฮ้ย!ไอ้บ้าสนใจของฉันกับสนใจของที่นายคิดน่ะมันคนล่ะความหมายกันนะเว้ย!! ฉันแค่สนใจที่ยัยนั่นแปลกดีเฉยๆ ไม่ได้สนใจว่าอยากคบเป็นแฟน"นายน้ำตาลพูดรัวเป็นชุดพลางหน้าแดงก่ำกับสิ่งที่เพื่อนตนคิด นายแวนซึ่งทำหน้านิ่งตาโตก็ค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจสุดๆ
"เป็นอะไร?"
"เปล่าหรอก ว่าแต่นายไปสนใจอะไรเฟอร์กี้เข้าล่ะ?"แวนเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนใบหน้าที่กำลังจะแดงฉานของตนทันที นายน้ำตาลซึ่งเป็นคนฉลาดมีเฉลียวเลยสังเกตพฤติกรรมแปลกๆของเพื่อนของตนได้
"ก็นะมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ถ้าเล่าก็คงยาว แต่นายอยากจะฟังไหมล่ะ!?"นายน้ำตาลเหล่ตามองถามเพื่อนตนที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่ออย่างเจ้าเล่ห์
"ฟังสิ!!"
"อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างงี้เองเหรอ ฉันก็นึกว่าอะไร"นายแวนพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาทันทีเมื่อได้ยินเรื่องที่น้ำตาลเล่าให้ฟังทั้งหมด เฮ้อ...ค่อยโล่งหน่อย
"นายนึกว่าอะไร?"ด้วยความที่น้ำตาลเป็นเด็กที่มีไหวพริบจึงสงสัยในสิ่งที่เพื่อนหนุ่มเอ่ยขึ้นมาทันที
"อ๋อเปล่าหรอก ก็แค่พูดไปงั้นๆ"แวนว่าพลางเบนหน้าไปทางอื่น ส่วนน้ำตาลก็ยังไม่เชื่อในคำพูดของเขาอยู่ดี
"เหรอ"
"อื้ม แหง!"
"งั้นก็ดี ต่อจากนี้ฉันจะได้ขอความร่วมมือจากนายโดยไม่ต้องเกรงใจอะไร"น้ำตาลว่าพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แวนซึ่งแกล้งทำหน้าเฉยแต่ในใจกลับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ตายล่ะ มันจะขอให้ฉันช่วยอะไรล่ะเนี่ย!?
ปั้ง!!
"รำคาญโว้ย!! นายมีปัญหาอะไรกับฉันนักหนาเนี่ย!? ชักจะเซ็งเต็มทนแล้วนะ!"เสียงโวยวายดังลั่นห้อง ผมกับแวนจึงรีบวิ่งเข้าไปดูทันที
"มีแน่นอนยัยป้าโหดเอ๊ย!"
"แกว่าอะไรนะ!?"
"ฉันบอกเธอว่ามีแน่นอนยัยป้าโหด!"
"หนอย! อยากจะมีเรื่องกันนักใช่ไหม!?"
"แบร่~แน่จริงเข้ามาเลย"นายกาแฟยั่วพลางรีบวิ่งแจ้นออกนอกห้องไปทันที
"วันนี้แกเสร็จฉันแน่กาแฟ!!"ฉันกัดฟันกรอดด้วยความโกรธพลางวิ่งตามหมอนั่นไปอย่างบ้าคลั่ง
"O_O"<<<สีหน้าของน้ำตาลและแวน
"มันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย!?"
"กรี๊ดดดดดดดดๆๆๆกาแฟ"
"ไอ้กาแฟมอคค่าแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ!"ยัยโหดวิ่งไล่ตามผมราวชม.นึงได้แล้ว โดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด โธ่เอ๊ยเธอเป็นคนหรือควายกันแน่
วะ!? โคตรถึกเลย นี่ขนาดผมเป็นนักกีฬาวิ่งเร็วนะเนี่ย ผมยังต้องยอมศิโรราบเธอเลยล่ะ
"แฮ่กๆๆแฮ่กๆๆแฮ่กๆๆ"เราสองคนวิ่งไล่กันได้ประมาณเกือบ 2 ชม. กว่าแล้ว (เว่อร์) โดยกินเวลาคาบเรียนไปถึง2 คาบ สุดท้ายด้วยความเหนื่อย พวกเราจึงตัดสินใจยุติเรื่องนี้ลง เพราะไม่มีแรงแล้ว!
"สวัสดีครับ/ค่ะ"
"O_O"<<<สายตาของคนทั้งห้อง
"นางสาวศิริอักษรกับนายนนทกฤต ไม่ทราบว่าพวกเธอหายไปไหนกันมาถึง 2 คาบ!!"เสียงอาจารย์สมพิศ อาจารย์สอนวิชาคณิตของฉันเอ่ยเสียงดุ ฉันกับนายกาแฟมอคค่าถึงกับสะดุ้งโหยงไปเลยทีเดียว
"วี๊ดดดดดวี๊ววววววววววว"เสียงโห่ร้องของเพื่อนในห้องทำเอาฉันกับนายมอคค่าหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ฉันรู้นะว่าพวกแกคิดอะไรกันอยู่!? -*-
"พวกเราสองคนไปฝึกวิ่งอึดมาครับ!"
"OoO" เฮ้ย!ไอ้กาแฟมอคค่าบ้า แกตอบอะไรของแกไปน่ะ! มีด้วยเหรอวะวิ่งอึด อ๊ากกกกกกกก!!
"จริงรึที่นายนนทกฤตพูดน่ะคุณศิริอักษร?" O_-^อาจารย์สมพิศเลิกคิ้วถาม นี่เชื่อไอ้บ้านี่จริงเหรอคะเนี่ย!?
"จริงค่ะ!" TTOTT เลยตามเลย เลยรึกัน
"อืม มัวเหม่ออะไรกันอยู่ ไปนั่งทีได้แล้วไป๊!"อาจารย์สมพิศว่า เดี๋ยวอารมณ์ขึ้นเดี๋ยวลง ชักงงกะอาจารย์แล้วสิ =_=^^
พักกลางวัน
"อ๊ายย อิจฉาแกจังเลยว่ะ"ยัยกานต์พูดเพ้อรำพันไปมาพลางทำตาหวานหยาดเยิ้ม เง้อ สยอง >"<
"อิจฉาไรฉันวะ!?"=_=" เพิ่งวิ่งมาตั้ง 2 ชม. น่าอิจฉาตรงไหน!?
"แหม ก็ดูท่าทางกาแฟสุดหล่อของฉันจะสนใจแกน่ะสิ!"
พรวด! ฉันพ่นน้ำที่ดื่มออกมาทันที
"อะไรนะ!?"ฉันถามกลับอย่าไม่เชื่อหูตนเอง อ้าว ไม่เชื่อหูแล้วจะเชื่อใครล่ะ!?แล้วก็ไอ้กาแฟมอคค่ามันไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ยัยก๊านต์!
"ไม่ต้องทำตกใจเลย ฉันดูก็รู้แล้ว"ยัยกานต์ทำแก้มป่อง
"โห อย่ามาอำฉันเลยแก จ้างพันล้านยังไม่เชื่อแกเลย!"นี่พูดจริงนะเนี่ยตะเอง!
"ไม่เชื่อก็ตามใจแก แล้วเดี๋ยวสักวันแกก็จะรู้ ว่าสิ่งที่ฉันพูดมันเป็นความจริง!!"ยัยกานต์พูดพลางลุกออกจากเก้าอี้ไปทันที เออ!ฉันจะรอวันนั้นนะ ยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว!!
To be con...
สวัสดีจ้า เย่เย้ มาอัพแล้ว 555+ ตอนนี้ก็พอจะเริ่มเข้าเนื้อเรื่องมั่งแล้วล่ะเนอะ ก็ไม่รู้ว่าฝาแฝดตัวป่วน จะมาป่วนกับนางเอกเราซะขนาดไหน ส่วนนายแวนเองก็ดูท่าทางจะมีลับลมคมในเยอะ 555+ เอาล่ะ ชักอยากจะอ่านแล้วล่ะสิ ไว้ติดตามชมในตอนหน้านะคะ >O<
ถ้าชีวิตที่แสนราบเรียบของผมต้องเปลี่ยนไปเพราะเธอ...
ผมว่ามันคงจะสนุกดีเหมือนกันนะ!
หมับ~
"ไม่สะใจเลยว่ะวันนี้"กาแฟพูดขึ้นมาทันทีเมื่อหย่อนตัวลงกับเตียงนอน ผมจึงละสายตาจากหนังสือคู่ใจแล้วแอบเหล่ไปมองฝาแฝดผู้พี่ทันที
"เป็นอะไรของนายอีกล่ะ?"ผมเอ่ยถามนายกาแฟ บ้าได้บ้าดีทั้งวันเลยนะพี่ชายของผม =_="
"ถามได้จะเรื่องอะไรอีก นอกจากเรื่องที่ฉันชนะยัยโหดแบบไม่ถูกใจฉันเลยน่ะสิ!"กาแฟโวยวายพลางจิกหมอนไปมาอย่างไม่พอใจแบบเด็กๆ นี่พี่ชายหรือน้องชายผมกันแน่นะ!? =_=?
"แล้วนายจะเอาไง?"
"หา?" O_O
"นายจะเอายังไงต่อล่ะ ในเมื่อนายไม่ถูกใจเลยที่ชนะยัยนั่นแบบนั้นน่ะ!?"ผมตะโกนเสียงดังถามจนนายกาแฟอุดหู เฮ้อ... ผมไม่อยากยอมรับเลยว่าหมอนี่เป็นพี่ของผม
"นั่นสินะ พักไว้ก่อนดีกว่า เพราะอีกเดี๋ยวก็จะมีงานวันไหว้ครูและ ฉันยังไม่อยากจะมีเรื่อง"นายกาแฟพูดพลางยักไหล่ ผมจึงส่ายหน้าไปมาอย่างระอาแทน เอาเถ๊อะ นายว่าไง ฉันก็ว่างั้นล่ะกัน!
"กรี๊ดดดดๆๆดูสิคู่นั้นน่ะ!?"เสียงซุบซิบเต็มไปหมดตามทางเดิน ฉันรู้สึกสงสัยเล็กน้อย เอ๊ะ!มีอะไรกันนะ? มนุษย์ต่างด้าวบุกมาเรอะ! OoO!!
"ไงแวน"นายน้ำตาลทักนายแวนพลางตบบ่าแบบสนิทสนม ส่วนนายแวนเองก็เช่นกัน
"สวัสดีครับคุณน้ำตาลคนสวย หึหึ"แวนพูดพลางทำหน้าแดงล้อเลียนจนโดนนายน้ำตาลตบเข้าให้ฟาดใหญ่ตรงกลางหลัง โหยที่รักฉัน ถ้าจะ
เจ็บ TTOTT
"เออขอบใจว่ะ แต่ขอร้องอย่าเติมคนสวยได้ไหม"น้ำตาลกัดฟันพูด นายแวนจึงยิ้มให้อย่างเหงื่อตก(ตูเจ็บโว้ยโดนตบหลัง:แวน) TTOTT
"คนสวยใจโหด"แวนบ่นหงุบหงิบเบาๆ
"ว่าไงนะ!?"
"เปล่าจ้า แหะๆ" ^^" เกือบไปแล้วไหมเรา หูทิพย์ชิบเป๋งเลยอ่ะ =_="
"นี่ขอคุยไรด้วยหน่อยดิ?"
"หืม?"นายแวนทำหน้างงเล็กน้อยก่อนที่จะได้ตอบอะไรก็ถูกนายน้ำตาลเพื่อนซี้ลากตัวออกไปเสียแล้ว
"เฮ้ย!น้ำตาลคนสวยฉันเข้าใจดีนะเว้ยว่าฉันหล่อ แต่ฉันไม่คิดว่านายจะหลงเสน่ห์ฉันขนาดนี้"นายแวนแกล้งล้อ
"หุบปากแกไปเลยไอ้แวน!"นายน้ำตาลตะโกนด่าพลางหน้าแดงก่ำยังกับลูกมะเขือเทศ ไอ้บ้าเอ๊ย! เดี๋ยวชาวบ้านเค้าเข้าใจผิดว่าฉันเป็นเกย์จะว่าไงล่ะเนี่ย TTOTT
"อ๊ายยย เกย์เหรอ ไม่น่าเลย หล่อทั้งคู่เลยเนอะ!"เสียงสาวๆตามทางซุบซิบกันใหญ่ นายน้ำตาลที่หน้าแดงตอนนี้แอบร้องไห้ในใจไปเรียบร้อยแล้ว โธ่เว้ย!จบกันชีวิตฉัน TTOTT
"น้ำตาลจ๋า บอกกันดีๆก็ได้ แวนยินดีจะพลีกายถวายให้น้ำตาลเลยนะจ้ะ หึหึ"นายแวนพูดพลางวิ่งเข้ามากอดนายน้ำตาล(เฮ้ยที่ร๊ากกทำงี้ได้TTOTT:เฟอร์กี้)
"เฮ้ย!ไอ้บ้าแกปล่อยฉันนะเว้ย คิดบ้าอะไรของแกฟ่ะ!"น้ำตาลสบถ
"โอเคๆ นายมีอะไรตกลง?"นายแวนเปลี่ยนน้ำเสียงขี้เล่นมาพูดจริงจังทันที
"นายรู้จักยัยโหดเอ๊ยยัยเฟอร์กี้ไหม?"
"รู้จักสินายมีอะไรงั้นเหรอ!?"นายแวนพูดด้วยน้ำเสียงรัวเร็วทันทีพลางยิงคำถามมาเป็นเซ็ทจนน้ำตาลตั้งตัวแทบไม่ทัน
"เฮ้ยๆใจเย็นดิ"
"ขอโทษ"
"อืม... ไม่เป็นไร"
"ว่าแต่นายมีอะไรกับเฟอร์กี้เหรอ?"
"เปล่าหรอก เพียงแต่ฉันกับพี่รู้สึกสนใจยัยนี่น่ะ"
"สนใจ!?"แวนทำตาโตพูดขึ้นมาทันที O_O
"เฮ้ย!ไอ้บ้าสนใจของฉันกับสนใจของที่นายคิดน่ะมันคนล่ะความหมายกันนะเว้ย!! ฉันแค่สนใจที่ยัยนั่นแปลกดีเฉยๆ ไม่ได้สนใจว่าอยากคบเป็นแฟน"นายน้ำตาลพูดรัวเป็นชุดพลางหน้าแดงก่ำกับสิ่งที่เพื่อนตนคิด นายแวนซึ่งทำหน้านิ่งตาโตก็ค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจสุดๆ
"เป็นอะไร?"
"เปล่าหรอก ว่าแต่นายไปสนใจอะไรเฟอร์กี้เข้าล่ะ?"แวนเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนใบหน้าที่กำลังจะแดงฉานของตนทันที นายน้ำตาลซึ่งเป็นคนฉลาดมีเฉลียวเลยสังเกตพฤติกรรมแปลกๆของเพื่อนของตนได้
"ก็นะมีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ถ้าเล่าก็คงยาว แต่นายอยากจะฟังไหมล่ะ!?"นายน้ำตาลเหล่ตามองถามเพื่อนตนที่รอฟังอย่างใจจดใจจ่ออย่างเจ้าเล่ห์
"ฟังสิ!!"
"อ๋อเรื่องมันเป็นอย่างงี้เองเหรอ ฉันก็นึกว่าอะไร"นายแวนพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปจากเมื่อสักครู่ที่ผ่านมาทันทีเมื่อได้ยินเรื่องที่น้ำตาลเล่าให้ฟังทั้งหมด เฮ้อ...ค่อยโล่งหน่อย
"นายนึกว่าอะไร?"ด้วยความที่น้ำตาลเป็นเด็กที่มีไหวพริบจึงสงสัยในสิ่งที่เพื่อนหนุ่มเอ่ยขึ้นมาทันที
"อ๋อเปล่าหรอก ก็แค่พูดไปงั้นๆ"แวนว่าพลางเบนหน้าไปทางอื่น ส่วนน้ำตาลก็ยังไม่เชื่อในคำพูดของเขาอยู่ดี
"เหรอ"
"อื้ม แหง!"
"งั้นก็ดี ต่อจากนี้ฉันจะได้ขอความร่วมมือจากนายโดยไม่ต้องเกรงใจอะไร"น้ำตาลว่าพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แวนซึ่งแกล้งทำหน้าเฉยแต่ในใจกลับหน้าซีดเป็นไก่ต้ม ตายล่ะ มันจะขอให้ฉันช่วยอะไรล่ะเนี่ย!?
ปั้ง!!
"รำคาญโว้ย!! นายมีปัญหาอะไรกับฉันนักหนาเนี่ย!? ชักจะเซ็งเต็มทนแล้วนะ!"เสียงโวยวายดังลั่นห้อง ผมกับแวนจึงรีบวิ่งเข้าไปดูทันที
"มีแน่นอนยัยป้าโหดเอ๊ย!"
"แกว่าอะไรนะ!?"
"ฉันบอกเธอว่ามีแน่นอนยัยป้าโหด!"
"หนอย! อยากจะมีเรื่องกันนักใช่ไหม!?"
"แบร่~แน่จริงเข้ามาเลย"นายกาแฟยั่วพลางรีบวิ่งแจ้นออกนอกห้องไปทันที
"วันนี้แกเสร็จฉันแน่กาแฟ!!"ฉันกัดฟันกรอดด้วยความโกรธพลางวิ่งตามหมอนั่นไปอย่างบ้าคลั่ง
"O_O"<<<สีหน้าของน้ำตาลและแวน
"มันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย!?"
"กรี๊ดดดดดดดดๆๆๆกาแฟ"
"ไอ้กาแฟมอคค่าแกหยุดเดี๋ยวนี้นะ!"ยัยโหดวิ่งไล่ตามผมราวชม.นึงได้แล้ว โดยไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด โธ่เอ๊ยเธอเป็นคนหรือควายกันแน่
วะ!? โคตรถึกเลย นี่ขนาดผมเป็นนักกีฬาวิ่งเร็วนะเนี่ย ผมยังต้องยอมศิโรราบเธอเลยล่ะ
"แฮ่กๆๆแฮ่กๆๆแฮ่กๆๆ"เราสองคนวิ่งไล่กันได้ประมาณเกือบ 2 ชม. กว่าแล้ว (เว่อร์) โดยกินเวลาคาบเรียนไปถึง2 คาบ สุดท้ายด้วยความเหนื่อย พวกเราจึงตัดสินใจยุติเรื่องนี้ลง เพราะไม่มีแรงแล้ว!
"สวัสดีครับ/ค่ะ"
"O_O"<<<สายตาของคนทั้งห้อง
"นางสาวศิริอักษรกับนายนนทกฤต ไม่ทราบว่าพวกเธอหายไปไหนกันมาถึง 2 คาบ!!"เสียงอาจารย์สมพิศ อาจารย์สอนวิชาคณิตของฉันเอ่ยเสียงดุ ฉันกับนายกาแฟมอคค่าถึงกับสะดุ้งโหยงไปเลยทีเดียว
"วี๊ดดดดดวี๊ววววววววววว"เสียงโห่ร้องของเพื่อนในห้องทำเอาฉันกับนายมอคค่าหน้าแดงเป็นลูกตำลึง ฉันรู้นะว่าพวกแกคิดอะไรกันอยู่!? -*-
"พวกเราสองคนไปฝึกวิ่งอึดมาครับ!"
"OoO" เฮ้ย!ไอ้กาแฟมอคค่าบ้า แกตอบอะไรของแกไปน่ะ! มีด้วยเหรอวะวิ่งอึด อ๊ากกกกกกกก!!
"จริงรึที่นายนนทกฤตพูดน่ะคุณศิริอักษร?" O_-^อาจารย์สมพิศเลิกคิ้วถาม นี่เชื่อไอ้บ้านี่จริงเหรอคะเนี่ย!?
"จริงค่ะ!" TTOTT เลยตามเลย เลยรึกัน
"อืม มัวเหม่ออะไรกันอยู่ ไปนั่งทีได้แล้วไป๊!"อาจารย์สมพิศว่า เดี๋ยวอารมณ์ขึ้นเดี๋ยวลง ชักงงกะอาจารย์แล้วสิ =_=^^
พักกลางวัน
"อ๊ายย อิจฉาแกจังเลยว่ะ"ยัยกานต์พูดเพ้อรำพันไปมาพลางทำตาหวานหยาดเยิ้ม เง้อ สยอง >"<
"อิจฉาไรฉันวะ!?"=_=" เพิ่งวิ่งมาตั้ง 2 ชม. น่าอิจฉาตรงไหน!?
"แหม ก็ดูท่าทางกาแฟสุดหล่อของฉันจะสนใจแกน่ะสิ!"
พรวด! ฉันพ่นน้ำที่ดื่มออกมาทันที
"อะไรนะ!?"ฉันถามกลับอย่าไม่เชื่อหูตนเอง อ้าว ไม่เชื่อหูแล้วจะเชื่อใครล่ะ!?แล้วก็ไอ้กาแฟมอคค่ามันไปเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ยัยก๊านต์!
"ไม่ต้องทำตกใจเลย ฉันดูก็รู้แล้ว"ยัยกานต์ทำแก้มป่อง
"โห อย่ามาอำฉันเลยแก จ้างพันล้านยังไม่เชื่อแกเลย!"นี่พูดจริงนะเนี่ยตะเอง!
"ไม่เชื่อก็ตามใจแก แล้วเดี๋ยวสักวันแกก็จะรู้ ว่าสิ่งที่ฉันพูดมันเป็นความจริง!!"ยัยกานต์พูดพลางลุกออกจากเก้าอี้ไปทันที เออ!ฉันจะรอวันนั้นนะ ยังไงมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้อยู่แล้ว!!
To be con...
สวัสดีจ้า เย่เย้ มาอัพแล้ว 555+ ตอนนี้ก็พอจะเริ่มเข้าเนื้อเรื่องมั่งแล้วล่ะเนอะ ก็ไม่รู้ว่าฝาแฝดตัวป่วน จะมาป่วนกับนางเอกเราซะขนาดไหน ส่วนนายแวนเองก็ดูท่าทางจะมีลับลมคมในเยอะ 555+ เอาล่ะ ชักอยากจะอ่านแล้วล่ะสิ ไว้ติดตามชมในตอนหน้านะคะ >O<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น