ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:4การแข่งขันสุดแสนพิสดาร
4
ถ้าผมจะต้องตกหลุมรักคนที่โหดที่สุดในโลก...
คุณว่าผมจะบ้าหรือเปล่า!?
"ไงฟื้นแล้วเหรอ?"เสียงหนึ่งเอ่ยถามผม ในขณะที่ผมกำลังค่อยๆลืมตาและขยับตัว
"น้ำตาล..."
"อืม"น้ำตาลพยักหน้าให้ผม ผมขยี้ตาแล้วใช้สายตาสำรวจไปทั่วบริเวณห้องอย่างงงๆ เอ๊ะ! นี่มันห้องนอนเรานี่นา แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้
ล่ะ!?
"ไม่ต้องทำหน้างงหรอก นายโดนยัยโหดนั่นสกายคิกแล้วกระทืบเลยสลบ ฉันก็เลยต้องแบกนายกลับมาบ้านนี่ยังไงล่ะ รู้ป่ะว่ามันลำบากขนาด
ไหน" =_=" น้ำตาลพูดรัวใส่เป็นชุด ผมถึงกับอุดหูแทบไม่ทัน ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแฝดไข่ใบเดียวกับผมที่คลานตามกันมา ถึงได้ขี้บ่นอย่างนี้...
"ครับๆ"ผมพยักหน้าให้อย่างระอา น้ำตาลจึงเขกหัวผมเข้าให้หนึ่งที
"ยังมาทำหน้าระรื่นอยู่อีก รู้ตัวไหมว่าตัวเองเปลี่ยนไป?"
O_O เปลี่ยนไป ผมน่ะนะ เปลี่ยนไป นายน้ำตาลนายบ้าหรือเปล่า!?
"ฉันน่ะนะ!?"
"ใช่แล้ว นายน่ะเป็นคนที่ถือว่าเคยเป็นสุดแสบประจำห้อง แถมยังไม่มีใครกล้ามาหยามขนาดนี้ นายเคยถูกใครเตะต่อยมั่งล่ะห๊ะ!"น้ำตาล
บ่นกระปอดกระแปด O_Oจริงด้วย! ตลอดชีวิต 16 ปีมานี้ ผมกาแฟคนนี้ไม่เคยถูกใครมาหยามกันได้ขนาดนี้ เอาล่ะ! ยัยโหดเธอต้องเจอดีแน่!! คอยดู!
เฮฮา~เฮฮา~
"สวัสดีเพื่อนๆที่รักทั้งสอง"ฉันเดินยิ้มหน้าแป้นเข้ามาในห้องพลางส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้เพื่อนสาวทั้งสอง พร้อมกับเดินถือกล่องของขวัญมาด้วย
"เหอะๆ ดีย่ะ วันนี้ไปเจอเรื่องอะไรดีๆมาล่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ" หึหึ แน่นอน ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดีเลย เนื่องจากเมี่อวานตูได้แก้แค้นคนชอบขัดความสุข 555+
"อ่ะนะ เรื่องของฉันน่า ไม่ต้องไปสนใจหรอก เอานี่ยัยเมย์ของขวัญวันเกิดย้อนหลังย่ะ"ฉันยื่นส่งให้ยัยเมย์ ยัยเมย์จึงมีอาการตาโตแปลกใจกับของที่ได้รับ เนื่องจากมันมีรูปร่างประหลาด
"อะไรวะเนี่ย!? ขอแกะเลยนะ"ยัยเมย์พูดพลางมองมาด้วยสายตาที่ขออนุญาต จะมาบอกฉันทำไมเล่า ก็ฉันให้แกไปแล้วนิ =_="
แคว่ก~ (ยังกับเสียงฉีกเสื้อ =_=)
"O_O"<<<สีหน้ายัยเมย์และกานต์
"OoO"<<<สีหน้าของฉัน
เฮ้ย! นั่นมัน!?
"นิยายเหรอ?"เมย์ทำหน้างงพลางหยิบขึ้นมาดูแล้วเปิดอ่าน เออ!ใช่แล้วนิยาย แล้วเอ็งเห็นว่ามันเป็นกล่องใส่ดินสอเรอะ!! ตะแต่ว่ามัน...
หมับ~
"แหะๆ เอ่อ..เมย์ขอโทษนะ ฉันหยิบมาห่อผิดเล่มน่ะ"ฉันพูดพลางส่งยิ้มแหยๆให้ TTOTT ตายล่ะ ตูน่าแตกเป็นเสี่ยงๆเลย TT^TT
"อุ๊บ ฮ่ะๆๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆๆ ไอ้บ้า ไอ้เฟอร์กี้แกบ้าเหรอไงยะ หยิบมาห่อผิด แต่งนิยายจนเพี้ยนเรอะไง!"เพื่อนสาวทั้งสองของฉันว่าพลางหัวเราะกันคิกคักอย่างสนุกสนาน เออ!หัวเราะกันเข้าไปเถอะ TT^TT ชิ~
"กรี๊ดดดดดดดดๆๆ น้ำตาลกาแฟ"เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วสนามบาส มีสาวๆมากมายที่กำลังส่งเสียงกรี๊ดดดกร๊าดดดให้กำลังใจนักกีฬาแข่งบาสฯในตอนนี้ ฉันที่กำลังมองอย่างสนใจกับเพื่อนๆก็เลยพากันเดินไปดูว่ามีอะไรทันที?
"ชู๊ต!" ลูกบาสของเจ้าของเสียงนั่นลงเข้าห่วงแป้นพอดีพร้อมกับชัยชนะที่ได้มาอย่างภูมิใจของเด็กหนุ่ม
"กรี๊ดดดดดดๆๆๆ กาแฟเก่งจังเลยค่า!"
"O_O"ทันใดนั้นชื่อที่สาวๆตะโกนเชียร์เข้ามาแล่นเข้าในประสาทหูของฉันโดยทันที แล้วสมองก็สั่งการให้ร่างกายของฉันเดินไปตามเสียงนั่นโดยอัตโนมัติ (แหมทำงานเป็นขั้นตอนเชียว) = =
"สวัสดีนายฝาแฝดจอมป่วน!"ฉันยิ้มเย็นทักไป ฝาแฝดตัวป่วนจึงหันมาสบตากับฉันอย่างจัง กรี๊ดดดดดดดๆๆ แสบตา ทำไมพวกนี้ถึงได้เจิดจ้าอย่างนี้นะ TT^TT
"ยัยโหด!!"สองฝาแฝดพูดขึ้นทักพร้อมกัน ฉันถึงกับถลึงตามองเขียวปั้ด หนอย~ บังอาจมาหาว่าฉันเป็นยัยโหดอีกงั้นเรอะ!! อย่างงี้ไม่ได้ตายดีแน่!!
"พวกนาย!!" <>_<>!!
"ทำไม จะมีเรื่องกันงั้นเหรอ เอาเลยป่ะล่ะ แน่จริงมาแข่งกันสักตั้งตัวต่อตัวเลยเอาไหม?"นายกาแฟพูดด้วยท่าทางที่กวนประสาทสุดๆ พลางท้าคนอย่างฉัน ที่ไม่เคยมีคำนิยามว่า "กลัว!!"
"ได้เลย อย่าคิดว่าฉันจะกลัวล่ะ!!" ฉันพูดพลางกัดริมฝีปากพยายามเก็บอารมณ์ที่กำลังพลุกพล่านเอาไว้ นายกาแฟ คราวนี้นายได้เจอดีรอบสองแน่ๆ
ยัยโหดเอ๋ย อย่าคิดนะว่าจะมาชนะนายกาแฟคนนี้ได้เป็นรอบที่สองน่ะ!!
"ว่าแต่เราจะมาแข่งอะไรกัน?"
ฉันถาม นายกาแฟจึงทำท่าครุ่นคิดโดยทันที
"อืม...... โอ๊ะ!รู้แล้ว แข่งกินแห้วกันเถอะ!!"
"OoO"<<<สีหน้าของทุกคน
"เป็นอะไรกัน โอ๊ะ!หรือว่าเธอกลัวกัน"นายกาแฟพูดพลางทำหน้าตาล้อเลียนฉัน หนอยแน่ะ~บอกแล้วไงไม่มีนิยามคำว่า 'กลัว' ในชีวิตของเฟอร์กี้เว้ย! >O<
"ใครว่าฉันกลัว ว่าไงก็ว่างั้นล่ะ ตกลงแข่งกินแห้วก็แห้ว!" อย่าคิดมาดูถูกฉันนะนายกาแฟ แล้วนายจะได้เห็นดีกัน!
หึหึ ยัยโหด คราวนี้เธออ่วมแน่!! นายกาแฟคิดพลางซุบซิบบางอย่างกับน้ำตาลผู้เป็นฝาแฝดคนน้อง
"เอาล่ะ! เรามาถึงสนามรบเอ๊ยสนามที่แข่งกันกินแห้วแล้ว กระผมนาย หางจิ้งจก พิธีกรของงานนี้ เอาล่ะ! เรามาสัมภาษณ์ผู้เข้าแข่งขันกันเลยดีกว่า!!"
"สวัสดีครับคุณกาแฟ คุณมีความรู้สึกยังไงบ้าง ที่จะมาแข่งกินแห้วในครั้งนี้"
"แน่นอนครับ ผมตื่นเต้นจังเลย แล้วก็ผมชอบกินแห้ว ม๊ากมากก!!ครับ"นายกาแฟตอบด้วยน้ำเสียงที่ออกจะประชดส่วนใหญ่ ชิ ไม่ชอบแห้วแล้วยังมาท้าฉันแข่งอีก! (ถ้าชอบแห้วฉันก็ไม่มีแฟนดิ:กาแฟ)
"เอาล่ะมาถามคุณเฟอร์กี้มั่งนะครับ รู้สึกยังไงบ้างที่มาแข่งในวันนี้ครับ?"
"ดีม๊ากมากค่ะ ยังไงฉันก็จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาดเลยล่ะค่ะ" ^^ คนสวยอย่างฉันยิ้มเย็นตอบกลับไป หึหึ ถ้าแพ้ ก็เสียศักดิ์ศรีเฟอร์กี้คนนี้หมดสิ! แล้วอีกอย่างอีกฝ่ายเป็นนายกาแฟ ฉันจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!!
"โอ้ว ไฟแรงกันดีจังเลยนะครับ เอาล่ะ เรามาเริ่มแข่งกันเลยดีกว่า เอาล่ะครับ ต่อไปนี้เชิญทุกท่านชมกับการแข่งขันกินแห้ว ณ.บัดนี้เลยครับ"
แห้วชนิดที่ 1 น้ำแห้วปั่นสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
แห้วชนิดที่ 2 แห้วผัดเปรี้ยวหวานสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
แห้วชนิดที่ 3 แห้วอบช็อคโกแลตสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
ฉันมองดูรายการอาหารที่ทำจากแห้วด้วยความตกตะลึง โอ้วพระเจ้า! นี่มันเมนูอาหารบ้าบออะไรของมันฟะเนี่ย!? เกิดมาทั้งชีวิตตูยังไม่เคยเห็นเลยนะเนี่ย =_="
"เป็นอะไรไปยัยโหด เห็นแค่นี้ก็ปอดแล้วเหรอ หึหึ"นายกาแฟว่า ฉันหันมามองหน้านายนั่นอย่างสยองเล็กน้อย เอาวะ! ตายเป็นตาย!!
"เอาล่ะครับ ถึงเวลาแล้ว เริ่มได้!"
เป๊ง!
ว่าแล้วเมื่อสิ้นเสียงระฆัง ฉันก็คว้าช้อนตักแห้วเข้าปากทันที กรวมๆ งั่มๆๆ ฉันใส่ไม่หยุดแล้วตอนนี้ โดยไม่ได้ห่วงสวยเลยสักนิด อึกๆๆ เอาวะ! เพื่อศักดิ์ศรีถึงใครจะมองยังไงตอนนี้แม่ไม่สนแล้ว TTOTT
"งั่มๆๆ" O_O นายกาแฟที่เป็นคู่แข่งถึงกับหน้าเหวอไปโดยทันที เมื่อเห็นการกินที่สุดแสนมาราธอนของหญิงสาว โหย แม่งเจ้แกไปอดอยากที่ไหนมาวะ กินซะยังกับไม่เคยกินมานานแรม 10 ปี =_=
และในขณะที่ยัยเจ้โหดนั่นกินไม่หยุด ผมรู้ดีว่าการที่จะกินแข่งสู้เธอในตอนนี้คงไม่ชนะแหงๆ ก็เอเล่นกินยังกับคนไม่เคยกินขนาดนั้น ดังนั้นผมจึงคิดอุบายขึ้นมาในทันที หึหึ...
"นี่เจ้!"
"งั่ม อา ไอ?"เสียงอู้อี้ของเจ้ถามกลับมา หยึย~ ตูล่ะสยอง =_=
"คำว่ารักสะกดว่ายังไงเหรอ?"
"อามอำไอ(ถามทำไม)"
"อยากรู้อ่ะตอบหน่อยเหอะนะ!"
"อ้อ แอล โอ อวี อี ไอ อ่ะ(ก้อแอลโอวีอีไงล่ะ)"
"ขอบคุณนะที่สอนให้ผมรู้จักคำว่ารัก" ทันใดนั้นสิ้นสุดเสียงชายหนุ่ม หญิงสาวก็สำลักแห้วโดยทันที
"อ้วก!แหวะๆๆ แค่กๆๆแค่กๆๆ"
"โอ๊ะแย่แล้วล่ะครับ ผู้แข่งขันหมายเลข 2 สำลักแห้วเข้าไปเต็มๆเลย ทำให้ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหนึ่งตีตามทันแล้วว้าว!ช่างเป็นอุบายที่เฉียบคมแล้วเสี่ยวจริงๆเลยนะครับ" (มันชมหรือด่าวะ!)
หนอย~ บังอาจมาหลอกแม่ได้ หึหึ อย่าคิดนะว่า เรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันคนนี้แพ้ได้!!
ว่าแล้วฉันก็ซ้ดน้ำแห้วเอือกใหญ่แล้วรีบลงมือโซ้ยทันที OoO โหยเจ้มันคนหรือเปล่าฟ่ะ!? แม่งพอกลับมากินก็ตามไล่ทันแล้ว!!
เป๊ง!
"จบการแข่งขัน!!"
TTOTT โฮๆๆๆโฮๆๆๆๆ แย่แน่เลยเรา จะแพ้ครั้งที่สองเหรอเนี่ย!?
"เอาล่ะครับ ผลกานตัดสินมาแล้วผู้ชนะคือ...."
แหม ยังไงก็ต้องฉันอยู่แล้วล่ะ !
"คือ...ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 1 กาแฟครับ!!"
ห๊ะ!ว่ายังไงนะ !! OoO
ทันใดนั้นผลการแข่งขันทำให้ทุกคนอึ้งไปทันที อะไรกันก็เห็นกันอยู่ชัดๆว่ายัยเฟอร์กี้กินเยอะกว่าแท้ๆ
"เอ๊ะ!นี่คุณกรรมการ ทำไมฉันถึงแพ้ล่ะค่ะ ในเมื่อฉันกินมากกว่าเค้าแท้ๆ"ฉันโวยขึ้นมาทันที
"โอเคครับผมจะตอบให้ เพราะว่าคุณกินมากกว่าเลยแพ้ไงครับ คนที่กินน้อยที่สุดคือคนชนะ !!"
"เอ๊ะ!แต่ว่า...กติกามัน"
"กติกามันอะไรครับ ? ในเมื่อผมเป็นคนตัดสินว่าจะให้คนที่กินน้อยที่สุดชนะ แล้วอีกอย่างมันไม่จำเป็นนี่ครับที่คนกินมากกว่าจะต้องชนะเสมอไป!!" ^__^ กรรมการยิ้มเย็นให้ ฉันถึงกับกำหมัดแน่น ด้วยความโกรธ ก็ได้ ตานี้นายชนะไป แต่คราวหน้า ฉันเล่นนายตายแน่ ไอ้กาแฟมอคค่า!!
To be con...
สวัสดีจ้า มาอัพแว้วๆ เหอๆ ดองมานาน แต่ก็มาอัพแล้วนะ เอาล่ะเห็นทีต้องขอตัวก่อนแล้ว ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า ^^
ถ้าผมจะต้องตกหลุมรักคนที่โหดที่สุดในโลก...
คุณว่าผมจะบ้าหรือเปล่า!?
"ไงฟื้นแล้วเหรอ?"เสียงหนึ่งเอ่ยถามผม ในขณะที่ผมกำลังค่อยๆลืมตาและขยับตัว
"น้ำตาล..."
"อืม"น้ำตาลพยักหน้าให้ผม ผมขยี้ตาแล้วใช้สายตาสำรวจไปทั่วบริเวณห้องอย่างงงๆ เอ๊ะ! นี่มันห้องนอนเรานี่นา แล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้
ล่ะ!?
"ไม่ต้องทำหน้างงหรอก นายโดนยัยโหดนั่นสกายคิกแล้วกระทืบเลยสลบ ฉันก็เลยต้องแบกนายกลับมาบ้านนี่ยังไงล่ะ รู้ป่ะว่ามันลำบากขนาด
ไหน" =_=" น้ำตาลพูดรัวใส่เป็นชุด ผมถึงกับอุดหูแทบไม่ทัน ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมแฝดไข่ใบเดียวกับผมที่คลานตามกันมา ถึงได้ขี้บ่นอย่างนี้...
"ครับๆ"ผมพยักหน้าให้อย่างระอา น้ำตาลจึงเขกหัวผมเข้าให้หนึ่งที
"ยังมาทำหน้าระรื่นอยู่อีก รู้ตัวไหมว่าตัวเองเปลี่ยนไป?"
O_O เปลี่ยนไป ผมน่ะนะ เปลี่ยนไป นายน้ำตาลนายบ้าหรือเปล่า!?
"ฉันน่ะนะ!?"
"ใช่แล้ว นายน่ะเป็นคนที่ถือว่าเคยเป็นสุดแสบประจำห้อง แถมยังไม่มีใครกล้ามาหยามขนาดนี้ นายเคยถูกใครเตะต่อยมั่งล่ะห๊ะ!"น้ำตาล
บ่นกระปอดกระแปด O_Oจริงด้วย! ตลอดชีวิต 16 ปีมานี้ ผมกาแฟคนนี้ไม่เคยถูกใครมาหยามกันได้ขนาดนี้ เอาล่ะ! ยัยโหดเธอต้องเจอดีแน่!! คอยดู!
เฮฮา~เฮฮา~
"สวัสดีเพื่อนๆที่รักทั้งสอง"ฉันเดินยิ้มหน้าแป้นเข้ามาในห้องพลางส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้เพื่อนสาวทั้งสอง พร้อมกับเดินถือกล่องของขวัญมาด้วย
"เหอะๆ ดีย่ะ วันนี้ไปเจอเรื่องอะไรดีๆมาล่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะ" หึหึ แน่นอน ตอนนี้ฉันกำลังอารมณ์ดีเลย เนื่องจากเมี่อวานตูได้แก้แค้นคนชอบขัดความสุข 555+
"อ่ะนะ เรื่องของฉันน่า ไม่ต้องไปสนใจหรอก เอานี่ยัยเมย์ของขวัญวันเกิดย้อนหลังย่ะ"ฉันยื่นส่งให้ยัยเมย์ ยัยเมย์จึงมีอาการตาโตแปลกใจกับของที่ได้รับ เนื่องจากมันมีรูปร่างประหลาด
"อะไรวะเนี่ย!? ขอแกะเลยนะ"ยัยเมย์พูดพลางมองมาด้วยสายตาที่ขออนุญาต จะมาบอกฉันทำไมเล่า ก็ฉันให้แกไปแล้วนิ =_="
แคว่ก~ (ยังกับเสียงฉีกเสื้อ =_=)
"O_O"<<<สีหน้ายัยเมย์และกานต์
"OoO"<<<สีหน้าของฉัน
เฮ้ย! นั่นมัน!?
"นิยายเหรอ?"เมย์ทำหน้างงพลางหยิบขึ้นมาดูแล้วเปิดอ่าน เออ!ใช่แล้วนิยาย แล้วเอ็งเห็นว่ามันเป็นกล่องใส่ดินสอเรอะ!! ตะแต่ว่ามัน...
หมับ~
"แหะๆ เอ่อ..เมย์ขอโทษนะ ฉันหยิบมาห่อผิดเล่มน่ะ"ฉันพูดพลางส่งยิ้มแหยๆให้ TTOTT ตายล่ะ ตูน่าแตกเป็นเสี่ยงๆเลย TT^TT
"อุ๊บ ฮ่ะๆๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆๆ ไอ้บ้า ไอ้เฟอร์กี้แกบ้าเหรอไงยะ หยิบมาห่อผิด แต่งนิยายจนเพี้ยนเรอะไง!"เพื่อนสาวทั้งสองของฉันว่าพลางหัวเราะกันคิกคักอย่างสนุกสนาน เออ!หัวเราะกันเข้าไปเถอะ TT^TT ชิ~
"กรี๊ดดดดดดดดๆๆ น้ำตาลกาแฟ"เสียงกรีดร้องดังลั่นไปทั่วสนามบาส มีสาวๆมากมายที่กำลังส่งเสียงกรี๊ดดดกร๊าดดดให้กำลังใจนักกีฬาแข่งบาสฯในตอนนี้ ฉันที่กำลังมองอย่างสนใจกับเพื่อนๆก็เลยพากันเดินไปดูว่ามีอะไรทันที?
"ชู๊ต!" ลูกบาสของเจ้าของเสียงนั่นลงเข้าห่วงแป้นพอดีพร้อมกับชัยชนะที่ได้มาอย่างภูมิใจของเด็กหนุ่ม
"กรี๊ดดดดดดๆๆๆ กาแฟเก่งจังเลยค่า!"
"O_O"ทันใดนั้นชื่อที่สาวๆตะโกนเชียร์เข้ามาแล่นเข้าในประสาทหูของฉันโดยทันที แล้วสมองก็สั่งการให้ร่างกายของฉันเดินไปตามเสียงนั่นโดยอัตโนมัติ (แหมทำงานเป็นขั้นตอนเชียว) = =
"สวัสดีนายฝาแฝดจอมป่วน!"ฉันยิ้มเย็นทักไป ฝาแฝดตัวป่วนจึงหันมาสบตากับฉันอย่างจัง กรี๊ดดดดดดดๆๆ แสบตา ทำไมพวกนี้ถึงได้เจิดจ้าอย่างนี้นะ TT^TT
"ยัยโหด!!"สองฝาแฝดพูดขึ้นทักพร้อมกัน ฉันถึงกับถลึงตามองเขียวปั้ด หนอย~ บังอาจมาหาว่าฉันเป็นยัยโหดอีกงั้นเรอะ!! อย่างงี้ไม่ได้ตายดีแน่!!
"พวกนาย!!" <>_<>!!
"ทำไม จะมีเรื่องกันงั้นเหรอ เอาเลยป่ะล่ะ แน่จริงมาแข่งกันสักตั้งตัวต่อตัวเลยเอาไหม?"นายกาแฟพูดด้วยท่าทางที่กวนประสาทสุดๆ พลางท้าคนอย่างฉัน ที่ไม่เคยมีคำนิยามว่า "กลัว!!"
"ได้เลย อย่าคิดว่าฉันจะกลัวล่ะ!!" ฉันพูดพลางกัดริมฝีปากพยายามเก็บอารมณ์ที่กำลังพลุกพล่านเอาไว้ นายกาแฟ คราวนี้นายได้เจอดีรอบสองแน่ๆ
ยัยโหดเอ๋ย อย่าคิดนะว่าจะมาชนะนายกาแฟคนนี้ได้เป็นรอบที่สองน่ะ!!
"ว่าแต่เราจะมาแข่งอะไรกัน?"
ฉันถาม นายกาแฟจึงทำท่าครุ่นคิดโดยทันที
"อืม...... โอ๊ะ!รู้แล้ว แข่งกินแห้วกันเถอะ!!"
"OoO"<<<สีหน้าของทุกคน
"เป็นอะไรกัน โอ๊ะ!หรือว่าเธอกลัวกัน"นายกาแฟพูดพลางทำหน้าตาล้อเลียนฉัน หนอยแน่ะ~บอกแล้วไงไม่มีนิยามคำว่า 'กลัว' ในชีวิตของเฟอร์กี้เว้ย! >O<
"ใครว่าฉันกลัว ว่าไงก็ว่างั้นล่ะ ตกลงแข่งกินแห้วก็แห้ว!" อย่าคิดมาดูถูกฉันนะนายกาแฟ แล้วนายจะได้เห็นดีกัน!
หึหึ ยัยโหด คราวนี้เธออ่วมแน่!! นายกาแฟคิดพลางซุบซิบบางอย่างกับน้ำตาลผู้เป็นฝาแฝดคนน้อง
"เอาล่ะ! เรามาถึงสนามรบเอ๊ยสนามที่แข่งกันกินแห้วแล้ว กระผมนาย หางจิ้งจก พิธีกรของงานนี้ เอาล่ะ! เรามาสัมภาษณ์ผู้เข้าแข่งขันกันเลยดีกว่า!!"
"สวัสดีครับคุณกาแฟ คุณมีความรู้สึกยังไงบ้าง ที่จะมาแข่งกินแห้วในครั้งนี้"
"แน่นอนครับ ผมตื่นเต้นจังเลย แล้วก็ผมชอบกินแห้ว ม๊ากมากก!!ครับ"นายกาแฟตอบด้วยน้ำเสียงที่ออกจะประชดส่วนใหญ่ ชิ ไม่ชอบแห้วแล้วยังมาท้าฉันแข่งอีก! (ถ้าชอบแห้วฉันก็ไม่มีแฟนดิ:กาแฟ)
"เอาล่ะมาถามคุณเฟอร์กี้มั่งนะครับ รู้สึกยังไงบ้างที่มาแข่งในวันนี้ครับ?"
"ดีม๊ากมากค่ะ ยังไงฉันก็จะแพ้ไม่ได้เด็ดขาดเลยล่ะค่ะ" ^^ คนสวยอย่างฉันยิ้มเย็นตอบกลับไป หึหึ ถ้าแพ้ ก็เสียศักดิ์ศรีเฟอร์กี้คนนี้หมดสิ! แล้วอีกอย่างอีกฝ่ายเป็นนายกาแฟ ฉันจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด!!
"โอ้ว ไฟแรงกันดีจังเลยนะครับ เอาล่ะ เรามาเริ่มแข่งกันเลยดีกว่า เอาล่ะครับ ต่อไปนี้เชิญทุกท่านชมกับการแข่งขันกินแห้ว ณ.บัดนี้เลยครับ"
แห้วชนิดที่ 1 น้ำแห้วปั่นสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
แห้วชนิดที่ 2 แห้วผัดเปรี้ยวหวานสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
แห้วชนิดที่ 3 แห้วอบช็อคโกแลตสูตรเด็ดพ่อครัวน้ำตาล
ฉันมองดูรายการอาหารที่ทำจากแห้วด้วยความตกตะลึง โอ้วพระเจ้า! นี่มันเมนูอาหารบ้าบออะไรของมันฟะเนี่ย!? เกิดมาทั้งชีวิตตูยังไม่เคยเห็นเลยนะเนี่ย =_="
"เป็นอะไรไปยัยโหด เห็นแค่นี้ก็ปอดแล้วเหรอ หึหึ"นายกาแฟว่า ฉันหันมามองหน้านายนั่นอย่างสยองเล็กน้อย เอาวะ! ตายเป็นตาย!!
"เอาล่ะครับ ถึงเวลาแล้ว เริ่มได้!"
เป๊ง!
ว่าแล้วเมื่อสิ้นเสียงระฆัง ฉันก็คว้าช้อนตักแห้วเข้าปากทันที กรวมๆ งั่มๆๆ ฉันใส่ไม่หยุดแล้วตอนนี้ โดยไม่ได้ห่วงสวยเลยสักนิด อึกๆๆ เอาวะ! เพื่อศักดิ์ศรีถึงใครจะมองยังไงตอนนี้แม่ไม่สนแล้ว TTOTT
"งั่มๆๆ" O_O นายกาแฟที่เป็นคู่แข่งถึงกับหน้าเหวอไปโดยทันที เมื่อเห็นการกินที่สุดแสนมาราธอนของหญิงสาว โหย แม่งเจ้แกไปอดอยากที่ไหนมาวะ กินซะยังกับไม่เคยกินมานานแรม 10 ปี =_=
และในขณะที่ยัยเจ้โหดนั่นกินไม่หยุด ผมรู้ดีว่าการที่จะกินแข่งสู้เธอในตอนนี้คงไม่ชนะแหงๆ ก็เอเล่นกินยังกับคนไม่เคยกินขนาดนั้น ดังนั้นผมจึงคิดอุบายขึ้นมาในทันที หึหึ...
"นี่เจ้!"
"งั่ม อา ไอ?"เสียงอู้อี้ของเจ้ถามกลับมา หยึย~ ตูล่ะสยอง =_=
"คำว่ารักสะกดว่ายังไงเหรอ?"
"อามอำไอ(ถามทำไม)"
"อยากรู้อ่ะตอบหน่อยเหอะนะ!"
"อ้อ แอล โอ อวี อี ไอ อ่ะ(ก้อแอลโอวีอีไงล่ะ)"
"ขอบคุณนะที่สอนให้ผมรู้จักคำว่ารัก" ทันใดนั้นสิ้นสุดเสียงชายหนุ่ม หญิงสาวก็สำลักแห้วโดยทันที
"อ้วก!แหวะๆๆ แค่กๆๆแค่กๆๆ"
"โอ๊ะแย่แล้วล่ะครับ ผู้แข่งขันหมายเลข 2 สำลักแห้วเข้าไปเต็มๆเลย ทำให้ตอนนี้ผู้เข้าแข่งขันหมายเลขหนึ่งตีตามทันแล้วว้าว!ช่างเป็นอุบายที่เฉียบคมแล้วเสี่ยวจริงๆเลยนะครับ" (มันชมหรือด่าวะ!)
หนอย~ บังอาจมาหลอกแม่ได้ หึหึ อย่าคิดนะว่า เรื่องแค่นี้จะทำให้ฉันคนนี้แพ้ได้!!
ว่าแล้วฉันก็ซ้ดน้ำแห้วเอือกใหญ่แล้วรีบลงมือโซ้ยทันที OoO โหยเจ้มันคนหรือเปล่าฟ่ะ!? แม่งพอกลับมากินก็ตามไล่ทันแล้ว!!
เป๊ง!
"จบการแข่งขัน!!"
TTOTT โฮๆๆๆโฮๆๆๆๆ แย่แน่เลยเรา จะแพ้ครั้งที่สองเหรอเนี่ย!?
"เอาล่ะครับ ผลกานตัดสินมาแล้วผู้ชนะคือ...."
แหม ยังไงก็ต้องฉันอยู่แล้วล่ะ !
"คือ...ผู้เข้าแข่งขันหมายเลข 1 กาแฟครับ!!"
ห๊ะ!ว่ายังไงนะ !! OoO
ทันใดนั้นผลการแข่งขันทำให้ทุกคนอึ้งไปทันที อะไรกันก็เห็นกันอยู่ชัดๆว่ายัยเฟอร์กี้กินเยอะกว่าแท้ๆ
"เอ๊ะ!นี่คุณกรรมการ ทำไมฉันถึงแพ้ล่ะค่ะ ในเมื่อฉันกินมากกว่าเค้าแท้ๆ"ฉันโวยขึ้นมาทันที
"โอเคครับผมจะตอบให้ เพราะว่าคุณกินมากกว่าเลยแพ้ไงครับ คนที่กินน้อยที่สุดคือคนชนะ !!"
"เอ๊ะ!แต่ว่า...กติกามัน"
"กติกามันอะไรครับ ? ในเมื่อผมเป็นคนตัดสินว่าจะให้คนที่กินน้อยที่สุดชนะ แล้วอีกอย่างมันไม่จำเป็นนี่ครับที่คนกินมากกว่าจะต้องชนะเสมอไป!!" ^__^ กรรมการยิ้มเย็นให้ ฉันถึงกับกำหมัดแน่น ด้วยความโกรธ ก็ได้ ตานี้นายชนะไป แต่คราวหน้า ฉันเล่นนายตายแน่ ไอ้กาแฟมอคค่า!!
To be con...
สวัสดีจ้า มาอัพแว้วๆ เหอๆ ดองมานาน แต่ก็มาอัพแล้วนะ เอาล่ะเห็นทีต้องขอตัวก่อนแล้ว ยังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่า ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น