ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:3 เจ้สุดโหด!
3
บางครั้งฉันก็เคยคิดนะ....
ว่าสักวันฉันอาจจะเข้าใจความหมายของคำว่ารักก็ได้...
ก๊าๆๆ//ก๊าๆ//ก๊า//
“กลับมาแล้วค่ะ” =_= ฉันกล่าวบอกคนในครอบครัวด้วยสีหน้าที่เหนื่อยหน่ายๆสุด ก็นะวันแรกก็มีเรื่องราวมากมายแล้ว
“อ้าวกลับมาแล้วเหรอยัยเฟอร์ ทำไมแกกลับบ้านช้าจังล่ะ เพิ่งเปิดเทอมวันแรกเองนะโว้ย!”พี่ฟิล์มตัวดีเอ่ย แกจะไม่พูดสักเรื่องได้ไหมไอ้พี่ฟิล์ม -_-^^
“เออน่า... ยุ่งจริงๆเลย”ฉันบ่นกระปอดกระแปดพลางเดินเข้าห้องตัวเองไป
ปุป~ ฉันล้มตัวลงกับเตียงนอนของตนเองทันที ว๊า นุ๊มนุ่ม รู้สึกดีขึ้นมานิดนึงเลยล่ะ
“เฟอร์กี้อาบน้ำซะนะลูกแล้วลงมากินข้าวกัน!!”คุณแม่คนสวยของฉันตะโกนบอก ฉันจึงขานรับแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป เฮ้อ... ยังไม่ทันได้พักหายเหนื่อยเลยนะ TT_TT
ซ่า~ซ่า~
แกร๊กๆแกร๊กๆ
แอ๊ดดดดดดด~
“ทำอะไรน่ะพี่ฟิล์ม?”คำถามแรกของน้องสาวคนสวยอย่างฉันถามพี่ชายตัวดีที่กำลังนั่งจิ้มอยู่กับคอมของฉัน O_O
“เอ่อ...อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ คือฉันแค่มานั่งเล่นเอ็มก็เท่านั้นเองแหละ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ”พี่ชายตัวดีพูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก แน่ใจนะว่าแค่มานั่งเล่น
เอ็มเฉยๆน่ะ ฉันคิดในใจพลางเดินไปตรงหน้าจอคอมทันที
“O_O”
“ลงไปกินข้าวก่อนนะ รีบตามมาด้วยล่ะ”^^”พี่ฟิล์มตัวดีเอ่ยบอกพลางรีบวิ่งแจ้นออกไปโดยในทันที
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! ไอ้พี่ฟิล์มบ้าแกกลับมาเดี๋ยวนี้น๊า!!”ฉันตะโกนลั่นบ้านอย่างลืมตัวทันที เนื่องจากไอ้พี่ชายตัวดีของฉันมันบังอาจมาแอบใช้เมลล์ของฉันเล่นจีบสาว หนอยแน่ะ~ จะมากเกินไปแล้วนะ! อย่างงี้ต้องเจอดีบ้างล่ะ ฉันเดินปึงปังออกจากห้องไปโต๊ะอาหารทันที ทันใดนั้นเมื่อเจอกับนายพี่ชายตัวแสบ ฉันก็จ้องตาเขียวเลยทีเดียว หึหึ รอขึ้นห้องก่อนเถอะ เสร็จแน่!!หึหึ (โหมดหัวเราะแบบคนโรคจิต)=_=”
เฮือก~ ขนลุกโคตร สายตาไอ้เฟอร์ทำไมมันถึงได้น่ากลัวอย่างงี้นะ สงสัยคราวนี้ตูคงไม่รอดแล้วแหงๆ โฮๆๆ TTOTT น้องกิ๊ฟ เชอร์รี่ น้องมายด์หรือว่าน้องแอนน้องอัน น้องโบว์ น้องพัน น้องฝัน พี่ฟิล์มสุดหล่อขอลาแล้ว ชาติหน้ามีจริงคงได้เจอกันอีก(โหยย ดูมัน จะตายแล้วแท้ๆ)
“เป็นอะไรน่ะลูกฟิล์ม?”คุณแม่คนสวยของฉันถาม
“เปล่าครับคุณแม่ ไม่มีอะไรหรอกครับ ทานกันต่อเถอะ ว้าวๆ วันนี้ไก่ชุบแป้งทอดของโปรดยัยเฟอร์ซะด้วย เอ้าๆพี่ตักให้นะ” ^__^ นายฟิล์มตัวดีพูดกลบเกลื่อนพลางตักไก่ทอดใส่จานน้องสาวทันที เอาวะ เสี่ยงดูหน่อย เผื่อว่ามันจะหายแค้นตูบ้าง >”<
“ขอบคุณค่ะ คุณพี่ฟิล์ม” ^^ เฟอร์กี้ยิ้มเย็นพลางกล่าวขอบคุณพี่ชายตนเอง เฮือก~ สงสัยคราวนี้ฉันคงไม่รอดคูณสอง (เฮ้ยไม่ใช่แร็คนะเว้ย ที่จะค่าประสบการณ์คูณสองอ่ะ) นะโม นะโม พระเจ้าช่วยลูกด้วย(อารายของมันวะ นะโม นะโม ต้องพระพุทธเจ้าเฟ้ย!) TTOTT ฮือๆๆ ตอนนี้ผมมีความรู้สึกอยากจะทานข้าวแบบนี้นานๆเลยล่ะครับ ดีไม่ดีข้าวมือนี้อาจจะเป็นมื้อสุดท้ายของผมแล้วก็เป็นได้ โธ่~ข้าวจ๋า TTOTT
“อิ่มแล้วค่า” ^O^
“อิ่มแล้วครับ” TTOTT
“อืมช่วยแม่เก็บจานข้าวแล้วค่อยขึ้นไปทำการบ้านกันนะ”
“ครับ/ค่ะ” TT_TT/^__^
“โอเคขอบใจทั้งสองมาก ช่วยแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ เดี๋ยวทีเหลือแม่จะจัดการเองนะ จะไปทำอะไรก็ไปเถอะ” ^__^ คุณแม่เอ่ย โธ่คุณแม่ครับ ให้
ผมช่วยต่ออีกหน่อยก็ได้นะครับ ฮือๆๆ TTOTT
“ค่ะ/ครับคุณแม่”สิ้นเสียงขานรับ ทันใดนั้นผมรีบใส่เกียร์หมาวิ่งทันที โอ้วพระเจ้าขอให้ยัยเฟอร์มันวิ่งตามไม่ทันทีเถ๊อะ!!
“ไอ้พี่ฟิล์มอย่าคิดว่าจะหนีพ้นนะโว้ย!!”ฉันวิ่งตามทันทีอย่างดุเดือด วันนี้ล่ะ จะเป็นวันที่ฉันคิดบัญชี หึหึ
โครม~
ฉันกระโดดสกายคิกเข้าที่กลางหลังพี่ฟิล์มตัวดีเข้าห้องนอนไปทันที จะรอดไหมวันนี้!?
“แอ่ก~” +__+ !! ล่ะ..หลังของโพ้มมมมมมมม หลั่ง หลั๊งงงง ของโพ้มมมมมมมม มันจะหักหรือเปล่าเนี่ย!!?
“เป็นยังไงบ้าง ชอบยุ่งวุ่นวายกับคนอื่นดีนัก สนุกไหมล่ะ!? หึหึ”ฉันกลั้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว พลางกำหมัดแน่น
“ยอมแล้วจ้า ยอมแล้ว ปะปล่อยพี่ แอ่ก~”ยังไม่ทันที่นายฟิล์มจะได้พูดอะไร น้องสาวตัวดีก็ทุบลงไปที่หลังของเค้าอย่างแรง (จะตายไหมเนี่ยนายฟิล์ม) =_=
กุ๊กๆกู๋ กุ๊กๆกู๋~ (ไก่บ้านใครฟะ ทำไมร้องยังกับหมาหอนเลยอ่ะ! -__-^)
“สวัสดียามเช้าค่ะคุณแม่ มีอะไรทานมั่งค่ะเช้านี้?”ฉันเอ่ยถามคุณแม่ทันที เนื่องจากเช้านี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษ ก็ไม่ได้พิเศษอะไรมากนักหรอก เพียงแต่ว่าฉันตื่นเองโดยไม่ต้องมีใครปลุกเท่านั้นเอง
“ยัยเฟอร์กี้วันนี้ผีเข้าเหรอไงจ้ะลูกสาวแม่ ตื่นเองได้ด้วย”คุณแม่คนสวยของฉันแกล้งแซว คุณแม่ค่ะนี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นคุณแม่ฉันคงไม่ยืนอยู่เฉยๆแน่เลยล่ะค่ะ โหดแม้กระทั่งแม่เลยเรอะ!?
“ยัยโหดเอ๊ย”เสียงบ่นอุบอิบมาจากพี่ชายตัวดี ฉันเหล่สายตาหันไปมองพลางยิ้มให้เย็นๆ นี่สงสารนะ เห็นว่าคงเจ็บหลังเลยไม่ลงไม้ลงมือ หึหึ
“อะไรนะ!?”
“อ๋อ ยุงเยอะจังเลยน่ะ คันไปหมดเลย แม่ครับฉีดยากันยุงที่ห้องผมให้ด้วยน๊าฮะ ผมไปล่ะ สวัสดีครับ”พี่ฟิล์มตัวดีพูดพลางเดินเกาหัวแกล้งไร้
เดียงสาออกจากบ้านไปทันที หึหึ อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าพี่พูดอะไรน่ะ
“งั้นหนูไปแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่พลางวิ่งตามไอ้พี่ฟิล์มออกไป
เฮฮา~เฮฮา~
ตุ้บ!
ฉันวางกระเป๋าลงกับโต๊ะพลางนั่งลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆแอบชำเลืองมองคนข้างๆ ที่มีใบหน้าขาวนวล ริมฝีปากเรียวบาง ผิวขาวละเอียด จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาแหลมคมอย่างเคลิบเคลิ้ม ว้าว~ผู้ชายอะไร ยังกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย หล่อเลิศจริงๆ >O< ฉันที่แอบชมอยู่ในใจเอ่ย เอาล่ะ! ต้องลองชวนคุยเสียหน่อยและ
“เอ่อ...สวัสดีจ้า”ฉันทักพลางยิ้มให้หน้าระรื่น ชายหนุ่มที่กำลังอ่านหนังสืออยู่นั้นจึงค่อยๆเหลือบมามองเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับไปสนใจหนังสือต่อโดยไม่สนใจฉันเลย หนอยแน่ะ~ บังอาจกล้าเมินฉันคนนี้งั้นเหรอ เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่!!
“โอ๊ย!”ชายหนุ่มด้านข้างฉันร้องออกมาทันทีอย่างเจ็บปวด เนื่องจากถูกฉันเฟอร์คนนี้เหยียบเท้าเข้าให้อย่างหมั่นไส้
“ว๊ายย เป็นอะไรรึเปล่า? ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ” ใช่ๆฉันไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนา คิคิ >”<
นายนั่นมองฉันด้วยสายตาแอบเคืองอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มเย็นๆให้กับฉัน
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจดี เพราะฉันก็”
“โอ๊ย!!”
“ซุ่มซ่ามเหมือนกัน” ^^ ฉันร้องโอดครวญพลางจ้องหน้านายนั่นเขียวปั้ด หนอยแน่ะ~ บังอาจมาเอาคืนคนอย่างฉันแบบนี้ เห็นทีนายกับฉันคง
จะญาติดีกันไม่ได้เสียแล้ว!!
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
“ขอบใจนะที่เข้าใจ ฉันชื่อน้ำตาล ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ?”นายนั่นพูดยิ้มๆ ในใจคงคิดแผนชั่วร้ายไว้อยู่ล่ะสิ เอ๊ะ!ว่าแต่ทำไมชื่อหมอนี่คุ้นๆจังเลยนะ
“ดีจ้ะ ฉันชื่อเฟอร์กี้ยินดีที่รู้จักนะน้ำตาล” ^__^ ชื่อมันคุ้นๆจริงๆนะแต่ทำไมฉันถึงนึกไม่ออกสักทีล่ะ!?
“เฮ้น้ำตาล ฉันกลับมาแล้วโว้ย!”เสียงหนึ่งตะโกนเรียกชื่อคนข้างๆฉัน ฉันและนายน้ำตาลจึงกันไปตามเสียงทันทีโดยสัญชาตญาณ ทันใดนั้นฉันแทบอยากจะบีบคอตัวเองตายทันที เพราะว่าคนที่ฉันเห็นตรงหน้านั้นคือ....
“กาแฟ!!” OoO
“อ้าวยัยโหด!!” OoO ฉันและกาแฟชี้หน้ากันและกันอย่างตกใจ ฉันจำได้แล้ว ที่แท้นายน้ำตาลคือพี่น้องฝาแฝดนายกาแฟเนี่ยเอง มิน่าล่ะทำไมหน้าถึงได้คุ้นๆนัก ที่แท้ก็เป็นพี่น้องฝาแฝดนายกาแฟเนี่ยเอง โธ่เว้ย! ฉันเนี่ยความจำสั้นจริงๆ เฮ้ยว่าแต่เมื่อกี๊มันว่าไรนะ มันเรียกฉันว่ายัยโหดเหรอ!!
“นายว่าใครว่ายัยโหดนะ!?”
“ถามได้ก็ว่าเธอน่ะสิ ยัยโหดเอ๊ย!” นายกาแฟพูดพลางแลบลิ้นใส่ หนอย~ นายคงจะยังไม่รู้ตัวสินะ ว่านายกำลังยั่วโมโหฉันน่ะ!
“ไหนลองพูดอีกทีสิ นายเรียกฉันว่ายังไงนะ!?”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก นายกาแฟที่ได้ยินก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรสักนิดกลับหยอก
ล้อฉันเหมือนเก่า
“ก็เรียกว่ายัยโหดยังไงเล่า!”
“ไอ้กาแฟ แกตายแน่!!”ฉันพูดพลางสตาร์ทตัวออกจากที่แล้ววิ่งไล่นายกาแฟทันที ดูเหมือนวานายกาแฟเองก็จะรู้ตัวรีบวิ่งหนีฉันก่อนอย่างรวดเร็ว
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้กาแฟ วันนี้แกต้องตายสถานเดียว!!”ฉันวิ่งไล่พลางชี้นิ้วด่า คนรอบข้างที่กำลังเดินนั้น ต่างพากันเหลียวหลังมองอย่างสนใจ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องหรือรุ่นเพื่อนกันก็ตาม
“หยุดให้โง่สิ ยัยเบ๊อะ!!”นายกาแฟหันหลังมาแลบลิ้นใส่ฉันอย่างล้อเลียน กรี๊ดดดดดดดๆๆ วันนี้แกศพไม่สวยแน่ไอ้กาแฟมอคค่าบ้า
ด้วยอารมณ์โกรธ+ฉุนสุดขีดของฉัน ทำให้ฉันเร่งสปีดฝีเท้าวิ่งสุดแรงเกิดตามนายกาแฟแล้วกระโดดสกายคิกที่กลางหลังเต็มๆอย่างชำนาญ!
“อั่ก!” OoO!! นายกาแฟล้มลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว ส่วนคนรอบข้างที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ได้แต่มองกันอย่างระทึกขวัญสุดๆ ไม่มีใครสักคนที่กล้าแม้แต่จะเข้าไปช่วยหมอนี่เลย (เพราะกลัวฉัน) =_=”
“ฮ่ะๆๆ ฮ่ะๆๆ ไหนแกลองพูดใหม่อีกทีสิ ว่าเมื่อกี๊นี้พูดว่าอะไร!?”ฉันหัวเราะอย่างกับคนบ้าถามนายกาแฟด้วยน้ำเสียงที่เหมือนคนโรคจิต(ด่าตัวเองทำไมน่ะ!)
“ยัยโหดเอ๊ย! อั่ก!”ฉันเหยียบหลังนายกาแฟนั่นแรงอีกหนึ่งที เป็นเหตุให้หมอนั่นเจ็บจนสลบไปเลย หึ ถือว่าแกโชคดีไปนะที่สลบ แต่ถ้าแกไม่สลบล่ะก็ วันนี้แกคงไม่รอดแน่นอน ที่บังอาจมาทำให้ฉันคนนี้ต้องฟิวส์ขาดได้!!
To be con....
สวัสดีค่ะ หลังจากหายไปนาน วันนี้ได้กลับมาอัพแล้วจ้า แหะๆ
เนื่องจากช่วงนี้มีงานตีเข้ามาวุ่นเลยทีเดียว ไม่ว่าจะในโรงเรียนหรือนอกโรงเรียนก็ตาม
อ้อ!ไม่แน่อาจจะมีข่าวดีก็เป็นได้นะ ^^ หุหุ เพราะช่วงนี้เรากำลังรีไรท์เรื่องคุณชายฯภาคแรกอยู่ก็เลยทำให้เรากลับมาอัพในภาค 2 ช้า
แต่ยังไงก็ช่วยรอสักนิดเถอะนะคะ แล้วยังไงจะมาอัพต่อแน่นอน แต่ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจผู้อ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
บางครั้งฉันก็เคยคิดนะ....
ว่าสักวันฉันอาจจะเข้าใจความหมายของคำว่ารักก็ได้...
ก๊าๆๆ//ก๊าๆ//ก๊า//
“กลับมาแล้วค่ะ” =_= ฉันกล่าวบอกคนในครอบครัวด้วยสีหน้าที่เหนื่อยหน่ายๆสุด ก็นะวันแรกก็มีเรื่องราวมากมายแล้ว
“อ้าวกลับมาแล้วเหรอยัยเฟอร์ ทำไมแกกลับบ้านช้าจังล่ะ เพิ่งเปิดเทอมวันแรกเองนะโว้ย!”พี่ฟิล์มตัวดีเอ่ย แกจะไม่พูดสักเรื่องได้ไหมไอ้พี่ฟิล์ม -_-^^
“เออน่า... ยุ่งจริงๆเลย”ฉันบ่นกระปอดกระแปดพลางเดินเข้าห้องตัวเองไป
ปุป~ ฉันล้มตัวลงกับเตียงนอนของตนเองทันที ว๊า นุ๊มนุ่ม รู้สึกดีขึ้นมานิดนึงเลยล่ะ
“เฟอร์กี้อาบน้ำซะนะลูกแล้วลงมากินข้าวกัน!!”คุณแม่คนสวยของฉันตะโกนบอก ฉันจึงขานรับแล้วรีบลุกขึ้นจากเตียงแล้วคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป เฮ้อ... ยังไม่ทันได้พักหายเหนื่อยเลยนะ TT_TT
ซ่า~ซ่า~
แกร๊กๆแกร๊กๆ
แอ๊ดดดดดดด~
“ทำอะไรน่ะพี่ฟิล์ม?”คำถามแรกของน้องสาวคนสวยอย่างฉันถามพี่ชายตัวดีที่กำลังนั่งจิ้มอยู่กับคอมของฉัน O_O
“เอ่อ...อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ คือฉันแค่มานั่งเล่นเอ็มก็เท่านั้นเองแหละ ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ”พี่ชายตัวดีพูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก แน่ใจนะว่าแค่มานั่งเล่น
เอ็มเฉยๆน่ะ ฉันคิดในใจพลางเดินไปตรงหน้าจอคอมทันที
“O_O”
“ลงไปกินข้าวก่อนนะ รีบตามมาด้วยล่ะ”^^”พี่ฟิล์มตัวดีเอ่ยบอกพลางรีบวิ่งแจ้นออกไปโดยในทันที
“แว๊กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!! ไอ้พี่ฟิล์มบ้าแกกลับมาเดี๋ยวนี้น๊า!!”ฉันตะโกนลั่นบ้านอย่างลืมตัวทันที เนื่องจากไอ้พี่ชายตัวดีของฉันมันบังอาจมาแอบใช้เมลล์ของฉันเล่นจีบสาว หนอยแน่ะ~ จะมากเกินไปแล้วนะ! อย่างงี้ต้องเจอดีบ้างล่ะ ฉันเดินปึงปังออกจากห้องไปโต๊ะอาหารทันที ทันใดนั้นเมื่อเจอกับนายพี่ชายตัวแสบ ฉันก็จ้องตาเขียวเลยทีเดียว หึหึ รอขึ้นห้องก่อนเถอะ เสร็จแน่!!หึหึ (โหมดหัวเราะแบบคนโรคจิต)=_=”
เฮือก~ ขนลุกโคตร สายตาไอ้เฟอร์ทำไมมันถึงได้น่ากลัวอย่างงี้นะ สงสัยคราวนี้ตูคงไม่รอดแล้วแหงๆ โฮๆๆ TTOTT น้องกิ๊ฟ เชอร์รี่ น้องมายด์หรือว่าน้องแอนน้องอัน น้องโบว์ น้องพัน น้องฝัน พี่ฟิล์มสุดหล่อขอลาแล้ว ชาติหน้ามีจริงคงได้เจอกันอีก(โหยย ดูมัน จะตายแล้วแท้ๆ)
“เป็นอะไรน่ะลูกฟิล์ม?”คุณแม่คนสวยของฉันถาม
“เปล่าครับคุณแม่ ไม่มีอะไรหรอกครับ ทานกันต่อเถอะ ว้าวๆ วันนี้ไก่ชุบแป้งทอดของโปรดยัยเฟอร์ซะด้วย เอ้าๆพี่ตักให้นะ” ^__^ นายฟิล์มตัวดีพูดกลบเกลื่อนพลางตักไก่ทอดใส่จานน้องสาวทันที เอาวะ เสี่ยงดูหน่อย เผื่อว่ามันจะหายแค้นตูบ้าง >”<
“ขอบคุณค่ะ คุณพี่ฟิล์ม” ^^ เฟอร์กี้ยิ้มเย็นพลางกล่าวขอบคุณพี่ชายตนเอง เฮือก~ สงสัยคราวนี้ฉันคงไม่รอดคูณสอง (เฮ้ยไม่ใช่แร็คนะเว้ย ที่จะค่าประสบการณ์คูณสองอ่ะ) นะโม นะโม พระเจ้าช่วยลูกด้วย(อารายของมันวะ นะโม นะโม ต้องพระพุทธเจ้าเฟ้ย!) TTOTT ฮือๆๆ ตอนนี้ผมมีความรู้สึกอยากจะทานข้าวแบบนี้นานๆเลยล่ะครับ ดีไม่ดีข้าวมือนี้อาจจะเป็นมื้อสุดท้ายของผมแล้วก็เป็นได้ โธ่~ข้าวจ๋า TTOTT
“อิ่มแล้วค่า” ^O^
“อิ่มแล้วครับ” TTOTT
“อืมช่วยแม่เก็บจานข้าวแล้วค่อยขึ้นไปทำการบ้านกันนะ”
“ครับ/ค่ะ” TT_TT/^__^
“โอเคขอบใจทั้งสองมาก ช่วยแค่นี้ก็พอแล้วล่ะ เดี๋ยวทีเหลือแม่จะจัดการเองนะ จะไปทำอะไรก็ไปเถอะ” ^__^ คุณแม่เอ่ย โธ่คุณแม่ครับ ให้
ผมช่วยต่ออีกหน่อยก็ได้นะครับ ฮือๆๆ TTOTT
“ค่ะ/ครับคุณแม่”สิ้นเสียงขานรับ ทันใดนั้นผมรีบใส่เกียร์หมาวิ่งทันที โอ้วพระเจ้าขอให้ยัยเฟอร์มันวิ่งตามไม่ทันทีเถ๊อะ!!
“ไอ้พี่ฟิล์มอย่าคิดว่าจะหนีพ้นนะโว้ย!!”ฉันวิ่งตามทันทีอย่างดุเดือด วันนี้ล่ะ จะเป็นวันที่ฉันคิดบัญชี หึหึ
โครม~
ฉันกระโดดสกายคิกเข้าที่กลางหลังพี่ฟิล์มตัวดีเข้าห้องนอนไปทันที จะรอดไหมวันนี้!?
“แอ่ก~” +__+ !! ล่ะ..หลังของโพ้มมมมมมมม หลั่ง หลั๊งงงง ของโพ้มมมมมมมม มันจะหักหรือเปล่าเนี่ย!!?
“เป็นยังไงบ้าง ชอบยุ่งวุ่นวายกับคนอื่นดีนัก สนุกไหมล่ะ!? หึหึ”ฉันกลั้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัว พลางกำหมัดแน่น
“ยอมแล้วจ้า ยอมแล้ว ปะปล่อยพี่ แอ่ก~”ยังไม่ทันที่นายฟิล์มจะได้พูดอะไร น้องสาวตัวดีก็ทุบลงไปที่หลังของเค้าอย่างแรง (จะตายไหมเนี่ยนายฟิล์ม) =_=
กุ๊กๆกู๋ กุ๊กๆกู๋~ (ไก่บ้านใครฟะ ทำไมร้องยังกับหมาหอนเลยอ่ะ! -__-^)
“สวัสดียามเช้าค่ะคุณแม่ มีอะไรทานมั่งค่ะเช้านี้?”ฉันเอ่ยถามคุณแม่ทันที เนื่องจากเช้านี้ฉันตื่นเช้าเป็นพิเศษ ก็ไม่ได้พิเศษอะไรมากนักหรอก เพียงแต่ว่าฉันตื่นเองโดยไม่ต้องมีใครปลุกเท่านั้นเอง
“ยัยเฟอร์กี้วันนี้ผีเข้าเหรอไงจ้ะลูกสาวแม่ ตื่นเองได้ด้วย”คุณแม่คนสวยของฉันแกล้งแซว คุณแม่ค่ะนี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นคุณแม่ฉันคงไม่ยืนอยู่เฉยๆแน่เลยล่ะค่ะ โหดแม้กระทั่งแม่เลยเรอะ!?
“ยัยโหดเอ๊ย”เสียงบ่นอุบอิบมาจากพี่ชายตัวดี ฉันเหล่สายตาหันไปมองพลางยิ้มให้เย็นๆ นี่สงสารนะ เห็นว่าคงเจ็บหลังเลยไม่ลงไม้ลงมือ หึหึ
“อะไรนะ!?”
“อ๋อ ยุงเยอะจังเลยน่ะ คันไปหมดเลย แม่ครับฉีดยากันยุงที่ห้องผมให้ด้วยน๊าฮะ ผมไปล่ะ สวัสดีครับ”พี่ฟิล์มตัวดีพูดพลางเดินเกาหัวแกล้งไร้
เดียงสาออกจากบ้านไปทันที หึหึ อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าพี่พูดอะไรน่ะ
“งั้นหนูไปแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ”ฉันยกมือไหว้คุณพ่อคุณแม่พลางวิ่งตามไอ้พี่ฟิล์มออกไป
เฮฮา~เฮฮา~
ตุ้บ!
ฉันวางกระเป๋าลงกับโต๊ะพลางนั่งลงอย่างช้าๆ ก่อนที่จะค่อยๆแอบชำเลืองมองคนข้างๆ ที่มีใบหน้าขาวนวล ริมฝีปากเรียวบาง ผิวขาวละเอียด จมูกโด่งเป็นสัน ดวงตาแหลมคมอย่างเคลิบเคลิ้ม ว้าว~ผู้ชายอะไร ยังกับหลุดออกมาจากเทพนิยาย หล่อเลิศจริงๆ >O< ฉันที่แอบชมอยู่ในใจเอ่ย เอาล่ะ! ต้องลองชวนคุยเสียหน่อยและ
“เอ่อ...สวัสดีจ้า”ฉันทักพลางยิ้มให้หน้าระรื่น ชายหนุ่มที่กำลังอ่านหนังสืออยู่นั้นจึงค่อยๆเหลือบมามองเล็กน้อย ก่อนที่จะหันกลับไปสนใจหนังสือต่อโดยไม่สนใจฉันเลย หนอยแน่ะ~ บังอาจกล้าเมินฉันคนนี้งั้นเหรอ เดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่!!
“โอ๊ย!”ชายหนุ่มด้านข้างฉันร้องออกมาทันทีอย่างเจ็บปวด เนื่องจากถูกฉันเฟอร์คนนี้เหยียบเท้าเข้าให้อย่างหมั่นไส้
“ว๊ายย เป็นอะไรรึเปล่า? ขอโทษนะฉันไม่ได้ตั้งใจ” ใช่ๆฉันไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนา คิคิ >”<
นายนั่นมองฉันด้วยสายตาแอบเคืองอยู่เล็กน้อยก่อนที่จะยิ้มเย็นๆให้กับฉัน
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันเข้าใจดี เพราะฉันก็”
“โอ๊ย!!”
“ซุ่มซ่ามเหมือนกัน” ^^ ฉันร้องโอดครวญพลางจ้องหน้านายนั่นเขียวปั้ด หนอยแน่ะ~ บังอาจมาเอาคืนคนอย่างฉันแบบนี้ เห็นทีนายกับฉันคง
จะญาติดีกันไม่ได้เสียแล้ว!!
“ไม่เป็นไรจ้ะ”
“ขอบใจนะที่เข้าใจ ฉันชื่อน้ำตาล ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ?”นายนั่นพูดยิ้มๆ ในใจคงคิดแผนชั่วร้ายไว้อยู่ล่ะสิ เอ๊ะ!ว่าแต่ทำไมชื่อหมอนี่คุ้นๆจังเลยนะ
“ดีจ้ะ ฉันชื่อเฟอร์กี้ยินดีที่รู้จักนะน้ำตาล” ^__^ ชื่อมันคุ้นๆจริงๆนะแต่ทำไมฉันถึงนึกไม่ออกสักทีล่ะ!?
“เฮ้น้ำตาล ฉันกลับมาแล้วโว้ย!”เสียงหนึ่งตะโกนเรียกชื่อคนข้างๆฉัน ฉันและนายน้ำตาลจึงกันไปตามเสียงทันทีโดยสัญชาตญาณ ทันใดนั้นฉันแทบอยากจะบีบคอตัวเองตายทันที เพราะว่าคนที่ฉันเห็นตรงหน้านั้นคือ....
“กาแฟ!!” OoO
“อ้าวยัยโหด!!” OoO ฉันและกาแฟชี้หน้ากันและกันอย่างตกใจ ฉันจำได้แล้ว ที่แท้นายน้ำตาลคือพี่น้องฝาแฝดนายกาแฟเนี่ยเอง มิน่าล่ะทำไมหน้าถึงได้คุ้นๆนัก ที่แท้ก็เป็นพี่น้องฝาแฝดนายกาแฟเนี่ยเอง โธ่เว้ย! ฉันเนี่ยความจำสั้นจริงๆ เฮ้ยว่าแต่เมื่อกี๊มันว่าไรนะ มันเรียกฉันว่ายัยโหดเหรอ!!
“นายว่าใครว่ายัยโหดนะ!?”
“ถามได้ก็ว่าเธอน่ะสิ ยัยโหดเอ๊ย!” นายกาแฟพูดพลางแลบลิ้นใส่ หนอย~ นายคงจะยังไม่รู้ตัวสินะ ว่านายกำลังยั่วโมโหฉันน่ะ!
“ไหนลองพูดอีกทีสิ นายเรียกฉันว่ายังไงนะ!?”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก นายกาแฟที่ได้ยินก็ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรสักนิดกลับหยอก
ล้อฉันเหมือนเก่า
“ก็เรียกว่ายัยโหดยังไงเล่า!”
“ไอ้กาแฟ แกตายแน่!!”ฉันพูดพลางสตาร์ทตัวออกจากที่แล้ววิ่งไล่นายกาแฟทันที ดูเหมือนวานายกาแฟเองก็จะรู้ตัวรีบวิ่งหนีฉันก่อนอย่างรวดเร็ว
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไอ้กาแฟ วันนี้แกต้องตายสถานเดียว!!”ฉันวิ่งไล่พลางชี้นิ้วด่า คนรอบข้างที่กำลังเดินนั้น ต่างพากันเหลียวหลังมองอย่างสนใจ ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องหรือรุ่นเพื่อนกันก็ตาม
“หยุดให้โง่สิ ยัยเบ๊อะ!!”นายกาแฟหันหลังมาแลบลิ้นใส่ฉันอย่างล้อเลียน กรี๊ดดดดดดดๆๆ วันนี้แกศพไม่สวยแน่ไอ้กาแฟมอคค่าบ้า
ด้วยอารมณ์โกรธ+ฉุนสุดขีดของฉัน ทำให้ฉันเร่งสปีดฝีเท้าวิ่งสุดแรงเกิดตามนายกาแฟแล้วกระโดดสกายคิกที่กลางหลังเต็มๆอย่างชำนาญ!
“อั่ก!” OoO!! นายกาแฟล้มลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว ส่วนคนรอบข้างที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ได้แต่มองกันอย่างระทึกขวัญสุดๆ ไม่มีใครสักคนที่กล้าแม้แต่จะเข้าไปช่วยหมอนี่เลย (เพราะกลัวฉัน) =_=”
“ฮ่ะๆๆ ฮ่ะๆๆ ไหนแกลองพูดใหม่อีกทีสิ ว่าเมื่อกี๊นี้พูดว่าอะไร!?”ฉันหัวเราะอย่างกับคนบ้าถามนายกาแฟด้วยน้ำเสียงที่เหมือนคนโรคจิต(ด่าตัวเองทำไมน่ะ!)
“ยัยโหดเอ๊ย! อั่ก!”ฉันเหยียบหลังนายกาแฟนั่นแรงอีกหนึ่งที เป็นเหตุให้หมอนั่นเจ็บจนสลบไปเลย หึ ถือว่าแกโชคดีไปนะที่สลบ แต่ถ้าแกไม่สลบล่ะก็ วันนี้แกคงไม่รอดแน่นอน ที่บังอาจมาทำให้ฉันคนนี้ต้องฟิวส์ขาดได้!!
To be con....
สวัสดีค่ะ หลังจากหายไปนาน วันนี้ได้กลับมาอัพแล้วจ้า แหะๆ
เนื่องจากช่วงนี้มีงานตีเข้ามาวุ่นเลยทีเดียว ไม่ว่าจะในโรงเรียนหรือนอกโรงเรียนก็ตาม
อ้อ!ไม่แน่อาจจะมีข่าวดีก็เป็นได้นะ ^^ หุหุ เพราะช่วงนี้เรากำลังรีไรท์เรื่องคุณชายฯภาคแรกอยู่ก็เลยทำให้เรากลับมาอัพในภาค 2 ช้า
แต่ยังไงก็ช่วยรอสักนิดเถอะนะคะ แล้วยังไงจะมาอัพต่อแน่นอน แต่ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ไว้ในอ้อมใจผู้อ่านด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น