ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [W]riter-Twins-Love-Stor[y]CHAP:1 การพบกันฉันและเธอ...
1
บางทีฉันอาจจะยังไม่เข้าใจของความหมายของคำว่า... รัก ก็เป็นได้
ฉันไม่เคยเข้าใจเลยในตลอดทั้งชีวิตของฉัน...
จนมาถึงวันนี้เธอคือคนที่เข้ามาเปิดหัวใจของฉัน
เป็นกุญแจที่ไขมาสู่ปริศนาทั้งหมดในใจฉัน....!!
ฉันเริ่มชีวิตที่แสนน่าเบื่อไปวันๆเหมือนเช่นเคย ฉันชื่อว่า’เฟอร์กี้’ เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่มีชีวิตที่สดใสตามแบบฉบับของวัยรุ่น เนื่องจากฉันเป็นคนที่ไม่คิดจะอยู่นิ่งๆ ชีวิตของฉันมักแปรผันไปตลอดตามการเปลี่ยนแปลงของโลก แน่นอน!ตอนนี้ฉันเขียนนิยายตามอินเตอร์เน็ทที่กำลังเป็นที่ฮิตกันมากในหมู่วัยรุ่น แล้วแน่นอนฉันเลือกเขียนนิยายประเภท รักหวานแหวว ตามแบบฉบับวัยรุ่นสาวที่กำลังอยู่ในวัยหวานแหววกิ๊บเก๋ในนามปากกาที่ชื่อว่า FerN_ky แล้วนิยายที่ฉันเขียนนั้นก็เป็นนิยายที่ออกแนวเพ้อฝัน และจินตนาการที่หญิงสาวทั้งหลายคนใฝ่ฝันอยากจะมี คือผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิงที่ หล่อ รวย เรียนเก่ง กีฬาดี สรุปแล้วเพอร์เฟ๊คสุดๆมาลงเอยรักกับหญิงสาวที่แสนจะธรรมดาๆบนโลกคนนึงที่มีความรักเต็มเปี่ยม ซึ่งมันก็ตรงกับอิมเมจพวกเราเป็นจำนวนมาก เลยทำให้คนที่อ่านแล้วสามารถคิดไปด้วยเวลาอ่านนิยายของฉันว่าตนเองเป็นนางเอกของเรื่องนี้...! เฮ้อ... ถึงฉันจะเขียนนิยายแนวนั้นไปก็เถอะ แต่ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยรู้เลยว่าความรักมันเป็นยังไงน่ะ? ถึงแม้ฉันจะมีคนในดวงใจของฉันอยู่แล้วก็นะ เค้าชื่อว่า แวน เป็นหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ขาว ตี๋ เรียนเก่ง ยิ้มจริงใจ(เกี่ยวป่ะเนี่ย?) เค้าเป็นผู้ชายที่ตรงสเป๊คฉันเอาเสียมากๆ เวลาเจอฉันก็เลยมักจะกรี๊ดดกร๊าดดเป็นธรรมดาตามแบบฉบับคนที่เหมือนบ้าดาราคนหนึ่ง โดยคิดว่าคนๆนี้แหละคนที่ฉันชอบ!
Fantatic I tink I love you.says:
สวัสดีค่ะ เราชื่อ แฟนต้า ค่ะ ยินดีที่รู้จัก เราชื่นชอบผลงานของคุณมากเลยค่ะ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
สวัสดีค่ะ ยินดีที่รู้จักเช่นกันนะคะ ขอบคุณมากที่ชอบผลงานเขียนของเรา ^^
ตื๊ดด! อ๊า~ซวยล่ะสิเน็ทมาหลุดอะไรตอนนี้วะ! ฉันบ่นในใจอย่างเซ็งๆ ว่าแล้วฉันก็ต่อเน็ทใหม่อีกครั้งแต่ก็ต้องพบว่า เฮ้ย! เน็ทเป็นอะไรวะ ทำไมต่อไม่ได้! ว่าแล้วฉันไม่รอช้ารีบเดินไปห้องพี่ทันที
“พี่ทำไมเน็ทมันถึงต่อไม่...”ฉันชะงักไปทันทีเมื่อเห็นว่าพี่ของฉันกำลังเอาสายโทรศัพท์ต่อกลับที่เดิม “อ๊ากกกกกกกกกกก!! ไอ้พี่บ้าแกเอาสายโทรศัพท์ออกแกล้งฉันเรอะ!”ฉันกระโดดถีบกับพี่ชายวัย 18 ทันทีอย่างกับเป็นเพื่อนเล่นกัน เนื่องจากวันนี้มันบังอาจมาขัดความสุขเวลาเล่นเน็ทฉันอีกแล้ว
“โอ๊ยไอ้เฟอร์กี้แกเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย? ฉันเป็นพี่แกนะเว้ยมาถีบกันได้ยังไง๊” TT__TT พี่ชายตัวดีเอ่ยเสียงเศร้าปนขอความเห็นใจ ตอแหลชัดๆ
“ก็เห็นเป็นพี่อ่ะดิ เลยต้องทำแบบนี้!”ฉันตะโกนลั่นบ้านอย่างเดือดๆ หึ เป็นไงฉันโหดได้ใจไหมค่ะ?
“เหอๆ นี่ถ้าฉันไม่ใช่พี่แก แกก็คงจะไม่ทำแบนี้ใช่ไหม?” =_=”
“หึหึ ใครบอก ถ้าไม่ใช่พี่ฉัน ฉันคงฆ่าหมกศพไปแล้วล่ะ!”ฉันพูดหน้าเฮี้ยมด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก เฮือก~ ยัยนี่น่ากลัวชะมัดไม่รู้ว่าทำไมถึงมาเกิดเป็นน้องสาวของฉัน นายฟิล์มสุดหล่ออย่างฉันได้ ! T_T
“โอเคต่อไปนี้พี่จะไม่เอาสายโทรศัพท์แกออกแล้ว โอเคไหม?”เอาวะ วันนี้ฉันยอมแพ้แกอีกหนึ่งวัน!(พูดแบบนี้แปลว่าเหตุการณ์นี้มีบ่อยอ่ะเซ่ะ)
ฉันมองหน้าพี่ฟิล์มอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่นัก เนื่องจากเพราะว่าพี่ฟิล์มเคยพูดแบบนี้กับฉันไม่ต่ำกว่าสิบรอบได้แล้ว แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที (มันโรคจิตเปล่าฟะ!?)
“ก็ได้ แต่อย่าลืมนะ ถ้าทำอีกครั้งนึง ศพไม่สวยแน่!”ฉันพูดขู่เอาไว้นิดนึงก่อนที่จะเดินปึงปังเข้าห้องตัวเองไป
“เฮ้อ...”เมื่อไหร่มันถึงจะหายโหดแล้วเป็นผู้หญิงหวานๆ เรียบร้อยกับเค้ามั่งนะ นายฟิล์มคิดในใจอย่างเหนื่อยใจกับน้องสาวตน...
แกร๊กๆแกร๊กๆแกร๊กๆ
“ไอ้เฟอร์กี้ลงมากินข้าวเร๊ว!” >O< พี่ชายตัวดีฉันตะโกนเรียก ฮึ่ยๆ คนกำลังพิมพ์นิยายต่อลื่นๆอยู่เชียว ขัดจังหวะอีกและ =”=
“เออ เดี๋ยวไปๆ”ฉันตะโกนกลับอย่างอารมณ์เสียพลางกดเซฟนิยายตัวเองอย่างเซงๆ แล้วเดินปึงปังลงไป
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวาน ไก่ทอด ข้าวอบสัปปะรด แล้วตบท้ายด้วยสาคูไก่ ของโปรดลูกทั้งนั้นเลยรีบมากินสิลูก”คุณแม่คนสวยของฉันเรียก >_< ฮิฮิ มีคนแม่คนเดียวเลยที่ฉันรักมากที่สุด อิอิ เพราะท่านเข้าใจแล้วรู้ใจฉันมากที่สุดน่ะสิ
“ลงมาช้าจริง มัวแต่เล่นเกมส์เพลินละสิ อ่านหนังสือซะมั่งนะเราน่ะ!”พ่อของฉันท่านดุฉันอีกแล้ว คำสองคำก็ว่าฉันเล่นเกมส์ๆ ใครบอกท่านกันล่ะว่าฉันเล่นเกมส์น่ะ ฉันแต่งนิยายตั้งหากเล่า! แล้วอีกอย่างผลการเรียนฉันก็ไม่ได้ตกลงไปซะหน่อย!!
“ค่ะ”ฉันทำหน้าบูดในใจพลางลงตัวนั่งข้างๆพี่ฟิล์ม
“เออ พรุ่งนี้ก็ไปร.ร.กันแล้วอย่านอนดึกกันล่ะรู้ไหม?”
“ค่ะ/ครับคุณพ่อ”ชิ จะย้ำทำไมกันว่าพรุ่งนี้เปิดเทอมน่ะ ฉันเซงจะตายอยู่แล้ว เพราะพรุ่งนี้ฉันก็จะกลายเป็นนักเรียน ม.4 แล้วนะสิ แถมยังจะมีเวลาแต่งนิยายน้อยลงอีกตั้งหาก TT_TT
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!
“อ่า....คร่อก.........ฟี๊…………”ZZZZzzzzzZZZZzzzzz
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!
“เฮ้ยไอ้เฟอร์กี้ตื่นได้แล้วโว้ย 6โมงแล้วเดี๋ยวก็ไปร.ร.ไม่ทันหรอก”เสียงพี่ชายตัวดีของฉันเรียกพลางเอาเท้าถีบฉัน หนอยแน่~ สบโอกาสแก้แค้นเชียวนะ! =_=”
“เออๆออกไปได้และ”ฉันทำหน้างัวเงียไล่ก่อนที่จะกระโดดลุกจากเตียงแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
ซ่า~ซ่า~
“ไปแล้วนะค่ะคุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ”
“อ้าวไม่กินข้าวเหรอยัยเฟอร์กี้!อ้าวไปซะและ”
“คุณแม่ครับแล้วเฟอร์กี้ล่ะ?”พี่ชายตัวดีที่เพิ่งลงมาเอ่ยถาม...
“ไปแล้วล่ะจ้ะ”
“ห๊า! คุณแม่ครับงั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ”นายฟิล์มกล่าวลาคุณแม่ตนเองพลางรีบหยิบกระเป๋ามาสะพายหลังแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านโดยไม่ทานอะไรเลยตามเฟอร์กี้ไป เฮ้อ...ยัยน้องสาวตัวป่วน แกทำฉันเหนื่อยอีกแล้วไหมล่ะ?
ณ.ร.ร. B
เฮฮา~เฮฮา~
“น้องที่เข้ามาใหม่เชิญทางนี้ ชมรมของเราจรวดขวดน้ำขนาดนี้เปิดรับสมาชิกเพิ่มแล้ว!”เสียงพวกรุ่นพี่มากมายประกาศปาวๆ ซึ่งมีหลายชมรมมากๆเลยแต่ยังไม่เห็นถูกใจฉันสักอัน ชิๆ
“ชมรมเทนนิสจ้า เปิดรับแล้วๆ” >O<
“ชมรมดูหมอ”
“ชมรมปลิงห่าน”
“ชมรมดูเป็ด”เหวอ~ชมรมบ้าอะไรของมันวะเนี่ย =_= แปลกๆทั้งนั้น
“ชมรมนักเขียนนิยายจ้า!!”
O_O ปิ๊งๆๆดวงตาของฉันเปล่งประกายขึ้นมาในทันที ชมรมนักเขียนนิยาย ว้าว! ฉันชักอยากจะเข้าแล้วสิ ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อแล้ว ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวตรงดิ่งไปหารุ่นพี่คนนั้นทันที!
“พี่ค่ะฉันจะเข้าชมรมนี้ค่ะ!”
“กรอกใบสมัครเลยจ้า”พี่คนสวยยิ้มเย็นๆพลางยื่นใบสมัครมาให้ฉันกรอก เอาวะ!จะทำให้เด็กในร.ร.นี้รู้ว่ามีนักเขียนนิยายชื่อดังเรียนอยู่ที่ร.ร.นี้ไปเลย!
ที่หน้าร.ร.B
“กรี๊ดดดดดดดดดดๆๆพี่ฟิล์ม”พี่ชายตัวดีของฉันกำลังประสบกับปัญหาแฟนคลับรุมอยู่ โธ่เว้ย!รุมกันทำไมนักหนาวะเนี่ย!? แล้วอย่างนี้ฉันจะไปห้ามไอ้เฟอร์ทันไหมวะ!
“แฮ่กๆๆแฮ่กๆๆ”ผมวิ่งมาหยุดตรงหน้าชมรมนักเขียนนิยายอย่างเหนื่อยหอบ โอ้วพระเจ้า มันไม่จริงใช่ไหม ผมมาไม่ทันแล้ว ยัยเฟอร์มันเข้าชมรมยัยแจนนี่ไปแล้ว!! OoO”
“อ้าวฟิล์ม สวัสดีจ้า มาซะเช้าเชียวนะ” ^^ แจนนี่คู่อริของผมทัก หนอยแน่ะ~มันเป็นเวรกรรมอะไรของผมนะที่ต้องมาเจอกับยัยนี่แถมน้องสาวผมยังมาอยู่ในชมรมยัยนี่อีก บรมโคตรรซวยเลย!
“ดี ยัยเฟอร์กี้แกเข้าชมรมยัยป้าแก่นี่เหรอ?”ผมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆทันที
“หืม?ป้าแก่ไหนพี่?” O_oฉันถามพี่ชายกลับอย่างงุนงงเนื่องจากคนแถวนี้มีแต่เอ๊าะๆทั้งนั้นแก่ๆจะมาจากไหนกันล่ะ?
“นี่คุณฟิล์มขาดค่ะไม่ทราบว่าคุณจะหาเรื่องกันแต่เช้าเลยเหรอไงค่ะ?” ^^ พี่สาวคนสวยยิ้มหน้าโหดถาม
“ใช่แล้วล่ะแจนหนืด” ^^พี่ชายฉันตอบพลางมีกระแสไฟฟ้าพลุ่งพล่านเต็มรอบตัว เหวอ~สองคนนี้น่ากลัวชะมัด +_+
“โอ๊ยนี่มันอะไรกันค่ะ คุณสองคนรู้ตัวไหมค่ะว่ากำลังทำให้คนรอบข้างกลัวน่ะ!?”เสียงแม่สาวแว่นหนาเตอะโวย ฉันและทุกคนหันไปมองเธอเป็นสายตาเดียวกันอย่างนับถือที่เธอกล้าพูดแทรกขึ้นมาในสถานการณ์ที่กำลังดุเดือดในเวลานี้...
“...........................................................”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายสายที่ท่านเรียก
“เอ่อ...นี่ก็ใกล้เวลาที่จะเข้าแถวแล้ว อย่างงั้นฉันขอตัวพี่ๆไปดูห้องเรียนก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”ฉันกล่าวลาอย่างรวบๆก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปอย่างเหงื่อตก เฮ้อ... วันแรกก็มีเรื่องซะแล้วเหรอเนี่ย!?
เฮฮา~เฮฮา~
“สวัสดียัยแม่นักเขียนนิยายตัวดี”เพื่อนสาวของฉัน ยัยกานต์ เอ่ย แหม ฉันก็ชอบอยู่หรอกนะที่ถูกเรียกว่าแม่นักเขียนนิยายแต่ว่า...ทำไมต้องเติมตัวดีด้วยอ่ะ =_=” ไม่เวิร์คเลยนะกานต์
“ดีย่ะ”ฉันค่อนสายตาใส่เพื่อนสาวเล็กน้อยก่อนที่จะลงตัวนั่งข้างหน้าโต๊ะของเธอ
“อืม ว่าแต่ถุงนั่นอะไรน่ะ?”
ฉันก้มลงมองถุงในมือแล้วพูดอ๋อขึ้นมาในทันที “ของขวัญแวนน่ะ!”
“ต๊าย หวานกันจริงเชียวนะยะ ว่าแต่เมื่อไหร่พวกแกจะเป็นแฟนกันสักทีล่ะ?”เพื่อนสาวพูดล้อ
“ไอ้บ้า! แกก็รู้ว่าฉันรักเขาข้างเดียว”ว่าแล้วฉันก็ทำหน้าสลดลง ยัยกานต์เห็นแบบนั้นจึงเงียบไป... เฮ้อ...เอาเถอะ ก็แค่รักข้างเดียวนี่เนอะ จะหวังอะไรกับเค้าล่ะ
“ไอ้เฟอร์กี้ ไอ้กานต์ ฉันมาแล้ว สวัสดีย่ะ!” เมย์เพื่อนสาวคนสวยของฉันตะโกนลั่นห้อง ห้องก็ไม่ได้ใหญ่โต แต่คุณเธอเล่นตะโกนเลยแฮะ =_=”
“เออๆหวัดดีย่ะยัยคุณหญิง!”
ปัง~
เสียงกระเป๋านักเรียนกระแทกกับโต๊ะอย่างแรงจากชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวขาวนวลเนียน ปากได้รูปกระจับ จมูกโด่งพอควร ผมสีน้ำตาลเข้มพลิ้วไหวไปตามลม ผู้ชายคนนี้อย่างกับออกมาจากพระเอกนิยายรักอย่างงั้นแหละ!
“กรี๊ดดดดๆๆๆน้ำตาล!”ผู้หญิงภายในห้องของฉันแห่กันมามุงผู้ชายหน้าหวานคนนี้กันหมด เฮ้อ...ได้ยินชื่อแล้วเกิดอาการเซง... =_=
“ผู้ชายอะไร๊ชื่อน้ำตาลหวานเจี๊ยบซะ”ฉันพูดลอยอย่างลืมตัว ตายล่ะ!หลุดปากไปแล้ว โธ่เว้ย~เฟอร์กี้นะเฟอร์กี้ทำไมแกถึงได้ปากไวอย่างงี้นะ!! >”<
ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาทางฉันอย่างช้าๆ ช้าๆและก็ช้าๆ (มันจะมีเร็วมั่งไหม?) ชิ้ง!! ดวงตาแหลมคมจนเกือบตี่ของเค้าหันสบตากับดวงตากลมโตของฉันอย่างจัง O_O เอิ๊ก! แกตายแน่ๆเลยไอ้เฟอร์กี้ หมอนี่มองแกด้วยสายตาที่โหดแบบนี้...
“สวัสดี แหะๆ” ^^ ชายหนุ่มทักทายหญิงสาวตรงหน้าพลางหัวเราะแหะๆ
OoO” พระเจ้ามันเพี้ยนใช่ไหมค่ะ มันเพี้ยนใช่ไหม? บอกลูกที!!
“เอ่อ... สวัสดี แหะๆ”ฉันทักกลับพลางยิ้มแหยให้อย่างงงสุดขีด ผู้ชายตรงหน้าฉันมันเป็นอะไรมากรึเปล่าฟะ? แทนที่จะโกรธกลับมายิ้มทักทายซะงั้น
“ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆชื่ออะไรเหรอ?” ^^
“ชะชื่อ ชื่อ ชื่อว่า ว่า ว่า เฟอร์ เฟอร์ กี้ กี้” = [] = อ๊ากก!! ฉันต้องบ้าไปแล้วแหงๆ ฉันทำบ้าอะไรของฉันไปฟะเนี่ย พูดบ้าอะไรของฉันไปเนี่ย
“ว้าวพูดติดแอ๊คโค่ด้วยแหะ เก่งจังเลย” แปะๆๆแปะๆๆ หมอนั่นชมฉันพลางตบมือแปะๆ น่าชื่นชมตรงไหนกันน่ะ!? =_=” หรือว่าหมอนี่จะเป็นพวกแปลกๆกันนะ?
“ว่าแต่นายชื่ออะไร?” ไอ้บ้าแกไปถามมันทำไมอีกว่ามันชื่ออะไรน่ะ!? ในเมื่อ...เมื่อกี้แกก็เพิ่งจะเอ่ยชื่อของเค้าไปหยกๆ เอ๊ะ! หรือว่าไม่ใช่?
“ฉันเหรอ อืม...ฉันชื่อกาแฟยินดีที่รู้จัก” ^^ ชายหนุ่มยิ้มหวาน พวกเราทุกคนถึงกับเหวอ~ อะไรนะ!? ไหนเมื่อกี้พวกเค้าเรียกนายว่าน้ำตาลไงล่ะ!
“อ้าวนี่ไม่ใช่น้ำตาลหรอกเหรอ แต่ว่าทำไมถึงหน้าตาเหมือนกันเปี๊ยปแบบนี้ล่ะ หรือว่าพวกเราจะร้อนมากจนตามัวดูผิด” +_+ พวกสาวๆซุบซิบกันใหญ่ เออฉันก็สงสัยเหมือนกันว่ะ!
ตุ้บ! เสียงวางกระเป๋า (คราวนี้ใช้วางนะเพราะมันเบากว่า ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ) ของใครคนหนึ่งที่มานั่งข้างๆซึ่งติดกับฉันเลย พวกเราทุกคนค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองอย่างงงงวย ก่อนที่จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...
“น้ำตาล!!”
O_O
To be con...
สวัสดีค่ะ เรื่องใหม่ของเชดามีที่แอบเขียนซุ่มไปแล้วพักนึง ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ บางคนคงเคยเห็นเรื่องนี้แวบๆมาบ้างแล้วล่ะสิ ใช่แล้วค่ะ เพราะเชดามีเคยเอาเรื่องนี้ไปแอบลงอีกนามปากกานึง คริคริ แต่ตอนนี้ย้ายมานี่หมดแล้ว เพราะปวดหัวที่จะอัพนามปากกานู้นทีนี้ทีอ่ะนะ
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะสนุกหรือเปล่า แต่ยังไงก็ขอฝากเอาไว้ในอ้อมใจด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ เม้นท์+โหวตด้วยเด้อ! ถ้าชอบนะ แหะๆๆ ^O^
บางทีฉันอาจจะยังไม่เข้าใจของความหมายของคำว่า... รัก ก็เป็นได้
ฉันไม่เคยเข้าใจเลยในตลอดทั้งชีวิตของฉัน...
จนมาถึงวันนี้เธอคือคนที่เข้ามาเปิดหัวใจของฉัน
เป็นกุญแจที่ไขมาสู่ปริศนาทั้งหมดในใจฉัน....!!
ฉันเริ่มชีวิตที่แสนน่าเบื่อไปวันๆเหมือนเช่นเคย ฉันชื่อว่า’เฟอร์กี้’ เป็นเด็กผู้หญิงธรรมดาๆคนนึงที่มีชีวิตที่สดใสตามแบบฉบับของวัยรุ่น เนื่องจากฉันเป็นคนที่ไม่คิดจะอยู่นิ่งๆ ชีวิตของฉันมักแปรผันไปตลอดตามการเปลี่ยนแปลงของโลก แน่นอน!ตอนนี้ฉันเขียนนิยายตามอินเตอร์เน็ทที่กำลังเป็นที่ฮิตกันมากในหมู่วัยรุ่น แล้วแน่นอนฉันเลือกเขียนนิยายประเภท รักหวานแหวว ตามแบบฉบับวัยรุ่นสาวที่กำลังอยู่ในวัยหวานแหววกิ๊บเก๋ในนามปากกาที่ชื่อว่า FerN_ky แล้วนิยายที่ฉันเขียนนั้นก็เป็นนิยายที่ออกแนวเพ้อฝัน และจินตนาการที่หญิงสาวทั้งหลายคนใฝ่ฝันอยากจะมี คือผู้ชายในอุดมคติของผู้หญิงที่ หล่อ รวย เรียนเก่ง กีฬาดี สรุปแล้วเพอร์เฟ๊คสุดๆมาลงเอยรักกับหญิงสาวที่แสนจะธรรมดาๆบนโลกคนนึงที่มีความรักเต็มเปี่ยม ซึ่งมันก็ตรงกับอิมเมจพวกเราเป็นจำนวนมาก เลยทำให้คนที่อ่านแล้วสามารถคิดไปด้วยเวลาอ่านนิยายของฉันว่าตนเองเป็นนางเอกของเรื่องนี้...! เฮ้อ... ถึงฉันจะเขียนนิยายแนวนั้นไปก็เถอะ แต่ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยรู้เลยว่าความรักมันเป็นยังไงน่ะ? ถึงแม้ฉันจะมีคนในดวงใจของฉันอยู่แล้วก็นะ เค้าชื่อว่า แวน เป็นหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ขาว ตี๋ เรียนเก่ง ยิ้มจริงใจ(เกี่ยวป่ะเนี่ย?) เค้าเป็นผู้ชายที่ตรงสเป๊คฉันเอาเสียมากๆ เวลาเจอฉันก็เลยมักจะกรี๊ดดกร๊าดดเป็นธรรมดาตามแบบฉบับคนที่เหมือนบ้าดาราคนหนึ่ง โดยคิดว่าคนๆนี้แหละคนที่ฉันชอบ!
Fantatic I tink I love you.says:
สวัสดีค่ะ เราชื่อ แฟนต้า ค่ะ ยินดีที่รู้จัก เราชื่นชอบผลงานของคุณมากเลยค่ะ
-:-FerN_Ky-:- คุณเคยคิดหรือเปล่าคะ ว่าคุณคือกุญแจที่จะนำคำตอบทั้งหมดมาไขปริศนาในหัวใจฉัน! says:
สวัสดีค่ะ ยินดีที่รู้จักเช่นกันนะคะ ขอบคุณมากที่ชอบผลงานเขียนของเรา ^^
ตื๊ดด! อ๊า~ซวยล่ะสิเน็ทมาหลุดอะไรตอนนี้วะ! ฉันบ่นในใจอย่างเซ็งๆ ว่าแล้วฉันก็ต่อเน็ทใหม่อีกครั้งแต่ก็ต้องพบว่า เฮ้ย! เน็ทเป็นอะไรวะ ทำไมต่อไม่ได้! ว่าแล้วฉันไม่รอช้ารีบเดินไปห้องพี่ทันที
“พี่ทำไมเน็ทมันถึงต่อไม่...”ฉันชะงักไปทันทีเมื่อเห็นว่าพี่ของฉันกำลังเอาสายโทรศัพท์ต่อกลับที่เดิม “อ๊ากกกกกกกกกกก!! ไอ้พี่บ้าแกเอาสายโทรศัพท์ออกแกล้งฉันเรอะ!”ฉันกระโดดถีบกับพี่ชายวัย 18 ทันทีอย่างกับเป็นเพื่อนเล่นกัน เนื่องจากวันนี้มันบังอาจมาขัดความสุขเวลาเล่นเน็ทฉันอีกแล้ว
“โอ๊ยไอ้เฟอร์กี้แกเห็นฉันเป็นอะไรเนี่ย? ฉันเป็นพี่แกนะเว้ยมาถีบกันได้ยังไง๊” TT__TT พี่ชายตัวดีเอ่ยเสียงเศร้าปนขอความเห็นใจ ตอแหลชัดๆ
“ก็เห็นเป็นพี่อ่ะดิ เลยต้องทำแบบนี้!”ฉันตะโกนลั่นบ้านอย่างเดือดๆ หึ เป็นไงฉันโหดได้ใจไหมค่ะ?
“เหอๆ นี่ถ้าฉันไม่ใช่พี่แก แกก็คงจะไม่ทำแบนี้ใช่ไหม?” =_=”
“หึหึ ใครบอก ถ้าไม่ใช่พี่ฉัน ฉันคงฆ่าหมกศพไปแล้วล่ะ!”ฉันพูดหน้าเฮี้ยมด้วยน้ำเสียงชวนขนลุก เฮือก~ ยัยนี่น่ากลัวชะมัดไม่รู้ว่าทำไมถึงมาเกิดเป็นน้องสาวของฉัน นายฟิล์มสุดหล่ออย่างฉันได้ ! T_T
“โอเคต่อไปนี้พี่จะไม่เอาสายโทรศัพท์แกออกแล้ว โอเคไหม?”เอาวะ วันนี้ฉันยอมแพ้แกอีกหนึ่งวัน!(พูดแบบนี้แปลว่าเหตุการณ์นี้มีบ่อยอ่ะเซ่ะ)
ฉันมองหน้าพี่ฟิล์มอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่นัก เนื่องจากเพราะว่าพี่ฟิล์มเคยพูดแบบนี้กับฉันไม่ต่ำกว่าสิบรอบได้แล้ว แต่ก็ไม่เคยทำได้สักที (มันโรคจิตเปล่าฟะ!?)
“ก็ได้ แต่อย่าลืมนะ ถ้าทำอีกครั้งนึง ศพไม่สวยแน่!”ฉันพูดขู่เอาไว้นิดนึงก่อนที่จะเดินปึงปังเข้าห้องตัวเองไป
“เฮ้อ...”เมื่อไหร่มันถึงจะหายโหดแล้วเป็นผู้หญิงหวานๆ เรียบร้อยกับเค้ามั่งนะ นายฟิล์มคิดในใจอย่างเหนื่อยใจกับน้องสาวตน...
แกร๊กๆแกร๊กๆแกร๊กๆ
“ไอ้เฟอร์กี้ลงมากินข้าวเร๊ว!” >O< พี่ชายตัวดีฉันตะโกนเรียก ฮึ่ยๆ คนกำลังพิมพ์นิยายต่อลื่นๆอยู่เชียว ขัดจังหวะอีกและ =”=
“เออ เดี๋ยวไปๆ”ฉันตะโกนกลับอย่างอารมณ์เสียพลางกดเซฟนิยายตัวเองอย่างเซงๆ แล้วเดินปึงปังลงไป
“อ้าวมาแล้วเหรอลูก วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวาน ไก่ทอด ข้าวอบสัปปะรด แล้วตบท้ายด้วยสาคูไก่ ของโปรดลูกทั้งนั้นเลยรีบมากินสิลูก”คุณแม่คนสวยของฉันเรียก >_< ฮิฮิ มีคนแม่คนเดียวเลยที่ฉันรักมากที่สุด อิอิ เพราะท่านเข้าใจแล้วรู้ใจฉันมากที่สุดน่ะสิ
“ลงมาช้าจริง มัวแต่เล่นเกมส์เพลินละสิ อ่านหนังสือซะมั่งนะเราน่ะ!”พ่อของฉันท่านดุฉันอีกแล้ว คำสองคำก็ว่าฉันเล่นเกมส์ๆ ใครบอกท่านกันล่ะว่าฉันเล่นเกมส์น่ะ ฉันแต่งนิยายตั้งหากเล่า! แล้วอีกอย่างผลการเรียนฉันก็ไม่ได้ตกลงไปซะหน่อย!!
“ค่ะ”ฉันทำหน้าบูดในใจพลางลงตัวนั่งข้างๆพี่ฟิล์ม
“เออ พรุ่งนี้ก็ไปร.ร.กันแล้วอย่านอนดึกกันล่ะรู้ไหม?”
“ค่ะ/ครับคุณพ่อ”ชิ จะย้ำทำไมกันว่าพรุ่งนี้เปิดเทอมน่ะ ฉันเซงจะตายอยู่แล้ว เพราะพรุ่งนี้ฉันก็จะกลายเป็นนักเรียน ม.4 แล้วนะสิ แถมยังจะมีเวลาแต่งนิยายน้อยลงอีกตั้งหาก TT_TT
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!
“อ่า....คร่อก.........ฟี๊…………”ZZZZzzzzzZZZZzzzzz
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!
“เฮ้ยไอ้เฟอร์กี้ตื่นได้แล้วโว้ย 6โมงแล้วเดี๋ยวก็ไปร.ร.ไม่ทันหรอก”เสียงพี่ชายตัวดีของฉันเรียกพลางเอาเท้าถีบฉัน หนอยแน่~ สบโอกาสแก้แค้นเชียวนะ! =_=”
“เออๆออกไปได้และ”ฉันทำหน้างัวเงียไล่ก่อนที่จะกระโดดลุกจากเตียงแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำไป
ซ่า~ซ่า~
“ไปแล้วนะค่ะคุณพ่อคุณแม่สวัสดีค่ะ”
“อ้าวไม่กินข้าวเหรอยัยเฟอร์กี้!อ้าวไปซะและ”
“คุณแม่ครับแล้วเฟอร์กี้ล่ะ?”พี่ชายตัวดีที่เพิ่งลงมาเอ่ยถาม...
“ไปแล้วล่ะจ้ะ”
“ห๊า! คุณแม่ครับงั้นผมไปก่อนนะครับ สวัสดีครับ”นายฟิล์มกล่าวลาคุณแม่ตนเองพลางรีบหยิบกระเป๋ามาสะพายหลังแล้วรีบวิ่งออกจากบ้านโดยไม่ทานอะไรเลยตามเฟอร์กี้ไป เฮ้อ...ยัยน้องสาวตัวป่วน แกทำฉันเหนื่อยอีกแล้วไหมล่ะ?
ณ.ร.ร. B
เฮฮา~เฮฮา~
“น้องที่เข้ามาใหม่เชิญทางนี้ ชมรมของเราจรวดขวดน้ำขนาดนี้เปิดรับสมาชิกเพิ่มแล้ว!”เสียงพวกรุ่นพี่มากมายประกาศปาวๆ ซึ่งมีหลายชมรมมากๆเลยแต่ยังไม่เห็นถูกใจฉันสักอัน ชิๆ
“ชมรมเทนนิสจ้า เปิดรับแล้วๆ” >O<
“ชมรมดูหมอ”
“ชมรมปลิงห่าน”
“ชมรมดูเป็ด”เหวอ~ชมรมบ้าอะไรของมันวะเนี่ย =_= แปลกๆทั้งนั้น
“ชมรมนักเขียนนิยายจ้า!!”
O_O ปิ๊งๆๆดวงตาของฉันเปล่งประกายขึ้นมาในทันที ชมรมนักเขียนนิยาย ว้าว! ฉันชักอยากจะเข้าแล้วสิ ไม่ทันที่ฉันจะได้คิดอะไรต่อแล้ว ฉันรีบเดินจ้ำอ้าวตรงดิ่งไปหารุ่นพี่คนนั้นทันที!
“พี่ค่ะฉันจะเข้าชมรมนี้ค่ะ!”
“กรอกใบสมัครเลยจ้า”พี่คนสวยยิ้มเย็นๆพลางยื่นใบสมัครมาให้ฉันกรอก เอาวะ!จะทำให้เด็กในร.ร.นี้รู้ว่ามีนักเขียนนิยายชื่อดังเรียนอยู่ที่ร.ร.นี้ไปเลย!
ที่หน้าร.ร.B
“กรี๊ดดดดดดดดดดๆๆพี่ฟิล์ม”พี่ชายตัวดีของฉันกำลังประสบกับปัญหาแฟนคลับรุมอยู่ โธ่เว้ย!รุมกันทำไมนักหนาวะเนี่ย!? แล้วอย่างนี้ฉันจะไปห้ามไอ้เฟอร์ทันไหมวะ!
“แฮ่กๆๆแฮ่กๆๆ”ผมวิ่งมาหยุดตรงหน้าชมรมนักเขียนนิยายอย่างเหนื่อยหอบ โอ้วพระเจ้า มันไม่จริงใช่ไหม ผมมาไม่ทันแล้ว ยัยเฟอร์มันเข้าชมรมยัยแจนนี่ไปแล้ว!! OoO”
“อ้าวฟิล์ม สวัสดีจ้า มาซะเช้าเชียวนะ” ^^ แจนนี่คู่อริของผมทัก หนอยแน่ะ~มันเป็นเวรกรรมอะไรของผมนะที่ต้องมาเจอกับยัยนี่แถมน้องสาวผมยังมาอยู่ในชมรมยัยนี่อีก บรมโคตรรซวยเลย!
“ดี ยัยเฟอร์กี้แกเข้าชมรมยัยป้าแก่นี่เหรอ?”ผมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆทันที
“หืม?ป้าแก่ไหนพี่?” O_oฉันถามพี่ชายกลับอย่างงุนงงเนื่องจากคนแถวนี้มีแต่เอ๊าะๆทั้งนั้นแก่ๆจะมาจากไหนกันล่ะ?
“นี่คุณฟิล์มขาดค่ะไม่ทราบว่าคุณจะหาเรื่องกันแต่เช้าเลยเหรอไงค่ะ?” ^^ พี่สาวคนสวยยิ้มหน้าโหดถาม
“ใช่แล้วล่ะแจนหนืด” ^^พี่ชายฉันตอบพลางมีกระแสไฟฟ้าพลุ่งพล่านเต็มรอบตัว เหวอ~สองคนนี้น่ากลัวชะมัด +_+
“โอ๊ยนี่มันอะไรกันค่ะ คุณสองคนรู้ตัวไหมค่ะว่ากำลังทำให้คนรอบข้างกลัวน่ะ!?”เสียงแม่สาวแว่นหนาเตอะโวย ฉันและทุกคนหันไปมองเธอเป็นสายตาเดียวกันอย่างนับถือที่เธอกล้าพูดแทรกขึ้นมาในสถานการณ์ที่กำลังดุเดือดในเวลานี้...
“...........................................................”ไม่มีสัญญาณตอบรับจากปลายสายที่ท่านเรียก
“เอ่อ...นี่ก็ใกล้เวลาที่จะเข้าแถวแล้ว อย่างงั้นฉันขอตัวพี่ๆไปดูห้องเรียนก่อนนะค่ะ สวัสดีค่ะ”ฉันกล่าวลาอย่างรวบๆก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปอย่างเหงื่อตก เฮ้อ... วันแรกก็มีเรื่องซะแล้วเหรอเนี่ย!?
เฮฮา~เฮฮา~
“สวัสดียัยแม่นักเขียนนิยายตัวดี”เพื่อนสาวของฉัน ยัยกานต์ เอ่ย แหม ฉันก็ชอบอยู่หรอกนะที่ถูกเรียกว่าแม่นักเขียนนิยายแต่ว่า...ทำไมต้องเติมตัวดีด้วยอ่ะ =_=” ไม่เวิร์คเลยนะกานต์
“ดีย่ะ”ฉันค่อนสายตาใส่เพื่อนสาวเล็กน้อยก่อนที่จะลงตัวนั่งข้างหน้าโต๊ะของเธอ
“อืม ว่าแต่ถุงนั่นอะไรน่ะ?”
ฉันก้มลงมองถุงในมือแล้วพูดอ๋อขึ้นมาในทันที “ของขวัญแวนน่ะ!”
“ต๊าย หวานกันจริงเชียวนะยะ ว่าแต่เมื่อไหร่พวกแกจะเป็นแฟนกันสักทีล่ะ?”เพื่อนสาวพูดล้อ
“ไอ้บ้า! แกก็รู้ว่าฉันรักเขาข้างเดียว”ว่าแล้วฉันก็ทำหน้าสลดลง ยัยกานต์เห็นแบบนั้นจึงเงียบไป... เฮ้อ...เอาเถอะ ก็แค่รักข้างเดียวนี่เนอะ จะหวังอะไรกับเค้าล่ะ
“ไอ้เฟอร์กี้ ไอ้กานต์ ฉันมาแล้ว สวัสดีย่ะ!” เมย์เพื่อนสาวคนสวยของฉันตะโกนลั่นห้อง ห้องก็ไม่ได้ใหญ่โต แต่คุณเธอเล่นตะโกนเลยแฮะ =_=”
“เออๆหวัดดีย่ะยัยคุณหญิง!”
ปัง~
เสียงกระเป๋านักเรียนกระแทกกับโต๊ะอย่างแรงจากชายหนุ่มรูปร่างสูง ผิวขาวนวลเนียน ปากได้รูปกระจับ จมูกโด่งพอควร ผมสีน้ำตาลเข้มพลิ้วไหวไปตามลม ผู้ชายคนนี้อย่างกับออกมาจากพระเอกนิยายรักอย่างงั้นแหละ!
“กรี๊ดดดดๆๆๆน้ำตาล!”ผู้หญิงภายในห้องของฉันแห่กันมามุงผู้ชายหน้าหวานคนนี้กันหมด เฮ้อ...ได้ยินชื่อแล้วเกิดอาการเซง... =_=
“ผู้ชายอะไร๊ชื่อน้ำตาลหวานเจี๊ยบซะ”ฉันพูดลอยอย่างลืมตัว ตายล่ะ!หลุดปากไปแล้ว โธ่เว้ย~เฟอร์กี้นะเฟอร์กี้ทำไมแกถึงได้ปากไวอย่างงี้นะ!! >”<
ผู้ชายคนนั้นหันหน้ามาทางฉันอย่างช้าๆ ช้าๆและก็ช้าๆ (มันจะมีเร็วมั่งไหม?) ชิ้ง!! ดวงตาแหลมคมจนเกือบตี่ของเค้าหันสบตากับดวงตากลมโตของฉันอย่างจัง O_O เอิ๊ก! แกตายแน่ๆเลยไอ้เฟอร์กี้ หมอนี่มองแกด้วยสายตาที่โหดแบบนี้...
“สวัสดี แหะๆ” ^^ ชายหนุ่มทักทายหญิงสาวตรงหน้าพลางหัวเราะแหะๆ
OoO” พระเจ้ามันเพี้ยนใช่ไหมค่ะ มันเพี้ยนใช่ไหม? บอกลูกที!!
“เอ่อ... สวัสดี แหะๆ”ฉันทักกลับพลางยิ้มแหยให้อย่างงงสุดขีด ผู้ชายตรงหน้าฉันมันเป็นอะไรมากรึเปล่าฟะ? แทนที่จะโกรธกลับมายิ้มทักทายซะงั้น
“ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆชื่ออะไรเหรอ?” ^^
“ชะชื่อ ชื่อ ชื่อว่า ว่า ว่า เฟอร์ เฟอร์ กี้ กี้” = [] = อ๊ากก!! ฉันต้องบ้าไปแล้วแหงๆ ฉันทำบ้าอะไรของฉันไปฟะเนี่ย พูดบ้าอะไรของฉันไปเนี่ย
“ว้าวพูดติดแอ๊คโค่ด้วยแหะ เก่งจังเลย” แปะๆๆแปะๆๆ หมอนั่นชมฉันพลางตบมือแปะๆ น่าชื่นชมตรงไหนกันน่ะ!? =_=” หรือว่าหมอนี่จะเป็นพวกแปลกๆกันนะ?
“ว่าแต่นายชื่ออะไร?” ไอ้บ้าแกไปถามมันทำไมอีกว่ามันชื่ออะไรน่ะ!? ในเมื่อ...เมื่อกี้แกก็เพิ่งจะเอ่ยชื่อของเค้าไปหยกๆ เอ๊ะ! หรือว่าไม่ใช่?
“ฉันเหรอ อืม...ฉันชื่อกาแฟยินดีที่รู้จัก” ^^ ชายหนุ่มยิ้มหวาน พวกเราทุกคนถึงกับเหวอ~ อะไรนะ!? ไหนเมื่อกี้พวกเค้าเรียกนายว่าน้ำตาลไงล่ะ!
“อ้าวนี่ไม่ใช่น้ำตาลหรอกเหรอ แต่ว่าทำไมถึงหน้าตาเหมือนกันเปี๊ยปแบบนี้ล่ะ หรือว่าพวกเราจะร้อนมากจนตามัวดูผิด” +_+ พวกสาวๆซุบซิบกันใหญ่ เออฉันก็สงสัยเหมือนกันว่ะ!
ตุ้บ! เสียงวางกระเป๋า (คราวนี้ใช้วางนะเพราะมันเบากว่า ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ) ของใครคนหนึ่งที่มานั่งข้างๆซึ่งติดกับฉันเลย พวกเราทุกคนค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองอย่างงงงวย ก่อนที่จะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า...
“น้ำตาล!!”
O_O
To be con...
สวัสดีค่ะ เรื่องใหม่ของเชดามีที่แอบเขียนซุ่มไปแล้วพักนึง ฮ่ะๆๆฮ่ะๆๆ บางคนคงเคยเห็นเรื่องนี้แวบๆมาบ้างแล้วล่ะสิ ใช่แล้วค่ะ เพราะเชดามีเคยเอาเรื่องนี้ไปแอบลงอีกนามปากกานึง คริคริ แต่ตอนนี้ย้ายมานี่หมดแล้ว เพราะปวดหัวที่จะอัพนามปากกานู้นทีนี้ทีอ่ะนะ
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จะสนุกหรือเปล่า แต่ยังไงก็ขอฝากเอาไว้ในอ้อมใจด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากค่ะ เม้นท์+โหวตด้วยเด้อ! ถ้าชอบนะ แหะๆๆ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น