คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : งานเข้า!
งานเข้า!
“พระเจ้าช่วยส่งเนื้อคู่ที่มาพร้อมกับงานได้ยิ่งดี
ให้กับฉันด้วยเถอะค่ะ
สาธุ!”
“ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ.....” และความคิดของฉันก้อหยุดลง
เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
จากทางห้องนั่งเล่น
“เอ๊ะ! ใครโทรมากันนะ”
สงสัยงานจะเข้าซะแล้วล่ะ
จากนั้นฉันก้อไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“โถ่! ไอ้ฉันก้อนึกว่าใคร”
ฉันกดรับสายทันที
“ฮัลโหลค่ะเจ๊”
“เจ๊บุษบาโทรมามีอะไรเหรอคะ”
(ว่าไงจ๊ะแม่(ชื่อคุณ) เป็นยังไงบ้าง
สบายดีมั้ย)
(ฉันไปเมืองนอกมา ฉันเห็นข่าวหมดแล้วนะ)
“แล้วยังไงอ่ะเจ๊” ฉันตอบไปอย่างไม่สบอารมณ์ซักเท่าไหร่
(นี่! ยังจะมาแล้วไงอีกเหรอ) เจ๊ตอบกลับมาเสียงดัง
สงสัยคงจะโกรธมากแหะ
“แหม่! เจ๊ จะอะไรนักหนาเนี่ย” ตอนนี้ฉันชักจะรำคาญแล้วนะ
“ก้อในเมื่อมันเกิดขึ้นแล้ว “
(แล้วหล่อนไม่คิดจะทำอะไรเลยเหรอ) เจ๊ตอบกลับมาอย่างหัวเสีย
“เจ๊! ถ้าฉันคิดออก ฉันก้อทำไปแล้วซิ”
(ฉันว่าหล่อนไม่คิดมากกว่า)
“............” ฉันจนปัญญาที่จะตอบเจ๊บุษบาแล้วล่ะ
(นี่ (ชื่อคุณ) หล่อนยังฟังฉันอยู่รึเปล่า)
“...........” ฉันก้อยังคงเงียบ
(นี่ หล่อนยังฟังฉันอยู่รึเปล่ายะ)
“ฟังค่ะ!” ฉันตะคอกกลับไป
ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ
(เอาล่ะ ฉันไม่ทะเลาะกับหล่อนแล้ว)
ฉันว่าเจ๊น่าจะคิดได้ตั้งนานแล้วนะ
(เดี๋ยวฉันจะพยายามหางานให้กับหล่อนก้อแล้วกัน)
“ค่ะเจ๊” ฉันตอบรับไปอย่างง่ายๆ
(แต่เธอห้ามเรื่องมากนะ)
“ไม่อ่ะเจ๊ ฉันเคยเป็นถึงนางแบบแถวหน้า จะให้ฉันรับงานมั่วๆได้ไงอ่ะ”
(แต่เธอไม่มีสิทธิ์เลือก!)
“...........”
(เข้าใจมั้ย!)
“ไม่เข้าใจอ่ะเจ๊
ทำไมฉันต้งไม่สิทธิ์เลือกด้วยล่ะ”
(นี่หล่อนยังมีน่ามาถามฉันอีกหรอ
เรื่องมันเกิดขึ้นมาขนาดนี้แล้วเธอยังจะเลือกงานอีกเหรอ
อ่อ แล้วอย่างนะ ฉันยังไม่รู้เลยว่าจะหางานให้เธอทำได้รึเปล่า)
“อืม มันก้อจริงของเจ็นะ
แต่เจ๊ก้อเลือกๆหน่อยละกัน
ถ้างานมันแย่มากๆฉันก้อไม่รับหรอกนะ
ฉันเตือนเจ๊ไว้ก่อน”
(ฉันรู้แล้วน่า
เดี๋ยวฉันจะจัดการเรื่องทั้งหมดให้ละกัน)
“ค่ะเจ๊ ถ้ายังไงเจ๊ก้อโทรมาบอกฉันด้วยแล้วกันนะ”
(อ่ะ งั้นแค่นี้ก่อนละกันนะ)
“ค่ะเจ๊ งั้นแค่นี้นะคะ”
เจ๊วางสายไปอย่างหัวเสีย
ฉันไม่น่าทำเรื่องแบบนั้นขึ้นมาเลย
ไม่งั้นชีวิตในการทำงานของฉันคงจะไม่เป็นแบบนี้
เฮ้อ! ฉันหวังว่าเจ๊น่าจะหางานให้ฉันทำได้นะ
ฉันจะยอมทำทุกอย่างเลย
แล้วก้อจะเรื่องมากให้น้อยลงด้วย
“พ่อคะ แม่คะ ท่านทั้งสองยังคอยดูแลหนูอยู่ใช่มั้ยคะ
ท่านทั้งสองคอยเป็นกำลังใจให้หนูด้วยนะคะ
หนูรักพ่อกับแม่นะคะ”
ฉันได้แต่นอนร้องไห้
ชีวิตฉันช่างน่าสมเพชเนอะ
เสียพ่อ แม่ไปตั้งแต่ยังเด็ก
ตั้งแต่เล็กจนโตก้อได้เจอแต่ความลำบากและผิดหวัง
แต่พอโตมาชีวิตการทำงานของฉันมันกำลังไปได้ดี
แต่มันกลับมาพังเพราะการกระทำของฉัน
“ฉันนี่มันโง่จริงๆเลย”
ฉันนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้น
โดยไม่มีที่ทางว่าจะหยุดเลย
ฉันต้องขอให้เวลาผ่านไปเร็วๆ
แล้วฉันก้อขอ
ว่าถ้าฉันตื่นมาเรื่องทุกอย่างมันจะเป็นแค่......
.....ความฝัน.....
....................................................
เป็ยังไงบ้างคะ
อาจจะเศร้านิดนึงนะคะ
ยังไงก้อเมนต์เป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ
ถ้าไม่เมนต์เค้าจะงอนแล้วนะ
ความคิดเห็น