คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานการกุศล
งานการกุศล
09.00 น.
ฉันตื่นมาอีกครั้ง
แต่วันนี้ฉันรีบตื่นเช้ามาเพื่อรอว่าเมื่อไหร่เจ๊บุษบาจะโทรมา
เพื่อบอกเรื่องงานของฉัน
“เอ....ระหว่างรอทำอะไรดีนะ” ฉันเดินคิดไปเพลินระหว่างเดินไปเข้าห้องน้ำ
ฉันแปรงฟันไป คิดไป
“อ้อ! นึกออกแล้ว ฉันไปทำอาหารดีกว่า”
ก้อช่วงนี้อ่ะนะฉันกินแต่อาหารสำเร็จรูปน่ะสิ
กินจนน้ำหนักขึ้นมากเลยน่ะสิ
อ้วนเป็นหมูแล้วเนี่ย
ระหว่างที่ฉันกำลังจะเดินเข้าไปในครัว เสียงโทรศุพท์ก้อดังขึ้น
“เอ๊ะ ใครโทรมาแต่เช้าเลยเนี่ย” ฉันรีบเดินไปทางต้นเสียงของโทรศัพท์ในห้องนอน
ฉันกดรับโทรศัพท์ทันทีเพราะเป็นคนที่ฉันคุ้นเคย
“ฮัลโหลค่ะเจ๊บุษบา โทรมาแต่เช้ามีอะไรรึเปล่าคะ” ฉันรีบชิงถามก่อนอย่างสงสัย
(ก้อเรื่องงานของหล่อนไงล่ะยะ)
“ฮะจริงเหรอเจ๊ เจ๊หางานให้ฉันทำได้แล้วเหรอ” นี่ฉันกำลังจะมีงานทำแล้วจรงๆใช่ม้ายยยยย *ปริ่มแปบ*
(ก้อใช่น่ะสิ แต่ฉันไม่รู้ว่าหล่อนจะเอารึเปล่านะ)
“เอาดิเจ๊ ตอนนี้มีงานอะไรเข้ามาฉันรับหมดแหล่ะ”
(หล่อนแน่ใจนะ) เจ๊ถามน้ำเสียงเหมือนไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองซักเท่าไหร่
“แน่ใจเจ๊ แต่...ทำไมเจ๊ถึงถามงี๊อ่ะ” น้ำเสียงของเจ๊เริ่มทำให้ฉันลังเลแล้วแหะ
(ก้อไม่มีอะไรหรอกเจ๊ก้อแค่ถามให้แน่ใจเฉยๆน่ะ)
“แล้วงานที่ว่ามันเกี่ยวกับอะไรเหรอเจ๊” ฉันรีบถามไปอย่างสงสัย
(งานปาร์ตี้น่ะ) หะ! ฉันได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย
“เจ๊แค่งานปาร์ตี้เนี่ยนะ สบายมากเจ๊ ฉันยิ่งไม่ได้เที่ยวนานแล้วด้วย ได้ไปเปิดหูเปิดตาบ้างก้อดีเหมือนกันนะ”
(แต่........งานปาร์ตี้ที่ว่ามันเป็นงานปาร์ตี้การกุศลนะ) เจ๊ตอบมาแบบกล้าๆกลัวๆ
“โห่เจ๊ ก้อแค่งานการกุศล จะอะไรนักหนาเล่า” เจ๊จะกลัวอะไรแค่นี้เอง
(แต่มันเป็นงานเกี่ยวกับเด็กนะ)
“ห๊ะ! เจ๊ว่าไงนะ งานเกี่ยวกับเด็ก”
(ก้อใช่น่ะสิงานเกี่ยวกับเด็ก)
“เจ๊ก้อรู้อยู่แล้วหนิว่าฉันไม่ชอบเด็กอ่ะ”
(ก้อเพราะว่าฉันรู้ไง ฉันถึงกลัวว่าเธอจะไม่ทำ)
“ทำเจ๊ เจ๊โทรคอนเฟิร์มทางนั้นได้เลยนะ” ฉันตอบอย่างเสียงดังฟังชัด
(นี่หล่อนว่าไงนะ หล่อนตอบตกลง ฉันฝันไปรึเปล่าเนี่ย) เจ๊บุษบาพูดอย่างไม่ค่อยเชื่อหูตัวเองเทาไหร่
“ก้อใช่ดิเจ๊ ตอนนี้ฉันไม่มีงานทำนะ”
ใช่ตอนนี้ฉันไม่มีงานทำ มีอะไรให้ฉันทำ ฉันก้อทำหมดแหล่ะ
ก้อฉันบอกแล้วไงว่าต่อไปนี้ฉันจะ(พยายาม)ไม่เรื่องมากน่ะ
(โอเคๆ งั้นเดี๋ยวเจ๊จะโทรคอนเฟิร์มเค้าให้
แต่หล่อนอย่าฆ่าโกในงานตายนะยะ)
“ฉันรู้แล้วน่ะเจ๊ ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอกน่ะ”
(รู้แล้วก้อดีย่ะ ฉันจะได้ไม่ต้องพูดมาก)
“ค่ะเจ๊ แล้วงานมีเมื่อไหร่คะ”
(อีก 3 วันย่ะ)
“ทำไมมันเร็วจังอ่ะเจ๊”
(มันไม่เร็วไปหรอกย่ะ ทางเจ้าของงานเค้าโทรติดต่อเจ๊นานแล้ว
แต่เจ๊กลัวว่าหล่อนจะไม่รับ ก้อเลยไม่กล้าบอก)
“อ่อค่ะ เข้าใจแล้วค่ะเจ๊”
(อ่ะ ถ้าเข้าใจแล้ว งั้นแค่นี้ก่อนละกันนะ)
“ค่ะเจ๊ แค่นี้นะคะ”
ในที่สุดฉันก้อมีงานทำแล้ว
ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ค่อยชอบงานนี้ซักเท่าไหร่ก้อเถอะ
ฉันก้อรับไว้ก่อนแล้วกันเพื่อมันจะปูทางให้ฉันมีงานทำต่อไปในอนาคต
“ฉันต้องสู้ๆ
เข้าใจมั้ย(ชื่อคุณ)” ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ
เหอะไม่ทำมันแล้วกับข้าวเนี่ย
ฉันรีบไปเตรียมให้พร้อมก่อนดีกว่า
ถึงมันจะเป็นงานเล็กๆก้อเถอะแต่ฉันก้อจะทำให้มันออกมาดีที่สุด
เท่าที่ฉันจะทำได้
“งานแรกในรอบปีของฉัน ฉันต้องทำได้สิ”
..........................................................
เม้นต์เป็นกำลังใจให้ไรต์ด้วยนะคะ
ความคิดเห็น