ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    multifandom x you [os/sf]

    ลำดับตอนที่ #1 : [inazuma eleven] sunflower with KIDO (1/2)

    • อัปเดตล่าสุด 19 ม.ค. 65


    เธอคือความรัก เธอคือของขวัญ

    เธอคือทุกวันที่ฉันอยากมีจากวันนี้ไป

    cr.Nutpinto Channel

    song : เธอคือ

     

     

     

     

     

     

       คิโดไม่รู้ว่าเขาควรทำไงต่อกับเธอ เขาชอบเธอมาตั้งแต่สมัยอยู่มัธยมต้นเทย์โคคุเธอที่ว่าอยู่ห้องเดียวกับเขาชื่อ (ชื่อคุณ) เธอเป็นคนนึงที่ไม่กลัวคิโดเลย เธออ่อนโยนจนเขารู้สึกอยากจะถนอมเธอไว้เหมือนไข่ในหิน ฟังดูเลี่ยนนะแต่จริงๆแล้วเธอแข็งแกร่งมาก แข็งแกร่งมากซะจนผู้ชายแบบเขาไม่สามารถปกป้องเธอได้
       “คิโด วันนี้ก็จะไปแข่งอีกแล้วเหรอ”เสียงของคุณถามคิโดออกไป ในทุกๆวันคิโดมักไปฝึกซ้อมรุ่นน้องในชมรมหรือเด็กๆในชมรมแหละ คิโดกลายเป็นโค้ชของอินะซึมะ

       “อืม ไว้เจอกันตอนเย็นแล้วกัน”

       คิโดตอบก่อนจะเดินหายออกไปจากบ้านคุณ เขาแวะมาหาคุณเพื่อมาคุยเรื่องเกี่ยวกับองค์กรฟิฟเซกเตอร์ องค์กรที่กำนหดผลการแข่งขัน ซึ่งมันไม่ใช่ฟุตบอลที่แท้จริงเลย….

       ตอนนี้คุณอยู่คนเดียวในบ้าน ก่อนที่จะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดเบอร์โทรหาโกเอนจิเพื่อนร่วมรุ่นของคุณ คุณชอบเขา ใช่แล้ว…เขาก็รู้นะ แต่เขาก็ยังแสดงออกกับคุณแบบคนปกติทั่วไป คุณกดโทรหาก่อนเจ้าของสายปลายทางจะรับ

       “ฮัลโหล ว่าไง(ชื่อคุณ)” ปลายสายเสียงทุ้มเข้มตอบคุณก่อนคุณจะชวนคุยเรื่องรายละเอียดของภารกิจที่ต้องทำ

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    ก่อนหน้าที่คิโดจะมาเป็นโค้ช….

       “โอเค ขอบคุณสำหรับข้อมูลนะไว้เจอกัน”

       คุณวางสายก่อนจะเตรียมตัวไปหาอดีตโค้ชฮิบิกิ เพื่อเอาข้อมูลที่ได้มาจากโกเอนจิไปบอกกับพวกเขาทั้งหมด เอาจริงคุณก็ท้อเลยนะที่ว่า โกเอนจิไม่เคยสนใจในตัวคุณเลยเนี่ย มันรู้สึกเหมือนกับโดนรังเกียจเลยแหละ แต่ก็ช่างเหอะเขาคงไม่มาสนใจคนแบบคุณจริงๆ คุณคิดในใจแบบนั้น

       ก่อนมือเรียวของคุณจะเอื้อมหยิบของใส่กระเป๋าสะพายข้าง เพื่อเตรียมตัวไปคุยธุระ แต่ไม่นานก็มีเสียงโทรเข้ามาในมือถือของคุณ ‘เอนโดคุง’ คุณชะงักทันทีเมื่อเห็นชื่อปลายสายที่โทรเข้ามา 

       ร้อยวันพันปีไม่เคยจะโทรมาหากัน วันนี้มาแปลกหรือว่าโทรมาถามเรื่องเงิน 200 ตอนนั้นอีก!?

       เดี๋ยวก่อน---

       คุณหยิบมือถือขึ้นเพื่อกดรับสาย 

       “ฮัลโหล นี่(ชื่อคุณ)พูดเองค่ะ”

       “ฉันเองนะ พอดีฉันมีเรื่องวานอะไรหน่อยน่ะ”

    .

    .

    .

    .

    .

    .

       มือเรียวกดวางสายก่อนคุณจะถอนหายใจออกมาเบาๆ การที่เอนโดโทรมาหาก็ดีอยู่หรอก แต่จุดประสงค์คงจะไม่ใช่แค่นั้น คุณไม่รอช้าตัดสินใจเก็บของและคว้ากุญแจรถมุ่งสู่โรงเรียนไรมงทันที

       ขับมาได้ไม่นานนักก็ถึงที่หมาย คุณจอดรถก่อนจะเดินเข้าตรงไปที่สนามฝึกของชมรมฟุตบอล คุณเห็นเงาอันคุ้นๆเคยอยู่ไม่ไกลนัก จึงโบกมือทักทายไป

       “ขอบคุณนะที่ตกลงช่วยฉันน่ะ”

       คุณไม่ได้ตอบเพียงพยักหน้าและเดินตามหลังเขาไปยังจุดหมายของวันนี้ สาเหตุที่เธอต้องมาที่นี่เพราะถูกไหว้วานให้มาช่วยดูแลเด็กๆในชมรมฟุตบอล รวมถึงเมเนเจอร์ทุกๆคน

       คุณและเอนโดได้ยินที่เด็กๆพูดเกี่ยวกับโค้ชคนใหม่นั่นก็คือเอนโด

       “สรุปแล้วใครจะมาก็เหมือนกันสินะ”

       “ก็ไม่แน่หรอกนะ”

       เสียงของเอนโดเรียกความสนใจจากทุกคนได้ดี คุณที่ติดสอยตามเขามาก็ได้เพียงแต่เดินตามหลังเพราะคุณไม่อยากเด่นนักเท่าไหร่

       “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”

       ฮารุนะจังก้มสวัสดีคุณและเอนโด คุณยิ้มกลับและโผเข้ากอดฮารุนะอย่างจัง ก็นั่นสิไม่ได้เจอกันตั้งนาน….

       เด็กๆทุกคนต่างพากันสงสัยในตัวโค้ชคนใหม่ว่าเขาคือใคร คุณได้แต่ยิ้มตาหยีๆก่อนจะแนะนำตัวให้กับเด็กๆในไรมง

       “ตั้งแต่วันนี้ฉันจะมาช่วยดูแลพวกเธอ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะ”

       “คุณจะมาเป็นโค้ชให้ทีมพวกเราเหรอครับ!”

       “ไม่ใช่หรอกจ้ะ คนนี้ต่างหาก”

       พูดจบคุณก็ชี้ไปทางเอนโด ก่อนคุณจะขอตัวกลับก่อนเพราะมีธุระเร่งด่วนมากๆต้องไปทำให้ทันเวลา ก่อนจะขอแยกตัวออกมาและรีบไปพบกับเขา

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

       ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนสักแห่ง คุณไม่มั่นใจว่ามันคือที่ไหน แต่ที่รู้คือเป็นที่ขององค์กรฟิฟเซกเตอร์ คุณเดินเข้ามาเพื่อพบกับเซย์เทย์ อิชิโดะ ชูจิ หรือ โกเอนจิ ชูยะ ศูนย์หน้าเปลวเพลิงในตำนานของอินะซึมะเจแปน

       “ไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ(ชื่อคุณ)”

       “อือ นายดูเปลี่ยนไปเยอะดีนะชูยะ”

       เขาไม่ตอบเพียงแต่ลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อตรงมาหาคุณก่อนจะคว้ามือคุณแล้วพาไปที่ห้องส่วนตัวของเขา

       ภายในตกแต่งไปด้วยโทนสีดำขาว ห้องที่มีกลิ่นคุ้นเคยและเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ช่างแตกต่างเจ้าของห้องตอนนี้เหลือเกิน….

       “เธอ ยังไม่เลิกชอบฉันอีกเหรอ….”

       คุณพยักหน้ารับ

       “เลิกชอบฉันได้แล้ว ฉันน่ะเกลียดเธอเป็นที่สุด”

     

       เหมือนมีมีดมาแทงกลางอกของคุณ นัยน์ตาสีแดงเพลิงกำลังหลั่งน้ำตาออกมาก่อนจะค่อยๆมากขึ้นเรื่อยๆ คำพูดนั้นมันเจ็บปวดสำหรับเธอมาก เธอเฝ้าคอยมองเขามาตลอด ทั้งในตอนนั้นจนถึงตอนนี้ เธอรักเขา แต่อย่างน้อยการเวลายิ่งผ่านไปหัวใจของเธอก็เริ่มเข้มแข็งขึ้นมาบ้าง เมื่อรู้คร่าวขาวว่าเขาคบแฟนสาวในวงการนางแบบ นักแสดงอยู่….

       “ขอบคุณมากนะ ฮึก…ขอโทษที่ทำให้นายลำบากใจ ขอโทษที่รักนาย ขอโทษที่ฉันมันเป็นเพื่อนที่แย่มาตลอดเลย”

     

       คุณรีบวิ่งออกมาก่อนจะรีบสตาร์ทรถ และมือเรียวกดหาเบอร์คนที่คุณไว้ใจมากที่สุด

    “คิโด ยูโตะคุง”

     

       “ฮัลโหล มีอะไรหรือเปล่า….”
       “ฮึกๆ…คิโดนายอยู่ไหน มาหาฉันหน่อยได้มั้ยฮึกๆ”

       “เธอใจเย็นๆและรีบบอกที่อยู่มาให้ฉันเดี๋ยวนี้ ส่งโลมาก็ได้”

    .

    .

    .

       เมื่อร่างหนาที่คุ้นเคยเปิดประตูห้องเข้ามา คุณก็โผลกอดเขาทันที ในตอนนี้คุณไม่เหลืออะไรแล้ว คุณหมดหวังคุณรู้สึกเพียงแต่อยากจะหายไปจากโลกใบนี้ 

       “ฮึก…ฉันไม่เหลือใครแล้วคิโด”

       “โกเอนจิ หมอนั่นทำเธอใช่ไหม!?”

       “ฮึก…ยูโตะ

       คิโดกลืนน้ำลายลงคือเฮือก จู่ๆคนก็ฟุบหน้าคลอเคลียกับคอเขา คุณใช้จมูกสูดดมกลิ่นกายของเขาก่อนจะค่อยๆคล้องคอเขาไว้ ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้ว่าเขาชอบ คุณรู้ เพียงตอนนั้นคุณยังรักโกเอนจิอยู่ แต่ถึงตอนนี้ต่อให้ไม่มีโกเอนจิคุณก็ไม่เสียใจอีกแล้ว

       “ฉันรักเธอนะ(ชื่อคุณ) เธอคือคนสำคัญของฉัน ต่อให้นานแค่ไหนฉันก็จะรอเธอเสมอ”

       ริมฝีปากบดเบียดปากเล็กของคุณ คุณน้อมรับจูบของเขาโดยดีไม่ขืน ก่อนเขาจะจูบซับน้ำตาของคุณ 

       “อือ ไม่ไหวแล้วคิโด”

       “อ่า เธอผิดเองนะที่มายั่วฉัน”

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    .

    อะ อะ อะ อ้าวตัดจบละครไทย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ยังมันยังไม่จบ5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×