สวรรค์แกล้ง

ลำดับตอนที่ #2 : ครั้งแรก

     \"ทางนี้แพร นันท์\"สาวสวยกวักมือเรียกบุคคลที่เพิ่งเดินเข้าร้านมา

     \"มีอะไรกันจ๊ะอิงค์ ถึงต้องเรียกให้รีบมาขนาดนั้น\"

     \"นั่นซิ นันท์รีบซะแย่ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญต้องเลี้ยงข้าวนันท์ด้วย\"

     \"ไม่ต้องมาหาคนช่วย ยังไงเธอก็ต้องเลี้ยงฉัน\"

     \"โห...แพร สายแค่ 2 นาทีเองนะ นันท์ก็รีบแล้วนะเนี่ย\"

     \"นี่เธอสองคนจะไม่ฟังพวกฉันพูดบ้างหรือไงย่ะ\"

     \"ว่ามาซิยัยตูน ไหนเรื่องอะไรไม่ทราบ\"

     \"ที่พวกฉันเร่งเธอสองคน ก็เพราะต้องการให้มาเห็นคน 3 คน\"

     \"ใครเหรอ\"

     \"พวกฉันก็ไม่รู้จักหรอกนะ\"

     \"อ้าว\"เสียงสองสาวที่มาใหม่ดังขึ้นพร้อมกัน

     \"นันท์พอจะรู้ล่ะ ขอสั่งข้าวก่อนนะ หิวจะตายอยู่แล้ว แพรเอาอะไร\"

     \"สั่งเผื่อเลย อะไรก็ได้\"

     \"ย่ะ ขอโทษที่เป็นเรื่องผู้ชาย\"คนที่ชื่อตูนทำเสียงประชดนันท์

     \"แต่ 3 คนนี้หล่อจริงๆ นะ แบบว่าไม่น่าเชื่อว่าจะไม่ใช่ดารา แล้วไม่ใช่คนเดียวนะ ทั้ง 3 คนเลย\"

     \"แล้ว...\"นันท์ถามด้วยเสียงรำคาญ

     จะไม่ให้รำคาญได้อย่างไร  จริงๆ เพื่อนเธอทั้งสามคน ตูน อิงค์ แพร ก็เรียกได้ว่าสวย หน้าตาดี นิสัยก็ดี งานการก็ดี แทบจะเรียกว่าดีไปหมดเสียทุกอย่าง คงมีแต่ข้อบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น หากแต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่ทั้งสามเข้าก็เป็นปี่เป็นขลุ่ย ทิ้งให้นันท์เป็นหมาหัวเน่าอยู่คนเดียว ซึ่งปกติทั้งสามก็มีหนุ่มๆ เข้ามาวนเวียนกับชีวิตมากพอสมควร

     \"นันท์..\"แพรต้องเตือนนันท์

     \"ก็ฉันเห็นพวกเธอเป็นแบบนี้ทุกที ถามจริงเถอะ แล้วพวกที่เดินตามต้อยๆ นั่นเอาไปไว้ไหนจ๊ะสาวๆ\"

     \"ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย อันนี้เค้าเรียกว่าอาหารตา\"อิงค์ตอบ

     \"ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป\"นันท์รีบต่อให้

     \"เสียดายแพรน่าจะได้เห็น\"ตูนขี้เกียจต่อปากต่อคำกับนันท์

     \"อ้าว...ไปแล้วเหรอ น่าจะโทรบอกจะได้ไม่ต้องรีบมา\"

     \"เพิ่งออกไปตอนที่พวกเธอมาเนี่ยแหละ ไม่แน่อาจจะสวนกันหน้าร้านก็ได้\"อิงค์รีบบอก

     \"ไม่ทันสังเกตด้วยซิ ก็มัวเร่งนันท์อยู่ ความผิดเธอนะยัยนันท์\"

     \"น่าเสียดายออก\"ตูนบ่น พอดีว่าอาหารมาพอดี ทำให้นันท์ไม่ได้ต่อความอะไรอีก ตูนเห็นว่าควรจบเรื่องนี้เสียที เดี๋ยวได้ต่อความยาวสาวความยืดแล้วเรื่องธุระจริงๆ จะไม่ได้พูด

     \"งานแต่งยัยพลอย พวกเธอจะเอายังไง\"

     \"เปลี่ยนประเด็นไวจังนะยะ ยัยตูน\"แพรแซว

     \"เอาน่า....ฉันกับอิงค์ตกลงว่าจะขับรถไป ก็คงเปลี่ยนๆ กัน จะไปตั้งแต่วันพฤหัสเลย เผื่อเที่ยวด้วย สนไหม?\"

     \"ยัยพลอยมันแต่งวันเสาร์ไม่ใช่เหรอ เธอจะเที่ยวอะไรกันหนา\"

     \"ก็ไปเชียงใหม่ทั้งทีนะยะ แล้วกว่าจะไปถึง ไม่ใช่กรุงเทพ - สมุทรปราการนะจ๊ะคุณนันท์\"

     \"แพรว่าไง\"อิงค์หันมาถามแพรปล่อยให้สองคนเถียงกันต่อไป

     \"ก็คงไปได้แหละ แต่ต้องทำเรื่องลาดูก่อน เพราะเคยพูดกับพี่เค้าไว้เหมือนกัน เค้าก็ว่าทำเรื่องลาเอาไว้เนิ่นๆ ก็ไม่มีปัญหา\"

     \"นี่...อย่าเพ่งเล็งที่ฉันอย่างนั้นซิ\"แพรรีบร้อนตัว เมื่อเงยหน้าจากจานข้าวแล้วเห็นสายตาเพื่อนๆ ที่มองมาพร้อมคำถาม

     \"เอาเป็นว่า ฉันจะขอดู แต่ไม่รับประกันนะ ยังไงจะพยายามแล้วกัน\"

     \"ต้องลาให้ได้ด้วยนะ เพื่อนแต่งงานทั้งที\"ตูนกำชับ

     \"ย่ะ.....แล้วจะซื้อของอะไรไปให้หรือเปล่า?\"

     \"รีบเปลี่ยนเรื่องเชียวนะ\"

     \"ฉันกับตูนคุยกันแล้ว ไหนๆ วันนี้พวกเราก็ว่าง ยังไงก็ไปช่วยกันเลือกวันนี้เลยดีกว่าไหม จะได้ไม่ต้องเป็นภาระใครด้วย\"

     \"ก็ดี แต่ขอกินให้อิ่มก่อนนะ ไหนๆ มื้อนี้ก็มีคนเลี้ยง โทษฐานที่ไปรับช้า\"



     \"โห....ไม่น่าออกมาเร็วเลย\"

     \"อะไรว่ะไอ้สิงห์ เห็นเหลียวมองอะไรอยู่ตั้งแต่ออกร้านแล้ว\"

     \"ก็ต้องมองสาวสวยซิว่ะ นันท์เห็นหรือเปล่า\"

     \"ไม่ทันสังเกตว่ะ\"

     \"พวกมึงมีตาหามีแววไม่\"

     \"อะไรจะขนาดนั้น\"

     \"จริงๆ นะไอ้นพ สวยทั้งสองคนเลย แต่สวยคนละแบบว่ะ\"

     \"มึงเห็นแวบเดียวบอกได้ขนาดนี้เลยเหรอ\"

     \"พวกมึงไม่เห็นนี่หว่า เสียชาติเกิดจริงๆ\"

     \"โห...ขนาดนั้นเชียว นี่พวกกูต้องเข้าไปในร้านอีกรอบหรือเปล่าว่ะเนี่ย\"

     \"ไม่ต้องเลย ไอ้นพ ไอ้สิงห์ เดี๋ยวเดือดร้อนกูโดนตัดเงินเดือนกะพวกมึง\"

     \"อีกตั้ง 20 นาที จะอะไรนักหนาว่ะไอ้นันท์\"

     \"พี่ก้องโทรมาตามเมื่อกี้พวกมึงลืมแล้วหรือไง\"

     \"เออ ลืมแล้วว่ะ\"

     \"มัวแต่มองสาวอยู่ได้\"