ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดตัว
\"...และฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดไป ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ ต่อไป ...\"
\"โทรศัพท์ใครน่ะ รับซะทีซิ\"เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
ใช่เลยนี่มันเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ซึ่งดังมานานพอสมควรในห้องทำงานเล็กๆ แห่งนี้ ซึ่งทุกคนกำลังวุ่นวายกับการทำงานที่จะต้องส่งลูกค้าในวันพรุ่งนี้ นันท์ก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนนั้น และซ้ำร้ายพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำงานทุกอย่างให้เสร็จภายในวันนี้ แต่เอ๊ะ ... เสียงโทรศัพท์นี่เหมือนของเธอจังเลย หรือว่า........
\"ของนันท์เองค่ะ พี่บอย\"ว่าแล้วสาวผมยาวสลวยก็ลงมือหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เมื่อเจอสิ่งที่ต้องการก็กดปุ่มรับทันที
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"
ก็รับแล้วนี่หน่า ทำไมเสียงเรียกเข้ายังดังไม่หยุด หรือว่า.......
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"เสียงงัวเงียของคนเพิ่งตื่นนอน
ใช่แล้ว เมื่อกี้เธอฝันอยู่นี่เอง มิน่าทำไมรับแล้วยังดังอยู่ สงสัยเมื่อวานทำงานหนักไปหน่อย
\"ยัยนันท์ ตื่น\"เสียงที่ตอบต่างกันอย่างลิบลับ ไม่รู้ว่าบ้านข้างๆ จะได้ยินเสียงนี้หรือเปล่า
\"โอ๊ย....แพร ทำไมต้องเสียงดังอย่างนั้นด้วย เกิดนันท์หูหนวกไปจะโทษแพรนะ\"
\"ก็เธอยังไม่ตื่นเลยนิ ลืมแล้วหรือไงว่าวันนี้วันอะไร\"
\"ก็วันหยุดของนันท์ไง ทำไมจะจำไม่ได้ นี่เมื่อคืนก็เร่งงาน กว่าจะเสร็จ กว่าจะได้นอนก็ตี 4 โน่นแน่ะ\"
\"แต่นี่มัน 10 โมงแล้วนะ แล้วนัดของพวกเราจำไม่ได้แล้วหรือไง\"
\"เออ ... ลืมไปเลย\"
\"งั้นก็รีบๆ ตื่นซะ แล้วเวลาคุยโทรศัพท์กรุณาลืมตาด้วยคุณนันท์\"
รู้ได้ไงเนี่ยว่าเธอยังไม่ลืมตาเลย แอบมาติดกล้องที่ห้องเธอหรือเปล่าเนี่ย
\"ก็นัดกันตั้งเที่ยงไม่ใช่เหรอ จะรีบทำไม\"
\"แต่นี่มัน 10 โมงแล้วนะ แล้วอย่าลืมมารับแพรด้วยล่ะ\"
\"จ้าๆ\"ว่าแล้วก็วางสายไป หากแต่เจ้าตัวก็หาได้ทำอย่างที่พูดไม่
\"...และฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดไป ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ ต่อไป ...\"
แน่นอน...โทรศัพท์เธอ อะไรกันนักหนาเนี่ย เพิ่งวางสายจากยัยแพรก็มีคนโทรมาอีกแล้ว วันนี้เรตติ้งดีจริง
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"
\"ตื่น\"ความดังของเสียงไม่ได้แตกต่างจากครั้งแรกเลย
\"โอ้ย...หูอื้อหมดแล้ว\"
\"ไม่ต้องนอนต่อเลยนะ ให้เวลาครึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นเธอต้องเลี้ยงข้าวฉัน\"
\"จ้าๆๆๆ\"ว่าแล้วก็วางสายไปเหมือนเดิม หากแต่ครั้งนี้เธอคงต้องลุกเสียแล้ว ก็ยัยแพรดันเอาจุดอ่อนของเธอมาเป็นข้อตกลง
เรื่องเงินถือว่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอ หลายคนอาจมองว่าเธองก เธอไม่สนใจ เธอเพียงแต่รู้ค่าของเงินและใช้มันอย่างมีเหตุมีผลเสียมากกว่า แต่การที่ต้องมาเลี้ยงข้าวเพื่อนตัวแสบคนนี้คงทำให้เธอเสียเงินเยอะอยู่เหมือนกัน ดังนั้นทางที่ดี ลุกดีกว่า.....
ข้อเสียของการมีเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กก็คงเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง แพรเป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้เหมือนกันว่าคบกันคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะตั้งแต่จำความได้ก็มีแพรเป็นเพื่อน คงเพราะพ่อแม่เราเป็นเพื่อนกัน อีกทั้งเราทั้งสองก็วัยเดียวกัน ทำให้เข้ากันได้ง่าย แม้ว่าเมื่อโตขึ้นมานิสัยหลายอย่างที่เราไม่เหมือนกันก็กลายเป็นสิ่งที่เราไม่รู้สึกแปลกไป เพื่อนหลายคนอาจมองว่าคบกันได้อย่างไร บางครั้งการที่นิสัยเหมือนกันก็คบกันได้ไม่นานหรอก
แพรมีความเป็นผู้หญิงมากกว่าเธอ...ใครๆ ก็ว่าอย่างนั้น รักสวยรักงาม มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน นิสัยเรียบร้อย...พอประมาณ ก็ใช่ว่าเธอจะตรงข้ามกับแพรเสียหมด หากแต่เมื่อเทียบเป็นสัดส่วน สิ่งเหล่านี้คงมีในตัวเธอประมาณ 1 ใน 10 ของแพร นั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอเลือกทำงานออกแบบตกแต่งภายใน และเลือกที่จะลงไปลุยในพื่นที่มากกว่าที่จะนั่งเขียนแบบอยู่ที่สำนักงานเหมือนบางคน
คงต้องขอบคุณแม่ของเธอ ที่บังคับให้เธอไว้ผมยาว หาไม่แล้วคงได้มีการตัดแม่ตัดลูก เพราะทุกวันนี้มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้หลายคนจำได้ว่าเธอเป็นผู้หญิง
แต่น่ารำคาญตอนอาบน้ำสระผมเนี่ยแหละ
\"โทรศัพท์ใครน่ะ รับซะทีซิ\"เสียงใครคนหนึ่งดังขึ้น
ใช่เลยนี่มันเสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์ซึ่งดังมานานพอสมควรในห้องทำงานเล็กๆ แห่งนี้ ซึ่งทุกคนกำลังวุ่นวายกับการทำงานที่จะต้องส่งลูกค้าในวันพรุ่งนี้ นันท์ก็เป็นคนหนึ่งในจำนวนนั้น และซ้ำร้ายพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของเธอ เพราะฉะนั้นเธอต้องทำงานทุกอย่างให้เสร็จภายในวันนี้ แต่เอ๊ะ ... เสียงโทรศัพท์นี่เหมือนของเธอจังเลย หรือว่า........
\"ของนันท์เองค่ะ พี่บอย\"ว่าแล้วสาวผมยาวสลวยก็ลงมือหาโทรศัพท์ในกระเป๋า เมื่อเจอสิ่งที่ต้องการก็กดปุ่มรับทันที
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"
ก็รับแล้วนี่หน่า ทำไมเสียงเรียกเข้ายังดังไม่หยุด หรือว่า.......
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"เสียงงัวเงียของคนเพิ่งตื่นนอน
ใช่แล้ว เมื่อกี้เธอฝันอยู่นี่เอง มิน่าทำไมรับแล้วยังดังอยู่ สงสัยเมื่อวานทำงานหนักไปหน่อย
\"ยัยนันท์ ตื่น\"เสียงที่ตอบต่างกันอย่างลิบลับ ไม่รู้ว่าบ้านข้างๆ จะได้ยินเสียงนี้หรือเปล่า
\"โอ๊ย....แพร ทำไมต้องเสียงดังอย่างนั้นด้วย เกิดนันท์หูหนวกไปจะโทษแพรนะ\"
\"ก็เธอยังไม่ตื่นเลยนิ ลืมแล้วหรือไงว่าวันนี้วันอะไร\"
\"ก็วันหยุดของนันท์ไง ทำไมจะจำไม่ได้ นี่เมื่อคืนก็เร่งงาน กว่าจะเสร็จ กว่าจะได้นอนก็ตี 4 โน่นแน่ะ\"
\"แต่นี่มัน 10 โมงแล้วนะ แล้วนัดของพวกเราจำไม่ได้แล้วหรือไง\"
\"เออ ... ลืมไปเลย\"
\"งั้นก็รีบๆ ตื่นซะ แล้วเวลาคุยโทรศัพท์กรุณาลืมตาด้วยคุณนันท์\"
รู้ได้ไงเนี่ยว่าเธอยังไม่ลืมตาเลย แอบมาติดกล้องที่ห้องเธอหรือเปล่าเนี่ย
\"ก็นัดกันตั้งเที่ยงไม่ใช่เหรอ จะรีบทำไม\"
\"แต่นี่มัน 10 โมงแล้วนะ แล้วอย่าลืมมารับแพรด้วยล่ะ\"
\"จ้าๆ\"ว่าแล้วก็วางสายไป หากแต่เจ้าตัวก็หาได้ทำอย่างที่พูดไม่
\"...และฉันเป็นคนที่ประทับใจเธอเช่นกัน แต่ฉันก็ไม่กล้าที่จะพูดไป ได้แต่ยิ้มให้เธอเบาๆ อยู่ในมุมที่เธอไม่สนใจ แอบมองดูเธอไกลๆ อย่างนี้ ต่อไป ...\"
แน่นอน...โทรศัพท์เธอ อะไรกันนักหนาเนี่ย เพิ่งวางสายจากยัยแพรก็มีคนโทรมาอีกแล้ว วันนี้เรตติ้งดีจริง
\"สวัสดีค่ะ นันท์พูดค่ะ\"
\"ตื่น\"ความดังของเสียงไม่ได้แตกต่างจากครั้งแรกเลย
\"โอ้ย...หูอื้อหมดแล้ว\"
\"ไม่ต้องนอนต่อเลยนะ ให้เวลาครึ่งชั่วโมง ไม่อย่างนั้นเธอต้องเลี้ยงข้าวฉัน\"
\"จ้าๆๆๆ\"ว่าแล้วก็วางสายไปเหมือนเดิม หากแต่ครั้งนี้เธอคงต้องลุกเสียแล้ว ก็ยัยแพรดันเอาจุดอ่อนของเธอมาเป็นข้อตกลง
เรื่องเงินถือว่าเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเธอ หลายคนอาจมองว่าเธองก เธอไม่สนใจ เธอเพียงแต่รู้ค่าของเงินและใช้มันอย่างมีเหตุมีผลเสียมากกว่า แต่การที่ต้องมาเลี้ยงข้าวเพื่อนตัวแสบคนนี้คงทำให้เธอเสียเงินเยอะอยู่เหมือนกัน ดังนั้นทางที่ดี ลุกดีกว่า.....
ข้อเสียของการมีเพื่อนที่รู้จักกันมาตั้งแต่เด็กก็คงเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง แพรเป็นเพื่อนที่เธอไม่รู้เหมือนกันว่าคบกันคุยกันตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะตั้งแต่จำความได้ก็มีแพรเป็นเพื่อน คงเพราะพ่อแม่เราเป็นเพื่อนกัน อีกทั้งเราทั้งสองก็วัยเดียวกัน ทำให้เข้ากันได้ง่าย แม้ว่าเมื่อโตขึ้นมานิสัยหลายอย่างที่เราไม่เหมือนกันก็กลายเป็นสิ่งที่เราไม่รู้สึกแปลกไป เพื่อนหลายคนอาจมองว่าคบกันได้อย่างไร บางครั้งการที่นิสัยเหมือนกันก็คบกันได้ไม่นานหรอก
แพรมีความเป็นผู้หญิงมากกว่าเธอ...ใครๆ ก็ว่าอย่างนั้น รักสวยรักงาม มีความเป็นระเบียบเรียบร้อย สะอาดสะอ้าน นิสัยเรียบร้อย...พอประมาณ ก็ใช่ว่าเธอจะตรงข้ามกับแพรเสียหมด หากแต่เมื่อเทียบเป็นสัดส่วน สิ่งเหล่านี้คงมีในตัวเธอประมาณ 1 ใน 10 ของแพร นั่นคงเป็นเหตุผลที่เธอเลือกทำงานออกแบบตกแต่งภายใน และเลือกที่จะลงไปลุยในพื่นที่มากกว่าที่จะนั่งเขียนแบบอยู่ที่สำนักงานเหมือนบางคน
คงต้องขอบคุณแม่ของเธอ ที่บังคับให้เธอไว้ผมยาว หาไม่แล้วคงได้มีการตัดแม่ตัดลูก เพราะทุกวันนี้มันเป็นสิ่งที่ช่วยให้หลายคนจำได้ว่าเธอเป็นผู้หญิง
แต่น่ารำคาญตอนอาบน้ำสระผมเนี่ยแหละ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น