ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

    ลำดับตอนที่ #8 : ทะเลาะ & เอาคืน (หน้าห้องน้ำ -*-)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 280
      1
      3 ก.พ. 54

    ตอนที่ 7
    แอบหึง & ต้องตัดใจ (จะได้หรือป่าวนะ)
     
    หน้าตึกคณะมนุษย์ศาสตร์
     
                    “โอเค ถึงแล้วไอ้ฟ้ากลับไปคณะแกได้แล้ว เมื่อไหร่แกจะเลิกมาส่งชั้นเหมือนชั้นเป็นเด็ก ๆ ซะทีว่ะเนี้ย” แพรบ่นเพื่อนที่ยังทำเหมือนเธอเป็นเด็ก ๆ ที่ตั้งเดินมาส่งหน้าโรงเรียนยังไงยังงั้นเลย
                    “ก็ชั้นห่วงแกนี้หว่า เอาน้าถึงแล้วงั้นชั้นไปก่อนนะ แล้วเจอกันกลางวันนะ” กิ่งฟ้าบอกพร้อมเดินหันหลังกลับไป
                    “เดินดี ๆ นะแกระวังจะสะดุดหัวใจนายเพย์บอยอย่างนายปอนด์ละ” แพรเย้าเพื่อน
                    “ยัยแพร แกรีบ ๆ ขึ้นไปเรียนเลยนะก่อนที่แกจะไปอยู่โรงพยาบาลแทน ชั้นไม่มีทางสะดุดเป็นครั้งที่สองหรอกย่ะ” กิ่งฟ้าบอกย้ำกับตัวเอง
                    “แล้วชั้นจะคอยดู เอ๊ะนั้นนายพัดนี้ชั้นไปก่อนนะฟ้า บายแล้วเจอกัน” พูดจบก็วิ่งไปทันทีไม่ทันที่กิ่งฟ้าจะตอบรับ
                    “เอ้า ยัยนี้เป็นแบบนี้ทุกทีเลยสิน้า ให้ตายเถอะ ชิไปก็ได้” แล้วเธอก็เดินกลับไป
                    “หวัดดีนายพัด มาแต่เช้าเลยนะวันเนี้ย” เธอทักพร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้างกับพัด
                    “อืม เธอมาแต่เช้าเป็นคนเดียวหรอ” พัดตอบมองหน้าเธอนิด ๆ แล้วก็หันกลับไปแบบเดิม
                    “เอ่อ...ป่าวหรอก แหมนายก็มาเช้าได้เหมือนกันแหละน้า แต่วันนี้เช้ากว่าปกติไง แปลกใจนิด ๆ นะ” เธอพูดแบบขำ ๆ
                    “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าวันไหนชั้นมาเช้า วันไหนชั้นมาสายเธอมานั่งจับตามองชั้นตลอดเวลารึไงกัน” เค้าพูดแบบนี้ทำให้เธอถึงกับอึ้งเล็กน้อย
                    “ก็ใช่นะสิ...เฮ้ย *0* ป่าวๆๆ ชั้นไม่ได้คอยมองนายซะหน่อยช่างมันเถอะ ไปเรียนกันใก้ลเวลาแล้ว” เธอหลุดตอบคำถามเค้าไปแต่เธอก็เก็บอาการไว้ได้ทัน
                    “เธอก็ไปสิ เดี๋ยวชั้นก็ขึ้นไปเองแหละ” เค้าปฏิเสธที่จะเดินไปกับเธอ
                    “อ้าว ก็ไปพร้อมกันเลยสิ หรือว่านายรอใครอยู่หรอ” เธอแกล้งถามเค้า
                “พัดดดด พัดค่ะ แอนนี่มาแล้วค่ะพัดรอนานมั้ยค่ะ” ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามาหาพร้อมกับกอดแขนเค้าไว้
                “ไม่นานหรอกครับแอนนี่ นานแค่ไหนสำหรับแอนนี่ผมก็รอได้นะ” พัดตอบไปโดยไม่ได้ใส่ใจความรู้สึกของใครอีกคนเลย
                    “น่ารักจังเลยค่ะพัด แบบนี้แอนนี่รักตายเลยนะค่ะเนี้ย” เธออ้อนเสียงหวานพร้อมกับหอมแก้มของเค้าไปทีนึง
                    “นี้ ๆ คิดว่าอยู่กันแค่สองคนหรือไงหัดอายคนอื่นเค้าเป็นบ้างมั้ย” เธอโพล่งออกมาอย่างทนมองภาพนั้นไม่ได้
                    “เอิ่มมมม เธอเป็นใครอ่ะ เพื่อนพัดหรอค่ะ” เธอถามทั้งแพรทั้งพัด
                    “แค่เพื่อนร่วมห้องนะครับ” เค้าตอบอย่างไม่คิดเลยทีเดียว
                    “อ้อ ก็แค่เพื่อนร่วมห้อง มานั่งคุยอะไรกับ”แฟน”ชั้นงั้นหรอจ้ะ” เธอเน้นคำว่าแฟนอย่างชัดเจนเหมือนเตือนให้ปแพรได้รู้
                    “ชั้นไม่ใช่พวกหน้าไหว้หลังหลอกอย่างเธอหรอกนะ ที่จะได้คอยจับผู้ชายนะ”
                 เพี้ย !!!
    “นี้เธอ อย่าใส่ร้ายชั้นอย่างนี้” แอนนี่ตบหน้าแพรแล้วแก้ตัวเพราะกลัวพัดเข้าใจผิด
    เพี้ย เพี้ย !!!
    “คิดว่าเธอมีมือไว้ตบคนเดียวหรือไง” แพรตบหน้าแอนนี่กลับทันที
    “กรี๊ดดดด ยัยบ้า” แอนนี่กรี๊ดพร้อมกับผลักแพรล้มลงไป
    “แอนนี่ครับ พอเถอะครับ” พัดเข้าห้ามทัพ
    “แต่พัดค่ะ” เธอกำลังจะค้านแต่เพราะกลัวเสียภาพพจน์จึงยอมทำตาม
    “ก็ได้ค่ะพัด มางั้นชั้นช่วยนะขอโทษด้วยก็แล้วกัน” เธอพูดพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้
    “เจ็บมั้ย โทษทีนะ คิดจะจับพัดหรือไงแต่อย่างว่านะน้ำหน้าอย่างเธอ พัดเค้าคงไม่มีทางเอาหรอกกลับบ้านไปส่องกระจกดูหน้าตัวเองบ้างนะ อย่าหน้าด้านแย่งของคนอื่นเค้าแบบนี้สิ พ่อแม่เธอไม่สั่งสอนหรอว่าอย่าแย่งผู้ชายของคนอื่นนะ คิคิ” แอนนี่เดินไปพูดกับแพรทำให้เธอทนไม่ไหวจึงต้องผลักแอนนี่จนล้มลงไป พัดเห็นแบบนั้นจึงเดินเข้าไปช่วยแอนนี่ที่กำลังจะถูกแพรตบ
    “โอ้ยยยย” แพรร้องออกมาเมื่อถูกพัดผลักจนเอวเธอไปกระแทกกับขอบโต๊ะจนต้องลงไปกองอยู่กับพื้น
    “พัดค่ะ ช่วยแอนนี่ด้วยค่ะเพื่อนพัดเค้าจะตบแอนนี่ค่ะ แอนนี่แค่ถามว่าเค้าเป็นไรมั้ย แล้วก็แค่บอกว่าเราเป็นแฟนกัน เค้าก็โกรธจนผลักแอนนี่ล้มลงแบบนี้เลยค่ะ” แอนนี่ใส่ไฟทันที
    “ชั้นป่าวนะนายพัด ชั้นไม่ได้....”
    “เธอนี้มันนิสัยแย่จริง ๆ เลยนะแพรชั้นไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนนิสัยแบบนี้ หรือว่าเธอชอบชั้นอย่างที่แอนนี่พูดละ” พัดต่อว่าแพรอย่างแรง
    “เอ่อ....ชั้น...คือ”
    “แต่ชั้นจะบอกอะไรเธอให้นะ ว่า-ชั้น-ไม่-เคย-คิด-จะ-รัก-คนนิสัย-แย่ ๆ อย่างเธอ” พัดเน้นแต่ละคำอย่างชัดเจนทำให้น้ำตาของแพรไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว
    “นายมันโง่รึไง ถึงไม่รู้ว่าเมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น แฟนนายต่างหากที่พูดจาไม่ดีกับชั้นก่อน” เธอพยายามบอกเหตุผล
    “อย่ามาแก้ตัวหน่อยเลยเธออ่ะ แล้วก็ได้ยินชัดแล้วใช่มั้ยว่าพัดเค้าไม่คิดจะรักคนอย่างเธอ”     แอนนี่ย้ำคำพูดของพัดทำให้เธอเสียใจอย่างมากแต่พยายามกลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหลลงมาอีกครั้ง
    “ชั้นไม่คิดว่าว่านายจะโง่ได้ขนาดนี้นะนายพัด นายมัน....”
    “เธอเลิกโทษคนอื่นสักทีเถอะแล้วก็เลิกมายุ่งกับชั้นสักทีได้มั้ย รำคาญ” พัดพูดขึ้น
    “นาย TToTT”
    “ไปกันเถอะครับแอนนี่” เค้าพูดจบก็พาแอนนี่เดินไปทันทีแต่แอนนี่กลับหันมาทำปากพูดคำว่า ‘เธอแพ้ชั้นแล้ว’ แล้วเธอก็ยิ้มเยาะแพร เมื่อเห็นว่าทั้งคู่เดินหายไปแล้วแพรจึงทรุดลงนั่งกับโต๊ะทันที
    “นายพัด นาย...ฮึก..ไม่คิดที่จะรักชั้นเลยอย่างนั้นหรอ ชั้นนี้มันโง่จริง ๆ เลยที่แอบรักนายมาตั้งหลายปี ฮื่อ....ฮื่อ” เธอคิดถึงคำพูดของพัดแล้วยิ่งร้องไห้มากขึ้น
    “ทำไมชั้นต้องมารักคนอย่างนายด้วยนะ นายมันบ้า ตาบอด โง่ๆๆ ที่สุดเลย ฮึกกกก”
    “ก็ดี ในเมื่อนายไม่เคยคิดจะรักชั้นอยู่แล้ว ชั้นจะได้ตัดใจจากนายได้สักที ชั้นจะต้องทำให้ได้ เธอจะต้องทำให้ได้นะแพร เธอต้องทำได้จำไว้ ๆ ฮื่อ....ฮื่อ” แล้วเธอก็ก้มหน้าร้องไห้ต่อเหมือนเดิมเมื่อนึกถึงการที่จะต้องตัดใจจากคนที่เธอแอบรัก และคนที่ทำร้ายจิตใจของเธอมาตลอด


    Shira kuma

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×