เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #6 : ต้อนรับ (การกลับมา)

 ตอนที่ 5

ต้อนรับ (การกลับมา)

ณ สนามบินสุวรรณภูมิ

 

                “น้องแกลงจากเครื่องกี่โมงว่ะไอ้ปอนด์” เจนหันไปถามเมื่อยังไม่เห็นน้องสาวของเพื่อนมาสักที

                “เครื่องลงตอนเก้าโมงว่ะ นี้ก็เลยมาสิบนาทีแล้วทำไมยังไม่เห็นอีกว่ะ” ปังปอนด์บ่น

                “มองหาน้องสิแมก ปล่อยไว้นาน ๆ เดี๋ยวแม่เจ้าประคุณได้บ่นอีกแน่” ปังปอนด์หันไปสั่งแมกให้ช่วยกันมอง

หาน้องสาว

 

 อีกด้านหนึ่งของสนามบิน

                “ไหนอ่าพี่ใหม่ของเธอยัยแพร นานแล้วนะ” กิ่งฟ้าหันไปถามเพื่อน

                “นั้นสิพี่แพร เอ๋ยกับพี่เพลงนั่งรอจนหิวข้าวแล้วนะค่ะ” เอ๋ยน้องสาวคนสุดท้องของกิ่งฟ้ากับเพลงบ่น เมื่อยังไม่เห็นพี่ชายของเพื่อนพี่สาวสักที

                “เอาน่า ใจเย็น ๆ กันสิจ้ะสาว ๆ บ่นกันเป็นยายแก่ไปได้นะเราน้องเอ๋ย” แพรพูด

                “อ่ะ นั้นไงๆ ๆ พี่ใหม่มาแล้ว พี่ใหม่ทางนี้ค่ะ พี่ใหม่ๆ” แพรพูดอย่างดีใจแล้วตะโกนเรียกพี่ชายเธอ

                “เฮ้ หวัดดีครับสาว ๆ” ใหม่พี่ชายของแพรเอ่ยทักสาวๆ

                “คิดถึงจังเลยพี่ใหม่ ดีใจจังที่พี่ได้กลับมาสักที หนูละเหงาจะแย่แน่ะ” แพรพูดพร้อมกับกระโดดกอดพี่ชายตัวลอย

                “โอ้ยย เบา ๆ ก็ได้ยัยลิง พี่จะตายก็เพราะเรานี้แหละกอดซะแน่นเชียว” ใหม่แซวน้องสาว

                “ก็คนมันคิดถึงนี้น้า” เธอว่า

                “โห้ยยย ไรอ่าพี่แพรพอเจอพี่ใหม่ก็ไม่สนใจพวกเราเลยนะค่ะ น้อยใจจัง” เอ๋ยพูดอย่างไม่จริงจัง

                “ว่าไงยัยตัวยุ่ง น้อยใจอะไรจ้ะ โตเป็นสาวแล้วสวยขึ้นนะเนี้ยเรา” ใหม่หันไปแซวเอ๋ยแทน

                “พี่ใหม่ก็ มาช้าแล้วยังจะแซวเอ๋ยอีก ยังงี้ต้องเลี้ยงข้าวไถ่โทษนะค่ะที่มาช้า รู้มั้ยว่าพวกเราหิวจะแย่แล้วนะค่ะ” เอ๋ยต่อลองให้ใหม่เลี้ยงข้าวพวกเธอ

                “ฮ่าๆๆ ได้ครับคนสวย แล้วกิ่งฟ้ากับเพลงเป็นยังไงบ้างละ สบายดีมั้ยเราสองคน” ใหม่หันไปถามกิ่งฟ้ากับเพลงบ้าง

                “สบายดีค่าๆๆๆ แต่ตอนนี้พวกเราหิวจะแย่อยู่แล้วววววว” เธอสองคนพูดอย่างอารมณ์

                “ฮ่าๆๆ โอเคๆงั้นไปหาอะไรทานกันเลยครับ”  พอเพลงพูดจบแล้วก็พอกันเดินออกไปทันที

 

 ทางด้านปังปอนด์

                “เฮ้ย ๆ นั้นไงยัยม้อน นั้นไง ๆ”พัดหันไปบอกทุกคน

                “ยัยม้อนทางนี้ ๆ ยัยม้อน”  แมกเรียกน้องสาว

                “พี่ปอนด์ พี่แมกคิดถึงจังเลย” เธอพูดเสียงดังมาแต่ไกลเลยทีเดียว

                “คิดถึงจังเลยค่ะ” ม้อน น้องสาวคนสุดท้องของปังปอนด์และแมกพูดพร้อมกับเข้าไปกอดพี่ชายทั้งสองคนของเธออย่างตื่นเต้น

                “พี่สองคนก็คิดถึงเราเหมือนกัน” ปังปอนด์พูดพร้อมกับก้มลงไปหอมแก้มน้องสาวสุดที่รัก

                “ดีใจจังที่พี่ปอนด์คิดถึงม้อน” เธอตอบรับแล้วหอมแก้มพี่ชายตัวเองเช่นกัน

                “โห้ยย ไรเนี้ยพี่ปอนด์อ้อนน้องคนเดียวเลยนะครับ” แมกพูดอย่างงอน ๆ

                “ฮ่าๆๆ ใครดีใครได้โว้ยแมค” ปังปอนด์ตอบกลับ

                “โอ๋ ๆ ๆ พี่แมกอย่าน้อยใจน้า มาๆๆกอดกันค่ะ คิดถึงพี่แมกเหมือนกันน้า” ม้อนเข้าไปกอดพร้อมกับยืดตัวขึ้นไปหอมแก้มพี่ชายคนรองด้วยความคิดถึง แมกจึงหอมแก้มน้องสาวตอบกลับไปเช่นกัน

                “อยากจะอ้วกโว้ยยย นี้พวกแกจะแสดงความรักความคิดถึงกันอีกนานมั้ยว่ะชั้นหิวข้าวแล้วนะโว้ย” เจนพูดขึ้นขัดจังหวะ

                “อะไร ๆ พี่เจน บ่นอะไรค่ะ พี่เจนมีปัญหาหรอ” ม้อนหันไปถามอย่างขู่ ๆ

                “แฮะ ๆ ไม่มีปัญหาอะไรหรอกครับ คือแบบว่าพี่สองคนหิวข้าวแล้วอ่าครับ อิอิ” เจนพูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ตัวเองและพัด

                “ฮ่าๆๆๆ แล้วก็ไม่บอกแต่แรกละค่ะ งั้นเราไปหาอะไรทานกันนะค่ะพี่ปอนด์พี่แมก ม้อนก็หิวแล้วเหมือนกันค่ะ” เธอหันไปพูดกับพี่ชายทั้งสองอย่างอ้อน ๆ

                “ได้สิ งั้นไปกันเลยดีกว่า” แล้วทั้งหมดก็พากันเดินทางออกจากสนามบินเพื่อไปหาอะไรทานกัน

 

 หน้าร้านอาหารญี่ปุ่นแห่งหนึ่ง

                 “โอ๊ะ ขอโทษค่ะ ขอโทษ ๆ ค่ะ เป็นอะไรหรือป่าวค่ะ ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งบอกขอโทษอีกฝ่ายหนึ่งด้วยความตกใจ

                “ขอโทษครับ ขอโทษ คุณเป็นอะไรมั้ยครับ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งบอกขอโทษอีกฝ่ายเช่นกัน

                “ไม่เป็นไรค่ะ แล้วคุ......” เธอพูดยังไม่ทันจบก็....

                “เธอ / นาย” ทั้งสองอุทานออกมาพร้อมกันเมื่อได้เห็นหน้าอีกฝ่ายอย่างชัดเจน

                “ยัยตัวแสบ / นายผีดูดเลือด” แมกกับเพลงพูดขึ้นพร้อมกันอีกคู่หนึ่ง

                “ให้ตายเถอะ โลกมันช่างกลมจริง ๆ ” ปังปอนด์ว่า

                “โลกมันช่างแคบต่างหากละ ซวยจริง ๆ” กิ่งฟ้าว่าบ้าง

                “พี่ฟ้ารู้จักพวกเค้าด้วยหรอค่ะ” เพลงถามพี่สาว

“คนมหาลัยเดียวกันนะ แล้วเราละเพลงรู้จักกับหมอนี้ด้วยหรอ” เธอหันไปตอบและถามน้องสาวคนรองบ้าง

“ก็ไม่รู้จักหรอกค่ะ แต่เพลงเรียนมหาลัยเดียวกับเค้านะค่ะ” เพลงตอบไปโดยไม่มองหน้าแมกเพราะยังเขินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานอยู่

“โลกแคบจริง ๆ ด้วยแฮะ” เธอบ่น

                “อ้าว นั้นพี่ใหม่ใช่มั้ยค่ะ พี่ใหม่จำม้อนได้ป่าวค่ะ” ม้อนทักขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปหา

                “เอ่ออออ... ม้อน? น้องม้อนที่เจอกันบนเครื่องใช่มั้ยครับ” ใหม่ตอบไป

                “อ้า...ใช่ค่ะดีใจ ที่พี่จำได้ แล้วก็ดีจังเลยที่พวกพี่รู้จักกัน งั้นพวกเราไปทานอาหารด้วยกันนะค่ะ พี่ฟ้า” เธอพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนกิ่งฟ้า

                “พี่ฟ้ากำลังจะไปถามอาหารเหมือนกันใช่มั้ยค่ะ” เธอหันไปถามหญิงสาว

                “ใช่จ้ะ พวกพี่กำลังจะไปทานอาหารกันจ้ะ” เธอตอบไปอย่างงง ๆ

                “ดีเลยค่ะ งั้นพวกเราไปทานด้วยกันนะค่ะ พี่ฟ้า พี่ปอนด์ พี่แมก” เธอหันไปถามทุกฝ่าย

                “ไม่ดีมั้ง” ทุกคนตอบขึ้นพร้อมกัน

                “ทำไมละค่ะ พวกพี่มีอะไรกันหรอค่ะ หรือพี่ปอนด์กับพี่แมกไปก่อเรื่องอะไรไว้ค่ะ” ม้อนหันไปมองพี่ชายทั้งสอง

                “ป่าวซะหน่อยนะยัยม้อน นี้เราน้องสาวใครเนี้ยห่ะ” ปังปอนด์หันไปว่าน้องสาว

                “ก็น้องพี่ปอนด์กับพี่แมกนั้นแหละ แต่ตอนนี้อยากเป็นน้องสาวพี่ฟ้าแล้ว พี่ฟ้าไปทานข้าวด้วยกันนะค่ะ นะค่ะพี่ฟ้า” เธอกันไปอ้อนกิ่งฟ้าแทน

                “เอ่อ...พี่ใหม่ว่ายังไงอ่าค่ะ” เธอหันไปถามใหม่อย่างขอความเห็น

                “ก็ได้จ้ะ ก็ดีเหมือนกันจะได้รู้จักกันไว้บ้าง”ใหม่ตอบไป

                “เย้ๆๆ ดีใจจังค่ะ แล้วก็ถ้าพวกพี่ทั้งสี่คนไม่เข้ามาร่วมทานกับพวกเราม้อนจะไม่คุยกับใครสักคนเลยค่อยดูเถอะ ไปค่ะพี่ฟ้า” เธอหันไปขู่บรรดาพี่ชายทั้งสี่คนแล้วลากกิ่งฟ้าเข้าไปข้างในทันที

                “ไม่เห็นจะอยากรู้จักเลย” เพลงแอบบ่นคนเดียว

                “บ่นไรยัยตัวแสบ” แมกทักขึ้น

                “ยุ่ง” พูดแค่นั้นแล้วก็เดินเข้าข้างในทันที

                “สวัสดีครับ เอิ่ม...น้องชื่ออะไรหรอครับ” เจนเดินเข้าไปทักสาวน้อยอย่างสนใจในความน่ารัก

                “ชื่อเอ๋ยค่ะ” เอ๋ยตอบไปอย่างเขิน ๆ

                “น้องเอ๋ยเป็นน้องสาวของกิ่งฟ้าหรือครับ” เจนถามไปอย่างสนใจ

                “อ่อ ใช่ค่ะเอ๋ยเป็นน้องสาวของพี่ฟ้ากับพี่เพลงค่ะ แล้วพี่...” เธอค้างไว้เมื่อยังไม่รู้ชื่อของอีกฝ่าย

                “พี่เจนครับ พี่ชื่อเจน จีระพัฒน์คร้าบบบบบ” เจนน์พูดแน่ะนำตัวอย่างเต็มยศ ทำให้ เอ๋ยขำทันทีกับการแน่ะนำตัวของเค้า

                “ค่ะ พี่เจน อิอิ พี่เจนเป็นเพื่อนกับพี่ฟ้าหรือคะ” เธอถามอย่างสงสัย

                “อ่อ เป็นเพื่อนร่วมห้องกันนะครับ พี่เป็นเพื่อนกับพวกไอ้ปอนด์มันนะครับ” เจนอธิบาย

                “แล้วน้องเอ๋ยเรียนที่ไหนหรอครับ วันหลังพี่จะได้ไปรับไปส่งไงครับ” เจนออกลายเจ้าชู้ทันที

                “ชั้นมีปัญญาไปรับไปส่งน้องชั้นเองได้ย่ะนายเจน อย่ามากะล่อนกับน้องชั้นนะ” กิ่งฟ้าพูดพร้อมกับโผล่ออกมาจากในร้านทำให้เจนตกใจ ^______^

                “ไปยัยเอ๋ย มัวคุยกับคนแปลกหน้าอยู่ได้นะเรา พี่ก็หาเราไปเถอะ ไปๆๆ” กิ่งฟ้าพูดแล้วจึงลากเอ๋ยเข้าไปทันที

                “พี่ฟ้าก็ เอ๋ยไม่ได้ทำอะไรซะหน่อยนะค่ะ เอ๋ยแค่คุยกับพี่เจนเฉย ๆ ค่ะ”เอ๋ยบอกพี่สาว

            “ไม่ได้หรอกพี่ไม่ไหวใจนายนั้น เสือผู้หญิงเลยนะรู้มั้ย เรานะไม่ทันพวกนั้นหรอก” กิ่งฟ้าบอกน้องสาว

Shira kuma

---