เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #38 : เอาคืน (เล็ก ๆ น้อย ๆ )

ตอนที่ 37

เอาคืน (เล็ก ๆ น้อย ๆ )

 

                บริเวณบ้านพักของฉันกับเพื่อน ๆ บ้านหลังนึงพวกพี่เขาบอกว่าพักกับไป 4-5 คน แต่ฉันมีกันอยู่สองคนกับยัยเอแล้วอีกสามละจะมาจากไหน เพราะพี่เขาให้เลือกนอนด้วยกันตามใจชอบ

                “หวัดดีจ้ะ บ้านหลังนี้คนเต็มยังจ้ะ” มีผู้หญิงสามคนเดินเข้ามาถามฉัน

                “ยังอ่ะ แต่ฉันจองแล้วสองที่” ฉันตอบไปด้วยอารมณ์เฉยเมิน เพราะไม่รู้ว่าพวกนี้จะมาดีหรือร้ายกันแน่ (ฉันศัตูรรอบด้าน) << รู้ตัวด้วยแฮะ

                “เธอมีสองคน พวกเรามีสามคนงั้นเรานอนบ้านหลังเดียวกันนะ” เธอคนนั้นพูดเองเออเองเสร็จเรียบร้อย (แล้วจะมาถามฉันเพื่อไรแว๊ = =)

                “อื้ม ๆ แล้วแต่ละกันเพราะฉันก็มีกันแค่สองคน ไปเอเข้าบ้าน” ว่าแล้วฉันก็ลากยัยเอซึ่งยืนเอ๋ออยู่ข้าง ๆ เดินเข้าห้องไปแล้วพวกเธออีกสามคนก็ตามเข้ามา แล้วก็วุ่นวายกับการเลือกที่นอนกันอยู่สามกัน (ฉันเซง - -)

                “พวกเธอสองคนจะนอนตรงไหนหรอ พวกเราให้เธอเลือกก่อน” พวกนั้นหันมาถามฉันกับเอ

                “เอขอนอนริมหน้าต่างนะเพลง อากาศถ่ายเทดีเวลาปวดหัวจะได้ดีขึ้น” เอบอกเหตุผลของการนอนริบหน้าต่าง ฉันจึงเลือกที่จะนอนข้างเอ

                “งั้นฉันนอนข้างเธอละกัน เราสองคนนอนสองเตียงนี้ละกัน” ประโยคสุดท้ายฉันหันไปพูดกับพวกนั้น

                “โอเคงั้นฉันนอนตรงนี้ละกัน” หนึ่งในสามเลือกเตียงที่อยู่ข้าง ๆ ฉันแล้วก็จัดการนอนกลิ้งเกลือกบนเตียงอย่างแสนสบายใจ (เหมือนหมูกลิ้งเลยอ่ะ ฮ่าๆๆ ^^)

                “งั้นเราสองคนนอนตรงนี้ละกัน” แล้วอีกสองคนก็เลือกที่นอนตัวเองได้สักที แล้วคนที่ฉันเพิ่งนินทาไปในใจเมื่อกี้ก็หันมาคุยกับฉันด้วยเสียงอันร่าเริงเกินเหตุ

                “แล้วนี้เธอชื่ออะไรอ่า เอ่อ...เป็นน้องรหัสพี่แมกด้วยใช่ไหม” ชื่อนี้อีกแล้ว จะตามหลอกหลอนฉันไปถึงไหนเนี้ยห๊ะ ไอ้บ้าเอ้ย!!!

                “อืมใช่...ฉันชื่อเพลง แล้วนี้เอเพื่อนสนิทของฉัน” ฉันแนะนำตัวเองแล้วก็ยัยเอให้อีกฝ่ายรู้จัก

                “ว้าวววว ยอดไปเลยอ่ะน้องรหัสพี่แมกด้วยอ่ะ คิคิ” จะคลั่งนายนั้นอีกคนรึไงยัยนี้หนิ

                “ส่วนฉันชื่อชลนะ แล้วนี้ก็เรียมกับพัชเพื่อนสนิทฉัน” ชลแนะนำตัวเองและเพื่อนอีกสองคนให้ฉันกับเอรู้จัก (จะว่าไปแล้วพวกนี้ก็ดูฮา ๆ ตลก ๆ ดีอ่ะ)

                “ยินดีที่ได้รู้จักจ้า!!!” แล้วพวกนั้นทั้งสามคนก็ตะโกนทำความรู้จักเราจนแก้วหูแทบแตก (อยู่ใกล้กันแค่นี้จะเสียงดังทำเพื่อ แก้วหูฉันจะแตกไหมเนี้ย)

                “ฮ่าๆๆๆ พวกเธอนี้ตลกจังเลยนะ” ยัยเอนั่งหัวเราะพวกนั้นด้วยความชอบใจ

                “พวกเราก็อย่างนี้แหละเอ บ้าบอ ติ้งต๊องไปวัน ๆ อ่ะ” คนที่ชื่อพัชเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ยัยเอทำเหมือนสนิทกันมานานยังงั้นละ

                “แบบนี้ก็ดีนะสิ พวกเราจะได้ไม่เหงานะ จริงไหมเพลง”

                “งั้นเอาเป็นว่าพวกเราทั้งห้าคนมาเป็นเพื่อนกันเถอะ ดีไหม” ชลพูดออกมาด้วยความจริงใจที่แสดงให้ฉันกับเอเห็น ฉันว่ามันก็ดีนะที่มีเพื่อนเพิ่มขึ้นก็ไม่เสียหายที่จะเป็นเพื่อนกับทั้งสามคนนี้

                “เอางั้นก็ได้ งั้นต่อไปดีพวกเราจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน” แล้วเราทั้งห้าคนก็จับมือและยิ้มให้กันด้วยความจริงใจกับมิตรภาพครั้งใหม่นี้

                “ว่าแต่เธอโชคดีจังเลยอ่ะเพลง ที่ได้พี่แมกเป็นพี่รหัสอ่ะ” ชื่อนี้อีกแล้วนะ - -

                “ไม่เห็นจะโชคดีตรงไหนเลยโชคร้ายนะสิไม่ว่า” ฉันตอบออกไปด้วยความแค้นสุด ๆ

                “ฉันว่าเธอโชคดีจะตาย เพราะนักศึกษาใหม่ผู้หญิงแทบทุกคนอ่ะอยากได้พี่แมกเป็นพี่รหัสกันทั้งนั้นละ” ขนาดนั้นเลยหรือเนี้ย

                “รวมทั้งเธอด้วยใช่ป่ะ” ฉันแกล้งถาม

                “ฮี่ๆ นิดนึงอ่านะ” ว่าแล้วเชียว ชีวิตฉันชาตินี้คงญาติดีกับผู้ชายคนดีไม่ได้ซะแล้ว

                “แต่เธอก็โคตรเจ๋งเลยอ่ะ ที่ไปต่อยหน้าพี่แมกอ่ะ”

                “นั้นมันยังน้อยไป นายนั้นต้องเจออะไรที่มากกว่านี้ หึหึ” ฉันแสยะยิ้มคิดแผนร้ายอยู่ในใจกับการเอาคืนครั้งใหม่นี้

                “เอิ่ม...เธอแค้นอะไรพี่เขาหนักหนาหรอเพลง ดูท่าทางเธอแล้วจะเป็นเอามากนะนั้น” ชลหันมาถามด้วยความสงสัย

                “มีสิมันมีแน่ๆ และมันก็ต้องเจ็บตัวแน่ๆ” ฉันชกมัดกับฝ่ามือตัวเองเป็นการระบาย ทำให้ทุกคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มองฉันด้วยความสงสัยอยากหนักยกเว้นยัยเอที่รู้เรื่องอยู่คนเดียว

                “ฉันว่าฉันไปอาบน้ำดีกว่า พวกเธอจะไปด้วยไหม” ฉันลุกขึ้นเตรียมอุปกรณ์อาบน้ำ เพราะห้องน้ำมันแยกไปอีกทางหนึ่งไม่ได้มีอยู่ในตัว และฉันก็อยากอาบน้ำมากด้วยเพราะร้อนมาก ๆ

                “ยังหรอกเพลงไปอาบก่อนเถอะเดี๋ยวสักห้าโมงเย็นพวกเราค่อยไปอาบจ้ะ” ชลบอกขนาดที่นอนดูทีวีอย่างสบายใจ ยัยคนนี้มีอะไรที่เครียด ๆ บ้างไหมเนี้ย

                “แล้วเอละไปอาบกับฉันเลยไหม”

                “ยังดีกว่าเพลง เออยากนอนอ่าเหนื่อย ๆ ยังไงก็ไม่รู้” ยัยเอพูดจบก็ล้มตัวลงนอนทันที ฉันจึงเดินเข้าไปถามอย่างเป็นห่วงเพราะรู้ว่ายัยเอมีโรคประจำตัว

                “เอ...แกเป็นอะไรรึป่าว”

                “ไม่เป็นไรหรอกจ้า เพลงไปอาบน้ำเถอะในห้องนี้ก็ยังมีพวกชลอีกฉันไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องห่วง” ได้ยินอย่างนี้แล้วค่อยสบายใจหน่อย

                “งั้นเดี๋ยวฉันกลับมานะ แกนอนไปเถอะ ฉันฝากดูเอด้วยนะชล” ฉันหันไปฝากให้ชลดูเลแทน

                “เดี๋ยวพัชดูแลเองจ้ะเพลงไม่ต้องห่วงเลย” ฉันพยักหน้าให้แล้วก็เดินออกจากบ้านไปเพื่ออาบน้ำ ทำไมมันร้อนอย่างนี้เนี้ย ฉันเดินปากเหงื่อไปตลอดทางเดินไปห้องน้ำ

 

                ในที่สุดฉันก็เดินมาถึงห้องน้ำสักทีมันจะอยู่ไกลอะไรขนาดนั้นเนี้ย ก็จะอะไรซะอีกละก็ฉันเดินมาตั้งเกินสิบหานาทีเพิ่งจะมาถึงนะสิ อยู่ไกลขนาดนี้ถ้ามีใครเป็นอะไรไปแล้วร้องให้ช่วยจะมีใครมาช่วยทันไหมเนี้ย สร้างอะไรทำไมไม่รู้จักคิดนะพวกคนสร้างเนี้ย ฉันรู้สึกว่าตัวเองเริ่มพานไปทั่วอีกแล้ว ไปอาบน้ำดีกว่า แล้วก็จัดการเดินสำรวจห้องน้ำไปทั่วจะว่าไปแล้วห้องน้ำที่นี้ก็สวยดีเหมือนกันนะเนี้ย คนสร้างนี้ก็คิดออกมาสวยดีอ่ะ (ได้ข่าวว่าเมื่อกี้เพิ่งว่าคนสร้างไปเองนะ)

                “เอาห้องนี้ละกัน” ฉันพูดกับตัวเองแล้วเข้าไปอาบน้ำทันที ตลอดเวลาที่อาบน้ำใช่ว่าฉันจะอาบอย่างเดียวนะ ฉันคิดแผนการที่จะเล่นงานไอ้พี่รหัสตัวแสบนั้นด้วย

                “งานนี้มีเอาคืนแน่ แค่ต่อยหน้านายมันยังน้อยไปด้วยซ้ำไอ้พี่รหัสเฮงซวย” ฉันอาบน้ำประมาณ 20 นาที แล้วจึงแต่งตัวเดินออกมาจาห้องน้ำเพื่อที่จะกลับบ้านพัก

                “สบายตัวจังเลยได้อาบน้ำแล้วเนี้ย”

                “สบายตัวมากไหม” เสียงนี้มัน ว่าแล้วฉันก็หันขวับไปทางต้นเสียงทันที

                “นาย...ไอ้พี่รหัสเฮงซวย”

                “ฮึ้ย ยัยตัวแสบแรงไปแล้วนะว่าฉันเฮงซวยเลยหรอ ทำร้ายร่างกายฉันแล้วยังจะมาว่าฉันอีกหรอ” นายแมกว่าแล้วก็ขยับเดินเข้ามาใกล้ฉันเรื่อย ๆ ฉันจึงค่อย ๆ ถอยหลังเหมือนกัน

                “นายผิดเองนี้ที่ไม่ยอมบอกตั้งแต่แรก แล้วที่ฉันต่อยหน้านายมันยังน้อยไป มันไม่ใช่แค่นั้นแน่”

                “น้อยไปงั้นหรอ แล้วแบบไหนถึงจะเรียกว่ามากละยัยตัวแสนแสบ” ฉายานี้อีกแล้ว ฉันเกลียดฉายานี้จริง ๆ เลยโว้ย

                “ใช่ มันยังน้อยไปแล้วนายจะทำไม หึหึ” พูดจบแล้วฉันก็เดินหนี แต่ฉันคงประมาณนายนี้น้อยไปหน่อยแน่ ๆ อ่ะ

                “ทำไมนะหรอก็แบบนี้ไง”

                “กรี๊ดดด” ทันทีที่นายนั้นพูดจบร่างฉันก็ลอยขึ้นไปอยู่บนหลังของเขาทันที เลือดลงหัวอีกแล้วฉัน

                “ปล่อยนะโว้ย ไอ้คนบ้า ปล่อยยยย” ฉันร้องโวยวายอยู่ต้องหน้าห้องน้ำด้วยเสียงอันดัง นายแมกจึงแบกร่างฉันเดินไปอีกทาง

                “นี้นายจะพาฉันไปไหนเนี้ยห๊ะ” ฉันทั้งทุบทั้งตีมันก็ไม่ได้รู้สึกเลยอ่ะ T_T

                “เดี๋ยวก้รู้ยัยตัวแสบ หึหึ” แล้วนายนั้นก็เดินต่อไปไม่ฟังเสียงอันน่ารำคาญของฉันเลยสักนิด

Shira kuma