เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #36 : ปัญหาเคลีย...ได้เวลาเข้าค่ายแล้ว ^_^

ตอนที่ 35

ปัญหาเคลีย...ได้เวลาเข้าค่ายแล้ว ^_^

 

เช้าวันจันทร์อันแสนวุ่นวายของใครคนนึง

                “พี่ฟ้าขับเร็ว ๆ หน่อยสิค่ะเดี๋ยวเพลงไปไม่ทันรถนะ” เพลงซึ่งนั่งกระวนกระวานอยู่บนรถพี่สาวเร่งให้เธอช่วยขับรถเร็วเพราะกลัวว่าจะไปไม่ทันรถที่จะไปรับน้องและอาจจะต้องถูกทำโทษก็เป็นได้เพราะพี่รหัสเธอก็ยังหาไม่เจอเลยตอนนี้ อย่าให้แม่เจอนะ แม่จะเอาไม้ทุบหัวลากเข้าป่าไปให้หมาป่ากินเลยให้พี่รหัสบ้า ตามหาตัวยากนัก เธอนึกแค้นคนที่เรียกว่าพี่รหัสอยู่ในใจ

                “พี่ก็เร่งจนจะชนรถข้างหน้าเค้าอยู่แล้วยัยเพลง เพราะเรานั้นแหละตื่นสายเองจะโทษใครได้ห๊ะ” กิ่งฟ้าว่ากล่าวตักเตือนน้องสาวตัวเองเรื่องตื่นสายประจำเวลาจะไปไหนมาไหนจนเป็นนิสัยซะแล้ว

                “โหยยยยยย พี่ฟ้าอ่ะอย่าเพิ่งซ้ำเติมกันสิค่ะ นั้น ๆ เลี้ยวซ้ายเลยค่ะ” เธอโอดควรกับพี่สาวแล้วบอกให้เลี้ยวซ้ายเพราะจะถึงแล้ว กิ่งฟ้าจึงเลี้ยวตามทางที่เธอบอก

               

หน้าลานจอดรถ

                “น้อง ๆ เค้าใครมาถึงแล้วเก็บของไว้ข้างรถแล้วขึ้นไปหาที่นั่งเลยนะครับอีกห้านาทีเราจะออกรถแล้วนะครับ” พี่ที่คุมการเดินทางครั้งนี้สั่งน้อง ๆ ที่มาถึงแล้ว

                “โอ้ยยย ยัยบรรเลงเพลงอยู่ไหนเนี้ย ทำไมยังไม่มาอีกว่ะ” เอที่ยื่นรออยู่นานแล้วบ่นแล้วบ่นอีกที่ยังไม่เห็นตัวเพื่อนรักสักที จึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาอีกฝ่ายทันที

                “ฮัลโหล...ยัยเพลงแกอยู่ไหนแล้วเค้าจะออกรถกันอยู่แล้วนะ...อ๋อๆ จะถึงแล้วไว ๆ สิแกพี่เค้าจะกินหัวชึ้นอยู่แล้วเนี้ยไม่ขึ้นรถสักที รถคันสีฟ้าลายโดเรม่อนนะคันที่เราจะขึ้นนะแกมาที่คันนี้เลยนะ เออ ๆ ให้มันไว ๆ” เอบอกรถคันที่จะขึ้นแล้วยืนรอจนรุ่นพี่มาไล่ให้ขึ้นรถอีกเริ่มเธอจึงต้องรีบขึ้นไปอย่างเลี่ยงไม่ได้ พอดีกับที่เพลงมาถึงพอดีแต่ไม่เห็นว่าเอขึ้นรถคันไหนมา ลงรถมาได้เธอก็วิ่งหอบกระเป๋ามาถึงรถบัสอย่างไว

                “เอ้า ๆ น้องไม่มาซะพรุ่งนี้เลยละรถเค้าจะออกกันอยู่” เมื่อมาถึงก็โดนรุ่นพี่โวยใส่ทันที แต่เธอก็ไม่ได้เถียงอะไรออกไป

                “ขอโทษค่ะพี่ หนูรีบแล้วนะค่ะแต่รถมันติดอ่ะค่ะ” เธอหาข้ออ้างไปเรื่อยเพื่อไม่ให้โดนด่าซ้ำอีก เค้าจึงไล่ให้เธอไปขึ้นรถ

                “เออ ๆ ไม่ต้องแก้ตัวมากมาย ไปขึ้นรถได้แล้วรถคันไหนอ่ะน้องนะ” รุ่นพี่ถาม เธอกำลังจะตอบแต่ก็ต้องนิ่งคิดซะก่อนเพราะไอ้รถลายโดเรม่อนมันมีถึงสองขึ้น เมื่อเห็นว่าเธอเงียบไปนานรุ่นพี่จึงโวยทันที

                “เอ้า ๆ น้องรถคันไหนครับ ต้องให้พี่จุดธูปถามเลยมั้ยครับ” อิรุ่นพี่ปากเสีย เธอแบบคิดในใจแล้วจึงชี้ไปที่รถคันลายโอเรม่อนแต่เธอแบบชี้มั่ว ๆ เพราะไม่รู้ว่ามันคันไหนกันแน่

                “คันนี้ค่ะพี่ คันนี้แหละ” เธอชี้ไปที่คันตรงหน้าทำให้รุ่นพี่หนุ่มต้องขมวดคิ้วเข้าหากันแล้วถามใหม่

                “น้องแน่ใจหรอว่าคันนี้” รุ่นพี่ถามอีกครั้ง

                “ค่ะ ๆ คันนี้แหละ” เธอตอบไปด้วยความไม่มั่นใจเอามาก ๆ เลยทีเดียว

                “งั้นก็เอากระเป๋าไปเก็บแล้วขึ้นไปหาที่นั่งได้แล้ว” เมื่อรุ่นพี่ไม่ว่าอะไรแล้วเธอจึงเดินเอากระเป๋าไปเก็บไว้ข้างรถแล้วขึ้นไปหาที่นั่ง แล้วมองหาเอแต่ก็มองหาไม่เจอสักทีจนรถออกไปแล้วเธอก็ยังหาไม่เจอ แล้วที่สำคัญเธอไม่คุ้นหน้าใครเลยบนรถคันนี้จึงนึกเอ๊ะใจว่าเธอจะขึ้นรถผิดคันหรือป่าวนะ เธอจึงมองไปรอบ ๆ อีกครั้งเพื่อจะเจอใครสักคนที่รู้ แล้วเธอก็เจอจริง ๆ ด้วย คน ๆ นั้นก็คือ

                “ไอ้ผีดูดเลือด / ยัยตัวแสบ” ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกัน

                “เธอมาขึ้นรถคันนี้ได้ไง นีมั้นรถของพี่รหัสพี่สองนะ” แมกเอ่ยถามอย่างงง

                “รถพี่รหัส...ละ หรอ” เพลงถามตอบด้วนน้ำเสียงติดขัด

                “ใช่รถพี่รหัส” แมกตอบย้ำความผิดพลาดของเธอ

                “แล้วเธอมาคันนี้ได้ไง”

                “ชะ ชั้น...ขึ้นรถผิดคัน...ไม่นะ” เธอผิดออกมาอย่างลืมตัว แล้วคิดว่าตัวเองต้องซวยแน่ ๆ

                “ขึ้นผิดขั้น แล้วทำไมต้อนขึ้นไม่ดูให้ดี ๆ ก่อนขึ้นห๊ะ ยัยตัวแสบ” แมกต่อว่า

                “ก็แล้วชั้นจะรู้มั้ยเล่าว่าไอ้รถลายโดเรม่อนมันจะมีสองคันเนี้ย ก็เพื่อนชั้นบอกไม่หมดนี้ว่ะ ว่ามันมีสองคน” เธอเถียงเค้า

                “ผิดแล้วยังจะมาเถียงอีก” ทั้งคู่เถียงกันไม่สนใจคนรอบข้างจนรุ่นพี่ต้องเอ่ยถาม เพราะเห็นว่าทั้งสองไม่นั่งสักที

                “เอ้า แมกไม่นั่งซะทีว่ะ มีอะไรกันหรือป่าวน้องคนนี้หน้าไม่คุ้นเลยนะใครว่ะ ขึ้นรถผิดคันหรือป่าวขึ้นผิดคันรู้หรือป่าวจะโดนลงโทษนะ” รุ่นพี่พูดขู่เพลงเพราะคิดว่าต้องขึ้นผิดคันแน่ ๆ เธอจึงกันไปขอความช่วยเหลือจากแมกทางสารตัว ‘ช่วยชั้นเถอะน่า ขอร้องละนายจงช่วยชั้นเดี๋ยวนี้’ เธอร่ายมนต์อยู่ในใจอย่างบ้าคลั่งและเหมือนแมกจะรู้จึงได้ว่าต้องมนต์ของเธอไปซะแล้ว

                “อ๋อๆ ป่าวครับพี่คนนี้แฟนครับเอง ผมชวนมานั่งด้วยกันนะครับ” แมกหาข้อแกตัวหาอีกคนได้อย่างไวแล้วดึงอีกคนเข้ามาโอบไหลแล้วหลวมเพื่อแสดงให้คนทั้งคันรถได้รู้ว่าเค้าและเธอเป็นแฟนกันจริง ๆ จนคนขอความช่วยเหลืออึ้งไปชัวขณะ

                “งั้นหรอ งั้นก็ตามสบายแต่นั่งได้แล้วเดี๋ยวพากันหน้าคว่ำไปทั้งคู่หรอก” รุ่นพี่ไม่ติดใจอะไรอีกแต่บอกให้ทั้งสองนั่ง แมกจึงหันไปไล่ตั๊บที่นั่งคู่กับเค้าอยู่ให้ไปนั่งที่อื่น (โห้ยยย ไอ้ใจร้ายเป็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน)

                “ไอ้ตั๊บไปนั่งที่อื่นไป ชั้นจะให้ยัยนี้นั่งกับชั้น” แมกบอกเพื่อนรักจนคนฟังเซง

                “ไรว่ะไอ้แมก พอหญิงมาก็ไล่เพื่อนเลยนะเมิง” ตั๊บบ่นแต่ก็ยอมลุกแต่โดยดี

                “เออ พูดมากเดี๋ยวเตะส่งไปนั่งที่อื่นเลยว่ะลุกเร็ว ๆ เด่” แมกเร่งอีกคนที่ทำอะไรก็ช้าไปหมด

                “เออ ไม่ก็ได้ว่ะไอ้เพื่อนใจร้าย” ว่าแล้วตั๊บก็ย้ายตัวเองและขนมของกินไปนั่งเบาะอื่นใกล้ๆกับทั้งสองแทนแมกจึงหันไปสั่งเพลงให้เข้าไปนั่งริมหน้าต่างแทน

                “เข้าไปนั่งข้างใน” เค้าพูดเสียงเรียบ

                “ชั้นอยากนั่งข้างนอก” เธอเถียง

                “ชั้นบอกให้เธอเขาไปนั่งข้างใน” เค้าสั่งเสียงเข้มขึ้น

                “ทำไมชั้นต้องนั่งข้างในตามที่นายสั่งด้วย” เธอยังคงเถียงเค้าต่อ

                “ถ้าเธออยากเป็นเป้าสายตาให้พวกผู้ชายมันแทะโลมร่างกายเธออยากจะนั่งข้างนอกก็ไม่ว่าหรอกนะ” คำพูดของเค้าทำให้เธอต้องมองไปรอบ ๆ แล้วมันก็เป็นจริงอยากที่เค้าพูดนั้นแหละเพราะมีแต่คนมองเธอเต็มไปหมด แต่ก็ต้องตกใจเล็กน้อยเมื่อแมกทำท่าจะเข้านั่งข้างในแทนเธอซะจริง ๆ จึงรีบดึงแขนเค้าไว้

                “นี้เดี๋ยวสิ นายบอกให้ชั้นนั่งข้างในไม่ใช่รึไงเล่า แล้วจะแย่งทีกันหรอ นิสัยไม่ดีนี้นายเนี้ยพูดแล้วชอบคืนคำ” เธอหาข้ออ้างมาว่าเค้าข้าง ๆ คู ๆ แล้วรีบเข้าไปนั่งข้างในทันทีแล้วหันหน้าออกนอกหน้าต่างทันที แมกจึงมองเธอด้วยความรู้เอ็นดูที่เกิดขึ้นในใจอย่างไม่รู้ตัวแล้วจึงนั่งลงข้าง ๆ เธอเพื่อบังไม่ให้คนบนรถมองเธอได้ เพราะอะไรที่เค้าทำแบบนี้นะหรอ เพราะเค้าเกิดความหวงเธอขึ้นมาไง

---

Shira kuma