เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #20 : ตามหาตัวพี่รหัส 2

ตอนที่ 19

ตามหาตัวพี่รหัส 2

                “หวัดดีเอ วันนี้มาเช้ากว้าเราอีกนะจ้ะ” เพลงทักเมื่อเห็นว่าเอมาก่อนเธอ

                “แฮะ ๆ ก็ปกติเลยนะเนี้ย” เอพูดไปหน้าแดงไป

                “นั้นแน่ ปกติหรือจะมารอพบใครจ้ะ” เพลงแซว

                “บ้าน้าเพลง ไม่ได้รอพบใครสักหน่อยนึงนะ” เอปฏิเสธ

                “อ่ะ นั้นพี่บิ๊กนี้” เพลงแกล้งแหย่แต่ชื่อนี้ก็ทำให้เอหันตามไปมองได้

                “ไหนอ่าเพลง ไหนอ่า” เธอหันไปถามแต่ก็เห็นเพื่อนหัวเราะทำให้รู้ว่าเธอโดนหลอก

                “ฮ่า ๆ แหม ๆ ไม่ได้รอใครเลยเนอะ”

                “ยัยเพลงย้า แกล้งชั้นหรอมานี้เลยนะ มาให้ชั้นตีซะดี ๆ” แล้วเอก็วิ่งไล่เพื่อที่จะตีเพลงให้ได้ทำให้ไม่ทันได้มองทางข้างหน้าเพลงจึงชนเข้ากับใครคนหนึ่ง

                “อ่ะ / โอ้ย”

                “ขอโทษค่ะ อ้าว พี่บิ๊กเองหรอขอโทษค่ะเป็นไรมั้ย” เมื่อเห็นว่าเป็นใครเธอก็เอ่ยขอโทษอีกครั้ง

                “อ้าวน้องเพลง น้องเอหวัดดีครับ” บิ๊กทักทายเมื่อเห็นว่าเป็นใคร

                “หวัดดีค่ะพี่” เพลง

                “หวัดดีค่ะพี่บิ๊กสุดหล่อ อิอิ” เอ (เก็บอาการนิดนึงดิ อิอิ)

                “ฮ่า ๆ ขอบคุณครับน้องเอ” พูดกับเธอได้แค่นั้นบิ๊กก็หันไปคุยกับเพลงแทน

                “แล้วนี้ยังไม่ขึ้นเรียนอีกหรอครับน้องเพลง”

                “อ่อ เดี๋ยวอีกสักพักก็จะไปแล้วละค่ะ พี่บิ๊กละ”

                “พี่มีเรียนตอนสิบโมงนะครับ” บิ๊กตอบ

                “อ่ะค่ะ มาแต่เช้าเลยนะครับ”

                “พี่ก็มาอย่างนี้ประจำละครับน้องเพลง”

                “แล้วนี้ตอนเช้าทานไรกันยังละครับเนี้ย” บิ๊กถามทั้งสองแต่สายตาเค้ากลับมองที่เพลงแค่คนเดียวทำให้หญิงสาวอีกคนได้แต่คิดน้อยใจอยู่เงียบ ๆ

                “ยังเลยค่ะ เพราะเดี๋ยวก็จะขึ้นเรียนแล้ว ใช่มั้ยเอ” เธอตอบแล้วกันไปถามเอพลางดึงเข้ามาในวงสนทนา

                “ใช่ค่ะ” เธอตามเท่าที่ตอบเพราะไม่อยากขัดจังหวะทั้งสองคน

                “งั้นกลางวันนี้เราไปทานข้าวกันมั้ยครับน้องเพลง” แล้วอีกคนละ

                “เอ่อ...เอว่าไงอ่า” เพลงหันไปถามเอเพราะรู้สึกอึดอัดใจเช่นกันที่บิ๊กให้ความสนใจในตัวเธอมากขนาดนี้

                “แล้วแต่เพลงก็แล้วกัน” เอตอบด้วยเสียงเศร้า

                “งั้นเพลงก็แล้วแต่เอค่ะพี่บิ๊ก ถ้าเอไปเพลงก็ไปอ่ะค่ะ” เธอตัดปัญหาด้วยการให้เอตัดสินใจเพราะไม่อยากเสียเพื่อนเพราะเรื่องแบบนี้

                “น้องเอว่าไงครับ ไปทานข้าวกลางวันกับพวกเรานะครับ” แค่นี้ก็แน่ชัดแล้วละว่าพี่บิ๊กอาจจะอยากไปแค่สองคนกับเพลง เราไปก็เหมือนเป็นส่วนเกิน แต่ก็เอาว่ะเพื่อให้พี่บิ๊กมีความสุขเรายอมก็ได้ เฮ้ยยยยย เค้าจะสนใจชั้นบ้างมั้ยเนี้ยคงไม่มีหวังสินะ แต่ช่างเถอะถ้าเพื่อนเราและคนที่เราชอบมีความสุขกันเราก็ดีใจแล้วละ แล้วเอก็ตกปากรับคำชวนของบิ๊กไป

                “ตกลงค่ะพี่บิ๊ก พวกเราไปทานข้าวกับพี่ก็ได้ค่ะ”

                “ขอบคุณครับ งั้นไว้เดี๋ยวเจอกันนะครับ เอิ่ม....งั้นพี่ขอเบอร์ของเพลงไว้เพื่อจะได้โทรนัดได้มั้ยครับ” ตรงมากเลย อิอิ

                “เอ่อ...เอาเบอร์เอไปมั้ยค่ะ โทรศัพท์เพลงไม่ค่อยดีอ่ะค่ะ” เธอเลี่ยงที่จะให้เบอร์เพื่อเปิดโอกาสให้เอ

                “ยังงั้นหรอครับ เสียดายจังนะครับ” บิ๊กพูดอย่างเสียดายแล้วกำลังจะขอเบอร์เอแทน

                “เอไม่ได้เอามือถือมาอ่ะเพลง เอาเบอร์เพลงให้พี่บิ๊กอ่ะแหละดีแล้ว” เอโกหกทันที

                “แต่เมื่อกี้เพลงเห็น....”

                “เอาน่าเพลง ให้เบอร์พี่เค้าไปเถอะเอขอตัวไปเก็บของก่อนนะจะขึ้นเรียนแล้ว” แล้วเธอก็เดินกลับที่โต๊ะทันที เพลงจึงต้องให้เบอร์กับบิ๊กแทน

                “ขอบคุณครับแล้วเดี๋ยวพี่จะโทรหานะ”

                “ค่ะพี่ งั้นเพลงขอตัวไปเก็บของก่อนนะ”

                “ครับ ๆ พี่ก็ขอตัวเหมือนกันครับ ไว้เจอกันนะ” แล้วครั้งสองก็แยกย้ายกันเพลงจึงกลับไปที่โต๊ะอย่างไว แล้วก็เห็นเอทำท่าเหมือนจะร้องไห้

                “เอ ทำไมเมื่อกี้แกบอกไม่ได้เอามือถือมาว่ะ ชั้นก็เห็นแกหยิบขึ้นมาดูอยู่” เพลงบ่นทันที

                “เพลงก็รู้ว่าพี่บิ๊กเค้าอยากได้เบอร์ใครมากกว่างั้น เอแค่ไม่อยากให้มันยุ่งยากนะ”

                “เอ เรื่องนั้นอย่าคิดมากนะเพลงไม่ได้คิดไรกับพี่บิ๊กเค้าหรอกนะ” เธอพูดอย่างที่คิดจริง ๆ

                “ช่างมันเถอะเพลง เราไปเรียนกันเถอะได้เวลาแล้วละ นี้ของเพลง” เอยื่นของให้แลวเดินนำไปทันที ทำให้เพลงถึงกับเครียดที่เห็นเอเป็นแบบนี้ ทำให้เธอรู้สึกว่าอยากจะเป็นกามเทพขึ้นมาซะแล้วสิ

 

ชมรมบาส

                “เห้ย แมกมาหลบอยู่นี้เองนะเมิง ปล่อยให้ชั้นหาซะทั่วเลย” ตั๊บบ่นเมื่อเจอเพื่อนที่นี้

                “แล้วแกมีไรว่ะตั๊บ”

                “ชั้นมาคุยกับแกเรื่องรับคนเข้าชมรมนะ เพราะหลังจากเข้าค่ายพวกนักศึกษาใหม่ก็จะต้องเลือกชมรมกันแล้ว”

                “อืม แล้วไงอ่าแกจะให้ชั้นทำไรว่ะชั้นไม่ใช้หัวหน้าชมรมนะโว้ย” แมกบ่น

                “เออ แกไม่ใช่หัวหน้าชมรม แต่คนเป็นหัวหน้าชมรมเค้าบอกให้แกกับชั้นรับผิดชอบเรื่องนี้” ตั๊บบอกเหตุผล

                “อ่อ ก็ได้ไม่มีปัญหาเพราะพวกเราก็ทำเกือบจะทุกปีนี้หว่า”

                “เออ มันจะจริงแต่พี่เค้าบอกว่าปีเนี้ยอยากให้พี่นักศึกษาผู้หญิงมาเข้าชมรมบ้างเพราะอยากให้ช่วยดูแลเร่องต่าง ๆ ในชมรมอ่ะ เพราะส่วนใหญตอนนี้มีแต่ผู้ชาย”

                “จะเอาผู้หญิงเข้าชมรม พี่ปาร์คเค้าคิดอะไรอยู่ฟ่ะเนี้ยมันจะได้เรื่องหรอว่ะ”

                “ก็นั้นแหละพี่เค้าถึงอยากให้ชั้นกับแกช่วยกันหาคนที่มีคุณสมบัติดี ๆ ไงละ”    

                “เฮ้ยยย เออ ๆ ไว้ชั้นจะลองหา ๆ มาละกันแกก็ช่วยด้วยละกัน”

                “อืม ๆ ดีแล้วงั้นไปกินข้าวกันเหอะชั้นหิวแล้วว่ะ” ตั๊บชวนแมกไปกินข้าวเพราะมันจะเที่ยงแล้ว

                “เออ ชั้นเก็บของแปปนึงก่อน” แล้วเค้าก็หันไปเก็บของลงกระเป๋าแล้วทั้งสองก็มุ่งหน้าไปศูนย์อาหารได้ความหิว

                “นั่งโต๊ะนี้ละกัน แกกินไรว่ะแมก” ตั๊บถาม

                “แกจะถามทำไมว่ะ ว่าชั้นจะกินอะไร” แมกถามอย่างงง

                “เอ้า ชั้นก็จะได้กินคนละอย่างกับแกไง ชั้นจะได้กินของแกด้วย อิอิ”

                “ไอ้เห็นแก่กิน” เห็นด้วยยยยยยยยย *-*

                “แล้วตกลงแกจะกินไร” ยังไม่เลิกถามอีก

                “ชั้นจะกินคะน้าหมูกรอบ” แมกตอบในที่สุด

                “ดีเลยชั้นก็อยากกิน งั้นชั้นจะไปซื้อข้าวผัดพริกแกงละกัน ไปละแล้วมาเจอกัน ฮ่า ๆ” แล้วตั๊บก็วิ่งไปร้านขายข้าวทันที

                “อ่อ น้องเพลงทางนี้ครับ”

                “มาไวจังนะค่ะพี่บิ๊ก” เพลงทัก

                “แฮะ ๆ เชิญทางนี้ครับพี่จองโต๊ะไว้แล้วละ เอาข้าวของไปวางกันนะ” บิ๊กพูดแล้วเดินนำไปทันที

                “ป่ะเอ ยิ้มหน่อยสิ” เพลงเข้าไปลากเอให้เดินตามและบอกให้ยิ้มเพราะตอนนี้เพื่อนของเธอ

คงไม่อยากจะมาสักเท่าไหร่แล้ว แต่ยังไงเธอก็จะต้องทำหน้าที่นี้ให้สำเร็จ

                “ถึงแล้ว โต๊ะนี้ละครับน้องเพลงอยากทานไรครับเดี๋ยวพี่ไปซื้อให้ก็ได้นะ” แล้วอีกคนละ ไม่ถามหรอ?

                “ไม่เป็นไรค่ะพี่บิ๊ก เดี๋ยวเพลงกับเอไปซื้อกันเองได้ค่ะไม่รบกวนพี่หรอก” เธอปฏิเสธด้วยความเกรงใจ

                “เอางั้นหรอครับ งั้นเดี๋ยวพี่อาสาไปซื้อน้ำให้น้องเพลงแล้วกันนะ เอาไรดีครับ”

                “เอิ่ม...เอาไรดีละเพลงอยากได้หลายอย่างด้วยสิพี่บิ๊ก”

                “อ่า อยากได้อะไรละครับเดี๋ยวพี่ไปดูมาให้”

                “อืม พี่บิ๊กถือไม่หมดหรอกค่ะ เดี๋ยวเพลงให้เอไม่ซื้อเป็นเพื่อนนะเพราะเพลงอยากไปซื้อข้าวอ่า” เธอพูดออกมาทำให้เอต้องกันมามองด้วยความสงสัย

                “เอานะเอ ไปช่วยพี่บิ๊กถือของหน่อยนะ เพลงอยากได้น้ำเปล่า เป๊ปซี่แก้วนึง ขนมเลย์ และอีกบลา ๆ ๆ” ของที่สั่งอีกหลายอย่างก็ตามมา

                “เอาแค่นี้แหละค่ะ พี่บิ๊กให้เอให้ช่วยถือของนะค่ะ”

                “เอ่อ...เอางั้นก็ได้ครับน้องเพลง” บิ๊กพูดด้วยความเกรงใจเพลง

                “งั้นเดี๋ยวเพลงไปซื้อข้าวให้นะเอ เอกินไรดีละ” เธอพูดอย่างอารณ์ดีที่ทำให้สองคนนี้อยู่ด้วยกันได้

                “เอเอาข้าวมันไก่ละกันนะ”

                “โอเค ได้จ้างั้นเดี๋ยวมาเจอกันที่โต๊ะนะ เพลงไปละพี่บิ๊กเดี๋ยวมาค่ะ” แล้วเธอก็รีบเดินออกไปทันที แต่สำหรับบิ๊กแล้วยังคงมองตามเพลงไปจนเธอถึงร้านข้าว

                “ไปซื้อกันเถอะค่ะพี่บิ๊ก” เอบอกและเดินนำไปทันที

                “อ้าววว น้องเอรอพี่ด้วยครับเดินไวจังนะครับเนี้ย” บิ๊กแซวทำให้เอยิ้มขึ้นมาได้นิดนึงแล้ว

                “แฮะ ๆ ปกติเอก็เดินเร็วแบบนี้ละค่ะ”

                “หรอครับ แล้วเรียนเป็นไงบ้างครับน้องเอ” บิ๊กชวนคุยระหว่างเดินไปซื้อน้ำทำให้เอดีใจที่เค้ายังอุตส่าห์ถามเธอบ้าง

                “ก็ดีค่ะ รู้เรื่องบ้าง งงบ้าง แฮะ ๆ ก็เอไม่ได้เก่งเหมือนพี่บิ๊กนี้น้า” เธอเอ่ยชมเค้า

                “พี่ก็ไม่ได้เก่งอะไรหรอกครับ อาศัยอ่านหนังสือนะครับ”

                “หรอค่ะ แต่เอนี้สิอ่านเท่าไหร่ก็ลืมสงสัยต้องมาขอเคร็ดลับจากพี่บิ๊กบ้างละ”

                “อ่าครับ ได้สบายเลยครับสำหรับเรื่องเรียน ไม่เข้าใจหรืองงอะไรมาถามพี่ก็ได้ครับ”

                “ขอบคุณค่ะ พี่บิ๊กใจดีจังเลยค่ะแฟนพี่คงภูมิใจตายเลยนะค่ะมีแฟนน่ารักแบบนี้” เธอลองแอบถามเรื่องส่วนตัวเล็กน้อยและคำตอบก็ไม่ทำให้เธอผิดหวัง

                “ฮ่า ๆ พี่ยังไม่มีแฟนหรอกครับ แต่ก็กำลังมองหาอยู่ละครับตอนนี้”

                “จริงหรอค่ะ เอสมัครเป็นแฟนให้ก็ได้นะค่ะ อิอิ” เธอแซวเค้า

                “ฮ่า ๆ อ่านะครับถึงร้านขายของแล้วซื้อของกันเถอะครับ” เค้าเลี่ยงที่จะพูดเรื่องนี้เมื่อถึงร้านขายของแล้ว

                “ทำไมคนมันเยอะอย่างนี้เนี้ยแล้ววันนี้ชั้นจะได้กินมั้ยเนี้ยข้าวอ่า” เพลงบ่นเมื่อซื้อข้าวให้เอได้แล้วแต่ของเธอยังไม่ได้สักที เพราะคนเยอะเหลือเกิน

                “ชั้นอยากกินข้าวคะน้าหมูกรอบน้า”

                “หวัดดียัยตัวแสบ” เสียงผู้ชายคนนึงทักเธอทำให้ต้องหันไปมอง

                “นาย...ผีดูดเลือด” ฮ่าๆๆ ฉายาประจำแล้วละ

                “นี้ยัยตัวแสบเมื่อไหร่จะเลิกเรียนชั้นแบบนั้นสักทีห๊ะ” แมกต่อว่า

                “ก็แล้วจะทำไมละชั้นพอใจอ่ะ”

                “ยังไม่เข็ดใช่มั้ย อยากโดนแบบวันนั้นอีกใช่ป่ะ” แมกพูดถึงเหตุการณ์ในวันนั้นที่เค้าจูบเธอ ทำให้เพลงถึงกับหน้าแดง

                “ไอ้คนทุเรศไปไกล ๆ ชั้นเลยนะอย่ามายุ่งกับชั้น” ด้วยความเขินเธอจึงไล่ให้เค้าไปไกล ๆ

                “แล้วถ้าชั้นไม่ไปละเธอจะทำอะไรชั้นได้” แมกกวน (ตีน)

                “อ๊ายยยย ก็ได้ถ้านายไม่ไปชั้นไปเองก็ได้” แล้วเธอก็เดินหนีไปแต่แมกก็ตามมาจับแขนไว้ซะก่อน

                “นี้ปล่อยนะ”

                “ไม่ปล่อย ชั้นอยากจะขอ....”

                “หยุดพูดไปเลยนะ แล้วก็ปล่อยมือชั้นเดี๋ยวนี้” เพลงเริ่มเสียงดัง

                “ไม่ เธอต้องฟังชั้นพูดก่อน”

                “ชั้นไม่ฟัง แล้วนายก็ไปให้พ้นหน้าชั้นซะที”

                “ชั้นไม่ไป” แมกยังรั้น

                “หึหึ นายไม่ไปใช่มั้ยได้งั้นชั้นไปเอง เอามานี้” เพลงพูดแล้วก็แย่งจานข้าวในมือเค้ามาไว้ที่ตัวเอง

                “นี้เธอ จะทำอะไรเนี้ย” เค้าพูดอย่างตกใจ

                “โทษฐานที่นายทำให้ชั้นเสียเวลาซื้อข้าว ถ้านายอยากกินก็ไปซื้อเอาใหม่ละกัน ชั้นไปละ” แล้วก็เดินหนีเค้าทันทีแต่แมกก็ยังตามมาอยู่ดี

                “นี้เอาข้าวชั้นคืนมานะยัยตัวแสบ” แล้วเค้าก็จับแขนเธอไว้

                “เรื่องอะไรละ ปล่อยนะ”

                “ไม่ปล่อย” แมก

                “ปล่อยสิ” เพลง

                “ไม่ปล่อย”

                “ไม่ปล่อยใช่มั้ย ก็ดี” แล้วเธอก็ยกเท้าเตะขาแมกทำให้เค้าเผลอปล่อยมือทันที

                “ยัยตัวแสบ” -*-

                “แบร่ ๆ :P” แล้วเธอก็จากไปทิ้งความเจ็บไว้ที่แมก

                “ยัยตัวแสบ แสบมากนะเธอชั้นตั้งใจจะพูดดี ๆ ด้วยแล้วมาทำร้ายชั้นอีกวันเข้าค่ายเธอโดนหนักแน่ ยัยเด็กแสนแสบฝากไว้ก่อนเถอะ” เค้าหมายหมั่นแล้วที่จะเค้าคืนยัยตัวแสบของเค้าให้ได้

 

---

Shira kuma