เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #3 : พบกันอีกครั้ง

ตอนที่ 2

พบกันอีกครั้ง

 

“หวัดดีเจ้เชาว์ ๆ คนงาม” เสียงใส ๆ ดังเข้ามาในห้องเรียน ทักทายเพื่อนของเธออย่างอารมณ์ดี

“หวัดดียัยยอดฟ้า คนขี้เหล่” เชาว์ เพื่อนชายหัวใจหญิงของกิ่งฟ้าทักทายกลับไปอย่างอารมณ์ดีเช่นกัน

“แรงนะแก แล้วชื่อชั้นอ่ะ กิ่งฟ้าไม่ใช่ยอดฟ้าย่ะ” กิ่งฟ้าว่า

“เออนั้นแหละ ชั้นพอใจจะเรียกแกมีไรมั้ยยัยฟ้า แล้วนี้ไปส่งยัยแพรที่คณะมาหรอ” เชาว์ถามขึ้น

“อืมใช่ วันนี้ท่าทางมันจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ ชั้นละสงสารมันจริง ๆ” กิ่งฟ้าบ่น

“ตื่นเต้นเพราะมันจะได้เจอกับสุดที่แอบรักของมันนะหรอ ฮ่าๆๆ”

“ก็ใช่นะสิแก เมื่อไหร่จะตัดใจได้สักทีว่ะ” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเหนื่อยใจแทนเธอรัก

“คงยากนะแก 3 ปีเลยนะโว้ย ที่มันแอบรักเค้านะ” เชาว์พูดขึ้นอย่างรู้ทัน

“เฮ้ย เหนื่อยใจจริง ๆ เซงว่ะ” กิ่งฟ้าเอ่ยขึ้นอย่างเซง ๆ

“แต่ชั้นว่าแกคงจะได้เซงมากกว่านี้แล้วละ เพราะเทพบุตรสุดหล่อเดินมาโน้นแล้ว อิอิ” เชาว์พูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ประตูหน้าห้อง กิ่งฟ่าจึงหันตาม

“โอ้ยยยยยย ชั้นละอยากจะบ้าตาย เปิดเรียนมาวันแรกแทนที่จะได้นั่งเรียนอย่างสงบสุข ดันต้องมานั่งร่วมห้องใช้ลมหายใจร่วมกับไอ้ขนมปังเน่าอีกแล้ว เซง ๆ ๆ ๆ” กิ่งฟ้าพูดขึ้นแม้จะไม่ดังมาก แต่ก็ดังพอที่คนถูกพาดพิงถึงจะได้ยินพอดี

“เฮ้ย ยัยกิ่งไม้เน่า เธอว่าใครขนมปังด์เน่าห่ะ” ปังปอนด์โว้ยขึ้นทันที

“ใครที่เพิ่งเดินเข้าห้องมา ชั้นก็ว่าคนนั้นแหละ แล้วชั้นก็ชื่อกิ่งฟ้า ไม่ใช่กิ่งไม้โว้ยยย” กิ่งฟ้าโว้ยกลับไปบ้าง

“ชั้นก็ชื่อปังปอนด์ ไม่ใช่ขนมปังเน่ายัยเซ้อ แล้วคิดว่าพวกชั้นสองคนอย่างใช้อากาศหายใจร่วมกับเธอรึไง เหอะ ๆ” ปังปอนด์ว่า

“แต่ชั้นอยากใช้ลมหายใจร่วมกับกิ่งฟ้าเค้าว่ะไอ้ปอนด์ อิอิ” เจนน์สวนขึ้นทันตาเห็น

“เงียบไปเลยนะ ไอ้เพื่อนเวร” ปังปอนด์หันไปโว้ยใส่เพื่อนที่ไม่เข้าข้าง

“ถ้าพวกนายไม่อยากหายใจร่วมกับชั้นก็เดินออกจากห้องไปสิ ไปเลยไป๊” กิ่งฟ้าพูดขึ้นอย่างกวนๆ

“เธอนั้นแหละที่ต้องออกไปยัยเซ้อ หายใจร่วมกับเธอแล้วมันอัดอึดชะมัดเลย” ปังปอนด์ว่ากลับบ้าง

ทั้งคู่ทะเลาะกันจนเชาว์ทนไม่ไหว จึงหยิบหนังสือสองสามเล่มขึ้นมา แล้วจับทุ่มลงกับโต๊ะเรียนจนเกิดเสียงดัง พอที่จะหยุดทั้งสองคนได้

ปัง!!!!!!!!

“หยุด หยุดเลยนะพวกแกสองคนเนี้ยเจอหน้ากันที่ไรเป็นยังงี้ทุกทีสิว่ะ” เชาว์ว๊ากขึ้นอย่างเหนื่อยใจ

“แกก็ดูมันดิ มันเข้ามาหาเรื่องชั้นก่อนนะ” กิ่งฟ้าฟ้องเพื่อนตัวเองเหมือนเด็ก ๆ ที่ทำผิด

“ใครกันแน่ที่หาเรื่องใครก่อนนะยัยเซ้อซ่าส์” ปังปอนด์เถียงกลับ (เพิ่มซ่าส์เอามาซะงั้น)

“นายนั้นแหละ” กิ่งฟ้า

“เธอนั้นแหละ” ปังปอนด์

“นายนั้นแหละ” กิ่งฟ้า

“เธอนั้นแหละ” ปังปอนด์

“หยุดดดดดดดด เดี๋ยวนี้เลยนะ” เชาว์ ^_^

“พวกแกจะทะเลาะกันเป็นเด็ก ๆ ทำไมห๊ะ โต ๆ กันแล้วนะย่ะ ปวดหมองโว้ยยย” เชาว์พูดอย่างอารมณ์เสีย

“นั้นดิ แกจะไปหาเรื่องกิ่งฟ้าเค้าทำไมว่ะ น่ารักออกอย่างนั้น น่าถนอมออก อิอิ” เจนพูดขึ้นบ้าง

“อย่ามากะล่อนกับชั้นนะนายเจน” กิ่งฟ้าพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

“คร้าบบบบ เรียกซะเต็มยศเลยว่ะ” เจนยิ้มให้แบบแห้ง ๆ ^_^

“ก็ถ้าไม่มีใครบ้างคนแถวนี้ พูดพาดพิงมาถึงชั้น แกคิดว่าชั้นจะเดินเข้ามาใก้ลหรือว่ะไอ้เจน” ปังปอนด์เอ่ยขึ้นอย่างหาเรื่อง

“ชิ คิดว่าชั้นสนนายหรอ ไอ้ขนมปังเน่า ไอ้เพย์บอยนิสัยเสีย ไอ้ผู้ชายกะล่อน ขี้หลี ไอ้บลาๆๆๆๆๆ” กิ่งฟ้าว่ายาวมาเป็นชุดเลยทีเดียว

“หยุด ๆ ยัยกิ้งก่าใต้หลังคา ไม่รงไม่เรียนมันแล้วโว้ย” พูดเสร็จก็หันหลังเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย แต่ก็ต้องหันกลับมาอีกครั้ง

“ไอ้เจนแกจะยืนให้รากงอกรึไงว่ะ จะไปมั้ยว่ะ” ปังปอนด์หันไปตะโกนบอกเพื่อนรัก

“เออๆๆๆ ไปแล้วๆเรียกอยู่ได้” เจนเดินไปอย่างตัดปัญหา

“นี่เชาว์ ๆ กิ้งกาใต้หลังคา ไอ้บ้านั้นมันหมายถึงอะไรว่ะ แล้วเกี่ยวไรกับใต้หลังคาอ่ะ” กิ่งฟ้าหันไปถามเพื่อนอย่างงงๆ

“แกซื่อหรือแกโง่ว่ะยัยยอดฟ้า พ่อเทพบุตรเค้าก็ด่าแกอ่ะสิย่ะ กิ้งกาใต่หลังคา ก็หมายความถึง ผู้หญิงขึ้นคานอย่างแกไม่มีใครเอาไงละไงละ” เชาว์อธิบายอย่างขำๆ

“ขึ้นคานงั้นหรอ อ๊ากกกก นี้มันด่าชั้นงั้นหรอ ไอ้ปังปอนด์ ไอ้ขนมปังเน่า ไอ้กะล่อน ไปเพย์บอยนิสัยเสีย ไอ้บลาๆๆๆๆ ไอ้บ้า” เมื่อทำความเข้าใจได้ทุกอย่างแล้วก็โกธจนตัวสั้นทันที

“เฮ้ย ๆ ใจเย็นๆยัยฟ้า เย็นไว้ๆๆๆๆ” เชาว์ปลอบเพื่อนให้อารมณ์เย็นลง

“ฮึ้ย อย่าให้เจอหน้านายอีกนะ ไอ้ขนมปังเน่า” พูดเสร็จก็กระแทกตัวลงนั่งอย่างอารมณ์เสีย ชั่วโมงนั้นกิ่งฟ้าเลยเรียนรู้เรื่องเลยสักวิชา ^_^

---

ตัวละครที่เพิ่มมาแต่ละตอนจ้า

เชาว์เพื่อนกิ่งฟ้า

Shira kuma

---