เพลย์บอยหน้าหล่อปะทะสาวซ่าส์หน้าใส

ลำดับตอนที่ #2 : ท่องราตรี

ตอนที่ 1

ท่องราตรี

 

ณ ผับแห่งหนึ่งใจกลางกรุงเทพฯ

 

“เอ้าชนนนนนนนนนนน”

“เฮ ~~~~~~~~~~~~~~~~”

เสียงเฮฮาดังขึ้นในบริเวณที่จุดหนึ่งของในผับ  แสดงถึงความสุขและอารมณ์ดีของบุคคลที่จัดกลุ่มฉลองกันอย่างมากมาย

             “เอาๆๆ ฉลองๆๆกันหน่อยโว้ย” ปังปอนด์พูดขึ้น ขณะกระดกเหล้าเข้าปาก
             “นี่แกนัดมาฉลองอะไรว่ะไอ้ปอนด์”  เจนถามขึ้นด้วยความสงสัย

                 “ฮ่าๆๆๆ ก็ฉลองที่ชั้นหนีจากการถูกจับคลุมถุงชนได้อีกครั้งยังไงว่ะ”  ปังปอนด์ตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี

             “แล้วแกหนีว่าที่เจ้าสาวแกมาทำไมว่ะ ไอ้ห่า”  เจนถามขึ้นอีกครั้งนึง
              “โห้ยยย ไอ้เจนแกจะให้ชั้นแต่งงานกับช้างดำน้ำไงว่ะ ไม่เอาด้วยหรอกนะโว้ย”

              “เฮ้ย จริงดิแม่แกหาให้ได้ขนาดนั้นเลยหรอว่ะ น่าดีใจว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” เสียงพัดถามขึ้นและแซวเพื่อนไปพร้อมๆกัน

“ก็เออสิว่ะ ไม่รู้ว่าประชดชั้นรึไงกันหามาซะ ชั้นละอยากหนีตายวันละหลาย ๆ รอบเลยว่ะ”

“ฮ่าๆๆๆ แม่แกนี้แน่จริง ๆ เลยว่ะ แล้วหนีมาอย่างนี้แม่แกไม่ด่ากระจายเลยหรอว่ะ” เจนพูดขึ้น

“จะเหลือหรอว่ะ แต่ชั้นไม่สนใจซะอย่าง อย่างชั้นหาเองได้สวยกว่ายัยช้างน้ำนั้นด้วย ฮ่าๆๆ” ปังปอนด์เอ่ยขึ้นอย่างไม่ใส่ใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่

“เออ ดีจริงๆไอ้ลูกเวร ฮ่าๆๆๆๆ” ทั้งพัดและเจนพูดขึ้นพร้อมกันและทั้งสามก็พากันนั่งฉลองอย่างสนุกสนาน โดยมีสาว ๆ ของผับนั่งขนาบอยู่ข้าง ๆ อย่างเอาใจ

 

เช้าวันรุ่งขึ้น

 

ก็อกๆๆ เสียงประตูดังขึ้นจากหน้าห้อง

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆ ดังขึ้นอีกหลายๆครั้งเพื่อเรียกให้คนที่อยู่ในห้องออกมาเปิดประตู

“เออๆๆ รู้แล้วๆๆ เคาะอะไรนักหนาว่ะ คนจะหลับจะนอนโว้ยยยย” เสียงคนในห้องดังขึ้นอย่างอารมณ์เสียที่มีคนมาขัดจังหวะการนอนของเค้า เพิ่งเค้าเพิ่งจะได้นอนไปไม่นานนี้เอง

“มีอะไรว่ะ ไอ้น้องเวรแหกขี้ตามาปลุกพี่ชายแกแต่เช้าเนี้ย” ปังปอนด์พูดกับน้องชายของตัวเองอย่างคนอารมณ์ของคนเพิ่งได้นอน

“อะไรกันพี่ชาย เมื่อคืนหนักรึไงถึงอารมณ์บูดใส่น้องชายแต่เช้าเนี้ย” แมกน้องชายของปังปอดน์ แซวพี่ชายที่ยืนพิงประตูอยู่อย่างขำๆ

“เออน่า ๆๆ แล้วตกลงแกมีอะไรว่ะ มาเคาะประตูห้องชั้นแต่เช้าเนี้ย” ปังปอนด์ถามขึ้น

“พี่ลืมรึไงว่าวันนี้พี่กับผมต้องไปมหาลัยตอน 10 โมงเช้านะ” แมกเตือนพี่ชายตัวเองพี่ยังทำท่าทางมึนงง

“เออว่ะชั้นลืม เมื่อคืนนอนดึกไปหน่อย” ปังปอนด์เอ่ยขึ้นเมื่อนึกได้

“นอนดึกหรือเพิ่งได้นอนกันแน่ แล้วไอ้ที่ว่านอนดึกเนี้ย นอนดึกหรือทำอะไรดึกกันแน่ครับพี่ชาย” แมกแซวพี่ชายตัวเองอย่างรู้ทัน

“อย่ามาทำเป็นรู้ทันว่ะไอ้แมก ฮ่าๆๆ ชั้นขอเคลียตัวเองก่อนแล้วเดี๋ยวเจอกันข้างล่างโว้ยไอ้น้องชาย”  พูดเสร็จก็ปิดประตูลงอย่างอารมณ์ดี

 

9.30 น.หน้ามหาลัยของแมก

 

“แล้วเจอกันที่บ้านนะโว้ยแมก” ปังปอนด์ตะโกนบอกน้องชายที่ยืนอยู่นอกรถแล้ว

“โอเคพี่ แล้วเจอกันที่บ้าน ผมไปนะ บาย” แมกพูดแล้วหันหลังเดินเข้าไปยังมหาลัย โดยมีหญิงสาวคนนึงวิ่งเข้ามากอดแขนน้องชายเค้าไว้อย่างดีอกดีใจ

“เสน่ห์แรงตั้งแต่เปิดเทอมเลยว่ะน้องชั้น ฮ่าๆๆๆ” ปังปอนด์พูดอย่างขำ ๆ และขับรถออกไป เพื่อที่จะไปยังมหาลัยของตัวเองบ้าง

 

10.15 บริเวณโต๊ะนั่งใต้ตึก คณะวิศวะฯ

 

“มาแล้วหรอว่ะไอ้ปอนด์ ช้าอีกแล้วนะเมิง เคยมาตรงเวลากับเค้าบ้างป่าวว่ะไอ้ห่า” เจนทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเดินมานั่งที่โต๊ะ

“เมื่อคืนไม่ได้นอนไงว่ะ โทรมเชียวนะเมิง ฮ่าๆๆๆ” พัดแซวเพื่อนรักอย่างสนุกสนาน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติของพวกเค้าอยู่แล้ว

“เฮ้ย พวกแกเห็นยัยกิ่งไม้นั้นยังว่ะ” ปังปอนด์ถามขึ้นขณะมองไปรอบ ๆ ตึกเรียน

“เค้าชื่อกิ่งฟ้าโว้ย ไม่ใช่กิ่งไม้ ว่าแต่แกถามหาสาวมั่นทำไมว่ะ” พัดพูดขึ้น

“กิ่งไม้อ่ะเหมาะแล้วว่ะ แล้วที่ถามไม่ใช่ว่าชั้นคิดถึงอะไรยัยนั้นหรอกโว้ย แต่ไม่อยากเจอยัยนั้นมากกว่านะสิ” ปังปอนด์พูดขึ้นอย่างลืมตัว

“ฮั่นแน่ๆๆ พวกชั้นยังไม่ได้พูดเลยว่าแกคิดถึงเค้า แกพูดออกมาเองเลยนะโว้ยไอ้ปอนด์ หรือว่าแกคิดอะไรกับเค้าว่ะ จริงมั้ยว่ะพัด” ประโยคสุดท้ายเจนหันไปถามพัดเพื่อขอความเห็น

“เออ นั้นดิพวกชั้นยังไม่ได้พูดเลยว่าแกคิดถึงกิ่งฟ้า น่าสงสัยจริงๆเลยว่ะแกเนี้ย” พัดแซวเพื่อนรักบ้าง

“อย่ามาแซวชั้นนะโว้ยยย ชั้นไม่ได้คิดอะไรกับยัยนั้นซะหน่อยทำไมต้องคิดถึงด้วยว่ะ ไปๆเข้าเรียนไปแล้วโว้ยย” ปังปอนด์เฉไฉด้วยการหนีขึ้นไปเรียน ^_^

---

Shira kuma