my life in my game

เปรี๊ยะๆ

เสียงสะเก็ดไฟระเบิดดังขึ้นเบาๆ กองเพลิงที่กำลังลุกโชนมอบแสงสว่างท่ามกลางความมืดให้พื้นที่แห่งนี้ ก่อนนี้มันเคยมีหอคอยขนาดใหญ่ที่สูงตระการตา ตั้งอยู่ท่ามกลางทุ่งกว้าง แต่ตอนนี้มันเหลือเพียงเศษซากที่พังทลายท่ามกลางกองซากศพและเปลวเพลิงมากมาย กลิ่นคาวเลือดคละเคล้ากับกลิ่นไหม้ต่างๆจนแยกไม่ออก

[ ยินดีด้วย คุณสำเร็จการพิชิตหอคอยชั้นที่ 99 เป็นที่เรียบร้อย ] 

ข้อความบนหน้าจอสีฟ้าโปร่งใส ที่ปรากฏตรงหน้าชายหนุ่มผมดำคนหนึ่งที่นั่งคุกเข่าอยู่ท่ามกลางเศษซากของความพินาศนั่น สายตาเหม่อลอยของเขาจ้องมองไปที่หน้าจอนั้นก่อนจะยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาค่อยๆพยุงร่างกายที่อ่อนล้าภายใต้ชุดเกราะโทรมๆ ลุกขึ้นอย่างช้าๆ ท้องฟ้าในตอนนี้ช่างมืดมิดจนมองไม่เห็นดวงดาวสักดวง

[ท่านต้องการรีเซ็ตโลกและหอคอยหรือไม่]

หน้าจอสีฟ้าแสดงข้อความขึ้นมาอีกครั้ง

"ใช่..." เสียงแหบพล่าเอ๋ยขึ้น

กริ๊งๆๆๆๆๆๆ

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น ปลุกให้ผู้ชายวัย 30ปีกว่าๆ ลุกขึ้นจากที่นอน เส้นผมสีดำบนหัวยุ่งเหยิงจนไม่เป็นทรง

"นี่ฝันถึงแกรอบที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย" ชายวัยกลางคนหันไปมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่และอุปกรณ์เทคโนโลยีมากมายที่อยู่กลางห้อง ก่อนลุกไปทำธุระส่วนตัวต่างๆในห้องน้ำ แล้วเดินกลับมายังคอมพิวเตอร์ของเขา

"งั้นมาทำกันต่อเลยนะ" ชายวัยกลางคนบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนนั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ นิ้วมือของเขาเริ่มรัวไปบนแป้นพิมพ์อีกครั้ง โค้ดและตัวอักษรมากมายปรากฏขึ้นบนหน้าจออย่างรวดเร็ว เสียงก๊อกแก๊กของแป้นพิมม์นี้ยังคงดังต่อไปอีกยาวนาน