ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Help me ! ช่วยที ไม่รักไม่ได้แล้ว

    ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

    • อัปเดตล่าสุด 16 มี.ค. 57


    
    

    Suvarnabhumi Airport

    'แงๆ อย่าไปน่ะ อย่าทิ้งนู๋ไปน่ะพี่ชาย'

    เสียงร้องไห้ของเด็กหญิงตัวน้อยที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตา หากไม่มีสิ่งเหล่านี้ใบหน้าน้อยๆของเด็กหญิงคงน่ารักน่าเอ็นดู เพียงแต่ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกเสียใจที่พี่ชายของเธอต้องจากไปไกล

    'อย่าร้องสิตัวเล็ก พี่สัญญาจะรีบกลับมาหาน่ะครับ'

    เด็กชายผู้ที่ถูกเรียกพี่ชายปลอบเด็กหญิงของเขา เขาก็รู้สึกเสียใจไม่ต่างจากเธอที่ต้องเดินทางไปไกล เพราะเขารักและเอ็นดูเด็กหญิงตัวน้อยไม่ต้องไปจากน้องสาวแท้ๆของเขาเลย

    'สัญญาแล้วน่ะ สัญญาแล้วน่ะว่าจะรีบกลับมาหาตัวเล็ก'

    เด็กหญิงตัวน้อยพูดทั้งน้ำตา

    'ครับพี่สัญญา จะกลับมาหาตัวเล็กน่ะครับ เพราะงั้นเลิกร้องไหได้แล้วครับ ดูสิร้องซะหน้าดำหน้าแดงเลย หมดสวยเลยเรา'

    เขาพูดติดตลก เพราะต้องการจะหยุดน้ำตาของเด็กหญิงตัวน้อยของเขา และก็ได้ผลเด็กหญิงหยุดร้องทันทีและจ้องเขา ก่อนจะพูดสิที่ทำให้เขาตกใจและขำขึ้นมา

    'ตัวเล็กไม่ร้องแล้ว ถ้าตัวเล็กโตขึ้นๆสวยๆพี่ชายต้องแต่งงานกับตัวเล็กนะ สัญญาสิๆ'

    เด็กหญิงตัวเล็กร้องขอในสิ่งที่ต้องการด้วยใบหน้าไร้เดียงสา แต่แววตากลับมุ่งมั่นในสิ่งที่พูด ทำเอาเด็กชายคนที่ถูกเรียกเป็นพี่ชายถึงกับอึ้งและหัวเราะออกมา

    'ครับ พี่สัญญาถ้าตัวเล็กโตขึ้นและสวยพี่จะมารับเป็นเจ้าสาวทันที'

    เด็กชายที่ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะรู้ว่าเด็กหญิงตัวน้อยนั้นยังไม่รู้เลยว่าแต่งงานคืออะไร เป็นเพียงแค่ความคิดเด็กๆที่เอามาจากละครที่พวกเขาชอบดูด้วยกันตอนที่พระเอกกำลังจะจากนางเอกไปไกล

    'พี่ต้องไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดีๆนะครับตัวเล็กของพี่ปราบ'

    เด็กชายหันไปบอกตัวเล็กของเขาครั้งสุดท้ายก่อนจะไป

    'ค่ะ นู๋หยกจะเข้มแข็ง ไม่ร้องไหอีก'

    เด็กหญิงเข้าไปกอดพี่ชายของเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจากลา พร้อมกลับทำสิ่งที่น่าตกใจ

    'จุ๊บ นู๋หยกรักพี่ปราบน่ะค่ะ รีบกลับมาน่ะค่ะ'

    เด็กหญิงตัวเล็กหันหลังวิ่งจากไป ทิ้งไว้แต่พี่ชายที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม พร้อมกลับแก้มที่แดงทั้งสองข้าง พร้อมกลับรอยยิ้มที่ออกมา

    'แสบจริงๆน่ะตัวเล็ก'เด็กชายพูดพร้อมกับจับริมฝีปากพี่พึ่งโดนขโมยจุ๊บพิตไปให้กับเด็กหญิงตัวน้อย

    .

    .

    .

    "ท่านผู้โดยสารโปรดทราบคณะนี้สายการบินของเราได้ถึงประเทศไทยแล้ว โปรดกรุณาเช็คสัมภาระของท่านให้เรียบร้อยก่อนลงจากเครื่องค่ะ ท่าน...."

    เสียงประกาศจากแอร์โฮเตสทำให้ชายหนุ่มสูงใหญ่ ตื่นจากฝัน ตอนนี้เด็กชายในตอนนั้นไม่ใช่อีกต่อไปแล้วแต่เป็นชายหนุ่ม อายุ 30 ปี หน้าตาหล่อเหล่า ดวงตาคมดุ ริมฝีปากหนาอมชมพู ไม่ว่าใครที่ไหนเห็นก็ต้องหลงเสน่ห์ในตัวเขา ริมฝีปากสวยกำลังคลี่ยิ้มอย่างมีเสน่ห์

    "20 ปีแล้วสิน่ะที่ไม่ได้กลับมา รออีกหน่อยน่ะตัวเล็กพี่จะไปรับตามสัญญา"

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×