คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 :: ครอบครัวเดียวกัน
"อืม..."ฮารุค่อยๆลืมตาขึ้นมา ที่นี่ที่ไหน?! หือ...โกคุเทระซัง!
"อื้อ~ปล่อยฮารุนะ..คะ!!!!"อยู่ๆโกคุเทระซังก็เข้ามากอดฉัน จนหายใจไม่ออก...
"ยัยบื้อ!!รู้มั้ยว่าเป็นห่วงแทบแย่ ทำไมถึงไปนอนอยู่ตรงนั้นล่ะ นี่ถ้าฉันไปไม่ทันนะเธอคง..."เป็นห่วง?โกคุเทระซํงเป็นห่วงใครเป็นด้วยเหรอ แต่ก่อนอื่น ปล่อยฉันก่อนสิ!
"โกคุเทระซัง...ฮารุหายใจ...ไม่ออก"เมื่อได้ยินดังนั้นโกคุเทระซังก็ปล่อยฉันทันที แต่......รู้สึกเวียนหัวจังแฮะ
"เวียนหัวจัง..."ฉันเอ่ยเบาๆแต่ดังพอที่โกคุเทระซังจะได้ยิน
"หือ?..........อ่อ เป็นไข้น่ะ พักผ่อนก่อนนะ"โดคุเทระซังเอื้อมมือมาแตะหน้าผากฉันก่อนจะเอนตัวฉันให้ลงไปนอน ปล้วเอาผ้าชุมน้ำวางลงไปที่หน้าผากฉัน
~ติ๊งต่องติ๊งต่อง โฮ่งๆๆ~
เอ่อ...ไอ้ติ๊งต่องน่ะค่อยปกติอยู่ แต่ไอ้'โฮ่งๆๆ'นี่มาจากไหนคะ?- -'
ปัง!!!!!!
ไอ๋หยา~ใครพังประตูเข้ามาฟระ ขโมยเรอะ!!!!!=[]=
"เฮ้ย...ใครมันพังประตูเข้ามากันนี่ หรือว่าเป็นโจร!!"ใช่ๆๆค่ะโกคุเทระซัง มันต้องเป็นโจรแน่ๆเลย>[ ]<!!
"พี่ฮายะ!!!!!!!!"แล้วก็มีสาวน้อยหน้าตาโคตรน่ารักคนนึงกระโดดกอดโกคุเทระซังเฉยเลยอ่ะ=[]=^^
"ชิยะ..!"โกคุเทระซังพูดขึ้น แต่ว่านะ...
"โกคุเทระซัง ผู้หญิงคนนี้คือใครเหรอคะ?"ฉันถามโกคุเทระซังอย่าง...โคตร งง เต๊ก!?=[]=
"นะ...น้องสาวฉัน ( - -///)"อุหวาย~เมื่อกี้โกคุเทระซังเขินล่ะ น่ารักแฮะ 555+
"พี่ฮายะนี่ใครเหรอคะ?"เด็กคนนั้นถาม น่ารักจัง รู้สึกอยากเป็นเลสจังเลย> </////////
"คือเพื่อนพี่..."
"แฟนพี่สินะคะ!งั้นยินดีที่ได้รู้จักค่ะพี่สะใภ้^-^"เฮ้ย!นี่โกคุเทระซังยังพูดไม่เสร็จเลยนะคะ แล้ว...ทำไมฉันถึงต้องมาเป็นแฟนกับโกคุเทระซังด้วยเนี่ย!!
"อะ...เอ่อ ไม่ใช่นะจ๊ะ คือออออออ...ก็...จะเรียกงงั้นก็ได้จ้ะ-//////-"ในเมื่อฉันไม่รู้จะพูดอะไรดีเลยยอมรับไปT^T
"พี่สะใภ้คงไม่ชอบสินะคะ งั้น...แม่!!!>0<"กรี๊ดดดดดด นั่นยิ่งไม่ได้ใหญ่เลยหนู ไม่ใช่ว่าได้มีลูกกับโกคุเทระซัง แต่มันทำให้ฉันดูแก่ขึ้นT_T
"นี่ ชิยะ!!"
"ไม่ต้องหรอก โกคุเทระซัง^ ^;;/ไม่เป็นไรจ้ะ เรียกยังไงก็ได้TwT"ฉันหันไปบอกทั้ง 2 ในเมื่อไม่มีทางเลือกแล้ว คุณโกคุเทระหันมาส่งสายตาอาฆาตให้ฉัน โฮะๆๆขอโทษนะคะT_T;;
"แล้ว...มาม๊าฮารุเป็นอะไรเหรอคะ?0.0"โอ้...จะปลื้มดีไหมหนอTwT~
"แม่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกจ้า โฮะๆๆๆ^0^\"สติหลุดลอยไปแว้วTToTT
หือ?อ้าว...หายไปไหนซะแล้วล่ะ-0-
"โกคุเทระซัง...เอ๋?=[]=?!"พอหันไปดูอีกทีโกคุเทระซังก็หายไปแล้ว
"เฮ้ย!!ชิยะ!!!!!!"
"กรี๊ดดดด หยุดมันก่อนสิพี่ฮายะ เอ๊ย...ป๊ะป๋าฮายะ>0<!!"
"แล้วจะให้หยุดยังไงเล่า ยัยน้องตัวป่วน!!!"
บึ้มๆๆๆๆๆๆๆๆ
ผัวะๆๆๆๆๆๆๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตู้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อ็อก..
เหวย~ไม่ใช่ๆต้องรีบลงไปดูซะหน่อยแล้ว
ตึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ(เสียงไรฟระ-*-)
โอ้พระเจ้าจอสจีอ็อตโต้บอกฉันทีว่านี่ทันเกิดอะไรขึ้น!!=[]=^^
โกคุเทระซังกับชืยะจังกำลังนอนอยู่ที่ห้องครัว ในมือของซีนะจังถือกระทะ ส่วนโกคุเทระซังนอนได้ในสภาพแบบว่าเอิ่ม...ดูไม่ได้พูดไม่ออก บรรยายไม่ถูกแต่รวมๆก็คือ...สภาพอนาถจัดทั้งคู่นั่นแหละ!!!!!=[ ]=
"โกคุเทระซัง ซียะจัง= =^^"ฉันเดินไปดูสภาพของท่าน 2 อึ๋ย~ตายรึยังฟระ=0=(-*-)
"ป๊ะป๋าฮายะ ไอ๋หยา~แม่ !!!=[ ]="รู้สึกจะละเมอนะ= =^^
"เรื่องมันเป็นยังไดักันจ๊ะ ซียะจัง-_-"
"คือว่า...คือ เอ่อ...แบบนี้นะคะ แล้วก็ๆบลาๆๆๆๆ-0-"อืมๆๆๆซียะจังเริ่มเล่าเรื่องแต่ละอย่างที่เกิดขึ้นมา ว่าแต่...นี่มันถึงขั้นทำห้องครัวระเบิดเลยนะคะ- -*
"หนูขอโทษค่ะแม่ แงๆๆหนูไม่ได้ตั้งใจนะ_/\_"เอ่อ...เกินไปรึเปล่า ลูกเอ๋ย...
"ช่างเถอะจ้ะ แต่...."ฉันหันไปมองสภาพศพของโกคุเทระซัง(?)
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะแม่ แม่กลับบ้านไปก่อนเถอะนะคะ"
"ก็ได้จ้ะ"ฉันตอบซียะจัง พลางสะพายกระเป๋านักเรียนเตรียมจะกลับบ้านก่อนจะหันมาพูดกับซียะจังว่า
"ฝากบอกพ่อหนูด้วยนะจ๊ะ ว่าต่อไปนี้น่ะหยุดขัดขืนเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะว่า...
'เราได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว'"ประโยคสุดท้ายที่พูด ฮารุพูดเสียงเบามาก ซึ่งคาดว่าซียะจังคงไม่ได้ยิน แต่ก็นะ
นี่เราพูดออกไปได้ยังไงเนี่ย!>/////////////<
-----------------------------------------------------TBC------------------------------------------
ต่างจากตอนที่แล้วมาก ตอนที่แล้วมาแนวเศร้าจนต้องเอาแก้วมาใส่น้ำตา
แต่ตอนนี้มัน...เอิ่ม= =^^
ยังไงก็ฝากฟิคอีกเรื่องด้วยเด้อ~^[]^
++ ++
ความคิดเห็น