คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนพิเศษ:: ฮาโลวีนปาร์ตี้
"เซย์จูโร่ นายกะจะแต่งชุดอะไร?" อาคาชิ เซย์โตะถามพลางมองแฝดพี่ของตน
อาคาชิ เซย์จูโร่หันมาตามเสียงเรียกก่อนจะตอบไปว่า "ฉันกะจะแต่งแวมไพร์น่ะ เราแต่งด้วยกันมั้ย?"
"อื้อ น่าสนๆ แล้ววันนี้จะมีใครมาบ้างเนี่ย" เซย์โตะถามพลางเดินเข้ามาเลือกชุดกับแฝดพี่
"ก็มี...คุโรโกะ คางามิ อาโอมิเนะ คิเสะ มุราซากิบาระ มิโดริมะ รุ่นพี่คุโรโกะ คุณนิจิมูระ คุณมายูซึมิ โมโมอิ เรโอะและโองิวาระน่ะ" อาคาชิตอบพลางยื่นเสื้อแวมไพร์ให้กับอาคาชิแฝดน้องก่อนจะยิ้มเยาะอีกฝ่าย "แค่คุณมายูซึมิจะมาก็หน้าแดงแล้วเหรอ"
"บ้า!" อาคาชิแฝดน้องตบหลับแฝดพี่ตนแรงๆ ก่อนจะคว้าเสื้อมาแล้วเดินจ้ำๆ กลับห้องของตัวเอง
"เด็กเอ๊ยเด็ก" อาคาชิแฝดพี่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบเสื้อของตัวเองมาวางไว้บนเตียงแล้วเดินไปอาบน้ำ
"พี่ครับ! ทำไมผมต้องใส่ชุดนี้ด้วย!!" คุโรโกะร้องขึ้นอย่างไม่พอใจที่ตนต้องมาแต่งแฟนซีในชุด.....เจ้าหญิงพิกซี่
"น่ารักดีจะตาย นี่ปีก เข้ากับชุดเกาะอกสีฟ้าน้ำเงินนี่จะตาย แถมกระโปรงก็แหวกข้างด้วย น่ารักออกนะ" คุโรโกะ มิซึฮะพูดพร้อมรอยยิ้มพิฆาต
"ผ...ผมต้องแต่งชุดนี้จริงๆ เหรอ" คุโรโกะถามเสียงสั่นพลางจ้องมองมิซึฮะอย่างน่าสงสาร
"เท็ตสึยะต้องแต่งไปยั่วเซย์...แค่กๆ! แต่งไปให้คนอื่นๆ ได้เห็นว่าน้องพี่สวยขนาดไหน!" มิซึฮะพูดอย่างมุ่งมั่น คุโรโกะเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี นี่กะจะให้แต่งไปยั่วอาคาชิคุงสินะ ถึงได้แหวกซะขนาดนี้ คุโรโกะสำรวจชุดก่อนจะจำใจใส่อย่างช่วยไม่ได้
"ทำไมพี่แต่งชุดเมดูซ่า แล้วทำไมผมแต่งพิกซี่แหวกหน้าแหวกหลังแบบนั้นล่ะ" คุโรโกะถามเสียงเรียบ มิซึฮะยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะพูดออกมาว่า "ก็พี่ชอบเมดูซ่านี่"
"ที่ผมชอบมัมมี่ทำพี่ไม่ให้ผมแต่งล่ะ" คุโรโกะสวนกลับ มิซึฮะอึ้งไปก่อนจะตอบคำถามเสียงอ่อย
"อาคาชิคนพี่สั่งพี่มาน่ะ"
"ว่าแล้วเชียว แล้วก็ไม่มีชุดอื่นให้ผมแล้วสินะครับ" คุโรโกะถามเสียงเรียบ มิซึฮะพยักหน้าก่อนจะลอบสังเกตสีหน้าผู้เป็นน้อง คุโรโกะถอนหายใจก่อนจะหยิบเสื้อนั่นเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ
มิซึฮะยิ้มก่อนจะร้องขึ้นมาเสียงค่อนข้างดังว่า "ออกมาแล้วพี่จะเอาวิกผมให้นะ รีบๆ เข้าล่ะ ชูเขามารอแล้วนะ!"
"เฮ้ยชิเงะ เสร็จยังวะ" เสียงทุ้มต่ำของอาโอมิเนะดังขึ้นเรียกลูกพี่ลูกน้องของตน
"เสร็จแล้วๆ อย่าเร่งสิ" โองิวาระ ชิเงฮิโระบ่นพลางเดินลงมาจากบนชั้นสองในสภาพชุดของพ่อมด
"ช้าจริง" เด็กหนุ่มร่างสูงผิวเข้มบ่น โองิวาระเบ้ปากก่อนจะตอกกลับไปว่า "ใครมันจะเหมือนนาย เลือกชุดมนุษย์หมาป่าเสร็จสรรพง่ายๆ"
"พอๆๆ เรารีบไปรับคางามินกับคีจังที่บ้านกันเถอะ" โมโมอิพูดพลางดันหลังคู่กัดทั้งสองให้ไปยังบ้านของคางามิ
"รุ่นพี่มายูซึมิ ผมมารับแล้วนะครับ" เด็กหนุ่มผมเขียวร้องตะโกนเข้ามาในบ้านของเด็กหนุ่มร่างสูง
"อาๆ รู้ๆ แม่ผมไปบ้านอาคาชิล่ะนะครับ" มายูซึมิร้องบอกแม่ของตนก่อนจะเดินมาขึ้นรถของมิโดริมะ
"รุ่นพี่คิดยังไงถึงแต่งชุดนี้?" มิโดริมะถามพางมองมายูซึมิในชุดของมัมมี่
"ไม่แต่งองค์ทรงเครื่องเยอะดีน่ะ" เด็กหนุ่มตอบพลางหันไปมองคนที่เอารถจากบ้านมารับตน
"นายเองก็เลือกแต่งดีนะ" มายูซึมิพูดพลางกลั้นขำ เพราะมิโดริมะแต่งชุดก็อบลินผิวสีเขียว
"ช่างผมเถอะน่า เดี๋ยวเราจะไปรับมุราซากิบาระกับคุณมิบูจิกันนะครับ" มิโดริมะเบ้หน้า มายูซึมิหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยักหน้าแล้วมองวิวไปเรื่อยเปื่อย
"เท็ตสึยะ พวกเราไปกันได้แล้วนะ" มิซึฮะร้องขึ้นพลางเดินเข้าไปลากคุโรโกะออกมาจากห้อง
"ฆ่าผมเถอะรุ่นพี่นิจิมูระ......" คุโรโกะพูดเสียงอ่อยพลางมองสภาพของตัวเอง น่าอายชะมัด!
นิจิมูระในสภาพชุดซอมบี้หัวเราะเบาๆ "สวยออกน่าคุโรโกะ ใส่ๆ ไปเถอะ เจ้าอาคาชิขอมาทั้งที"
"ฮือ........" คุโรโกะแกล้งสะอึกสะอื้น มิซึฮะเขกหัวคุโรโกะเบาๆ ก่อนจะยัดหน้ากากใส่มือของคุโรโกะ
"น่าๆ อะนี่หน้ากาก ใส่ไว้แล้วจะไม่มีใครรู้ว่าเป็นนาย" มิซึฮะพูดตัดบทก่อนจะจับคุโรโกะยัดเข้ารถแล้วบังคับให้น้าไปส่งยังคฤหาสน์อาคาชิ
คฤหาสน์อาคาชิ 18.00น
"มาแล้วจ้า Trick or Treat อาคาชิคุงคนพี่ อาคาชิคุงคนน้อง!" โมโมอิร้องขึ้นในสภาพของซาตานที่เป็นผู้หญิง
"ไงโมโมอิ แต่งชุดเข้าคู่กับคิเสะเหรอ เหมาะดีนะ" อาคาชิ เซย์จูโร่พูดยิ้มๆ พลางมองแขกกลุ่มแรกประกอบไปด้วยซาตานคิเสะกับโมโมอิ มนุษย์หมาป่าคางามิและอาโอมิเนะ และพ่อมดโองิวาระ
"ไงอาคาชิ / รุ่นพี่ ผ้าหลุด / เฮ้ย! / อย่าเอะอะสิมิโดจิน มายุจิน" เสียงของมายูซึมิ มิโดริมะและมุราซากิบาระดังขึ้นอย่างอลม่าน อาคาชิคนพี่และคนน้องหัวเราะหัวเราะกับความชุลมุนตรงหน้าก่อนที่คนน้องจะเดินเข้าไปหามายูซึมิแล้วจับปลายผ้าที่หลุดขึ้นมาผันให้ใหม่
"แหมๆ มดจะขึ้นอยู่แล้วนะทั้งสองคน" อาคาชิคนพี่แซว เซย์โตะกับมายูซึมิหน้าแดงเล็กน้อยก่อนจะเดินหนีอาคาชิไปอีกทาง
"สงสัยกลุ่มเราจะมาสายสุดนะ ว่ามั้ย?" เสียงของนิจิมูระดังขึ้นพลางมองคนอื่นๆ อย่างสนุกสนาน
"สวัดีครับคุณนิจิมูระ พี่คุโรโกะแล้วก็......" เสียงของอาคาชิขาดหายไปเนื่องจากเด็กสาวคนหนึ่งเดินเข้ามา
"ไม่ต้องอาย ถอดหน้ากาซะ" มิซึฮะพูดพลางแย่งหน้ากากออกมาจากเด็กสาว เด็กสาวผมฟ้าสองคนยื้อแย่งหน้ากากสักพักก่อนที่มันจะหลุดออกมาจากหน้าของเด็กสาวในชุดพิกซี่แห่งหิมะ
"คุโรโกะ!" อาคาชิร้องขึ้นด้วยความตกใจเพราะคุโรโกะนั้นเหมือนผู้หญิงมากๆ
"อ...อย่ามองผม ผมขอร้อง" คุโรโกะเอามือปิดหน้าอย่างเขินอายจนกลายเป็นจุดสนใจขึ้นมา
"เท็ตสึ แจ่มว่ะ นายสวยมาก" >> อาโอมิเนะ
"ไม่น่าเชื่อ คิดว่าแฝดของรุ่นพี่น่ะเนี่ย" >> คางามิ
"คุโรโกะ เหมาะมากๆ" >> โองิวาระ
"คุโรโกจจิ แต่งงานกับผมน้า~~" >> คิเสะ
"คีจัง รุ่นพี่คาซามัตสึส่งเมลล์มาว่า 'นอกใจแกตายไอ้โกลเด้น' เท็ตสึคุงสวยมากจ้ะ ฉันอิจฉาเลยนะ" >> โมโมอิ
"นึกว่าสาวน้อยที่ไหน เท็ตสึยะเองเหรอเนี่ย" >> เซย์โตะ
"ง่ำๆ คุโรจิน เลิกกับอาคาจินเลยเถอะ" >> มุราซากิบาระ
"เฮ้ๆ ไม่กลัวแฟนนายรึไงเจ้าเด็กโข่ง คุโรโกะ เท็ตสึยะแน่เหรอ สวยแบบนี้" >> มายูซึมิ
"....โดนแย่งคำพูดไปหมด เอาเป็นว่านายสวยมาก พอนะ (นาโนดาโยะ)" >> มิโดริมะ
"ลูกแม่~ สวยมากจ้าาาา เจ๊ชอบ!" >> เรโอะ
"โธ่! หยุดชมผมซะที!" คุโรโกะร้องโวยวายหลังจากที่ได้รับคำชมจากเหล่าผองเพื่อน อาคาชิที่ได้ยินคำพูดของคิเสะก็รีบคว้าตัวคุโรโกะเข้ามากอดอย่างหวงแหนจนคนอื่นๆ หัวเราะกับความขี้หึงของเด็กหนุ่ม
"เอ้าๆ มาเริ่มฮาโลวีนปาร์ตี้ได้แล้ว จับคู่คู่ใครคู่มัน ฉันจับคู่กับคุโรโกะ" อาคาชิพูดเองเออเองเสร็จสรรพแล้วคว้าตัวคุโรโกะเข้ามาหาตัวเอง คนอื่นๆ หัวเราะก่อนที่มิโดริมะจะจับคู่กับมุราซากิบาระ มายูซึมิคู่กับอาคาชิคนน้อง มิซึฮะคู่กับโองิวาระ นิจิมูระคู่กับโมโมอิ คางามิคู่กับอาโอมิเนะ คิเสะคู่กับเรโอะ
"มีกิจกรรมให้ทำด้วยนะ อย่าลืมคู่ตัวเองล่ะ" เซย์โตะพูดพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปปรึกษาหารือกับอาคาชิ
"วันนี้เราจะไปเดินป่าหลังบ้าน เป็นการทดสอบความกล้าและก็ตามด้วยเกมสุดฮิตของฮาโลวีน เรียกผีฉบับญี่ปุ่น" อาคาชิคนพี่พูดแล้วแสยะยิ้มจนคนอื่นๆ เริ่มหน้าซีด
"ไปกันเถอะที่รัก" อาคาชิพูดแล้วโอบไหล่คุโรโกะก่อนจะพาเดินไปยังสวนหลังบ้าน
"โห่~" ตามด้วยเสียงโห่ของผองเพื่อนแล้วน้องชายที่ดังตามมาติดๆ
"งั้นพวกเราก็แยกคู่กันไปก่อนนะครับ เรื่องกิจกรรมผมจะถามเซย์จูโร่ให้อีกที" เซย์โตะพูดด้วยความสุภาพนอบน้อมก่อนจะจับมือมายูซึมิไปเตรียมงานกิจกรรมสำหรับคืนนี้
"คืนนี้นายสวยสมกับเป็นราชีนีแวมไพร์จริงๆ" อาคาชิพุดพลางโอบไหล่คุโรโกะ เด็กหนุ่มกระแทกศอกเข้าท้องของอาคาชิเบาๆ อย่างเคืองๆ เด็กหนุ่มผมแดงสะอึกเบาๆ แต่ก็ยังคงรอยยิ้มเอาไว้เช่นเดิม
"สมกับซิกซ์แมนเงาลวงตา นอกจากลูกพาสที่รุนแรงศอกก็รุนแรงไม่แพ้กันเลยนะ" อาคาชิพูดยิ้มๆ
คุโรโกะตีหน้าบึ้ง "ครั้งหน้าผมอัดอิกไนท์พาสแบบไม่เกรงใจแล้วนะครับ"
"ก็ลองสิ ถ้าทำฉันจูบนะ" เด็กหนุ่มผมแดงยักคิ้ว
คุโรโกะแสยะยิ้มจนทำให้อีกฝ่ายเริ่มใจไม่ดีก่อนจะพูดออกมาเนิบๆ ว่า "ถ้าคุณลุกขึ้นมาได้หลังจากที่ผมอิกไนท์พาสไคไปแล้วน่ะนะครับ"
"โหดร้ายจังน้า คุโรโกะ" อาคาชิพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปด้านหลังและพบเซย์โตะกับมายูซึมิยืนมองอยู่
"เตรียมงานพร้อมแล้ว รอแต่นายที่จะประกาศเริ่ม" เซย์โตะพูดเรียบๆ อาคาชิพยักหน้าก่อนจะเดินจับมือคุโรโกะออกไปหาเหล่าผองเพื่อนที่กำลังนั่งคุยและกินของว่างอย่างสนุกสนาน
"ฟังหน่อยๆ ตอนนี้ผมจะเริ่มกิจกรรมแล้ว ทุกคนเชิญมาจับฉลากในกล่องที่คุณมายูซึมิถือ ใครได้เกมไหนก็ของให้เล่มเกมนั้น ห้ามเปลี่ยน เอาล่ะ เชิญเลย" อาคาชิส่งสัญญาณ มายูซึมิพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังแต่ละคู่เพื่อให้คนใดคนหนึ่งจับฉลาก ผลปรากฏว่า
คู่นิจิมูระ,โมโมอิได้ 'ซาโตรุคุง'
คู่คางามิ,อาโอมิเนะได้ 'ล่าท้าผีใรคฤหาสน์ร้าง'
คู่คิเสะ,เรโอได้ 'Red Man'
คู่อาคาชิ,คุโรโกะได้ 'หวีผม 100 ครั้ง'
คู่เซย์โตะ,มายูซึมิได้ 'Closet Game'
คู่โองิวาระ,มิซึฮะได้ 'Three King'
คู่มุราซากิบาระ,มิโดริมะได้ 'Thumb Game'
"ทุกคนได้เกมของตัวเองแล้วก็แยกย้ายกันไปนะ" อาคาชิร้องขึ้นเบาๆ ก่อนจะลากคุโรโกะออกไปทางสวนข้างบ้าน
"งั้นก็แยกกันเถอะ ในฉลากมีสถานที่ให้ด้วย" มิซึฮะพูดก่อนจะถูกโองิวาระลากออกไปตามด้วยคู่อื่นๆ
"เราตามพวกเซย์จูโร่ไปดีมั้ยครับ?" เซย์โตะหันไปถามมายูซึมิ เด็กหนุ่มผมเทาส่ายหน้าก่อนจะจับมือคนร่างเล็กแล้วลากออกไปยังลานน้ำพุกลางสวน
"คุโรโกะ ที่นี่สวยดีนะ" อาคาชิพูดพลางโอบเอวของคุโรโกะไว้จนเจ้าตัวรู้สึกว่าอาคาชิเริ่มจะมือปลาหมึก
"อาคาชิคุง นี่คุณจะไม่เล่มเกมเหรอครับ แล้วมือน่ะ หยุดขยับได้แล้วนะครับ" คุโรโกะปรามเสียงเข้ม อาคาชิยกมือยอมแพ้ก่อนจะยิ้มแห้งๆ
"เรื่องเกมน่ะแค่สร้างบังหน้าเท่านั้นแหละ ฉันอยากอยู่กับคุโรโกะสองต่อสองน่ะ รอเดี๋ยวนะ" อาคาชิหอมแก้มคุโรโกะก่อนจะรีบชิ่งออกจากตรงนั้นด้วยความเร็วแสงจนคุโรโกะอัดอิกไนท์พาสไม่ทัน
"อย่านานนะครับ" คุโรโกะพูดเบาๆ ก่อนจะลากสังขารตัวเองมานั่งยังศาลาเล็กที่อยู่ไม่ไกล
"ขอเปลี่ยนส้นตึกเป็นรองเท้าบาสได้มั้ยเนี่ย" ร่างเล็กบ่นเบาๆ พลางนวดข้อเท้าตัวเอง
"รอนานมั้ย?" เด็กหนุ่มผมแดงพูดยิ้มๆ
คุโรโกะส่ายหน้า "ไม่ครับ อาคาชิคุงไปไหนมาเหรอ?"
"ไปเอานี่มาน่ะ" อาคาชิพูดพลางยื่นดอกกุหลาบสีดำให้กับคุโรโกะ
"นี่คุณ.....รู้ความหมายดีรึเปล่าครับ" คุโรโกะถามอย่างไม่อยากเชื่อเพราะตนนั้นรู้ความหมายดอกไม้บางชนิด(ไปแอบอ่านหนังสือของพี่มิซึฮะมาเลยรู้"
"รู้สิ ฉันถึงได้มอบให้นาย" อาคาชิพูดยิ้มๆ
คุโรโกะเม้มปากก่อนจะพูดออกมาว่า "รอผมสักครู่นะครับ ฝากนี่ด้วย" คุโรโกะพูดก่อนจะยื่นรองเท้าแก้วให้กับอาคาชิแล้วตนก็เดินลิ่วๆ หายไป
"เหมือยซินเดอเรลล่าทิ้งของดูต่างหน้าให้เจ้าชายเลยนะ ฮะๆ" อาคาชิพึมพำก่อนจะนั่งรอเด็กหนุ่มร่างเล็ก
"ผมมาแล้ว" คุโรโกะพูดพลางหอบน้อยๆ ก่อนจะยื่นดอกแม็กโนเลียสีขาวสะอาดตาให้อีกฝ่ายแล้วตัวเองก็ยื่นมือไปหยิบดอกกุหลาบสีดำมาอย่างทนุถนอม
"หืม นายคงจะรู้ดีสินะ" อาคาชิพูดยิ้มๆ ก่อนจะจุมพิตที่ดอกแม็กโนเลียเบาๆ
"ครับ.....ฉันรักสิ่งที่เป็นธรรมชาติของเธอ นั่นคือความหมายของดอกแม็กโนเลีย" คุโรโกะหน้าแดงก่อนจะหลบสายไปทางอื่น
"แล้วกุหลาบดำล่ะ" อาคาชิถามต่อก่อนจะย่อตัวคุกเข่าลงตรงหน้าเด็กหนุ่ม
"ค..ความหมายคือ จะรักเธอชั่วนิรันดร์" คุโรโกะตอบตะกุกตะกักเมื่ออาคาชิน้ำร้องเท้ามาสวมให้ตน
"เก่งมากที่รักของฉัน" แวมไพร์อาคาชิยิ้มก่อนจะมอบจูบอันแวนหวานให้กับพิกซี่คุโรโกะ
"ก....อื้อ!!" มิซึฮะที่แอบตามมาดูตาเหลือกเมื่อโองิวาระ นิจิมูระและโมโมอิรุมปิดปากเธอ
"ใจเย็น น้องเธอโตจนเป็นแม่ เอ้ย! พ่อคนได้อยู่แล้ว ปล่อยๆ ไปเถอะ" นิจิมูระร้องเตือน เด็กสาวพยักหน้าก่อนจะมองภาพตรงหน้าอย่างหมั่นไส้อาคาชิ
"รุ่นพี่มายูซึมิพาผมมาที่นี่ทำไมครับ?" เซย์โตะถาม เด็กหนุ่มผมเทาไม่ตอบแต่คว้าตัวเด็กหนุ่มผมแดงมากอดแทน
"รุ่นพี่?!"
"อาคาชิ(คนน้อง) ฉันไม่อ้อมค้อมให้ยุ่งยากหรอกนะ ฉันมีของจะให้" พูดจบ มายูซึมิก็หยิบดอกไฮเดรนเยียที่ซ่อนไว้ออกมาก่อนจะยื่นให้อีกฝ่าย
"ดอกไม้แห่งหัวใจด้านชา?" เซย์โตะรับมางงๆ
มายูซึมิยิ้มมุมปาก "ถึงหัวใจฉันจะด้านชาแต่ก็มีไว้ให้นายแค่คนเดียว"
"เล่นมุกเสี่ยวไม่ดูสถานที่จริงๆ นะครับ" เซย์โตะหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหยิบดอกเอเดลไวท์มาทัดหูมายูซึมิ "ดอกเอเดลไวท์ ความหมายคือ ความทรงจำชั่วนิรันดร์ ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีหรือนานขนาดไหนก็ตวม คุณจะอยู่ในความทรงจำผมตลอดไปครับ" เซย์โตะยิ้มก่อนจะหอมแก้มมายูซึมิเบาๆ แล้วรีบเบือนหน้าหนีด้วยความเขินอาย
มายูซึมิยิ้มก่อนจะจับใบหน้าของเด็กหนุ่มเข้ามาประกบจูบอย่างไม่ทันตั้งตัว
"โอ้ย ฉันจะตายอยู่แล้ว!" เรโอะพูดเบาๆ ด้วยความเขินพลางตีแขนคิเสะเป็นว่าเล่น
"เจ๊ ผมเจ็บ พอเถอะครับ" คิเสะกุมแขนพลางทำสีหน้าราวกับจะร้องไห้ทำให้เรโอะต้องหยุดตีแขนของเขา
"ปล่อยให้สวีทกันไปเถอะ ไปร่วมกลุ่มกับพวกรุ่นพี่กัน" มิโดริมะพูดเบาๆ ก่อนที่คนทั้งหกจะค่อยๆ ย่องไปรวมกับกลุ่มที่สอดแนมอาคาชิ
"เฮ้อ นี่ฮาโลวีนปาร์ตี้หรือวาเลนไทน์ปาร์ตี้เนี่ย" โมโมอิบ่นเบาๆ ก่อนจะดื่มน้ำเข้าไปอึกใหญ่
"น่าๆ ให้พวกเขาได้บอกรักกันบ้าง" โองิวาระพูดยิ้มๆ คนอื่นๆยักไหล่แบบขอไปทีก่อนจะเริ่มงานเลี้ยงกันแค่สิบคนโดยขาดพวกคุโรโกะมาร่วมวงโดยการเล่าเรื่องผีกันนั่นเอง
~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~=~
จบแล้ว~~~~~ ตอนพิเศษ แหม มาซะหวาน ผิดกับเรื่องหลักที่ซาดิสม์เหลือเกินนนนนนน!!!!!
ตอนนี้ก็จบลงโดยที่พกวเขานั่งพลอดรักกันนั่นแหละค่ะเหอะๆ แถมบทเด่นอยู่ที่คู่พระนางหมดเลย ไม่แบ่งให้เซย์โตะคุงกับมายุเบยนะเนี่ยคิกๆ ตอนหน้าเราก็จะเข้าสู่เนื้อหาหลักกันเช่นเดิม คุโรโกะจะได้พบกับอาคาชิ เซย์จูโร่และได้รับรู้ว่าตัวเองนั้นได้ประสบอุบัติเหตุซ้ำกันจนความจำเสื่อม! น้องจะเป็นยังไง เซย์จูโร่จะช่วยได้ม้ย! รออ่านค่ะ! = =b บายยยยยย แล้วเจอกานนนนนนนนนนนน!
ความคิดเห็น