[Fic Vanguard] Mystery School ชมรมลับ โรงเรียนปริศนา ภาค 1

ลำดับตอนที่ #7 : งานโรงเรียน 1 *

"โอ้ย!....ปวดคอง่า..." เรนเดินลงบันไดมาพลางบุ่นอุบและนวดต้นคอไปมา
"นอนตกหมอนล่ะสิ" ไคที่กำลังทำอาหารเช้า(ช่วยโซยะ) ถามขึ้นพลางหันไปมองเรน
"อือ.....ไม่ใช่แค่ตกหมอนหรอก....ตกเตียงด้วย" เรนพูดพลางเดินมานั่งที่เก้าอี้
"วันนี้พี่โซยะทำอะไรกินเหรอ?" นาโกยะลากไอจิเดินเข้ามาในห้องพลางเอ่ยถามคนที่กำลังทำอาหารเช้า
"เบคอนกับไข่ แถมขนมปังกับนม" โซยะพูดพลางทำอาหารจานสุดท้ายก่อนจะเดินไปลากคอเรย์ลงมากจากห้องและเดินออกไปทำงาน
"ไม่ว่างแล้วยังจะมาช่วยอีก....พี่นี่น้า" ไคบ่นอุบพลางยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปหยิบเหยือกนมที่โซยะเตรียมไว้ให้
"เอาน่าๆ ก็พี่เขาทั้งหวงทั้งห่วงพวกนายนี่" เรนยิ้มพลางทานข้าวอย่างไม่รีบร้อน
"ไม่อยากไปโรงเรียนเลยง่า..." นาโกยะบ่น เพราะว่าวันนี้เป็นวันงานโรงเรียนวันแรกและต้องไปทำกิจกรรมต่างๆ เพื่อให้พร้อมสำหรับวันงานสุดท้ายที่จะจัดให้ใหญ่เสมอ
"เอาน่า ขืนไม่ไปมีหวังพ่อของพวกนายได้เอาราชรถมารับกันพอดี ไม่อยากเป็นจุดสนใจและไม่อยากให้ใครรู้ตัวจริงนี่" ไคพูดพลางกัดขนมปัง ก่อนจะรีบดื่มนมเพราะขนมปังเกือบติดคอ
"เมื่อไหร่พวกนายจะเอาเฝือกออก?" นาโกยะถามพลางมองแขนของไคและไอจิ
"พรุ่งนี้ก็ทุบออกได้แล้วล่ะ ที่จริงจะทำวันนี้เลยก็ได้ แต่กลัวจะหักซ้ำสองเลยไม่ทำ" ไอจิยิ้มให้นาโกยะบางๆ พลางเอาจานของตัวเองไปเก็บแล้วมานั่งดื่มนม
"ไปกันเถอะ เดี๋ยวราชรถมาเกยจะแย่เอานา" เรนพูดหยอกล้อพร้อมรอยยิ้มก่อนจะลากคนทั้งหมดออกจากบ้าน

พอพวกไคไปถึงโรงเรียน อยู่ๆ ก็มีคนมาฉุดพวกเขาเข้าสวนหลังโรงเรียน ไคไม่พูดพล่ำทำเพลง เขาแทบจะสวนหมัดขวา(ที่หักอยู่)ใส่อีกฝ่าย ถ้าไม่ติดที่ว่าเขาเห็นหน้าคนฉุดซะก่อน
"มิวะ เลออน อิชิดะ?" ไคพูดพลางมองคนที่มาฉุดพวกตนและมองสภาพของเรนกับเลออน
"พวกนายจะนั่งทั้งแบบนั้นฉันก็จะไม่ว่าอะไรหรอกนะ" ไคพูดขึ้น เรนที่โดนฉุดมาแล้วลงมานั่งลงบนตักของเลออนก็สะดุ้งก่อนจะเดินมานั่งข้างๆ ไอจิ
"พวกนายมีอะไรงั้นเหรอ? ทำไมต้องมาฉุดพวกผมด้วย?" ไอจิถามขึ้นอย่างใจเย็น
"เรื่องงานโรงเรียนอะ ไค ห้องเราครูสั่งมาว่าให้ไปรวมกับห้องปีหนึ่งA แสดงละครอะไรสักอย่าง แถมถ้าทำได้ดีครูจะเพิ่มคะแนนวิชากิจกรรมให้ตั้งเก้าสิบคะแนนแน่ะ เจ๋งเลยใช่ม้า" มิวะพูดพร้อมรอยยิ้ม แต่ไคนี่ถึงกับขมวดคิ้วเลย เพราะไคเกลียดการที่ต้องไปแสดงอะไรแบบนี้ แต่ปกติเขาจะไปเป็นคนจัดฉากมากกว่าจะมาแสดงเอง
"แล้ว ครูบอกว่าอะไรอีกบ้าง?" ไคถามออกไป มิวะยิ้มแห้งๆ ให้ไค อีกฝ่ายจ้องมิวะอย่างคาดคั้น มิวะจึงยอมตอบแต่โดยดี "ครูอาซาฮินะบอกว่าจะให้นายเป็นตัวแสดงนำของเรื่อง.....แสดงคู่กับเซ็นโด ไอจิ" มิวะพูดจบ ไคแทบจะวิ่งไปตื้บครู ณ บัดนั้น เสียแต่ว่าเรนและมิวะจับไคเอาไว้ก่อนจะเกิดโศกนาฏกรรมกับครูประจำห้องของตน
"เย็นไว้โยม แสดงคู่กับแสดงว่าไอจิเป็นนางเอกนา" มิวะพูดพลางยิ้มเจ้าเหล่ ไคมองอย่างสงสัย เลออนจึงเฉลยออกมาว่า "ครูให้พวกเราเล่นคู่กัน ฉันกับเรน นายกับไอจิ มิวะกับนาโกยะ ส่วนอิชิดะครูขอให้ไปช่วยงานห้องB กับโทคุระ" เลออนพูดจบ สายตาทั้งสี่คู่แปดข้างก็จ้องไปที่นาโอกิ
"ฉะ....ฉันกับรุ่นพี่มิซากิกะ กำลังคบกันอยู่น่ะ" นาโอกิพูดพลางก้มหน้า ส่วนไค นาโกยะและเรนมองอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
"โห.....ไม่น่าเชื่อว่าเจ๊จะมาคบกับนายนะอิชิดะ" มิวะพูดพลางกอดคอนาโอกิ
"เอาน่า ยังไงซะ นาโอกิกับเจ๊ก็รักกันนี่ แต่ถ้าจะให้ฉันบอกนิสัยเจ๊ให้นายนี่ คงยากนะ" มิวะยิ้มแป้นจนเห็นฟันส่วนนาโอกิก็นั่งหน้าแดงพลางจ้องมิวะอย่างเขินอาย
"เอาน่า.....รีบปล่อยพวกเราได้แล้ว!!!" นาโกยะตะโกนใส่ข้างหูของมิวะ ซึ่งเสียงมันก็ดังพอที่จะทำให้มิวะเวียนหัว หรืออีกด้านหนึ่งก็คือเกือบหูหนวกนั่นเอง....
"นาโกยะ ถ้านายลดเสียงอีกสักสิบเดซิเบลนี่ฉันจะดีใจมากเลย" มิวะพูดพลางตาลาย หลังจากนั้นทุกๆ คนก็แยกย้ายกันไปเข้าห้องเรียน....ส่วนมิวะก็ต้องให้เรนกับเลออนหามขึ้นห้องกันอย่างทุลักทุเล [ไรท์: ทำไมไคไม่หิ้วมิวะขึ้นห้องล่ะ? / ไค: ฉันแขนหักนะ / ไรท์: คนแขนหักดีอย่างงี้นี่เองสินะ.....]

หลังจากที่ทุกคนเข้ามาในห้องแล้วนั้น....กิจวัตรของนาโกยะก็เริ่มขึ้น...
"เอาอีกแล้ว...." ไอจิและอิชิดะพูดอย่างเอือมระอาพลางถอนหายใจอย่างไม่คิดจะปิดบัง ก่อนจะนั่งลงและเริ่มฟังครูอธิบายเกี่ยวกับงานโรงเรียน
"ช่วงหนึ่งอาทิตย์นี้ ครูจะไม่มีการเรียนการสอน และขอให้นักเรียนทุกคนจับกลุ่มกับรุ่นพี่ปีสองห้องเดียวกัน.....อ้อ! ยกเว้นอิชิดะคุงนะ เพราะท่านผู้อำนวยการสั่งมาว่าให้เธอไปจับกลุ่มกับปีสองห้องB และก็ ห้องของพวกเราก็จะต้องแสดงละครร่วมกันกับรุ่นพี่ด้วย....เอ รู้สึกว่าตัวเอกฝ่ายชายคือโทชิกิคุง ส่วนฝ่ายหญิงก็....." ครูมิทซึโนะฮาระพูดพลางใช้ความคิด
"หนูค่ะ หนูขออาสาเป็นคนเล่นคู่กับรุ่นพี่โทชิกิค่ะ!" เด็กสาวผมสีม่วงยาวประบ่าพูดอย่างเขินอาย
"ไม่ได้หรอกนะโนโนมิยะคุง คนที่จะแสดงคู่กับโทชิกิคุง ท่านผู้อำนวยการกำหนดมาแล้ว.....เซ็นโด ไอจิคุงไง...ครูลืมได้ไงเนี่ย" ทุกสายตาเพ่งเป้าไปที่ไอจิที่กำลังก้มหน้าเหมือนจะหลับ แต่ดูเหมือนสายของโนโนมิยะ มิซากะจะจ้องไอจิด้วยสายตาที่....อาฆาตแค้น...
"เอาล่ะ ไปที่ปีสองA ได้แล้ว" ครูมิทซึโนะฮาระไล่พวกนักเรียนไปที่ห้องปีสองA ส่วนตัวเองก็เดินไปยังห้องของผู้อำนวยการที่เป็นคนต้นคิด
"ไงมาซากิคุง มีอะไรผิดสังเกตบ้างมั้ย?" ซาโตชิถามพร้อมรอยยิ้ม มิทซึโนะฮาระ มาซากิ.....หรือมิทซึซาดะ เคนจิ(เดี๋ยว นี่นายปลอมตัวเป็นครูงั้นเรอะ!) ยิ้มให้กับผู้อำนวยการ หรือพ่อของเซ็นโด ไอจิและเซ็นโด นาโกยะ
"ก็ดีครับ แต่โนโนมิยะ มิซากะนี่....ดูเหมือนจะชอบไคมากเลย เพราะพอผมบอกไปว่าไอจิได้คู่กับไคก็จ้องอย่างแค้นเคืองเลยล่ะครับ" ซาโตชิหัวเราะเบาๆ ก่อนจะมองกล้องวงจรปิดในห้องเรียนของพวกไค
"ไปถึงแล้วสินะ.......ผมขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวสารวัตรสึคุโตะกับสารวัตรมินาโตะจะว่าเอา" มิทซึซาดะพูดพลางเตรียมตัวออกจากห้องของซาโตชิ
"แต่โซยะเป็นคนส่งเธอมาเอง ไม่มีใครว่าอะไรหรอก" มิทซึซาดะถึงกับหาคำแก้ตัวไม่ได้เมื่อซาโตชิพูดแบบนี้
"ครับ....แต่ผมมีนัดกับยูริน่ะ" มิทซึซาดะยอมบอกความจริง

 ซาโตชิหัวเราะก่อนจะยิ้มกว้าง "พูดแบบนี้ตั้งแต่แรก ฉันก็จะปล่อยเธอไปนะ" มิทซึซาดะเหงื่อตกพลางหน้าแดง เพราะไม่คิดว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขานี้ จะรู้ความคิดของเขาได้ด้วย
"รีบไปสิ เดี๋ยวยูริคุงก็รอนานหรอก" พูดจบ มิทซึซาดะก็รีบบอกลา และรีบวิ่งไปยังที่ที่เขานัดกับยูริทันที
"ดีจังนะคะ พวกเด็กๆ น่ะ" ชิสุกะพูดพร้อมรอยยิ้มพลางเดินเข้ามาหาผู้เป็นสามีของตน
"นั่นสินะ..." ซาโตชิยิ้มพลางโอบไหล่ของภรรยาของตนอย่างอ่อนโยน
"ตอนนี้พี่ซานาเอะไปไหนนะ?" ชิสุกะหันมามอง ซาโตชิยิ้มให้อีกฝ่ายก่อนจะตอบอย่างง่ายๆ
"ไปฮันนีมูนรอบที่สามที่สแกนดิเนเวียน่ะ รู้สึกว่าพอมาถึงก็ไปเลยน่ะนะ" ชิสุกะเหงื่อกตกเล็กน้อยก่อนจะเดินไปชงชาให้อีกฝ่าย

ตัดมาทางด้านของไอจิ...
"กรี๊ดดด รุ่นพี่โทชิกิ! รุ่นพี่โซริว! รุ่นพี่สึซึงาโมริ รุ่นพี่ไทชิ!!><" นี่คือเสียงที่แทบจะทำให้พวกไอจิหูหนวก ส่วนพวกไคก็รีบลากพวกไอจิออกจากห้องไปทันที....และต้องไปสิงที่ห้องชมรมอีกเช่นเคย
"คุณพ่อคิดอะไรของคุณพ่อนะให้ตายสิ" ไอจิบ่นพึมพำก่อนจะมองไคที่กำลังถือกระดาษอยู่ปึกใหญ่
"อะไรน่ะไค?" นาโกยะถามพลางหยิบกระดาษจากมือไคออกมาดู
"บทละคร...." นาโกยะใช้เวลาอ่านเพียงห้านาที อยู่ๆ สีหน้าก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป....จากที่สีหน้าปกติกลายเป็นสะพรึงกลัว.... ไอจิพอจะเดาได้ว่าบทละครนั่นคงจะเป็นเกี่ยวกับเรื่องรักๆ ใคร่ๆ เพราะสีหน้าของนาโกยะ....หากทำสีหน้าสะพรึงเมื่อไหร่แสดงว่าเนื้อเรื่องจะต้องเป็นเกี่ยวกับความรักหวานซึ้งแน่นอน จิฟันเฟิร์ม!(เดี๋ยวๆ นายไปเป็นหมอดูตอนไหนไอจิ)
"ไม่ไหวๆๆๆ ขอกลับล่ะ อ่านบทแล้วรู้สึกคลื่นไส้" นาโกยะรีบคว้ากระเป๋าแล้วลากไอจิกลับบ้านเรนทันที
"พวกนายก็ไปด้วยกันสิ อย่างน้อยจะได้ปรึกษากันเรื่องงาน วันนี้ทุกคนมาค้างที่บ้านผมนะ" เรนพูดพร้อมรอยยิ้ม ซึ่งคนอื่นๆ ก็ปฏิเสธไม่ลงเพราะมีเรื่องจะต้องปรึกษากันจริงๆ
"ไหวมั้ยนาโกยะ?" ไอจิถามแฝดน้องอย่างเป็นห่วง
"ก็นะ แต่บทนั่นน่ะหวานจนน่าขนลุกเลย รู้มั้ย มันมีอยู่ฉากหนึ่งด้วยที่ตัวนางเอกจะต้องจูบกับพระเอก แถมเน้นด้วยนะว่า'จูบจริง'" ไอจิถึงกับทำหน้าสะพรึงออกมา นาโกยะเองก็ทำสีหน้าแบบเดียวกันกับไอจิ
"พวกนายไหวมั้ยเนี่ย" มิวะที่ตามมาติดๆ พูดพลางยิ้มแห้งๆ ส่วนไอจิกับนาโกยะแทบจะกลายเป็นหินอยู่แล้ว....
"สะ...สบายดีครับ....มิวะ...คุง" ไอจิพูดติดๆ มิวะลูบผมไอจิเบาๆ ก่อนจะได้รับผลตอบแทนคือรังสีอำมหิตจากไค
"รีบกลับแบบนี้ไม่กลัวครูว่าเอาเหรอครับ?" ไอจิที่พึ่งตั้งสติได้ถามขึ้น เลออนส่ายหน้าก่อนจะพูดว่า "ไม่เป็นไร ครูบอกพวกเราแล้วว่าวันนี้ไม่มีการเรียนการสอน" ไอจิพยักหน้าเป็นการตอบรับก่อนจะหันไปมองนาโกยะกับมิวะที่เดินคู่กัน
"เอ....ว่าแต่อิชิดะหายไปไหน?" มิวะหันมามองไอจิและมองนาโกยะ
"นาโอกิคุงไปช่วยงานปีสองห้องB ครับ ตอนนี้น่าจะอยู่กับคุณมิซากิ หรือไม่ก็ไปที่มิสึโนะแล้ว" ไอจิตอบพร้อมรอยยิ้ม และทุกๆ คนก็มุ่งหน้าไปที่บ้านของเรน

 

 TBC...
 

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
ช่วงแรกผ่านไปแล้ว.....ต่อไปจะเป็นยังไงกันนะ แต่ ตั้งแต่วันที่19 ไปจนถึงวันที่ 23 ไรท์จะไม่อยู่นะ ต้องไปสอบแข่งขันที่กรุงเทพ ต้องขอโทษท่านผู้อ่านจริงๆ นะคะ แต่ช่วยรอไรท์หน่อยนะ และอย่าพึ่งเบื่อเรื่องนี้ล่ะ ตอนหน้า ไอจิคุงและนาโกยะคุงจะต้องเผชิญหน้ากับคนร้าย(รึเปล่า?) ไปล่ะค่ะ บายน้าาาา