คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อความจริงถูกเผยออก *
"เรนคุง ตื่นได้แล้วนะ" ไอจิเขย่าเรนเบาๆ
พลางเก็บของที่ระเกะระกะออกให้เรียบร้อย
"งืม....ไอจิคุง ผมยังนอนไม่เต็มที่เลยนะ"
เรนพุดอย่างงัวเงียพลางขยี้ตาด้วยท่าทางที่มองแล้วน่ารักมากจนไอจิแทบจะหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปนี้ของเรนแล้วเอาไปให้เลออน
"วันนี้ต้องไปโรงเรียนนะ อย่ามัวแต่นอนสิครับ"
พูดจบก็จับเรนยัดเข้าห้องน้ำแล้วเดินลงไปช่วยไคทำอาหารทันที
"ไคคุง
เมื่อวานนาโอกิคุงโทรมาบอกผมว่าขอโดดชมรมหนึ่งวันนะครับ"
ไคที่ทำอาหารเสร็จแล้วหันมามองก่อนจะพยักหน้ารับ
"ผมเอาอาหารไปวางนะ......" ไอจิยังพูดไม่ทันจบก็โดนใครบางคนขัดเข้าพอดี
"คุณหนูไค คุณหนูไอจิ ป้าบอกแล้วนี่คะว่าอาหารเช้าป้าจะมาทำให้"
หญิงสาวผมสีดำสั้นพูดอย่างอ่อนใจ
"ไม่เป็นไรครับป้านานะ
ผมไม่ค่อยอยากรบกวนเวลาของป้าเท่าไหร่" ไคพูดออกมาพลางยิ้มน้อยๆ
นานะก็อ่อนใจก่อนจะยิ้มให้ไคอย่างอ่อนโยน
"ทำตามใจเถอะนะ ป้าเองก็ไม่ใช่คนใช้จริงๆ
การที่ไคคุงจะพูดแบบนั้นก็ไม่ผิดซะทีเดียวนี่เนอะ" นานะพูดพร้อมรอยยิ้ม
ไคและไอจิก็ยิ้มแห้งๆ ให้พร้อมกับเอาอาหารเช้าไปวางไว้ที่โต๊ะ
"หอมจัง"
นาโกยะที่เดินออกมาจากห้องนั่งเล่นพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
"เรนล่ะ?" ไคหันซ้ายหันขวามองหาเพื่อนตัวแสบ
"อยู่...นี่!!"
เรนพูดแล้วกระโดดกอดคอไคทำให้อีกฝ่ายแทบล้มหน้าทิ่มพื้น
"นายนี่มัน.....ช่างเถอะ รีบไปกินข้าวเช้าเร็วๆ เลย"
ไคไล่พวกไอจิไปทานข้าวทันทีก่อนจะเดินไปหยิบของออกจากห้องเก็บของของเรนแล้วเดินไปทานข้าว
"นายไปเอาอะไรในห้องนั้นเหรอ" เรนหันมาหาไค
อีกฝ่ายยกถังสีสีแดงและถังสีสีฟ้าให้เรนดู
"วันนี้นายบอกเลออนไว้ไม่ใช่เหรอว่าจะเตะถังสีแข่งกัน
ฉันเลยไปเอาถังสีสีแดงกับสีฟ้ามาให้ไง" ไคพูดพลางนั่งลงทานข้าว
"ละ....ลืมสนิทเลย" เรนพูดพลางยิ้มแห้งๆ
ก่อนจะรีบดื่มน้ำแล้วเอาจานไปเก็บ
"จริงๆ เลยนะ" ไคเอาจานไปเก็บพร้อมกับยื่นถังสีให้เรน
"รีบไปกันเถอะนะ จานป้าจะล้างให้นะ"
นานะพูดพลางเก็บจานของไอจิและนาโกยะไปล้าง
"รบกวนด้วยนะครับคุณป้านานะ งั้นพวกผมไปก่อนนะครับ"
ไอจิพูดพลางวิ่งออกจากบ้าน
"โชคดีนะจ๊ะทั้งสี่คน" นานะพูดก่อนจะเดินไปล้างจาน
ณ โรงเรียนมัธยมปลายนางาเสะ
"ไว้เจอกันนะ"
ไอจิและนาโกยะบอกลาไคและเรน
จากนั้นก็เดินเข้าเรียนเช่นเดียวกับพวกเรนที่เดินขึ้นไปบนห้องเรียน
"นาโอกิคุง วันนี้นายจะไปซ้อมบาสให้พวกยูจิคุงสินะ
ถึงได้โทรมาบอกว่าขอลาหยุดตอนเย็นน่ะ" ไอจิถามพลางเดินมายังที่นั่ง นาโอกิที่นั่งอ่านหนังสืออยู่จึงหันมามองไอจิ
"อืม วันนี้ครูทากานาชิเขาอยากได้ผู้ช่วยน่ะสิ
เลยต้องไปช่วย" นาโอกิยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเก็บหนังสือเข้ากระเป๋า
"งั้นเองเหรอ..."
นาโกยะพูดขึ้นแล้วทั้งสามหนุ่มก็พูดคุยอะไรต่อมิอะไรเป็นการฆ่าเวลาก่อนเข้าเรียน
และพอเข้าเรียน สิ่งแรกที่นาโกยะทำคือ นอน
ส่วนไอจิก็นั่งจดงานของตัวเองไปเรื่อยๆ จนกระทั่งหมดการเรียนภาคเช้า
"นาโกยะตื่นได้แล้ว พักกลางวันแล้วนะ"
ไอจิเขย่านาโกยะเบาๆ เป็นการปลุก
อีกฝ่ายลืมตาขึ้นมามองก่อนจะหันไปมองนาโอกิที่ยืนอยู่ข้างๆ ไอจิ
"ไปกินข้าวที่สวนกัน" นาโกยะชี้ไปที่สวนที่พวกไคกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่
"ไปสิ" พูดจบไอจิ นาโกยะและนาโอกิก็เดินไปหาพวกไค
ไค เรน
มิวะและเลออนกำลังคุยกันอย่าสนุกสนานแล้วจากนั้นพวกไอจิก็เดินเข้ามาสมทบ
"ขอร่วมวงด้วยสิ" นาโอกิพูดขึ้น
คนทั้งสี่หันมามองก่อนจะยิ้มให้
"มาสิ พวกเรากำลังจะเล่นเตะถังสีเลยล่ะ"
เรนพูดพร้อมรอยยิ้ม
"ไปเตะไกลๆ เลยนะ" ไคจ้อง
เรนจึงลากเลออนและมิวะไปให้ห่างจากไคมากที่สุด
"เอาล่ะนะ....." เคร้ง!...
เลออนเตะถังสีสีแดงทันทีที่เรนวางถังสีลง
มิวะที่เป็นกรรมการของเกมก็มองความสูงและระยะทางของถังสี....หลังจากนั้น....
โครม! "โอ้ย!!" เสียงถังสีตกและเสียงคนร้องอย่างเจ็บปวดก็ดังขึ้น
"ว้าว....แค่โดนถังสีตกใส่เลือดก็ไหลท่วมเลยแฮะ..."
นาโกยะมองไอจิที่ตอนนี้แดงไปทั้งตัว
"อะ ไอจิคุง!!
เลือดนายออกเยอะขนาดนี้..ผมตามคุณพ่อมาดีกว่า!"
พูดจบเรนก็หาโทรศัทพ์ในกระเป๋าทันที
ไอจิจึงรีบห้าม "เรนคุง แค่สีแดงครับ ไม่ใช่เลือด"
เรนทำท่าโล่งอกก่อนจะหันมายิ้มแห้งๆ ให้กับพวกไค
"ไอจิฉันขอโทษนะ" เลออนโค้งตัวให้ไอจิ
ซึ่งอีกฝ่ายก็ทำอะไรไม่ถูกจึงรีบพูดขึ้นว่า "ละ เลออนคุง เรื่องแค่นี้เอง
ไม่เป็นไรหรอกครับ" แต่เลออนยังคงทำหน้ารู้สึกผิด
"นายรีบไปเปลี่ยนเสื้อที่ห้องชมรมเถอะไอจิ" ไคพูดขึ้น
ไอจิพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังห้องชมรม
ณ ห้องชมรม
ไอจิเดินมาที่ห้องชมรมอย่างทุลักทุเล
ก่อนจะรีบเดินเข้าไปล้างตัวในห้องอาบน้ำ
"แย่เลย เปื้อนไปถึงเสื้อตัวในซะด้วย...."
ไอจิพูดขึ้นพลางถอดเสื้อผ้าออกและทำการล้างสีออกจากตัวทันที
"ตายล่ะ....ลืมเอาชุดนักเรียนจากตู้เก็บเสื้อนี่....แย่จัง
หวังว่าคงไม่มีใครเห็นนะ"
ไอจิที่มีแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิดร่างกายรีบวิ่งไปเอาเสื้อนักเรียนก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องแต่งตัว
ทางด้านของพวกเลออน
"ฉันจะไปหาไอจิที่ห้องเพื่อขอโทษนะ"
พูดจบก็ออกตัววิ่งทันที
"โชคดี.....เฮ้ย! ไค เรน นาโอกิ มิวะ ไปจับเลออนไว้!"
นาโกยะเริ่มรน แต่ก็สายไปเสียแล้ว เลออนหายไปจากคลองสายตาของพวกเขาทำให้นาโกยะ
เรนและไควิ่งไปที่ห้องชมรม
"ไอจิฉันมาขอโท...!!!!" เลออนยังพูดไม่จบประโยคก็ต้องตกใจ
เพราะว่าเขาเห็นไอจิมีหน้าอก!
"เฮ้ย!!!!" ไอจิร้องลั่นหน้าแดงก่ำก่อนจะยกขาขึ้นถีบเลออนออกจากห้อง
ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันที่นาโกยะกำลังวิ่งมาที่ห้องชมรมพอดี
"เหวอออ!!!"
มิวะที่รู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกำลังลอยมาและกำลังจะชนเข้ากับนาโกยะก็รีบดึงคอเสื้ออีกฝ่ายไว้ให้หลบพ้นได้ทันเวลา
"เลออน...นายไม่เป็นไรใช่มั้ย" มิวะถาม
เห็นได้ว่าเลออนน่าจะจุกมากเลยทีเดียวแถมประตูก็ยังพังเป็นรูปร่างของเลออนเลยทีเดียว
"อะ....ไอจิเป็นผู้หญิง!!" เลออนค่อยๆ
ลุกขึ้นก่อนจะพูดอย่างตกใจ
".....ความแตกแล้วสินะ...." ไอจิพึมพำเบาๆ
ก่อนจะหันไปมองเรนและนาโกยะ
"ความอะไรแตก? นายมีความลับอะไรกับพวกฉันเรอ"
มิวะถามขึ้น ไอจิเริ่มหน้าซีดลงเช่นเดียวกับนาโกยะและเรน
"มิวะ เลออน
ผมจะบอกว่าพวกนายว่า..........พวกเราเป็นผู้หญิง"เรนพูดออกมาเบาๆ
ก่อนจะรีบไปหาอะไรมาปิดประตูที่พังไป
"ผู้หญิง!?!" มิวะและเลออนตพูดออกมาพร้อมกันอย่างตกใจ
"ใช่...ขอโทษนะที่ปิดบัง" เรนโค้งตัวให้เลออน
ก่อนจะทำท่าออดอ้อนยังหมาหงอย
"พวกเราไม่โกรธนายหรอกนะ แต่....พวกนายเป็นหญิงแท้ใช่มั้ย?"
มิวะถามขึ้น จึงทำให้เรนและนาโกยะค้อนใส่เข้าอย่างจัง
"จริงสิครับ....เอ้ย! คะ
แต่พวกเราเล่นกีฬาพวกคาราเต้มากเกินไปทำให้หน้าอกไม่ค่อยขึ้น"
ไอจิพูดพลางรีบเปลี่ยนสรรพนามใหม่ทันที
"ไม่ต้องฝืนพูด'ค่ะ'หรอก พูดเหมือนเดิมน่ะดีแล้ว" เลออนพูดขึ้น ไอจิจึงหันมายิ้มให้
"แล้ว ชื่อเดิมของพวกนายคืออะไรงั้นเหรอ?" เลออนถามขึ้นอย่างสงสัย เรน นาโกยะและไอจิหัวเราะออกมาเบาๆ
"พวกเราก็ชื่อนี้มาตั้งแต่เกิดนั้นแหละครับ เพราะคุณพ่อกับคุณแม่ของพวกผมคิดว่าพวกผมเป็นเด็กผู้ชายเลยตั้งชื่ออกมาแบบนี้"
ไอจิให้เหตุผลที่พ่อและแม่ของตนเคยให้ไว้กับเขาและนาโกยะ
"อืม....นายเป็นผู้ชายต่อไปน่ะดีแล้ว
พวกฉันชอบแบบที่พวกนายเป็นมากกว่า" เลออนพูดพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
"อื้ม ขอบคุณนะเลออนคุง" ไอจิและนาโกยะยิ้มออกมาพร้อมกัน
แถมยังเป็นรอยยิ้มที่เหมือนกันมากอีกด้วย
"เออ....ฉันจะถามนายมานานแล้วไค ไอจิ"
มิวะทำสีหน้าเคร่งเครียดพลางพูดขึ้นด้วยเสียงจริงจัง
"มะ....มีอะไร / อะ อะไรงั้นเหรอครับ?" ไคและไอจิพูดออกมาพร้อมกันตามลำดับด้วยน้ำเสียงที่ดูสั่นเล็กน้อย
"ตอนที่นายป้อนขนมไอจิน่ะ นายพูดว่า'นายลืมอะไรไปรึเปล่านาโกยะ
ฉันกับไอจิเคย...' เคยอะไร บอกฉันมาสิ"
มิวะเริ่มทำท่าเคร่งเครียด ส่วนไค ไอจิ เลออน
นาโอกิและเรนจากที่เคร่งเครียดไปตามก็พลันสะดุดอากาศล้มทันที
"ระ เรื่องนี้เอง ฉันกับไอจิเคยจูบกัน ก็เท่านั้นแหละ"
ไคพูดได้หน้าตาเฉย ส่วนไอจิก็หน้าแดงแข่งกัยมะเขือเทศไปแล้ว
"หา!!!!!!!!!" เลออน มิวะและนาโอกิร้องลั่นอย่างตกใจ
"มันเป็นเรื่องสมัยไอจิอยู่ตอนป.3 น่ะ
ผ่านมาตั้งนานแล้ว" ไคพูดอย่างไม่ใส่ใจ ซึ่งคนอื่นๆ
เองก็ไม่ถามอะไรมากเพราะมันเป็นเรื่องของอดีตของทั้งสองคน
"เฮ้อ....ได้เวลาเรียนภาคบ่ายแล้ว..."
นาโกยะพึมพำพร้อมกันนั้นเสียงกริ่งดังขึ้น
"พวกเราไปก่อนนะครับ เจอกันตอนเย็น"
ไอจิพูดพลางเดินออกจากห้องชมรม ตามด้วยนาโอกิและนาโกยะ
"เดี๋ยว!"
มิวะเดินมาจับมือนาโกยะพลางดึงอีกฝ่ายไปที่ที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน
"มีอะไรงั้นเหรอ?" นาโกยะถามอย่างสงสัย
"คะ....คือ...." มิวะพูดติดขัดพลางหน้าแดง
"คือ...?" นาโกยะเอียงคอมองอีกฝ่ายอย่างสงสัยว่าทำไมถึงได้หน้าแดงขนาดนั้น
"ฉัน....ฉันชอบนายนะ...."
มิวะพูดเสียงเบาพลางหน้าแดงจัดก่อนจะวิ่งขึ้นไปชั้นถัดไปเพื่อนเข้าเรียน
"....คำตอบของผม....นายยังไม่รู้เลยนี่"
นาโกยะพึมพำพร้อมรอยยิ้มก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนไป
และนาโกยะก็แอบมองกระดาษที่มิวะแอบยัดใส่มือของเขาไว้
'พรุ่งนี้ฉันจะมาเอาคำตอบนะ' นาโกยะอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆ
หลับในคาบเรียนเช่นเดิม
+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*
จบไปอีกตอนแล้ว.....หลายๆ
คนคงอยากจะด่าไรท์สินะที่มาต่อแต่ละครั้งไม่เคยจบ ไรท์ขอโต้ด
ไรท์ไม่ค่อยว่างเพราะเปิดเทอม คงจะมาต่อได้ช้ากว่าเดิมล่ะนะ
แล้วก็ถ้าทุกคนสงสัยอะไรเกี่ยวกับนิยายให้โพสต์มานะ
ไรท์จะตอบข้อสงสัยให้ในนิยายจ้าาาาา
ไปล่ะ เดี๋ยวผู้อ่านจะรำคาญ =^=
ความคิดเห็น