[Fic Vanguard] Mystery School ชมรมลับ โรงเรียนปริศนา ภาค 1

ลำดับตอนที่ #17 : เซ็นโด นากิ

"เช้าแล้วๆ" เรนเดินเข้ามาปลุกเลออนที่กำลังหลับอยู่
"งืม...ขอต่ออีกห้านาที" เลออนพลิกตัวหนีพลางหลับต่อ เรนพองแก้มก่อนจะเรียกต่อ "เลออนตื่นนะ....!!" พูดยังไม่จบประโยคดี จู่ๆ คนที่นอนอยู่ก็ดึงเด็กหนุ่มลงมากอดหน้าตาเฉยส่วนคนที่ถูกกอดก็ตกใจก่อนจะจ้องอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
"เอ่อ....." ไอจิมองทั้งสองพลางเหงื่อตก เรนตกใจจนเผลอถีบเลออนออกจากเตนท์
"เฮ้ย!!" ไคที่กำลังเดินมาหาไอจิก็ต้องตกใจเพราะจู่ๆ เลออนก็ลอยมาทางเขา แต่ก็หลบได้เหมือนเคยก่อนจะจับขาเลออนและอุ้มวางลงพื้นโดยสวัสดิภาพ
"เจ็บๆ...." เลออนพูดพลางลูบท้องตัวเอง ไคและเรนที่มองเลออนอยู่ก็พูดออกมาพร้อมกันว่า
"สมน้ำหน้าอยากหาเรื่องนะ" ไอจิมองคนสามคนก่อนจะถอนหายใจ
"เอาล่ะๆ รีบๆ มากินข้าวเช้าได้แล้วนะครับ" ไอจิพูดพลางจัดเก็บของให้เรียบร้อย ส่วนคนอื่นๆ ก็รอไอจิอยู่ประมาณสิบนาทีก่อนจะเริ่มกินข้าว
เมื่อกี้โซยะโทรมาบอกว่าวันนี้จะมีอีเวนท์พิเศษ ให้ทุกคนไปรวมกันที่บ้านนาย" ไคพูดพลางมองไอจิที่กำลังดื่มน้ำ
"บ้านผม? อีเวนท์ที่พี่โซยะพูดถึงมันคือไรนะ..." ไอจิคิดพลางเอาจานพลาสติกทิ้งลงถุงขยะ
"นั่นสิน้า...ว่าแต่ไอจิคุง เราไปอาบน้ำกันเถอะ!" เรนพูดพลางทิ้งจานของตัวเองก่อนจะลากไอจิไปที่แม่น้ำที่อยู่ไม่ไกลที่ที่ตั้งแคมป์
"ทุกคนที่นายพูดนี่...." เลออนเอ่ยปากถามขึ้น ไคพยักหน้าก่อนจะตอบว่า "รวมทั้งพวกนายด้วย...ยกเว้นซางิริ เพราะโซยะบอกว่ายัยนั่นรู้อยู่ก่อนแล้ว" เลออนพยักหน้าพลางทำความสะอาดโต๊ะ
"งั้น...เราก็ไปอาบน้ำบ้างเถอะ" ไคพูดพลางโยนผ้าเช็ดตัวให้เลออน อีกฝ่ายรับมาก่อนจะเดินไปฝั่งตรงข้ามกับพวกเรน
"เลออน" ไคพูดพลางถอดเสื้อออก เผยให้เห็นแผงอกข๊าวขาวจนผู้หญิงแทบใจละลาย [ไรท์: ไค ถอดเสื้อออกมากลางที่สาธารณะแบบนี้ระวังโดนฉุดนะ//น้ำลายหก / ไค: เหอะ ถ้ามีคนมาฉุดก็ลองดูสิ//เก๊ก / ไรท์: หึๆ นายพูดเองนะ//ฉุดไคเข้าโรงแรม / ไค: ออกไปห่างๆ เลย!!//แพ่นกะบาลไรท์ / ไรท์: //ตายคาที่]
"หืม?" ฝ่ายที่ถูกเรียกหันมามอง ไคก้ม(เพราะเลออนนั่งส่วนไคยืน)มองเลออนก่อนจะชี้ไปที่ที่พวกเรนอยู่
"จะย้ายที่มั้ยล่ะ หรือว่านายจะดูผู้ชายไม่แท้อาบน้ำ" ไคพูดพลางกลั้นหัวเราะเล็กน้อย เลออนหน้าแดงแจ๋ก่อนจะเดินไปแถวๆ ตรงที่มีพุ่มไม้อยู่เยอะและไม่ลืมลากไคไปด้วย
"อยู่ตรงนี้ดีกว่านะ..." เลออนพูดพลางถอดเสื้อผ้าของตนบ้าง ก่อนจะลงไปแช่น้ำอย่างสบายใจ
"แหมๆ พวหนุ่มๆ นี่หุ่นดีจริงๆ นะ" ซากิยิ้มพลางห้อยหัวลงมามองพวกไค แต่การกระทำนั่นแถบจะทำให้เลออนช็อคตาย
"เป็นผีไปแล้วอย่ามาทำให้คนอื่นต้องเป็นผีไปด้วยสิ" ไคจ้องพลางหยิบพัดเหล็กที่ซากิให้ชื่อมันว่า'เคียวชิคานิ' ออกมาหมายจะแพ่นกะบาลอีกฝ่าย
"อย่าเชียวนะ!" ซากิรีบลอยหนีทันที ไคหัวเราะเบาๆ พลางรีบอาบน้ำ
"เร็วเข้าเถอะ เราจะได้ออกจากที่นี่ซะที" ไคพูดพลางหยิบผ้าเช็ดตัวมาปิดร่างกายท่อนล่างเอาไว้ ซากิยิ้มก่อนจะโบกมือลาไคและเลออนก่อนจะตัดสินใจหายตัวไป
"สบายตัวจังเลยนะไอจิคุง" เรนยิ้มพลางบิดตัวไปมาอย่างอารมณ์ดี ไอจิยิ้มก่อนจะลุกออกจากน้ำ
"อาบเสร็จแล้วเหรอ" เรนเงยหน้าขึ้นไปมอง ไอจิยิ้มพลางพยักหน้าก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อย
"เห...รอผมด้วยสิไอจิคุง" เรนพูดพลางรีบลุกขึ้นจากน้ำและแต่งตัวให้เรียบร้อย
"เรารีบออกจากป่านี่กันเถอะครับ" ไอจิพูดพลางมองไคที่เดินมารวมกลุ่มพอดี
"อือ ทางออกคือ ทิศใต้" ไคชี้ไปด้านหลังของตนก่อนจะเก็บของให้เรียบร้อยและเริ่มออกเดินออกจากบริเวณสุสาน
"ยูตะ ทำไมไม่ออกมาหาไอจังล่ะ" ซากิหันไปมองเด็กชายที่นั่งกอดตุ๊กตาอยู่ข้างๆ เธออย่างเอ็นดู
"ผมไม่อยากทำให้ใครตกใจเหมือนพี่นี่นา...อีกอย่างผมก็...ชอบมองไอจิแบบนี้อยู่แล้วด้วย" เด็กชายพูดด้วยใบหน้าแดงก่ำก่อนจะซุกหน้าลงตุ๊กตา
"เฮ้อ...ไอจินี่เสน่ห์แรงนะเนี่ย แม้แต่ผียังไม่เว้นเลย" ซากิพูดติดตลก เด็กชายที่ถูกเรียกว่ายูตะพองแก้มก่อนจะหายวับไป
"โชคดีนะ ทุกคน..." ซากิยิ้มก่อนจะหายไปอีกคน

 

     ณ คฤหาสน์ทรานซิเวลเนีย
 

"กลับมาแล้วจ้าาาาา" เรนโหวกเหวกทันทีที่มาถึงบ้านของซาโตรุ
"จำเลออนได้แล้วสินะเรน" มิวะเดินเข้ามาพลางกอดคอเรนและขยี้ผมอีกฝ่าย
"อื้อ จำได้แล้ว" เรนพูดพลางจัดผมตัวเองให้เรียบร้อย
"งั้น กลับบ้านไอจิกัน" ซางิริยิ้มพลางลากทุกคนไปขึ้นรถก่อนตะเดินกลับเข้าบ้าน
"ลูกไม่ไปเจอนากิคุงเหรอ" ซาโตรุยิ้มพลางมองลูกสาวของตนที่กำลังมองรถที่แล่นออกไป
"ไม่เอาหรอกค่ะ หนูกับเจ้าเด็กนั่นยิ่งไม่ถูกชะตากันอยู่ด้วย" ซางิริพูดอย่างแค้นเคือง ซาโตรุยิ้มพลางลูบผมลูกสาวของตนเบาๆ "ไปช่วยพ่อทำความสะอาดห้องทดลองหน่อยสิ" ซางิริพยักหน้าก่อนจะเดินตามพ่อของตนไปยังห้องทดลอง

เมื่อพวกไอจิไปถึงบ้านก็ต้องตกใจเพราะนอกจากพวกพี่ๆ ที่มายืนรอพวกเขาทุกคนแล้ว เซ็นโด ซาโตรุกับเซ็นโด ชิสุกะก็มาด้วยอีกคน
"พวกพี่ๆ กับคุณพ่อคุณแม่....มีอะไรงั้นเหรอครับ? ทำไมยกทัพกันมาแบบนี้ล่ะ?" ไอจิถามอย่างสงสัย โอวาริมองก่อนจะจับมือเด็กผู้ชายคนหนึ่งและพาเดินออกมาหาไอจิ
"ลูกชายของไอจิกับไคเหรอ!!" นาโกยะ มิวะ เรนและไกลยาร์ดพูดออกมาเป็นเสียงเดียวกัน ไอจิและไคแทบจะลื้มอากาศล้มใน ณ บัดนั้น ก่อนที่ไคจะพูดออกไปว่า "ลูกบ้าอะไร ฉันกับไอจิยังไม่เคยมีอะไรกันเฟ้ย!" สี่คนเมื่อกี้ยิ้มแห้งๆ พลางหันไปจ้องหน้าเด็กชายคนนั้น และเหตุที่พวกเข้าจะพูดแบบนี้ก็เพราะ เด็กคนนั้นผมสีน้ำตาลเหมือนไคแถมปัดไปทางซ้ายเหมือนกันอีก ส่วนสีนัยน์ตาก็เหมือนกับไอจิไม่มีผิด โซยะและโอวาริหัวเราะเบาๆ ก่อนที่โอวาริจะเฉลยออกมาว่า "ขอแนะนำนะ นี่เซ็นโด นากิคุง น้องชายของพวกเธอและเป็นพี่ของยูจิอีกหนึ่งปี" ไอจิและนาโกยะตกใจก่อนจะจ้องนากิไม่วางตา
"จะจ้องผมอีกนานมั้ยพี่ไอจิ" นากิถามเสียงเรียบ ไอจิยิ้มก่อนจะลูบผมนากิเบาๆ
'นิสัยนี่.....' มิวะคิดพลางจ้องนากิ อีกฝ่ายตวัดตามองก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า "ถ้าจ้องมาเดี๋ยวจิ้มตาซะหรอก"
'นิสัยนี่ไคชัดๆ!!' ต่างคนต่างคิดเช่นนี้ ไอจิยิ้มแห้งๆ ส่วนไคก็มองทายาททางนิสัยก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
"นากิน่ะ ไปอยู่กับซายูเอะจังตั้งแต่เกิด เพราะแม่อยากให้เขาเรียนรู้อยู่ที่นั้น แล้วก็กะจะทำให้พวกลูกตกใจเล่นด้วย" ชิสุกะยิ้มแห้งๆ พลางวางมือลงบนไหล่ของนากิ
"ว่าแต่...พ่อกับแม่จะให้นากิอยู่โรงเรียนไหนงั้นเหรอคะ?" นาโกยะมอง ซาโตชิยิ้มก่อนจะชี้ไปที่พวกนาโอกิที่กำลังเดินมาทางนี้
"หืม??" นาโอกิมองอย่างสงสัย ซาโตชิจึงต้องบอกไปว่า "เรียนที่มิสึโนะ" ยูจิที่รู้เรื่องราวมาจากซางิริแล้วก็มองพี่ชายของตนก่อนจะยิ้มให้ ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้มตอบเช่นกัน
"เอาล่ะๆ เข้าบ้าน แล้วพวกลูกๆ น่ะเตรียมตัวไว้ด้วยล่ะ อาทิตย์หน้าพวกลูกจะต้องไปเข้าค่ายที่อังกฤษนะ" ซาโตชิยิ้มพลางเดินกลับโรงเรียนไปพร้อมกับชิสุกะ
"เข้าค่ายเหรอ....เฮ้อ...." มิวะถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินไปบ้านไค
"วันนี้นากิอยู่ที่นี่กับพวกพี่นะ" เรย์พูดพร้อมรอยยิ้ม นากิมองอย่างสงสัยว่าพวกไอจิจะไปไหน โอวาริจึงตอบคำถามให้ว่า "ช่วงนี้เป็นช่วงที่พวกไอจิจะต้องไปพักอยู่ที่บ้านไคน่ะ คงจะมีแต่รินกับยูจิมั้งที่จะอยู่กับเธอที่นี่ในตอนนี้" นากิพยักหน้าเข้าเพราะเขาได้ฟังเรื่องทั้งหมดมาจากเซ็นโด ซายูเอะหมดแล้ว
"เอาล่ะ นากิไปพักผ่อนที่ห้องรับแขกก่อนเถอะนะ เดี๋ยวพี่จะทำขนมไปให้...เรย์ โซยะคุยเล่นกับน้องไปก่อนนะ" โอวาริพูดพลางเดินเข้าครัวไป
"ไม่ได้อยู่ญี่ปุ่นนาน คิดถึงพ่อกับแม่สินะ" เรย์ยิ้ม นากิยิ้มก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
"ดีใจนะที่ได้เจอนายอีก" โซยะพูดพลางปิดปากหาว เนื่องจากเมื่อคืนเขากับมิยูกิหาหลักฐานจนแทบจะไม่ได้นอน
"ผม...คงเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวในบ้านเซ็นโด...สินะ" นากิพึมพำพลางมองรูปสมัยเด็กของพวกไอจิ
"แหะๆ คงงั้นแหละ" เรย์ยิ้มก่อนจะเดินไปสังเกตโอวาริ
"นี่พี่โซยะ อีกสองเดือนงั้นเหรอพี่ถึงจะแต่งงานน่ะ" นากิถามขึ้น โซยะยิ้มก่อนจะลูบผมอีกฝ่ายเล่น "อือ รู้ดีนี่" นากิเหมือนจะเคลิ้มไปชั่วขณะก่อนจะหลับตาลง
"เด็กน้อย" โซยะยิ้มบางๆ ก่อนจะจัดท่านอนให้อีกฝ่ายพลางหาผ้าห่มมาคลุมตัวให้
"คงจะเหนื่อยสินะ ทั้งการเดินทาง การได้เจอพี่น้อง" เรย์ยิ้มพลางมองโซยะที่วันนี้เหมือนจะสงบเป็นพิเศษ
"อ้าว หลับแล้วแฮะ....วันนี้เราโดดเวรมาดูแลนากิก็แล้วกันนะ" โอวาริพูดพลางมองเด็กน้อยที่หลับไหลอยู่อย่างอ่อนโยน
"ไว้อีกสักพัก ค่อยให้เขาไปหาพวกไคก็แล้วกันนะ" โซยะลูบผมเด็กน้อยเบาๆ ก่อนจะนั่งดูทีวีเล่น
"ไปทำอาหารก่อนดีกว่า" โอวาริยิ้มพลางลากเรย์ไปด้วย
"เดี๋ยวพรุ่งนี้...ค่อยไปรวมตัวกันที่บ้านของโซยะละกัน วันนี้ให้นากิพักที่นี่ก่อนเถอะ" โอวาริยิ้มก่อนจะเดินเข้าครัวไปจริงๆ เรย์อดขำกับนิสัยรักน้องๆ ของโอวาริไม่ได้ เธอไม่อยากคิดเลยว่าถ้าโอวาริและโซยะมีลูกด้วยกันจะเป็นยังไง คนหนึ่งรักเด็กและอ่อนโยน อีกคนชอบแกล้งคนอื่นไปทั่ว ลูกออกมาคงติดนิสัยมาจากโซยะแน่
"มีความสุขจังนะเรย์" เสียงทุ่มดังมาจากด้านหลัง ทำเอาเจ้าของชื่ออดสะดุ้งไม่ได้ก่อนจะหันไปพูดอย่างเง้างอนว่า "มาก็ไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะริว" พูดจบก็พองแก้มใส่อีกฝ่ายจนริวอดไม่ได้ที่จะจับและยืดแก้มอีกฝ่ายเล่น
"ในที่สุดนากิก็มา....เฮ้อ...." ริวถอนหายใจก่อนจะหันไปมองโซยะและนากิ
"อีกเดี๋ยว เราก็ต้องส่งนากิตามพวกไอจังไปนั่นแหละ...." เรย์พูดพลางลูบแก้มตัวเองเบาๆ
"แดงจังนะ" ริวพูดพลางเอามือแนบแก้มอีกฝ่าย
"เพราะใครล่ะ" เรย์พูดอย่างเง้างอน ริวหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหอมแก้มเรย์ฟอดใหญ่
"ระ..ริว!!" เรย์หน้าแดงพลางตีแขนอีกฝ่ายแก้เขิน ริวหัวเราะเสียงทุ่มก่อนจะมองคนที่ออกมาจากห้องครัว
"แหมๆ คู่นี้อย่าหวานกันสิ" โอวาริยิ้มพลางเดินมากอดคอริวและเรย์อย่างนึกสนุก
"คู่เธอนั่นแหละ เห็นว่าอีกสองเดือนจะแต่งงานแล้วนี่" ริวพูดขึ้น โอวาริพองแก้มก่อนจะค้อนใส่เพื่อนสนิทอย่างเคืองๆ
"เฮ้ๆ โซยะ เจ้าสาวนายทำร้ายร่างกายฉัน" ริวตะโกนเข้าไปในห้องรับแขกและเสียงมันดังพอที่จะทำให้โซยะได้
"ริว เงียบไปเลยนะ!" โอวาริโวยวายพลางวิ่งไล่ริว ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ยอมให้หญิงสาวจับได้
"พอได้แล้วนะ" โซยะพูดพลางอุ้มโอวาริขึ้น ฝ่ายโดนอุ้มนั้นยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็หน้าแดงแจ๋ก่อนจะซุกหน้าลงกับแผงอกคนที่อุ้ม
"นี่สิหวานจริงๆ" ริวกับเรย์พูดออกมาพร้อมกันพร้อมรอยยิ้ม ซึ้งทั้งสองก็ได้รับสายตาคาดโทษมาจากโอวาริกันถ้วนหน้า
"เฮ้อ เรย์โทรไปตามมิยูกิ เราจะมาตรวจสอบหลักฐานกันต่อ" โซยะพูดอย่างเคร่งเครียด เรย์พยักหน้าก่อนจะเดินออกไปโทรศัพท์
"จะตรวจสอบกันที่นี่เลยงั้นเหรอ" ริวถามพลางมองไปยังจุดที่นากิหลับอยู่
"ไม่เป็นไร ไปที่ห้องของโอวาริ และนายพานากิไปนอนห้องของไอจิก่อน" โซยะสั่งก่อนจะเดินไปหยิบกล่องเครื่องมือที่ห้องรับแขกและเดินเข้าห้องของโอวาริ ส่วนริวก็อุ้มนากิไปนอนที่ห้องของไอจิก่อนจะตามโอวาริไป หลังจากนั้นไม่นาน โคซากะ มิยูกิก็มาถึงหน้าบ้านเซ็นโดโดยมีเรย์ออกมารอรับ
"มาเร็วดีนะ สายสืบแฟนธอม" เรย์เอ่ยทักทายอีกฝ่ายด้วยฉายา มิยูกิถอนหายใจเบาๆ อย่างเอือมระอาก่อนจะชี้เข้าไปในตัวบ้าน
"ไม่ต้องเรียกฉันแบบนั้นหรอก ชื่อนั้นน่ะมันนานมาแล้วนะ" มิยูกิพูด เรย์ยิ้มก่อนจะพูดออกไปว่า "สายสืบสาวที่สามารถปลอมตัวเป็นอะไรก็ได้ แถมยังเป็นหลานสาวที่คุณยายชิคิซากิ ซุยเซ็ย อดีตเจ้าที่สายสืบส่วนกลางภาคภูมิใจเชียวนะ" เรย์ยักคิ้วหลิ่วตาใส่ มิยูกิกุมขมับก่อนจะเดินไปที่ห้องของโอวาริพร้อมกับเรย์
"เร็วดีนะ เฮ้อ..." โซยะถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่ของวันก็ไม่รู้ มิยูกิ ริวและเรย์ต่างสงสัยอาการของผู้ที่เป็นทั้งเพื่อนทั้งหัวหน้าสูงสุดของพวกเขา
"คนร้ายน่ะ....ตอนนี้ฉันคิดว่าเขาจะเล่นงานไอจิและไค" ทั้งสามคนได้ยินข้อสรุปง่ายๆ จากโซยะถึงกับตกใจ
"เพราะในวันนั้น คนที่ทำให้การหลบหนีของคนร้ายล่าช้าลงคือไอจิ และคนที่ทำให้คนร้ายบาดเจ็บคือไค เพราะในช่วงที่ไอจิถูกจับเป็นตัวประกัน ไคได้ทำอะไรบางอย่างกับคนร้ายจนบาดเจ็บ" คนทั้งหมดต่างขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองโซยะเหมือนต้องการคำสั่ง
"ตอนนี้อย่างพึ่งทำอะไร แล้ววันพรุ่งนี้ ฉันจะสั่งให้ไค เรน มิวะและเลออนย้ายลงมาอยู่ปีหนึ่งใหม่ เพราะที่นั่น มีมิทซึซาดะอยู่ พวกเขาจะปลอดภัยกว่าแยกกัน" คนทั้งหมดพยักหน้าก่อนจะนั่งคุยอะไรต่อมิอะไรจนกระทั้งเลยไปถึงเวาอาหารเย็น นากิที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก็เดินออกจากห้องไปทำอาหารกินเองก่อนจะเขียนโน้ตไว้ที่หน้าห้องของโอวาริว่า
'ผมกินข้าวแล้ว พวกพี่ๆ ไม่ต้องลำบากมาทำอาหารให้ผมหรอกนะครับ ผมดูแลตัวเองได้ อย่าหักโหมนะครับ'
ซึ่งคนทั้งหมดที่ได้เห็นจดหมายก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อยก่อนจะปรึกษาหารือกันต่อไปจนกระทั้งเช้า

+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*

จบแล้ว...... ตอนหน้า จะเป็นตอนที่พวกไคจะไปเข้าค่ายฝึกประสบการณ์ที่อังกฤษ และได้ไปอยู่ที่บ้านพักของพ่อของไคเป็นเวลาสองอาทิตย์โดยมีโนโนมิยะ มิซากะและคิริซางะ อายูมิตามไปด้วย ทั้งสองคนจะทำให้พวกไคมีปัญหาอะไรกัน รอติดตามอ่านนะคะ ไปล่ะค่ะ^^