ขอโทษที่ฉันบ้าไปรักนาย

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

ณ คฤหาสน์สุดหรู ภายในบ้านตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สุดหรู ราคาแพง มีภาพวาดสวยหรูติดอยู่ที่ข้างผนัง มีหลอดไฟหรูๆ ห้อยอยู่ตามเพดาน   ผู้ชายผมสีทองกำลังเดินลงมาจากบันได ตามด้วยเสียงผู้หญิงวัย 40 ต้นๆพูดว่า

“ ไม่ได้นะ ลูกต้องหมั้นกับหนูออร่า”  หญิงวัย 40ต้นๆกล่าว ซึ้งผู้หญิงคนนั้นคือ แม่ของไรค์

“ไม่ยังไงไรค์ ก็ไม่หมั้นกับยัย บ้า นั้นหรอก”  ไรค์ปฏิเสธ

“ ไม่เอาหน่า ลูกอยากให้แม่ผิดสัญญานักหรือไง ?”  แม่ของไรค์กล่อม

“ แม่ ฟังผมพูดนะ ยังไงผมก็ไม่ยอมหมั้นกับผู้หญิงที่ชื่อ ออร่า” ไรค์ตะคอกใส่แม่

“ เอ๊ะนี้  ทำไมลูกถึงดื้ออย่างนี้ไรค์”  แม่เริ่มขึ้นเสียง

“ ในเมื่อเจ้าไรค์ไม่ได้รักก็อย่าบังคับลูกเลย” เสียงพ่อดังขึ้นจากโซฟาสุดนิ่ม ขณะที่กำลังนั่งจิ่มกาแฟอยู่

“ ใช่พ่อ พ่อพูดถูก”  ไรท์พูดกับผู้เป็นพ่อ แล้วก็เดินออกจากบ้าน อย่างอารมณ์เสีย

“ เฮ้อ เบื่อ” ไรท์พึมพำก่อนจะล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อจะเอากุญแจรถ 

        ไรท์ใช้กุญแจเปิดล็อครถเปิดประทุน ราคาหลายล้าน สีดำ พร้อมขับออกไปอย่างเร็ว  ไรท์เปิดเพลง เสียงดัง พร้อมนึกในใจว่าจะไปที่ไหนดี  จะบ้านไอ้พูล หรือ ว่าร้านกาแฟที่ไหนสักแห่งดีนะ ? ขณะที่เขาคิดอยู่นั้น  เขาก็เหลือบมองเห็นร้านกาแฟ ที่เขาคิดว่าเขายังไม่เคยได้ลิ่ม ลอง เขาเลยคิดว่าน่าจะลองดื่มกาแฟที่นี้ดู เพื่อรสชาติจะดี เขาจึงเลี่ยวรถเข้าไปในร้านกาแฟ 

   ณ ร้านกาแฟ มอริต้า

    ไรท์ผลักประตูกระจกใสแล้วเดินเข้านั่นในร้านกาแฟ พร้อมหยิบเมนูมาอ่าน เพราะเขาเพิ่งมาร้านนี้เป็นครั้งแรกไม่รู้จะดื่มอะไรดี  พอไรท์อ่านเมนูไป เขาก็เหลื่อบมองเห็น หญิงสาว โดนลูกค้ารังแก ทีแรกเขาไม่สนใจหรอก แต่พอผู้หญิงผมสีดำคนนั้นร้องขอความช่วยเหลือ พร้อมน้ำตา ไรท์จึงวางแผ่นเมนูแล้วจึงเดินเข้าไปหาหญิงสาวผมดำ  

“ นี้รังแกผู้หญิงหรอ ? “  ไรท์ถามเหยีดๆ

“ แกเห็นฉันทำอะไรละ”  ผู้ชายผมดำตอบกลับ

ขณะที่ทั้งสองกำลังต่อปากต่อคำนั้น เมรี่ก็ตกใจกับใบหน้าหนุ่ม ผมสีเหลืองออกส้ม อย่างตกตะลึง ‘ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้ทั้งหล่อ ทั้งยังเป็นสุภาพบุรุษด้วย’ เธอคิดในใจพร้อมบอกผู้ชายผมสีเหลืองออกส้ม อย่างตามเป็นประการ เธอตกลุ่มรักชายผมสีเหลือง ออกส้ม  และเธอก็ออกจากภวังค์ทันทีเมื่อได้ยินเสียงตบโต๊ะ พร้อมเสียงทะเลาะกันดังขึ้น

“ แกยุ่งไรด้วยว่ะไอ้ผมเหลือง” เสียงผู้ชายผมดำตะคอกใส่

“ เปล่า ก็แค่ไม่อยากเห็นใครรังแก ผู้หญิงที่ไม่มีทางสู้” ไรท์พูดอย่างเย็นชา

     เจ้าของร้านก็เดินเข้ามาดูเหตุการณ์พร้อมถาม เมรี่ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ เมรี่นี้มันเกิดอะไรขึ้น? “  เสียงเจ้าของเรา ถาม ด้วยน้ำเสียงดุ

“ เออ คะ คือ ....... “  เมรี่ไม่กล้าตอบ ตอนนี้เธอสั่นไปทั้งตัว น้ำตาเริ่มเคลอเบ้า

“ ตอบมาสิ เมรี่ “  เสียงเจ้าของร้านถามขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุยิ่งกว่าเดิม

“ คะ คือ ก็ลูกค้า มาจับก้นฉันนิ “ เมรี่ตอบพร้อม น้ำใสๆไหลออกจากตา

“ เออ ผมต้องขอโทษแทนพนักงานของผมด้วยนะครับ “  เจ้าของร้านกล่าวขอโทษ ( สมครวขอโทษตั้งนานแล้ว)

    ไรท์ก็กลับไปนั่งที่เดิม ทำเหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น เพราะเขาไม่ค่อยจะสนใจ แต่ก็ทนเห็นอะไรแบบนี้ไม่ค่อยได้

เมรี่คิดว่าเธอน่าจะไปขอบคุณผู้ชายหน้าตาดี ผมเหลืองดีกว่า เมรี่คิดแล้วจึงเดินไปทางโต๊ะของไรท์ เ

“ ขอบใจนายมากนะ ถ้าไม่ได้นายฉัน คง คง โดนรังแกไปมากกว่านี้ “ เมรี่พูดพร้อมอากาศเขินๆ หน้าเมรี่แดงยังกะลูกตำลึง

“ อืม “ ไรท์ตอบกลับ แบบน้ำเสียงเย็นชา และไม่มองหน้าของเมรี่สักนิด เลยทำเมรี่แอบน้อยใจ

“ อะ เออ ว่าแต่นายชื่ออะไรหรอ ? “ เมรี่ถามด้วยความอยากรู้และ ถามด้วยน้ำเสียงเขินๆ

“ ฉันชื่อไรท์ “ ไรท์ตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาเช่นเดิม  และยังไม่มองหน้าเธอเลย

“ อะ เออ แต่ยังไงฉันก็ขอบคุณนายมากนะ ฉะ ฉันไปละ “ เมรี่ พูดกับไรท์ เธออยากจะคุยกับไรท์นายกว่านนี้แต่ดู ไรท์ไม่สนใจเธอเลย

“ น่าเบื่อฉะมัด “  ไรท์พึมพำในใจ

______ เป็นไงบ้างคะ ? อ่านนิยายจบตอนแล้วก็เม้นบ้างอะไรบ้างเนอะ มีอะไรแนะนำไรเตอร์ได้นะ
หวังว่าคงมีคนอ่านแหะๆ มีอะไรผิดพลาดก็บอกได้นะ >< ขอบคุณนะคะที่เข้ามาอ่าน ______