ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ตอนที่19
ผมเดินพ้นจากเสียงไอ่เนียร์เรียบ100 แล้วครับ ตอนนี้อยากโทรหากันมากแต่
กลัวเสียฟอร์ม แงๆ ^ ^
แงๆๆ ( ฟอร์มเยอะนะเนี๊ยย )
( : งั้นพี่ริทก็อดคุยกะพี่กันนะพี่ )
หรือว่าจะออกไปข้างนอกเดินตากอากาศเย็นๆที่เมืองเหนือสักหน่อยดีอะ ?
" เฮ้อ ... เฮ้อ " ผมหายใจยาวๆ ติดต่อกัน ..
" งั้นไปเดินเล่นแล้วกัน มาเมืองเหนือทั้งที ขนาด เป็นฤดูร้อนยัง มีอากาศเย็นอยู่เลย "
ผมพึมพำคนเดียวก่อนจะเดินออกไปหน้าบ้าน และไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพย์ไปด้วย
" ริทมึงจะไปไหน ? " เสียงไอ่เซนที่ดังขึ้นในขณะที่มันคุยโทรศัพย์อยู่
" กุจะออกไปเดินเล่น ตากอากาศข้างนอกอ่ะ " ผมตอบไปพร้อมเดินไปอย่างช้าๆ
" เออ ระวังผีหลอกนะริท " ไอ่เซนพูดพร้อมทำหน้าตาตื่นๆ
" เฮ้ย ! ที่บ้านมึงมีผีด้วยหรอ ? " ผมถามมันด้วยความตื่นเต้น ( กลัวนั้นเอง )
พร้อมเดินถ่อยหลังไปหาไอ่เซนทันที
" ไม่รุ้ดิ แต่อาจจะไม่แน่นะเว้ย ย " ไอ่เซนพูดพร้อมทำหน้าตาน่ากลัว
" งั้นกุไปนอนอยู่ห้องดีกว่าา " ผมพูดพร้อมจะเดินกลับห้อง
" กุล้อเล่น นะ .. ผีผงที่ไหน ไม่มีหรอกที่บ้านกุไม่เคยมีผีเว้ ย " ไอ่เซนพูดพร้อม ทำ
หน้าตาลิกล็อค
ผมจะไปเดินเล่น หรือว่า จะไปนอนเนี๊ย ? งั้นไปเดินเล่นดีกว่าในเมื่องไอ่เซนยืนยัน
ซะขนาดนั้น
" ถ้ากุเจอผีมึงต้อง พากุไปเลี้ยงเลย นะเว้ย ย .. " ผมพูดพร้อมเดินจะออกไป
" เออ ถ้ามึงเจอเดี๋ยวกุเลี้ยงไอศกรีม ปลอบขัวญ " เสียงไอ่เซนเล้ดลอดมา
ผมเดินมาเรื่อยๆ จนถึงหน้าบ้านที่มีม้าหินอ่อนและต้อนไม้ขนาดไม่ใหญ่มาก และ
ไม่ถือว่าเล็ก ผมเดินตรงไปนั่งเล่นที่ม้าหินอ่อน รับอากาศเย็นๆ คอกแคกคอกแคก
กรอบๆ เสียงใครเดินมานะ สงัสยไอ่เซนแน่ๆ ผมคิดในใจ ในใจก็กลัวนิดๆ
" มาไรหรอเซน ? " ผมถามไอ่เซนทั้งๆที่ยังไม่ได้หันไป
" มึงเงียบทำไมว่ะ ? กุกลัวนะเว้ย ย .. " ผมเริ่มขึ้นเสียงกับมัน แต่มันยังคงความ
เงียบ เสียงลม พัดหวิว ๆ
จะหัดไปดูหรือไม่หันว่ะ .. ไหนๆ ไอ่เซนมันก็ รับประกันแล้วว่า ไม่มีผี ผมจึงตัดสินใจ
ที่จะหันกลับไปมองข้างหลังทันที แต่ภาพที่ผมเห้นจึงทำให้ผมพูดขึ้นว่า
" อ๊าก ก ก ... ผี แงๆ " ผมพูดพร้อมวิ่ง แต่ผมวิ่งไม่ไป ทำไงดีๆ ? ฮือๆ
มันเดินเข้ามาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ .. ทำให้ผมทำอะไรไม่ได้นอกจาก .. แอกๆ
แกล้งตายครับ บ แงๆ
" ฮ่าาฮ่า พี่ริทช็อค สลบไปเลย กร๊ากๆ "
เฮ้ย ย เสียงใครว่ะ ? คุ้นๆ ไอ่เนียร์แน่ๆเลย ย คิดจะแกล้งพี่ใช่ไหม ได้
" เนียร์ ปะไปอุ้มพี่ริทขึ้นบ้านดีกว่า .. พี่ริทคงกลัวมาก แน่ๆ "
เสียงว่าที่น้องเขยผมพูด .. ตามนี้สุภาพจริงๆ ไม่เหมาะกะไอ่เนียร์เล้ย ย
ผมจึงแกล้ง ง นอนต่อไป และก้ได้ผลครับ ไอ่เนียร์กะ ตามเดินมาใกล้ผมทุกก้าว
และทั้ง 2 ก็เดินมาถึง แล้วครับ ไอ่เนียร์กะ ตาม
" 1 2 3 " ไอ่เนียร์กะตูมตามพยุงผม ขึ้นไหล่ แล้วล่ะครับ เอ๊ะ ! แต่ทำไม
เหมือนมีคนอุ้มคนเดียว ว ไอ่เนียร์จะยอมให้ตูมตามแบกผมคนเดียวงั้นหรอ ?
คนอย่างไอ่เนียร์ไม่มีทางแน่ๆ . .. แต่แกล้งตายต่อไป เอ้ยๆ แล้งนอน
ฟรึป ป ป ๆ
ตามคงวางผมลงโซฟา ห้องรับแขกแล้วสินะ ดีนะที่ตามอุ้มมาแล้ววางลงค่อยๆ
ถ้าไอ่เนียร์ อุ้มด้วยคง . . โยนผมมาแต่ประตูแล้วล่ะ แงะๆ
" เดี๋ยว ว พี่ริท ก็ คงจะฟื้นแล้วล่ะ อย่าไปสนใจเลย ตาม มเดินออกมาดีกว่า "
คงไปไกลแล้วล่ะมั้ง ง ลืมตาดีกว่า า ผมค่อยเปิดเปลือกตาของผมขึ้นค่อยๆ
" เฮ้ย ย กะ กะ กะ กะ " ผมข้างหน้าที่ทำผมเกือบฉอคไปอีกรอบคือ คือ
" ริทเป็นไรหรอ ? " เสียงสุภาพดังขึ้นข้างๆหูอย่างอ่อนโยน น
" ปะๆ ปะ เปล่า แล้ว ก ะ กะ กะ กัน มาได้ยังไงหรอ ? "
กันโครตหล่อเลย ย อ่า า
" กันมากับพี่เก่งนะ .. " กันตอบผมพร้อม ยิ้มให้ผมทำให้ผมเห็นหลุมข้างแก้ม
( เค้าไม่เรียกหลุมหรอกพี่ริท เค้าเรียกแก้มบุ๋มต่างหาก )
" มะ มา ยัง ไง เนี๊ย ? " ผมถามขึ้นพร้อมลุกนั่ง
" เซน บอกอ่า รีสอร์ทกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกล จากนี้หนักหรอก "
" อะ อะ อื้ม ม "
**********************************************
รีดเดอร์อาจ งง ? ที่อยู่ๆ พี่กันก็โผล่ มาแบบ โอว ว
พี่ริทพี่กันเจอกันแล้วนะจ๊ะรีดเดอร์ ถึงจะไม่มีรีดเดรอ์อ่าแต่ไรเตอร์ก็อัพ แงะๆ
ตอนนี้อาจจะ เป็นตอนสุดท้ายที่ไรเตอร์อัพก็ได้นะ .. เพราะ ไม่มีคนอ่านฟิค
แล้วไรเตอร์จะอัพให้ใครอ่านล่ะ .. บ๊ายบาย ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น