ขอโทษที่ฉันบ้าไปรักนาย

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8

                 ภายในรถ

“ ไรค์ ตรงไปแล้วจะมีร้านดอกไม้ที่ขวามือ แล้วเลี้ยวเข้าไปเลยนะ ตรงไปก็จะเจอตลาด อยู่ที่ซ้ายมือ “  เมรี่พูดพลางกินขนมที่ไรค์ซื้อ ถึงขนมนี้เธอจะไม่ค่อยชอบ เพราะมันเป็นขนมที่ไม่หวาน แต่เป็นขนมที่ไรค์ซื้อ เมรี่เลยกิน อย่างมีความสุข

“ สั่งจริงนะยัยบ้า “ ไรค์พูด อย่างยิ้มๆ

“ ฉันไม่ได้ชื่อ ยัยบ้า ฉันชื่อเมรี่ย่ะ “ เมรี่ตอบอย่างอามรณ์ดี

“ แต่ฉันจะเรียกเธอยัยบ้า “ ไรค์พูดพลาง อมยิ้ม ใบหน้าของไรค์ชั่งหน้าหลงใหลเหลือเกินเวลาเค้ายิ้ม :)

“ ก็ได้ ฮ่าฮ่า วันนี้นายใจดีจัง “ เมรี่หัวเราะอย่างมีความสุข พร้อมกับถามไรค์ตามความรู้สึก

“ แล้วทำไม ฉันจะใจดีไม่ได้รึไง หรือเธอจะให้ฉัน ใจร้ายละ ? “ ไรค์พูดกวนๆ

“ นายจ่ายให้ฉันจริงๆนะ แล้วฉันจะยอมฟัง เชื่อฟัง นายทุกอย่าง “ เมรี่พูดพลางมองหน้าไรค์อย่างอ้อนวอน

“ อืม แน่อยู่แล้ว แต่เธออย่าลืมนะ เธอต้องยอมฉันทุกอย่าง “ ไรค์พูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเหล่

“ เจ้าคะ “ เมรี่ตอบอย่างมีความสุข

“ ยัยบ้าเอ๊ย “ ไรค์พูดก่อนที่จะหยุดรถ  ที่ข้างๆตลาด ที่มีต้นไม้ต้นใหญ่อยู่

      เมรี่รีบเปิดประตูรถอย่างดีใจที่จะได้มาซื้อของที่ตลาดหลังจากที่ช่วงนี้เธอไม่ค่อยจะได้มาตลาดนี้เลย ส่วนไรค์ก็เปิดประตูรถออกมาอย่างหล่อ

“ โห้ร้อน “ ไรค์บ่นพร้อมทำหน้าตา เบื่อๆ

“ อย่าบ่นเลยหน่า ปะไปกันเถอะ “ เมรี่พูดพลางเดินไปทางตลาด

    เมรี่เดินไปหยุดที่ร้านเสื้อยืดร้านหนึ่งที่ ขายเสื้อยืดแฟชั่นทางชายและหญิง ราคาเพียง 199 บาท

“ นี้ไรค์ ฉันชอบตัวนี้เอาตัวนี้ “ เมรี่พูดพลางโชว์เสื้อให้ไรค์ดูก่อนที่ไรค์จะล่วงเอากระเป๋ามาจ่ายให้ 

“ จะซื้ออะไรอีกละ ? “ ไรค์ถามอย่างหน้าตาเหมือนคนกำลังจะตาย

“ เอิ่ม ฉันคิดว่าเดินดูไปเรื่อยๆดีกว่า ฉันอยากได้เยอะเลย หรือว่านายเหนื่อยซะละ ? “ เมรี่พูดและถามน้ำเสียงดูถูก ไรค์

“ เปล่า “ ไรค์พูดอย่างอารมณ์เสีย

“ อืมงั้นไปกันต่อ “ เมรี่พูดพลางถือของเดินไปร้านอื่น

“ นี้ไรค์นายมาเลือกชุดช่วยฉันหน่อยซิ นี้ของลดราคา แถมยังสวยด้วย “ เมรี่พูดด้วยน้ำเสียงหูตาตั้ง

“ ฉันเลือกไม่เป็นหรอก “ ไรค์พูด

“ เถอะหน่า เลือกช่วยหน่อยนะ “ เมรี่พูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง เพราะเธออยากจะให้เขาเลือกเสื้อผ้าให้จริงๆ เธออยากได้เสื้อผ้าที่เค้าชอบ

“ ก็ได้ “ ไรค์พูดพลางกวาดสายตาดูเสื้อผ้าที่ร้าน

“ นายใจดีที่สุดเลย “ เมรี่พูดพร้อมยิ้มหวานไรค์

“ทำเป็นอ้อน ยัยบ้าเอ๊ย “ ไรค์พูดพร้อมยิ้ม กับอาการ น่ารักๆบ้าๆ ของเมรี่

“ งั้นชุดนี้ก็แล้วกัน “ ไรค์พูด พร้อมชูชุดเดรสสีชมพู หวานๆ ความยาวประมาณ เลยเขานิดหน่อย ให้เมรี่ดู

“ นายนี้หวาน ไม่เบาเลยนะไรค์ นายชอบฉันก็ชอบ งั้นเอาชุดนี้แล้วกันนะ “ เมรี่พูดพลางยิ้มอย่างมีความสุข ไรค์นี้ก็หวานเหมือนกันแหะ เอ๊ะแล้วความเย็นชาของเขา หายไปไหนเหลือเกินนะเนี๊ย เมรี่คิดในใจ

“ ยัยบ้าใจง่าย  “ ไรค์พูดพร้อมล่วงกระเป๋ามาจ่ายตังค์

“ ไรค์กลับกันดีกว่า เพราะนี้มันก็เริ่มค่ำแล้ว “ เมรี่พูดกับไรค์ แล้วเดินไปรับถุง ที่ใส่ชุดเดรสที่ไรค์รับให้จากมือ แม่ค้า สายตาแม่ค้ามองไรค์ อย่างจะกินแหน๊ะ 

“ อืม ฉันอยากจะกลับตั้งนานแล้ว “ ไรค์พูดก่อนที่จะเดินไปที่รถ ไรค์แอบเอ๊ะใจไม่ได้ในเมื่อ เขาทำไมต้องตามใจยัยบ้านั้นด้วย ยอมพายัยบ้านั้นมาซื้อของ ยอมให้ยัยบ้าสั่ง เขารู้สึกแปลกๆ ในเมื่อเขาไม่เคยเป็นแบบนี้ ไรค์เดินไปพลางคิดว่าทำไมเขาถึงเป็นอย่างนี้  ไรค์เดินมาถึงรถแล้วเปิดประตูรถ อย่างชำนาญก่อนที่เมรี่จะเดินถือของมาเปิดประตูรถแล้วเข้าไปในรถ

“ วันนี้นายใจดีกับฉันมากเลยไรค์ ฉันขอบใจนายมากเลยนะ “ เมรี่พูดพลางยิ้มอย่างสดใสให้ไรค์ ทำให้ไรค์อดยิ้มไม่ได้

“ พูดมากหน่า ยัยบ้า “ ไรค์พูดพร้อมขับรถออกไป

      รถสีดำคันหรูราคาแพงได้เลี้ยวเข้ามาภายในโรงจอดรถใหญ่ที่มี รถจอดอยู่ 3 คัน  พอเริ่มรถจอดได้ที่ เมรี่เปิดประตูออกมา พร้อมถือของที่ได้ซื้อมาวันนี้ มีทั้งของเธอและของไรค์

“ ไรค์ออกมาซิ “ เมรี่พูดพร้อมเคาะกระจกที่ไรค์นั่งอยู่

“ เธอเปิดประตูให้ฉันด้วยซิ เธอเป็นคนใช้ของฉันแล้วนะ “ ไรค์พูดอย่างมีเหล่เหลียม

“ อ้าว ดะ ได้ ซิ “ เมรี่พูดพร้อมเปิดประตูให้ไรค์เดินออกมา อย่างหล่อเหล่า

“ เอาของขึ้นไปเก็บให้ฉันบนห้องด้วย “ ไรค์ออกคำสั่งก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้าน ที่ใหญ่

“ กรี๊ด ฉันจะได้เข้าไปในห้องไรค์หรอเนี๊ย? “  พูดเบาๆอย่างตื่นเต้นและดีใจ   เมรี่เดินถือของโซเซ เข้าไปในบ้านอย่างดีใจเมื่อจะได้เข้าไปในห้องของไรค์  เมรี่เดินเข้าไปในบ้านก็มีแม่บ้านเดินเข้ามาขอช่วยถือ

“ คุณหนูคะ เดี๋ยวป้าช่วยถือเองคะ “ แม่บ้านพูดพร้อมยื่นมือมารีบของเพื่อที่จะเอาไปเก็บ

“ ไม่เป็นไรคะป้า เมรี่ถือเองได้ ขอบคุณนะคะ “ เมรี่ตอบก่อนที่จะเดินขึ้นบันไดไปอย่างช้าๆ

                เมรี่เดินขึ้นมาถึงหน้าห้องไรค์แต่เห็นว่าห้องไม่เปิดเธอก็เลย วางของไรค์ไว้หน้าห้องก่อนที่จะเดินไปเก็บของของตัวเองไว้ในห้อง อย่างมีความสุข  พอเธอเดินออกมาเธอก็เห็นสาตาอาคาดที่กำลังจ้องเธออยู่

“ ฉันบอกให้เอาของไปเก็บไว้ในห้องของฉัน ไม่ใช่ให้มาวางไว้หน้าห้อง “ ไรค์พูดด้วยน้ำเสียงดุ

“ กะ ก็ ห้องนายมันล็อค ฉันก็เลยเอาของ ของฉันไปเก็บไว้ที่ห้องฉันก่อน “ เมรี่ตอบพร้อมก้มหน้าหล่บสายตาหล่อๆ เหียมๆของไรค์

“ แล้วทำไม ไม่ลงไปเรียกฉัน “ ไรค์พูดฃ

“ ก็ ..... “ เมรี่ไม่ทันพูดต่อไรค์พูดขึ้นก่อนว่า

“ เธอไม่มีสิทธิ์เถี่ยง “ ไรค์พูดก่อนที่จะเปิดประตูห้อง ทั้งสองเดินเข้าไปในห้องของไรค์ 

“ อ๊าก “ ฟลึบ เสียงเมรี่สะดุดขาตัวเองล้ม ทำให้ร่างเล็กๆของเธอไปกองอยู่ที่พื้นเนื่องจากความมืด  ไรค์จัดการเปิดไฟ

“ เธอเป็นอะไร ? “ ไรค์ถามหลังจากที่เปิดไฟ

“ ก็ห้องมันมืด ฉันมองไม่เห็นอะไร ฉันก็แค่ล้ม” เมรี่ตอบอย่างอายๆกับความซุ้มซ้ามของเธอ กวาดสายตาดูห้องของไรค์      ‘ห้องผู้ชายอะไร เป็นระเบียบจัง’ คิดในใจ กำลังจะคิดต่อ แต่ก็ดั๊นมีเสียงรบกวนก่อน

“ ยัยบ้าเอ๊ย เอาของไปกองไว้บนโต๊ะ แล้วก็ออกไปได้ “ ไรค์พูดก่อนที่จะล้มตัวนอนลงบนเตียงนอน

“ อืม “ เมรี่ตอบ  พร้อมกับพูดขึ้น “ โห้นี้นายจะนอนแล้วหรอ ? “ เมรี่ถามอย่าซื่อบื้อ

“ นี้มันห้องของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้ ออกไปเลยไป “ ไรค์พูดด้วยน้ำเสียงรำคาญ


__________________________________________________________________
รู้สึกว่าอ่านนิยาย ซูซังแล้วรู้สึกว่า แต่งเรื่องนี้ไปต่อไม่เป็นทั้งหัวไปอยู่นิยายของพี่ซูซุง ซูจังหมดแล้ว ฮ่าฮ่า
จะพยายามให้ถึงที่สุดคะ