ขอโทษที่ฉันบ้าไปรักนาย

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11

เมรี่เดินเข้าไปเปิดประตูบานใหญ่เพื่อจะเข้าห้องนอน เมรี่ใช้นิ้วมือเล็กๆของเธอเปิดไปที่มุมขวาของประตู เมรี่เดินเข้าไปในห้องนอนสีครีม ซึ่งจริงๆแล้วเมรี่อยากได้สีชมพู แต่นี้ไม่ใช่บ้านของเธอ เมรี่จัดการกับกระเป๋านักเรียน เตรียมการทำกิจกรรมในพรุ่งนี้ เมรี่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่ชั้นเก็บผ้า ก่อนที่จะได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาทางห้องของเธอ  เธอจึงหันขวับไปก่อนที่จะได้ยินเสียงเปิดประตูห้องของเธอ เธอเห็นไรค์เดินเข้ามาในห้องของเธอ หัวใจของเมรี่ตอนนี้หล่นมาอยู่ที่ตาตุ่มเรียบร้อยแล้ว เมรี่หน้าแดงเห็นได้ชัด  

“ นะ นายเข้ามาทำไม? “ เมรี่พูด แก้เขิน แต่ก็ช่วยความแก้เขินนั้นไม่ได้ มีแต่จะเพิ่มขึ้น

“ นี้ “ ไรค์พูดกพร้อมชู ถุงยาที่เมรี่ลืมไว้อยู่โต๊ะอาหาร

“ อะ อืมของใจนะ “ เมรี่พูดอย่างยิ้มๆ เขินๆ พร้อมรับถึงยามาจากมือของไรค์

“ ยัยบ้าเอ๊ย! แล้วเป็นไรเนี๊ยหน้าแดงเชียว”  ไรค์ถามอย่างไม่รู้จริงๆ

“ ปะ เปล่า พรุ่งนี้อย่าลืมให้ฉันเอาหนังสือเรียนออกจากรถนายนะ “ เมรี่พูดอย่างเขินๆ

“ อือ .. ไม่รู้ซิ ฉันอาจจะลืม เอาใจใส่หน่อยซิยัยบ้า เรื่องของเธอนะนั้น “ ไรค์พูดพร้อมกับขยี้หัวเมรี่เบาๆ

“ หัวฉันยุ่งหมดแล้ว “ เมรี่พูดพน้าบึงๆ ที่จริงแล้วในใจของเมรี่ชอบให้ไรค์ขยี้หัวของเธอ

“ เดี๋ยวไปละ พรุ่งนี้ตื่นแต่เช้าด้วย “ ไรค์พูดก่อนที่จะเดินออกไป

“ อย่าเพิ่ง “ เมรี่ตะโกนเรียกไรค์ ทำให้ไรค์หัวขวับมาตามเสียงเรียก

“ อะไรอีกเหล๊า “ ไรค์พูด

“ ฝันหวานนะ “ เมรี่พูดยิ้มๆ ทั้งเขิน ทั้งอายไม่รู้ตัวเองพูดไปได้ยังไง

“ อืม “ ไรค์พูดก่อนที่ล่วงกระเป๋ากางเกงออกไปปิดประตูห้องเมรี่  ทำให้เมรี่ดีใจ รักเขามากยิ่งกว่าเดิมเสียอีก

“  ฉันรักนายนะ “ เมรี่พูดเบาๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในห้องน้ำ

                ภายในห้องสีเทาครีมพื้น ผ้าม่านสีขาวเทาดูเรียบ ข้าวของถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบ  มีฟอนิเจอร์สีขาว 3 ตัว อยู่มุมของห้องนอน ห้องนอนกว้าง ตกแต่งอย่าสวยงาม มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหล่านั่งจ้องหน้าตัวเองในกระจก

“ นี้แกเป็นอะไรของแกว่ะไรค์ “ ไรค์พูดกับตัวเองในกระจกบานใหญ่

 “ ทำไมแกต้องดีกับยัยนั้นด้วย” ไรค์พูดกับตัวเองอีกครั้ง

“โอ๊ย ย ย “ ไรค์ตะคอกใส่ตัวเอง ก่อนที่จะเดินไปอาบน้ำ อย่างเหนื่อย อ่อนเพลีย

                แสงแดดอ่อนๆเล็ดลอดเข้ามาภายในห้องสีเทาครีมอ่อนๆ ที่มีหญิงสาวหน้าตาน่ารัก นอนอย่างสบายอย่างกับเด็ก เมรี่ขยับตัวเพราะมันได้เวลาตื่นแล้ว เมรี่หรี่ตาเล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างขี้เกียจ เมรี่ลุกออกมาจากผ้าห่มพร้อมกับเก็บผ้าห่มอย่างไม่เป็นระเบียบ

“ โอ๊ยเหนื่อย “ เมรี่พูดพร้อมบิดขี้เกียจ แลดูนาฬิกาเล็กน้อย

“ เห้ย นี้มันหกโมงครึ่งแล้ว  “ เมรี่พูดก่อนที่จะวิ่งเข้าไปห้องน้ำอย่างรวดเร็ว อย่างไม่คิดชีวิตว่าตัวเองจะลื่นล้มหรือเปล่า

                หลังจากที่เมรี่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จกินเวลาไปไม่นานหนัก เมรี่เดินออกจากห้องพร้อมกระเป๋านักเรียนพลางคิดว่าไรค์ตื่นหรือยัง เมรี่จึงเดินไปเคาะประตูที่ห้องไรค์อย่ากล้าๆ กลัวๆ

ก๊อกๆ เสียงเมรี่ยืนเคาะประตูอยู่ที่หน้าห้องของไรค์ แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับใดๆทั้งสิ้น  ทำให้เมรี่คิดว่าไรค์คงยังไม่ตื่นแน่ๆ

เมรี่จัดการเปิดประตู เมรี่เปิดประตูเข้ามาอย่าง่ายได้เพราะประตูไม่ล็อค

“ กรี๊ด “ เสียงเมรี่ร้องขึ้น ทำให้ผู้ชายที่เดินออกมาจากห้องน้ำตกใจไม่ต่างกับเมรี่เช่นกัน

“ เห้ย มาได้ยังไงเนี๊ย “ ไรค์พูดพร้อมวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ

“ ขะ คือ ฉันขอโทษ เดี๋ยวฉันออกไปก่อนนะ “ เมรี่พูดพร้อมวิ่งออกจากห้องอย่างรวด หัวใจของเมรี่เต้นไม่จังหวะก่อนที่วิ่งออกมาบันได เมรี่เดินลงบันไดอย่างช้าๆเพราะว่าเธอกลัวตกบันไดเหมือนเมื่อวานนี้ไงละ